โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล – บทที่ 707 ยักษ์แห่งหวงซา

บทที่ 707 ยักษ์แห่งหวงซา

 

ร่างมหึมาเคลื่อนตัวช้า ๆ มาพร้อมกับหมอก ดูราวกับฝนที่กําลังโปรยปรายลงมา

 

“ช้าก่อน!” หลิวชางร้องบอก พวกเขาทั้งหมดจึงหยุดทันที

 

เมื่อพวกเขาหยุดเคลื่อนไหว การเคลื่อนไหวของยักษ์ทรายสีเหลืองก็หยุดลงเช่นกัน

 

“อํา?” เสิ้นฮุยสงสัย “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? พวกมันต้องการโจมตีเราหรือ?”

 

หลิวชางครุ่นคิด: “ยักษ์ทรายสีเหลืองเหล่านี้น่าจะเป็นผู้พิทักษ์ทางเข้า หากเราไม่ต้องการเข้าไปพวกมันก็จะไม่โจมตีเรา”

 

“แต่ถ้าเรายังเดินกร่างเข้าไป เกรงว่ามันจะไม่ง่ายเช่นนั้น”

 

เขากระโดดขึ้นพร้อมกับสายฟ้าในมือ: “เนื่องจากข้าเป็นหัวหน้าทีมนี้ ให้ข้าไปค้นหาความจริงก่อน”

 

ในขณะที่กล่าวจบ หลิวชางก็เหยียบลงบนพื้นทรายแล้ว ส่งผลทําให้เกิดคลื่นเป็นระล อกบนพื้นทราย ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปเป็นดุร้ายแล้วพุ่งไปยังยักษ์ทรายสีเหลือง

 

“เป็นการโจมตีที่รุนแรงนัก!” ลมปราณที่รุนแรงทําให้รูม่านตาของหลินเฟิงหดตัวลงเล็กน้อย

 

แน่นอนว่ายักษ์แห่งหวงซาขยับตัวอีกครั้งและทุบหลิวชางด้วยกําปั้นใหญ่

 

“ฝ่ามือสายฟ้า!”

 

หลิวชางตะโกนและฟาดฝ่ามือออกไป

 

ทันใดนั้น เกิดสายฟ้าหลายสิบสายบินออกจากร่างของเขา สายฟ้าทะลุผ่านอากาศและในที่สุดก็เทลงใส่อกของยักษ์ทรายสีเหลือง

 

ยักษ์ทรายทรุดตัวลงทันทีและหน้าอกของยักษ์ก็กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่

 

ในขณะที่หลิวชางร่อนลงสู่พื้น ยักษ์ทรายสีเหลืองก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

 

อาจเป็นเพราะข้อจํากัดของพื้นที่แห่งนี้ เหตุการณ์นี้จึงไม่ทําให้ฝุ่นฟุ้งกระจายมากมาย

 

ยักษ์ทรายสีเหลืองแตกตัวเป็นเม็ดทรายอย่างเงียบ ๆ โดยไม่เหลือร่องรอยใด ๆ

 

ตันหยุนเย้ยหยัน: “เห็นท่าทางดุร้าย แต่ก็แค่เสือกระดาษ

 

หลินเฟิงขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดออกมา

 

เขารู้สึกสังหรณ์ใจ ยักษ์ทรายสีเหลืองน่าจะจัดการได้ไม่ง่ายแล้ว!

 

ตันหยุนขยับข้อนิ้วและพูดว่า “มันก็แค่สิ่งของ ต่อไปมอบให้ข้าจัดการแล้วกัน”

 

เขาเดินไปได้เพียงสองก้าวก่อนที่จะตกตะลึงอีกครั้งเมื่อเห็นทรายสีเหลืองลอยขึ้นมาและรวมตัวกันเป็นยักษ์อีกครั้ง!

 

“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?” คราวนี้แม้แต่หลิวชางเองก็ยังตกใจ

 

“อะไรกันเนี่ย!” ตันหยุนไม่พอใจและเหยียดมือของเขาออกไป

 

ทันใดนั้นใบมีดลมก็บินออกมาจากท้องฟ้าแล้วพุ่งเข้าชนยักษ์ทรายสีเหลืองเหล่านั้น

 

ทรายและฝุ่นที่ประกอบกันเป็นร่างของยักษ์ทรายสีเหลืองปรากฏรอยขีดข่วนที่หลายรอย

 

ครูต่อมา กลุ่มทรายบนพื้นก็ลอยขึ้นมาและในไม่ช้ารอยขีดข่วนเหล่านั้นก็ถูกซ่อมแซม!

