RC:บทที่ 600 ความแปลกประหลาดของทั้งสี่ตระกูล
“ผู้หญิงคนนั้นชื่อมู่หรงหลานและฝ่ายของพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหลินชายคนนั้นชื่อมู่หรงเสี่ยวว่ากันว่าเขาเป็นเทียนเจียวของตระกูลมู่หรงเช่นกัน แต่ฝ่ายของเขาไม่ค่อยชอบพอกับตระกูลหลินเท่าไร พวกนายพอเข้าใจไหม! “
“ …… ”
เมื่อมู่หรงเสี่ยวเริ่มลงมือ ค้างคาวเลือดก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ หวังหาน การบ่มเพาะของเขาสูงพอ ๆ กับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เพียงแค่ใช้ปีกข้างเดียวมู่หรงเสี่ยวกระเด็นออกมาและอาเจียนเป็นเลือด
“หืม?”
ในเวลานี้แม้แต่หัวหน้าตระกูลมู่หรงก็แสดงสีหน้าประหลาดใจที่มักจะฉาบด้วยเฉยชาไม่แยแสนั้น เขาไม่คาดคิดว่า ชายระดับ SS จะมีสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังถึงขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสอง หลินกรุ๊ปนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ
แม้แต่ทั้งสามคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแปลก ๆ ต่างก็ตกใจ พวกเขาแต่ละคนมองไปที่หวังหาน และฉายแววความกลัวออกมาผ่านทางสายตา
“เสี่ยวเอ๋อร์จงอดกลั้น!” ครอบครัวมู่หรงกล่าวแล้วบินไปข้างหน้า
ในเวลานี้มู่หรงเสี่ยวยืนขึ้นอย่างไม่เต็มใจ ใบหน้าของเขากระตุกด้วยความเดือดดาล หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ยอมสงบลง เขาเหลือบมองไปที่หวังหานและเดินตามเขาไป
ในเวลานี้มีความผันผวนหลายอย่างในความว่างเปล่าและดูเหมือนว่ามีใครบางคนแอบซุ่มดูอยู่ตลอดเวลา
“คุณคิดอย่างไร?” เป็นราชามังกรแห่งกาลเวลาที่เอ่ยถาม ในเวลานี้หลินเฟิงและชายชราในชุดคลุมสีเงินลอยอยู่เหนือพวกหลินกรุ๊ปและได้เห็นฉากเมื่อครู่
หลินเฟิงมองดูจากนั้นมองไปที่จุดผันผวนหลายจุดในความว่างเปล่าและกล่าวว่า: “ฉันไม่ได้เห็นมันมานานแล้วดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างสิบตระกูล ตระกูลมู่หรงกลายเป็นเรื่องแปลกมาก! “
“ ข้าเกรงว่าจุดประสงค์ของการจัดตั้งกองกำลังในครั้งนี้จะไม่ง่ายนัก โปรดใช้ความระมัดระวังและอย่าใจอ่อนเมื่อต้องตั้งกองกำลัง” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว
หลินเฟิงมองตระกูลมู่หรงกำลังเข้าไปในสถานที่ที่หลินกรุ๊ปจัดเตรียมไว้และพยักหน้า “ครับท่าน!”
