RC:บทที่ 592 แก่นแท้ของเลือดแห่งสัตว์วิญญาณนับไม่ถ้วน
มีหกคนนอนอยู่บนพื้นดิน เจ่าอีแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และอีกสี่คน ซึ่งอยู่จุดสูงสุดของระดับ SSS และ หยวนชางเองก็ระดับ SSS แต่พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าตาย
เสี่ยวหยางค่อยๆ ก้มลงมองไปที่เลือดสีแดงสดบนพื้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เส้นสีเขียวบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงช้าๆ และแสงสีแดงก็สะท้อนในดวงตาของเขา
“ เลือด… เลือดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ … ”
ในขณะนั้น เสี่ยวหยางดูเหมือนจะสูญเสียจิตสำนึกความเป็นตัวเอง เขาอ้าปากและดูดเลือดทั้งหมดจากผู้อาวุโสเจ่าอีเข้าสู่ร่างกายของเขาทันที
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เสี่ยวหยางก็ค่อยๆ สงบลงพร้อมกับความสับสนในดวงตาของเขา
“ใช่เหรอ… มันเป็นเขา… เขาโผล่ออกมา … “
ในเวลาเดียวกัน หลินเฟิงที่อยู่ในระยะไกลได้ติดตามลี่หู่แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปตลอดทาง
ในเวลานี้ปีกหลากสีบนหลังของหลินเฟิงขยับเบา ๆ และบินตามลี่หูไปอย่างเงียบ ๆ
นี่เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของหลินเฟิงและมังกรคุนหลากสีในรูปแบบของนกเผิง ต้องบอกว่าความเร็วของมังกรคุนหลากสีนั้น เป็นสิ่งมีชีวิตที่รวดเร็วและน่ากลัวที่สุดในบรรดาสัตว์วิญญาณที่บินได้
หลินเฟิงใช้เพียง 30% ของความเร็วทั้งหมดในการติดตามลี่หู่แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างง่ายดาย บางครั้งเขาก็ต้องชะลอความเร็วลงโดยเจตนามิฉะนั้นเขาจะตามทันและถูกพบได้ในที่สุด
ความเร็วของลี่หู่ไม่เร็วนัก ในทางกลับกันมันเร็วกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป นี่คือเหตุผลที่ผู้อาวุโสเจ่าอีขอให้เป็นคนมา
แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่ความเร็วของเขาไม่เร็วเท่ากับหลินเฟิงซึ่งทำให้หลินเฟิงประหลาดใจ
หลังจากบินไปได้สักพักจู่ๆพื้นที่ด้านข้างของหลินเฟิงก็แปรปรวนและมีร่างสีเขียวเข้มออกมาซึ่งก็คือเสี่ยวหยาง
“ไง จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง” หลินเฟิงถาม
เส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเสี่ยวหยางจางหายไปและกลายเป็นรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสา เขากล่าวว่า “สิ่งที่พี่เฟิงสั่ง แน่นอนว่าจัดการเรียบร้อยทั้งหมดแล้ว!”
“ดีมากฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะบินได้นานแค่ไหน!” หลินเฟิงมองไปที่ด้านหน้าของหลี่หูที่กำลังบิน
หลินเฟิงไม่พบว่าใบหน้าของเสี่ยวหยางแปลกไปสักนิด
พวกเขาเดินตามอย่างเงียบ ๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นพวกเขาก็เห็นอาคารหลายหลังโผล่ขึ้นมาในป่าทึบ
รูปแบบของอาคารเหล่านี้แตกต่างจากอาคารสมัยใหม่โดยสิ้นเชิงและหลินเฟิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ไหน
จากนั้นหลินเฟิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพบว่าเขาไม่สามารถระบุตำแหน่งที่นี่ได้ นี่เป็นเรื่องแปลกจริงๆ
“พี่เฟิง พี่เห็นไหมว่ารูปแบบสถาปัตยกรรมของสถานที่แห่งนี้และประเภทของพืชพรรณรอบ ๆ ดูเหมือนจะไม่ทันสมัยเลย!” เสี่ยวหยางชี้ไปรอบ ๆ และพูดว่า
หลินเฟิงมองดูสิ่งที่ผ่านมาทีละสิ่ง อย่างที่เสี่ยวหยางพูดทุกอย่างที่นี่ไม่ทันสมัย
หลินเฟิงย่อตัวลงคว้าดินหนึ่งไว้ในกำมือและดมกลิ่น เขากล่าวว่า “แม้กลิ่นและองค์ประกอบของดินจะแตกต่างจากสมัยนี้สถานที่แห่งนี้เปรียบเสมือนศัตรูที่ถูกประกบเข้ากับแผ่นดินใหญ่!”