 

” พวกมันสามารถฟื้นตัวได้เอง!” ตันหยุนคิดได้ในที่สุด

 

“ใช่” ดวงตาของหลิวชางดําดิ่งลงเล็กน้อย “ต่อให้สู้จนตายก็คงจัดการได้ยาก”

 

ตันหยุนทนไม่ไหวอีกต่อไปและกล่าวว่า “พวกมันเป็นตัวอะไรกัน! หากพวกมันฟื้นตัวได้ เราก็จะสู้จนกว่าพวกมันจะฟื้นตัวไม่ได้!”

 

จากนั้นตันหยุนจึงรีบพุ่งเข้าไป

 

“ช้าก่อน!” หลิวชางตะโกนเรียกแต่ก็หยุดตันหยุนไว้ไม่ได้

 

เมื่อเห็นตันหยุนปลุกยักษ์ทรายสีเหลืองทั้งหมด หลิวชางจึงทําได้เพียงตะโกนออกมา: “เริ่มต่อ

 

เขาและเส้นฮุยรีบพุ่งตามไป เมื่อพวกเขายกมือขึ้นโจมตีใส่ยักษ์ทรายสีเหลืองครั้งแล้วครั้งเล่า

 

“พี่หลินเฟิง ท่านไม่ไปเหรอ?” เมื่อมองไปเห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้เคลื่อนไหว หลานหลิงจึงถามอย่างสงสัย

 

หลินเฟิงมองไปที่การต่อสู้ด้านหน้าและพูดด้วยเสียงเบาพร้อมรอยยิ้ม “รอก่อน”

 

ยักษ์ทรายสีเหลืองทั้งหมดมีห้าตัว เนื่องจากหลินเฟิงและหลานหลิงไม่ได้เข้าร่วม ดังนั้นตันหยุนและ หลิวชางจึงต้องแบ่งกันมากกว่าคนละหนึ่ง

 

บนผืนทรายมีการต่อสู้ที่ดุเดือด เกิดฟ้าร้อง ลมแรงและเสียงดังก้องในพื้นที่เปิดโล่ง

 

พลังโจมตีของยักษ์หวงซานั้นไม่สูงมาก แต่ความสามารถในการฟื้นตัวของมันนั้นน่ากลัวอย่าง แท้จริง

 

เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่เป็นอมตะ แม้ว่าจะฆ่ามันไปหลายพันครั้ง แต่ก็ถือเป็นการสูญเปล่า

 

แม้ว่าหลิวชางจะยังคงสามารถรับมือกับมันได้ แต่ฝายของตันหยุนกลับยากที่จะเผชิญหน้าเสียแล้ว

 

ขาหลบการต่อสู้ได้อย่างเฉียดชิว แต่หมัดของยักษ์อีกตัวก็พุ่งเข้ามาแล้ว

 

เขากางโล่ลมออกอย่างรวดเร็ว แม้ว่าหมัดจะต่อยเข้าที่โล่ลม แต่ความแรงก็ยังทําให้ตันหยุนต้องถอยหลังไป

 

เมื่อเห็นตันหยุนเสียเปรียบ อีกสองคนจึงรีบถอนตัวออกจากการต่อสู้

 

” พี่ตัน!” เสิ้นสุ่ยรีบเข้ามาช่วยตันหยุน “ท่านไหวหรือไม่?”

 

ตันหยุนหายใจไม่ออก ทันใดนั้นเขาก็ผลักเส้นฮุยออกแล้วเดินไปหาหลินเฟิงด้วยสายตาที่ดุร้าย

 

“เจ้ากําลังทําอะไร?” เขาตะโกนเสียงดัง “พวกเราทั้งหมดกําลังต่อสู้ แต่เจ้ากลับยืนดูอยู่เฉยๆงั้นหรือ?”

 

เส้นฮุยเดินเข้ามาตําหนิเช่นกัน: “ใช่ ทําไมเจ้าถึงไม่ขยับตัว? เจ้าทําให้พี่ตันของข้าเกือบจะถูกฆ่าแล้ว รู้หรือไม่?”

 

หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา: “เหตุใดเจ้าถึงเร่งรีบโดยไม่ใช้สมองล่ะ? การจัดการกับสิ่งประหลาดเช่นนี้มีประโยชน์หรือไม่?”

 

ตันหยุนพูดอย่างโกรธเคือง: “เจ้าอย่ามาพูดไร้สาระกับข้า หากเจ้าไม่สู้ เหตุใดจึงไม่ทิ้งชีวิตทั้งหมดไว้ที่นี่ซะ?”

