RC:บทที่ 500 สัตว์ประหลาดในภูเขาน้ำแข็ง
“ข้าควรทำยังไงดี นายพลหลินช่วยอธิบายทุกอย่างให้จบด้วยเถอะ” จอมพลซิ่วชานไห่ได้ยินคำพูดของหลินเฟิงและรู้สึกขุ่นเคืองในใจทันที เขาอยากจะเปิดหัวของหลินเฟิงออกมาเพื่อดูว่าผู้ชายคนนี้คิดอย่างไร
“ขอเพียงมันเป็นสถานที่ที่ดีและเราต้องการเวลาเพื่อช่วย” หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นและชี้ไปที่ท้องฟ้า
“รอเวลาเพื่อช่วย แล้วจะช่วยอย่างไร” คนเป็นจอมพลถาม
หลินเฟิงมองไปที่ท้องฟ้าแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้ฤดูใบไม้ร่วงได้ผ่านไปสิบกว่าวันแล้ว สภาพแวดล้อมของด้านตะวันออกเมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว ริมทะเลที่เปียกชื้นเมื่อฤดูหนาวมาถึง จะมีน้ำแข็งน้ำค้างแข็งแม้กระทั่งหิมะ และอะไรอีกหลายอย่าง เพื่อให้สภาพแวดล้อมที่อันตรายไม่ส่งผลกระทบต่อกองทัพของเรา! “
ทันทีที่พวกเขาได้ยินพวกเขาทุกคนดูตื่นเต้นดีใจกันอย่างมาก ราวกับว่าในขณะนี้พวกเขาได้เห็นถนนแห่งชัยชนะได้เปิดประตูรอพวกเขาแล้ว และพวกเขาก็ต้องไปที่นั่นเพื่อสร้างทำทุกอย่างให้สมบูรณ์เท่านั้น
“ดังนั้นหากกองกำลังของท่านจอมพลถอนตัวตอนนี้ เมื่อพวกเขาต่อสู้ แม้ว่าภูมิประเทศจะสูงชัน แต่ก็จะอยู่ได้ไม่กี่วันดังนั้นเราต้องถอนตัวหลังจากสิบวันถัดไป! และวันนั้นยังสามารถทำให้เราเตรียมตัวได้เต็มที่มากขึ้น” หลินเฟิงกล่าวแล้วมองไปที่ฝูงชน
จอมพลซิ่วชานไห่ตะโกนโห่ร้องด้วยความยินดีทันที น้ำเสียงของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความนับถือเต็มเปี่ยม
“นายพลหลินเป็นเทวดาเดินดินจริงๆ ข้าชื่นชมเขาเหลือเกิน! ในอนาคต ขอให้ท่านนำทางสงครามในดินแดนทางใต้มิฉะนั้นจะถือเป็นการประเมินค่าท่านต่ำเกินไป!” จอมพลซิ่วชานไห่ลุกขึ้นและโค้งคำนับให้หลินเฟิง
“ท่านจอมพล ในเมื่อท่านยินดีที่จะต่อต้านศัตรูต่างชาติ ดังนั้นนี่คือสิ่งที่เราควรทำ!” หลินเฟิงกำหมัดแน่นและกล่าว
ผู้คนมองเขาเป็นเพียงชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้น ๆ ความแข็งแกร่งของชายผู้นี้ที่ไร้เหตุผล เขามีไหวพริบและอาจจะดูชั่วร้าย แต่นั่นก็เป็นที่น่าชื่นชมจริงๆ
ก่อนที่หลินเฟิงจะออกมา คนเหล่านี้ไม่รู้ว่าคุยกันกี่ครั้งแล้วว่าจะต้านทานศัตรูได้อย่างไร แต่ไม่มีใครได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจ
แต่เมื่อหลินเฟิงเข้ามาในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็เห็นว่าใครคือปรจารย์จริง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ คนทั่วไปอาจจะเรียกสิ่งที่อยู่ในหัวว่ามีปัญญา แต่พวกเขาอาจเรียกแค่ว่ามีสมองเท่านั้น
อ่าวเล่ยและเหยียนซู่ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ หลินเฟิง ก็ชวนให้รู้สึกตกใจอย่างที่เป็นไปได้ยาก ใครๆ ก็รู้ว่าพวกเขาต่อสู้กับหลินเฟิงและพวกเขาก็พ่ายแพ้ให้กับหลินเฟิงทุกครั้ง พวกเขาเชื่อมั่นในความพ่ายแพ้ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะติดตามหลินเฟิง
เมื่อมองที่หลินเฟิง ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเห็นความสามัคคีของเผ่าทั้งสี่ในอนาคต
หลังจากนั้นหลินเฟิงและสำนักงานใหญ่ของพวกเขาในพื้นที่ภาคใต้ก็ปักหลักชั่วคราว เพื่อช่วยต่อสู้กับพื้นที่ทางตะวันตกและทางเหนือ!
