โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล – บทที่ 675 การเก็บเกี่ยวที่ไม่คาดคิด

RC:บทที่ 675 การเก็บเกี่ยวที่ไม่คาดคิด

“ข้าจะฆ่าคนที่ให้ความช่วยเหลือเขา!”

เมื่อคำพูดเสียงแข็งนี้ถูกตะโกนออกมา หลินเฟิงและเพื่อนร่วมทีมก็ชะงัก

หมายความว่าอย่างไร พวกเขามองไปยังหลินเฟิง

เซิงอี้กำจัดสัตว์อสูรด้วยหมัด จากนั้นจึงกระโดดเข้ามาฝูงคนและเอ่ยด้วยรอยยิ้มอย่างร้ายกาจ: “ไม่มีอะไรหรอก ข้าก็แค่ไม่อยากให้คนอื่นช่วยเจ้า มีอะไรไหม?”

ปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งกล่าวว่า “เจ้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร? ข้ารู้ดีว่ามีเรื่องขัดแย้งระหว่างพวกเจ้า แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดถึงเรื่องขัดแย้ง“

“ตอนนี้ ไม่ใช่ว่าเราควรร่วมมือกันรับมือกับกระแสสัตว์หรอกหรือ?”

เซิงอี้ไม่เห็นด้วยจึงพูดว่า: “อย่ากังวลเลย มีข้าอยู่ที่นี่ กระแสสัตว์ก็สามารถถูกสกัดกั้นได้“

“ยิ่งกว่านั้น จะไปเอาอะไรกับขยะอย่างเขา? ข้ามีความสุขที่เขาตาย แต่ข้าจะเป็นกังวลหากเขาไม่ตาย เหตุใดข้าต้องทำให้ตัวเองอารมณ์เสียด้วยเล่า?”

“แต่ว่า…” ปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะกล่าวต่อ แต่เซิงอี้กลับโบกมือแล้วแสงบีมสีเหลืองก็ลอยออกมา สร้างหลุมลึกหลุมหนึ่งที่เท้าของปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์คนนั้น

เซิงอี้กล่าวอย่างเย็นชา: “เจ้าไร้สาระเกินไปแล้ว แค่ฟังข้าอย่างเชื่อฟัง อย่ามาพล่ามไร้สาระกับข้า“

“เมื่อกี้แค่มือลื่น แต่หากเจ้ายังกล้าพูดมากกว่าหนึ่งคำ…”

เซิงอี้ค่อย ๆ ปล่อยลมปราณออกมา จนสูงเท่ากับขั้นห้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเหล่าปรมาจารย์ขั้นสองแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์จึงเปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็ว

แม้พวกเขาจะมีหลายคน แต่ในความคิดของเซิงอี้นั้นก็ไม่ได้ต่างไปจากมดตัวเล็ก ๆ เลย

ภายใต้การบีบบังคับเช่นนี้ปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์หลายคนหดคอและไม่กล้าพูดอะไรอีก

เบื้องหลังดวงตาของหลินเฟิงมีร่องรอยที่มืดมน เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งแล้ว เขารู้สึกขยะแขยงอย่างสุดขีดจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะจนแตกหัก ถึงแม้เขาไม่ได้อยากจะเลือกเผชิญหน้ากับเรื่องที่หนักหนาและยากลำบาก เขาจึงไม่ได้มองไปที่เซิงอี้และเอ่ยด้วยเสียงต่ำกับปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์หลายคน : “ไม่เป็นไร พวกเจ้ากำลังยุ่งอยู่ ราชาสัตว์อสูรตนนี้มอบมาให้ข้าเถอะ“

เซิงอี้หัวเราะ: “ได้ผล! เช่นนั้นข้าจะคอยมองดูเจ้าจัดการกับมันเป็นอย่างดี“

หลินเฟิงไม่ได้ให้ความสนใจกับเขาอีก ดวงตาของเขาล้ำลึก จากนั้นเขาจึงกระทืบเท้าอย่างดุเดือด

ทันใดนั้น ลมปราณที่แข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาทั่วทั้งร่างของเขา

“สัตว์วิญญาณมังกรดำ!”