 

“เป็นเรื่องที่นักที่เจ้าทําตนเองราวกับเป็นวัยกลางคน เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเจ้าเพียงแค่หวาดกลัว เจ้ามันก็แค่ขยะ!”

 

หลานหลิงไม่พอใจกับคําพูดของตันหยุนและเอ่ยตอบโต้: “พี่หลินเฟิงไม่ใช่ขยะ! ท่านอย่ามาพูดว่าพี่หลินเพิ่งเช่นนี้นะ!”

 

เห็นได้ชัดว่าตันหยุนไม่พอใจหลานหลิงเป็นอย่างมาก เขาจึงพูดหยาบคายกับเธอ: “เจ้าหุบปากเลย เจ้ามีสิทธิ์ออกความเห็นเมื่อไหร่กัน?”

 

“ข้าไม่รู้ว่าทําไมเจ้าถึงเสนอหน้ามาเดินกับพวกเรา เจ้ามีประโยชน์อันใด? ห้ามตามพวกเรามาอีกเข้าใจหรือไม่?”

 

“เจ้าสองคนมันไร้ประโยชน์ ตอนนี้พวกเรากําลังเจอปัญหา ข้าขอถามว่าเจ้าไม่มีจิตสํานึกบ้างหรือ?”

 

หลินเฟิงก้าวไปข้างหน้า ดวงตาลุกโชน: “ข้าขอให้เจ้าเก็บคําพูดเหล่านี้กลับไป บางคํานั้นดูแรงเกินไป นั่นเท่ากับความบาดหมาง”

 

ตันหยุนหันหน้ามาโต้กลับ: “มาเจอกับข้าไหมเล่า?”

 

“อย่ามาตลก หากเจ้ามีความสามารถพอคงจัดการทรายไปได้แล้ว ไม่เช่นนั้นก็อย่ามาตะโกนที่นี่!”

 

หลินเฟิงตอบออกมาอย่างไม่ทันคาดคิด: “ใครบอกกันว่าข้าช่วยไม่ได้?”

 

ตันหยุนงุนงง: “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

 

หลินเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา: “เรื่องเช่นนี้ขึ้นอยู่กับสมอง”

 

จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าและในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเขาก็แปลงร่างสัตว์เป็นยูนิคอร์นนสีฟ้า

 

“ธาตุน้ํา?” ตันหยุนรู้สึกประหลาดใจกับธาตุต่าง ๆ ที่หลินเฟิงมี

 

” พี่หลิวชางถอยออกมาก่อน ที่เหลือมอบให้ข้าเอง!” หลินเฟิงพูดจบและตะโกน “ศิลปะแห่งการแช่แข็ง!”

 

หลิวชางรีบถอยออกมาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นแสงสีฟ้าขนาดใหญ่จึงปรากฏขึ้นมาและแสงเหล่านั้นก็คือยักษ์ทรายสีเหลืองที่ถูกแช่แข็ง

 

หลินเฟิงพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับหอกสีทองของเขา แสงโค้งสว่างว่าบ จากนั้นยักษ์ทรายสีเหลืองทั้งหมดก็ถูกเปลี่ยนเป็นน้ําแข็งก้อนใหญ่หลายสิบก้อน

 

และเป็นเพราะการแช่แข็งนี้ พวกมันจึงสูญเสียความสามารถในการฟื้นตัว

 

หลินเฟิงมองกลับไปที่ตันหยุน: “นี่คือความแตกต่างระหว่างการมีสมองและไม่มีสมอง เจ้าเข้าใจหรือยัง?”

 

โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล

โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล

หลินเฟิง ผู้ทำงานเกี่ยวกับการกำจัดขยะเพราะเป็นงานที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นและเงินเดือนแสนถูก ในวันที่เขาโดนไล่ออก โทรศัพท์ของเขาก็มีการเปลี่ยนแปลง บนหน้าจอโทรศัพท์เกิดวงวนสีดำ ที่สามารถดูด สิ่งปฏิกูลทุกอย่างเข้าไป แล้วเปลี่ยนเป็น น้ำยาวิเศษ!! แค่น้ำยาสีเขียวหยดเดียวสามารถ ทำให้ต้นไม้กำลังจะตาย ออกผลได้ ไม่เพียงแค่นั้นผลผลิตที่เกิดจากน้ำยาสีเขียว กลายเป็นผลไม้จิตวิญญาณ เพียงแค่ได้กินน้ำยาสีแดง ลูกหมาผอมโซก็วิวัฒนาการเป็น สุนัขจากนรก เพียงแค่มี ขยะ!ขยะ!และขยะ! เขาก็สามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้……

Comment

Options

not work with dark mode
Reset