ภายในสวนอันเงียบสงบของสำนักงานใหญ่ภาคใต้มีสถานที่คล้ายกับศาลากลางสวน เป็นศาลาเชื่อมต่อถนนสามสายราวกับว่าแบ่งสวนทั้งหมดออกเป็นสามส่วน
ศาลามีขนาดใหญ่มากและมีสามชั้นซึ่งเหมาะที่จะเรียกว่าอาคารมากกว่าศาลา เป็นฤดูใบไม้ร่วงและกำลังจะเข้าสู่ฤดูหนาว ดอกไม้หลายชนิดเหี่ยวเฉา กระทั่งใบไม้ก็ร่วงโรย ถึงกระนั้นก็ยังไม่ส่งผลต่อความสวยงามของสวน
บนชั้นสามของศาลาชายหญิงนั่งบนโต๊ะไม้บนชั้นสาม พวกเขาคุยกันเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างขณะที่ดื่มชาในมือ
“ท่านพ่อ รู้สึกอย่างไรกับหลินเฟิง” ฝ่ายหญิงสาวเอ่ยถาม
ชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเขากล่าวว่า “ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะฉลาดพอ ๆ กับสัตว์ประหลาดหรือแม้แต่เทพ มันยากสำหรับเราที่จะแก้ปัญหามาตลอดครึ่งปี แต่ทันทีที่เขาปรากฏตัวเขาก็ชี้ให้เห็นแผนการที่ดีที่สุด มันเหลือเชื่อจริงๆ! “
“แน่นอน ซินแสบอกว่าเขาคือชายในคำทำนายเขาจะเป็นผู้นำเผ่าเพื่อรวมทั้งสามเผ่าให้เป็นหนึ่งเดียว” หญิงคนดังกล่าว
“พ่อหวังว่าอย่างนั้น! แล้วนี่ซินแสเป็นอย่างไรบ้าง?” ชายวัยกลางคนถาม
หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ไม่เป็นไร แม้ว่าจะยังไม่ดีขึ้น แต่สถานการณ์ก็ยังไม่แย่ลง อายุของเขาแก่เกินไปและดูเหมือนว่าจะอยู่ได้ไม่นาน”
“ดี! เจ้าดูแลเขาให้ดี สงครามเป็นเรื่องเร่งด่วน พ่อต้องไปก่อนและจะหาเวลามาพบเขา” หลังจากนั้นชายวัยกลางคนก็หายไปในอากาศราวกับหมอกควัน
โลกหลัก จังหวัด S ในภูเขาลูกใหญ่ เป็นภูเขาน้ำแข็งขนาดมหึมา บางฤดูกาลน้ำแข็งก็ใหญ่หนาขึ้น บางฤดูกาลทีละลายจนเล็กลง ทำให้มีขนาดใหญ่ขึ้นเล็กลงราวกับหน้าอกของคนที่กำลังหายใจ
ชายลึกลับในชุดดำกับชายที่แข็งแกร่งสองคนปรากฏตัวขึ้นเหนือภูเขาน้ำแข็ง
“สัตว์ประหลาดที่นายกำลังพูดถึงอยู่ในภูเขาน้ำแข็งนี้งั้นเหรอ” ชายคนที่อยู่ทางด้านซ้ายเยื้องหลังชายในชุดดำถาม
ชายลึกลับในชุดดำพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ อยู่ที่นี่ สัตว์ร้ายอยู่นอกการควบคุมของฉัน ไม่ใช่ว่าจัดการง่ายๆ ระวังด้วย”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูเองว่าไอ้เจ้าตัวนั้นมันหน้าตาเป็นยังไง!” คนที่พูดทางซ้ายเมื่อกี้พูดอย่างเหยียดหยาม