ในเวลานี้ ท่ามกลางความผันผวนของอวกาศ ในความว่างเปล่า ผู้คนจากตระกูลอื่น ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นทีละคน ในเวลานี้พวกเขาดูเหมือนจะสงบสุขมาก มีน้อยที่จะถูกกลั้นแกล้ง
เห็นได้ชัดว่าค้างคาวเลือดรอบตัวหวังหานตอนนี้ทำให้พวกเขาตกใจ
หลินเฟิงมองไปที่ผู้ปรากฏตัว ตระกูลโอวหยาง ตระกูลซื่อหม่า และสุดท้ายก็คือตระกูลหนานกง
อย่างไรก็ตามมีคนจำนวนมาก เห็นได้ชัดว่าไม่เพียง แต่สี่ตระกูลนี้เท่านั้น แต่ยังมีกองกำลังแปลกหน้าบางคนติดตามคนของตระกูลสิบอันดับแรกเช่นเดียวกับสามคนที่อยู่ถัดจากตระกูลมู่หรงในตอนนี้
“ฮ่า ฮ่า เจ้าพวกนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ พวกเขาทั้งหมดติดตามอยู่เบื้องหลังคนที่แข็งแกร่ง!” ราชามังกรเหลือบมองตรงหน้าของเขาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หลินเฟิงมองไปที่ด้านหน้าด้วยความสงสัยเพราะเขาไม่รู้สึกว่ามีคนที่แข็งแกร่งอยู่ข้างหลังเขา
ในระหว่างที่ราชามังกรโบกมือต่อหน้าหลินเฟิง และทันใดนั้นที่หลินเฟิงเห็นฉากข้างหน้ามีเพียงผู้ติดตามที่แข็งแกร่งเหล่านั้นอยู่ด้านหลัง
ผู้แข็งแกร่งกำลังลอยตัวราวกับภูตผีปีศาจ พวกเขาถือหีบไว้ในมือและตามหลังกองกำลังของพวกเขา ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงกันและกัน
แต่ในเวลานี้หลินเฟิงสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความสามารถของราชามังกรแห่งกาลเวลามิฉะนั้นเขาจะไม่ได้ค้นพบพวกมัน
“ทั้งสี่ตระกูลไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างกองกำลัง! หรือไม่พวกเขาไม่อยากสร้างกองกำลังในตอนนี้!” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว
หลินเฟิงฟังอย่างงง ๆ แล้วเอ่ยปากถาม “ทำไม?”
“เพราะความแข็งแกร่งของผู้คนที่อยู่เบื้องหลัง พวกเขาไม่ได้อ่อนแอและความสำเร็จของผู้ที่ซ่อนอยู่นั้นอยู่ราวๆ ขั้นห้าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้ใครจะเต็มใจเป็นลูกน้องของคนอื่น? ” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าวด้วยคลื่นมือหลินเฟิงไม่สามารถมองเห็นคนเหล่านั้นได้อีก
“ท่านหมายความว่าพวกเขาทั้งหมดเห็นแก่เงินก้อนโตแล้ว มันไม่เหมือนกับการสร้างกองกำลังเหรอ?” หลินเฟิงถาม
“ข้าไม่รู้ … ” ราชามังกรส่ายหัวและหายไปจากที่นี่
หลินเฟิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ สี่ตระกูลนี้ทำบ้าอะไร เขารู้สึกงุนงงจริงๆ
จากนั้นหลินเฟิงก็หายตัวไปและมาที่นี่ เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้งเขาก็มาถึงห้องประชุมระดับสูงของหลินกรุ๊ปแล้ว
ทันทีที่หลินเฟิงปรากฏตัวลู่ซื่อจี้รีบมาหาเขาและพูดว่า “พี่เฟิง ตระกูลทั้งสี่ได้พาคนแปลก ๆ มาและความสัมพันธ์ของพวกเขากับพกวเรา จู่ๆ ก็กลายเป็นความเหินห่างทันที”
ลู่ซื่อจี้รู้สึกประหม่า ราวกับสูญเสียอะไรไป
“ไม่เป็นไร ฉันรู้แล้ว!” หลินเฟิงกล่าว