ระหว่างหลินเฟิงกำลังคุยกันชายที่อยู่ตรงหน้าเขาได้บินเข้าไปในอาคารสูงแล้ว
หลินเฟิงและเสี่ยวหยางสบตาและพยักหน้าให้กันจากนั้นเดินไปทางด้านหน้าอย่างเงียบ ๆ
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงอาคารแห่งหนึ่ง เมื่อมองผ่านหน้าต่างหลินเฟิงก็เห็นซุ้ม หลายคนกินและดื่ม อีกทั้งเสียงหัวเราะ ตะโกนโหวกเหวกไม่มีที่สิ้นสุด
“พี่เฟิงดูนี่!” เมื่อเสี่ยวหยางพูดกับหลินเฟิงและขยับตัวให้เขาไปดูสิ่งที่พูดถึง
หลินเฟิงรีบขยับไปตรงที่ของเสี่ยวหยางและในตอนนั้นหลินเฟิงก็ได้เห็นฉากที่น่าทึ่ง
มันสามารถมองเห็นในอาคารขนาดใหญ่ ซากศพของสัตว์วิญญาณทั้งหมดได้ เมื่อหลินเฟิงมองไปที่ตรงนั้น เขาจะเห็นว่าร่างเหล่านี้เป็นสัตว์วิญญาณระดับ SSS
ซากศพเหล่านี้มีขนาดไม่ใหญ่นักเห็นได้ชัดว่าถูกกำจัดไปแล้ว มิฉะนั้นร่างของสัตว์วิญญาณระดับ SSS จะมีขนาดเล็กกว่าสิบเมตรและมีขนาดใหญ่หลายร้อยเมตร
แม้ว่าอาคารแบบนี้จะมีขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่สามารถรองรับซากพวกมันทั้งหมดได้
แต่มีพวกมันหลายสิบตัวและพวกมันก็เหี่ยวเฉาราวกับถูกดูดจนแห้ง
จากนั้นหลินเฟิงและเสี่ยวหยางได้ตรวจสอบอาคารหลายหลังในบริเวณใกล้เคียง และพวกเขาพบว่าพวกมันทั้งหมดเป็นสัตว์วิญญาณที่ตายแล้ว
“เสี่ยวหยาง นำซากศพของสัตว์วิญญาณทั้งหมดไปให้เจ้าลิงศึกษาพวกมัน!” หลินเฟิงกล่าวอย่างพึงพอใจ
“ครับ!” มันน่ายินดีที่จะนำศพสัตว์วิญญาณไปวางไว้บนอาคารหลายหลังที่อยู่รอบ ๆ ตัวพวกมันไว้ในวงแหวนมิติ
เมื่อหลินเฟิงมาถึงห้องที่สี่เขาก็ได้ยินเสียงข้างนอกห้องโถง
“ฟังประกาศด้วย ตอนนี้พวกเรากำลังไปยังสถานที่จับสัตว์วิญญาณมีตระกูลมังกรที่ทรงพลังอยู่ด้านหน้าอาคารและมีสัตว์วิญญาณอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์คาดว่ามีไม่ต่ำกว่า 10 ตัวถ้าเราชนะในครั้งนี้ เราจะได้รับคำตอบสำหรับอาการบาดเจ็บของผู้นำลัทธิได้! ” ลี่หู่ยืนอยู่ตรงหน้ากลุ่มคนและพูดด้วยเสียงดัง
คนข้างล่างต่างตกใจและตื่นเต้น
“เอาล่ะ ทุกคนติดตามฉันมา ผู้อาวุโสเจ่าอีกำลังรอเราอยู่ระหว่างทาง ทุกคนเร็วเข้า!” ลี่หู่กล่าวเป็นคนแรกในระยะทาง
หลินเฟิงกำลังมองไปที่กลุ่มคนมากมายที่อยู่เบื้องหลัง