“ฉันบอกแล้วว่าอย่าสร้างสัตว์ประหลาดแบบนี้ แต่นายไม่เชื่อ เมื่อนายควบคุมมันไม่ได้ นายจะทำร้ายตัวเองหรือแม้แต่ทำลายโลก!” ชายที่อยู่ทางด้านขวาของชายลึกลับในชุดดำพูดขึ้น
“เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ฉันแค่คิดผิด นอกจากนี้ยังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตั้งเยอะแยะ เริ่มภารกิจได้แล้ว” ชายชุดดำกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์
“อืม! นำทางไป” ทั้งสองคนพยักหน้าเห็นด้วยตอบรับชายลึกลับ
ในไม่ช้าทั้งสามก็มาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของภูเขาน้ำแข็ง และแล้วสิ่งแปลกประหลาดก็ปรากฏต่อหน้าพวกเขา
“ไอ้ตัวนี้มันเปลี่ยนไปอีกแล้ว!” เข้าไปในถ้ำคนแรกที่เห็นสถานการณ์ภายในถ้ำคือชายลึกลับในชุดดำ
สองคนที่ตามมา เมื่อเห็นฉากนี้แล้วก็ต้องตกใจ!
ในเวลานี้ภายในภูเขาน้ำแข็งมีวัตถุขนาดใหญ่ซึ่งถูกมัดด้วยโซ่เหล็กที่ทำจากน้ำแข็ง โซ่เหล็กปลดปล่อยความเย็นที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งดูเหมือนจะแข็งตัวทันทีและกลายเป็นน้ำแข็งเมื่อพบ
แต่สิ่งที่น่าตกใจคือโซ่น้ำแข็งเหล่านั้นที่ปล่อยอากาศเย็นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนั้น กลับไม่มีผลกระทบใด ๆ กับสิ่งที่ถูกผูกมัดอยู่ ดูเหมือนว่ามันจะทำได้แค่หน้าที่ผูกมัดเท่านั้น
สิ่งที่ถูกตรึงไว้ในภูเขาน้ำแข็งนี้คือสัตว์ประหลาดที่ดูเหมือนมนุษย์ แต่มีส่วนที่แปลกประหลาดต่างๆ ตัวอย่างเช่นด้านหลังเขามีปีกเนื้อขนาดใหญ่คู่หนึ่ง ใต้ปีกเนื้อมีงูยาวแปดหัว ยิ่งไปกว่านั้นหัวงูเหล่านั้นมีเขาสองอันและดูเหมือนมังกรยักษ์
ภายใต้ศีรษะเหล่านั้นมีหนวดสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนซึ่งปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีเข้มแข็งหนาและส่องแสง
มือและเท้าของสิ่งนี้ปกคลุมไปด้วยหนามแหลมคมเช่นเดียวกับกรงเล็บของมังกร นอกจากนี้ร่างกายของมันยังสามารถมองเห็นกล้ามเนื้อที่นูนออกมาได้อย่างชัดเจน
ที่หน้าอกของเขามีเส้นสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเขาแม้แต่ที่หน้าผากดูน่ากลัวมาก
แต่ในเวลานี้ เจ้าตัวนี้ดูเหมือนจะหลับอยู่ โดยทั่วไปทั้งร่างกายยังคงนิ่งราวกับว่าไม่มีร่องรอยของชีวิต
“พระเจ้าช่วย นี่นายใช้เลือดของสัตว์วิญญาณประเภทไหนในการสร้างสัตว์ประหลาดตัวนี้เนี่ย … “