เกล็ดสีดำเหลือบทองถูกตรึงไว้บนร่างของเขา เขาสีดำยื่นออกมาจากหน้าผาก สีหน้าของเขาดูดุร้ายขึ้นมาทันที

“ขั้นสี่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์?” ผู้บำเพ็ญเหล่านี้ไม่เคยเห็นสัตว์วิญญาณของหลินเฟิงมาก่อน พอได้เห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาต่างก็ตกตะลึง

เซิงอี้ลูบคางและดวงตากระพริบแสงประหลาด: “มันคือสัตว์จริง ๆ แต่เหตุใดเจ้าถึงให้ความรู้สึกแปลกประหลาด…”

ลมปราณของหลินเฟิงที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วกระตุ้นราชาสัตว์อสูรอย่างเห็นได้ชัด

ราชาสัตว์อสูรแหงนมองท้องฟ้าแล้วคำรามทันที แสงดุร้ายในดวงตาของมันราวกับไฟฉายที่ส่องสว่าง กล้ามเนื้อขยายตัวใหญ่ขึ้นและลมปราณของมันก็ระเบิดออก

เดิมทีหลินเฟิงนั้นอยากตัดสินใจอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากได้รับรู้ออร่าของราชาสัตว์อสูร เขาอดไม่ได้ที่จะชะงักงัน จากนั้นเขาจึงส่ายหัวในใจ: “ดูเหมือนเราจะตัดสินใจอย่างเร็ว ๆ ไม่ได้ซะแล้ว…”

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า!

พลังของราชาสัตว์อสูรตนนี้ได้มาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งขั้นห้าอย่างน่าประหลาดใจ!

ไม่น่าแปลกใจที่มันได้กลายมาเป็นราชาของสัตว์อสูรเหล่านี้

สำหรับสถานการณ์เช่นนี้ คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง สำหรับหลินเฟิงรู้สึกเพียงกังวล และใบหน้าที่ป่าเถื่อนของเซิงอี้แสดงความปิติยินดี

เขาไม่ได้คาดคิดว่าราชาสัตว์อสูรจะมีระดับสูงถึงขนาดนี้ ความคิดที่จะยืมมีดฆ่าคนในวันนี้คงได้นำมาใช้แล้ว

เซิงอี้ยิ้มอย่างมีชีวิตชีวาและหันกลับเข้าไปในฝูงสัตว์ทันที

ราชาสัตว์อสูรพุ่งเข้าใส่หลินเฟิงและพลังของมันก็แข็งแกร่งกว่าเดิมมาก

จากมุมมองของคนธรรมดา มันดูเหมือนกับวัวป่าที่บ้าคลั่งกำลังทำร้ายตัวเอง

มันกวัดแกว่งแขนที่ทั้งยาวและหนาไปมา ทำให้เกิดลมที่รุนแรงและกวาดแขนไปใส่หลินเฟิง หลินเฟิงก้มหลบการโจมตี แต่หลังจากนั้นมืออีกข้างของราชาสัตว์อสูรก็ทุบลงมาราวกับฆ้อนหนัก

หลินเฟิงหลบอีกครั้งก็มาเจอกับปากของราชาสัตว์อสูร คลื่นแสงมืดสายหนึ่งจึงลอยออกไปโจมตีที่ไหล่ของมัน

ด้วยเสียงดังปัง ราชาสัตว์อสูรจึงได้กรีดร้อง

แม้ร่างกายของมันจะแข็งแกร่ง แต่คลื่นแสงมืดก็เป็นทักษะที่ทรงพลังมากเช่นกัน จึงเป็นสาเหตุให้ไหล่ของมันเสียหายได้ในระดับหนึ่ง

ความเจ็บปวดทำให้ราชาสัตว์อสูรบ้าคลั่งมากขึ้น มันเหวี่ยงแขนไปมาสะเปะสะปะ ในเวลาเดียวกันนั้น ร่างของพวกมันก็ชนกับพวกเดียวกันเอง ความแข็งแกร่งของแต่ละหมัดนั้นเพียงพอที่จะเป่าหัวของดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือท้องฟ้าหนักหน่วงสักคนด้วยซ้ำ

ปฏิกิริยาของหลินเฟิงนั้นว่องไว ด้วยพรสวรรค์ของพลังวิญญาณ ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่อ่อนแอไปกว่าลมที่ล่องไปเลย เขาได้ต่อสู้กับราชาสัตว์อสูรมากกว่าสิบรอบ