คนเหล่านี้รีบวิ่งไปทีละคน หลินเฟิงตรวจสอบและพบว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นระดับ SSS โดยมี 20 หรือ 30 คน ในหมู่พวกเขามีดินแดนศักดิ์สิทธิ์มากกว่าสองหรือสามคนและหนึ่งในนั้นมีพลังมากถึงจุดสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสอง
เมื่อมองเห็นพวกเขาจากไปหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย หากคนเหล่านี้รีบเข้าไปในภูเขาหลังบ้านของหลินเฟิงมันจะสร้างความเสียหายอย่างมาก
เมื่อหลินเฟิงคิดถึงปัญหานี้ทันใดนั้นเสียงประหลาดจากใจของเสี่ยวหยางก็เข้ามาในจิตใจของหลินเฟิง
หลินเฟิงหายตัวไปทันที เมื่อเขาปรากฏตัว เขาก็พบว่าตัวเองโผล่มาที่อาคารแห่งหนึ่ง
เห็นได้ว่าอาคารนี้แตกต่างจากอาคารอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง อาคารหลังนี้มีความสูงไม่เท่าอาคารอื่น ทว่าวัสดุไม่ใช่ไม้แบบทั่วไป แต่เป็นเหล็กเนื้อแข็ง
ความสูงพอ ๆ กับตึกอื่น ๆ แต่ตัวบ้านสวยมาก ยกเว้นหน้าต่างเหล็กสี่บานที่ถูกปิดสนิททั้งหมด
หลินเฟิงและเสี่ยวหยางยืนอยู่ที่ประตูและเห็นว่ามีขวดเล็ก ๆ ที่บอบบางทั้งหมดแต่ละขวดมีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ
มันเต็มไปด้วยเลือดสีแดงที่มีชื่อและฉลากอยู่
หลินเฟิงและเสี่ยวหยางมองย้อนกลับไปทีละอันและทันใดนั้นก็พบว่าสายพันธุ์นั้นแตกต่างกันเช่นระดับ SS ระดับ SSS และระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ … แม้กระทั่งคุณสมบัติก็แตกต่างกันทุกชนิด
มีหลายร้อยคน ในที่สุดหลินเฟิงและเสี่ยวหยางมองหน้ากันโดยเฉพาะเสี่ยวหยาง ดวงตาเขาเปล่งประกายสีทอง
“เก็บมันไปเร็ว!” หลินเฟิงกล่าวโดยไม่ลังเลและจากนั้นกำลังจะเริ่มต้น
แต่ในขณะนี้เสี่ยวหยางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่นด้วยความพอใจและการแสดงออกบนใบหน้าของเสี่ยวหยางนั้นดูเกินจริง
เส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงเข้มในทันทีและดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงสีแดง
ทันใดนั้นการแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็กลายเป็นความบ้าคลั่งและจากนั้นตามมาด้วยเสียงคำราม แก่นแท้ของเลือดทั้งหมดในอาคารก็สั่นสะท้านและในที่สุดก็ลอยตรงไปที่เสี่ยวหยาง
แก่นแท้ของเลือดเหล่านั้นบินเข้าไปในปากของเสี่ยวหยางราวกับเส้นสีแดง