จากนั้นหลินเฟิงก็เดินออกไปข้างนอก เสี่ยวหยางก็ปรากฏตัวในด้านของหลินเฟิง
ดังนั้นพวกเขาจึงเคลื่อนพลไปยังห้องโถงที่ใช้รับรองตระกูลทั้งสี่
ทันทีที่เขาเปิดประตูและเข้าไปหลินเฟิงก็เห็นคนที่อยู่ข้างใน
เวลานี้ ภายในห้องเงียบเป็นพิเศษ เงียบจนน่ากลัว คนที่อยู่ข้างในหันหน้าไปมองด้านนอกหลินเฟิงและเสี่ยวหยาง
“มีอะไรเหรอ ทำให้สถานการณ์ดูแปลก ๆ”
หลินเฟิงมองคนที่สวมเสื้อผ้าแปลก ๆ ไม่ยักรู้ว่าคนพวกนี้เหมือนพวกนิกายฮัวหยุนจง เหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหล
แต่เมื่อพวกเขามองไปที่หลินเฟิง หลินเฟิงและเสี่ยวหยางมักจะรู้สึกว่าดวงตาของพวกเขาเหมือนกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นปฏิกิริยาเดียวกัน ทำอะไรเป็นจังหวะเดียวกัน ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกตื่นเต้น
“มันไม่ปกติ เสี่ยวหยาง นายรู้สึกไหม” หลินเฟิงถาม
“ใช่” เสี่ยวหยางพยักหน้า
การบ่มเพาะของเสี่ยวหยางดีขึ้นและความแข็งแกร่งของเขามากขึ้น เขาแตกต่างจากร่างกายและความสามารถในการเหนี่ยวนำของคนทั่วไป เขาแข็งแกร่งกว่าหลินเฟิงด้วยซ้ำ โดยทั่วไปแล้วเขาย่อมสัมผัสถึงสถานการณ์ที่แปลกประหลาดนี้
“แค่ก แค่ก สวัสดีทุกคน ตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว มาเริ่มกันเถอะ” หลินเฟิงกล่าว
หลินเฟิงพูดแบบนี้ แต่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ตอบรับ ดวงตาของพวกเขาหมองคล้ำราวกับว่าพวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่หลินเฟิงพูด
และในครั้งนี้หลินเฟิงพบจุดที่แปลกไปนั่นคือในตระกูลหนานกงมีเงาของหญิงงามนางหนึ่ง คือซูหวานเอ๋อร์
สิ่งที่ทำให้หลินเฟิงรู้สึกแปลก ๆ ก็คือดวงตาของซูหวานเอ๋อร์ไม่เหมือนปกติ เขาเป็นคนที่รู้จักซูหวานเอ๋อร์ดีที่สุด
ในอดีต ซูหวานเอ๋อร์มองเขาด้วยความรู้สึกผิดและเศร้า แต่ในเวลานี้ดวงตาของเธอดูเหมือนไม่มีความคิด ความรู้สึกใดๆ เกี่ยวกับหลินเฟิง พวกเขาแปลกประหลาดและห่างเหินราวกับว่าพวกเขาถูกสับเปลี่ยนจิตวิญญาณ
“มีบางอย่างผิดปกติ! นี่เป็นความผิดอย่างแน่นอน!” หลินเฟิงกล่าวในใจ
ในเวลานี้เสี่ยวหยางปลุกหลินเฟิงด้วยคำพูดหนึ่งคำและเห็นเขาพูดว่า “พี่เฟิง คนเหล่านี้ดูเหมือนจะถูกควบคุมโดยบางสิ่งบางอย่าง จิตสำนึกทั่วไป!”
“ถูกควบคุมสติ?” หลินเฟิงคิดอะไรเมื่อครู่
ไม่น่าแปลกใจ ที่หลินเฟิงจะรู้สึกเสมอว่า ทั้งการเคลื่อนไหว ปฏิกิริยาและ แง่มุมอื่น ๆ ของคนเหล่านี้มีความสอดคล้องกันจึงดูเหมือนกันไปเสียหมด
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือดวงตาของซูหวานเอ๋อร์ซึ่งหลินเฟิงสามารถรับรู้ได้เมื่อเธอเปลี่ยนเป็นสีเทา สภาพนี้ไม่เข้าตาเธอแน่นอน ถ้ามันเป็นเหมือนกับที่เสี่ยวหยางกล่าว หมายความว่าสติของพวกเขาถูกควบคุมแล้วงั้นเหรอ?
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นตระกูลใหญ่ทั้งสี่และคนแปลก ๆ เหล่านั้นก็ลุกขึ้นยืนและเข้ามาล้อมรอบหลินเฟิงและเสี่ยวหยาง
“เกิด เกิดอะไรขึ้น”