ด้วยการต่อสู้ที่ดำเนินไป หลินเฟิงตระหนักได้เช่นกันว่า แม้ราชาสัตว์อสูรจะมีออร่าที่น่าทึ่ง แต่มันก็เป็นแค่เพียงสัตว์อสูรซึ่งไม่ฉลาดเท่ากับสัตว์วิญญาณ แม้ว่าจะเรียกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ชั้นห้า แต่ก็ใช้การไม่ได้อยู่ดี

หอกยิงแสงสีดำที่มีพลังทำลายล้างอันเฉียบคมออกไป มันถูกยิงใส่ร่างของราชาสัตว์อสูรบ่อยครั้งเป็นสาเหตุให้ได้รับบาดเจ็บในหลายจุดและมีเลือดสีเขียวไหลนองออกมาจากบาดแผล

และราชาสัตว์อสูรก็คิดได้เช่นกันว่ามนุษย์ผู้นี้สามารถทำให้มันบาดเจ็บได้ ผิวหนังของมันจึงแข็งขึ้นในทันที

นี่คือทักษะการป้องกันตัว ภายใต้ความแข็ง แสงสีดำไม่สามารถสร้างความเสียหายกับราชาสัตว์อสูรได้อีกต่อไป

ถึงการโจมตีของราชาสัตว์อสูรจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น แต่ก็ยังคงอยู่ในความควบคุมของหลินเฟิง

แต่ในเวลานี้ หลินเฟิงกลับลำบากขึ้นมาเล็กน้อย ความสามารถในการป้องกันของมันเพิ่มสูงขึ้นมากเกินไป แม้เป็นคลื่นแสงมืดก็ยังไม่สามารถทำอะไรได้

เราควรทำอย่างไรหากยังเป็นอยู่แบบนี้?

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างต่อเนื่อง และเมื่อเวลาผ่านไปกระแสแห่งสัตว์ก็แสดงให้เห็นว่ากำลังลดลงเช่นกัน

ทันใดนั้น ในหัวของหลินเฟิงก็มีเสียงของมังกรแสงดังขึ้นมา: “นายท่าน เจ้านี่มอบให้ข้าออกมาจัดการเถอะ!”

หลินเฟิงชะงัก: “เจ้าหรือ? เจ้ามีความคิดใด? “

มังกรกวงหมิงเอ่ยตอบ: “นายท่าน สัตว์อสูรตนนี้เป็นสิ่งมีชีวิตธาตุมืด ธาตุแสงของข้าสามารถหยุดยั้งมันได้!”

นี่เป็นข่าวดีอย่างไม่ต้องสงสัย และตอนนี้หลินเฟิงจึงรีบสลับร่างสัตว์อย่างรวดเร็ว

รูปลักษณ์ของมังกรแสงปรากฏขึ้นบนร่างของหลินเฟิง ทันใดนั้น เดิมที่เป็นความมืดอันแสนดุร้าย รูปลักษณ์ของเขาก็กลายมาเป็นแสงอันสว่างไสวและดูศักดิ์สิทธิ์

และภาพนี้ก็ทำให้เซิงอี้ตกตะลึง: “ชายคนนี้มีสองธาตุ?”

ราชาสัตว์อสูรถูกดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมากจากร่างมังกรแสงของหลินเฟิงและผลที่ได้ก็คือออร่าที่บ้าคลั่งราวกับพายุ

ดวงตาของหลินเฟิงสว่างไสว มือข้างหนึ่งถือหอกขึ้นมาบรรจบ

“กางเขนแห่งความเจ็บปวด!”

ทั้งสองผ่านสวนกัน บนร่างของราชาสัตว์อสูรปรากฏกางเกงแสงขนาดใหญ่

ราชาสัตว์อสูรตัวแข็ง และพลังแห่งแสงอันศักดิ์สิทธิ์ได้ทำลายการป้องกันของมันลง

จากนั้นมันก็สั่นและร่วงลงบนพื้น

พอเห็นอย่างนี้ หลินเฟิงก็ประหลาดใจพอควร ไม่คิดว่าการยับยั้งด้วยธาตุตรงข้ามจะให้ผลลัพธ์ที่ใหญ่ขนาดนี้

ในตอนนั้น เขาก็สังเกตเห็นแสงกลุ่มหนึ่งลอยขึ้นมาจากร่างของราชาสัตว์อสูร

เขาเอื้อมมือออกไป และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจในทันที

นี่คือพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่เหรอ?

เซิงอี้ก็รู้สึกได้ถึงการกระเพื่อมจากพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน ทันใดนั้นดวงตาของเขาจึงมืดมน