RC:บทที่ 542 บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม
“อะไรนะ” เมื่อผู้อาวุโสอีกสองคนทราบข่าวพวกเขาก็ลืมตาขึ้นทันทีและทั้งสามคนก็จ้องมองไปที่จู้เอ๋อร์
จู้เอ๋อร์ตกใจกับสายตาของทั้งสามคนและหลังจากนั้นไม่นานก็พูดต่ออีกเล็กน้อย: “จริงๆ ออกมาทั้งหมดเลย”
“ฮึ่ม เหลวไหลซะจริง” ชายชราคนหนึ่งคำรามจากนั้นพวกเขาก็บินออกไปและหายไปบนท้องฟ้า
ในเวลานี้มังกรทั้งแปดคำรามและพ่นการโจมตีออกจากมาปากของพวกมันเพื่อระดมยิงบ้าน
บ้านนั้นราวกับทำด้วยกระดาษเบื้องหน้าของพวกเขา ช่างเปราะบางไปเสียทั้งหมด
ขณะที่มังกรฟ้าพ่นลูกไฟขนาดใหญ่ออกมาและกำลังจะโจมตีตึกสูง ร่างเหี่ยวแห้งของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้นและปิดกั้นลูกไฟขนาดใหญ่ด้วยมือเดียว
จากนั้นด้วยการตบสวนเพียงเบา ๆ ลูกไฟก็ย้อนกลับมาระดมยิงใส่มังกร
มังกรทั้งหลายต่างพากันกรีดร้องโหยหวนและบินออกไป
ภาพนี้ดึงดูดความสนใจของมังกรจำนวนมาก ทันใดนั้นมังกรอีกเจ็ดตัวก็คำรามกึกก้องและพุ่งเข้าหาชายชรา
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาถัดไปมีคนแก่อีกสองคนที่อยู่ข้างๆ ชายชรา ลมปราณของผู้เฒ่าทั้งสามนี้น่ากลัวและทรงพลัง
ทั้งสามได้ขัดขวางการโจมตีของมังกรพลังสูงสุดระดับ SSS ทั้งเจ็ดตัวจากนั้นก็โจมตีสวนใส่มังกรทั้งเจ็ดทันที
จากนั้นทั้งสามก็ได้ปะมือกับเหล่ามังกรต่อ
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้มังกรยักษ์หลงบินออกไป หางของมังกรยาวหลายสิบเมตร เป็นเพียงมังกรบางตัวซึ่งมีความยาวแค่สิบสองเมตรเท่านั้น
ปัง ปัง ปัง
เสียงดังสามครั้ง คือผู้อาวุโสที่แข็งแกร่งทั้งสามคนถูกมังกรจู่โจมจนกระแทกกับตึก ทันใดนั้นก็เกิดการพังทลายของอาคาร
จากนั้นชายชราทั้งสามก็เห็นร่างใหญ่ยาวหนึ่งหมื่นเมตรและทั้งร่างของพวกเขาก็สั่น
“ความน่ากลัวนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร มันแยกตัวออกจากตราของเสาผนึกมังกรฟ้าโบราณได้ยังไง” หนึ่งในสามผู้อาวุโสตกใจ
“มันเลวร้ายเกินไป ถ้าตัวตนคนนี้หลุดออกมา แม้แต่พวกเราสามคนก็ไม่สามารถจัดการได้” ชายชราตกใจ
ในไม่ช้าชายชราทั้งสามก็รวมตัวกันและเริ่มคุยกัน
“พี่ใหญ่ คุยกับเขาก่อน” ชายชราคนหนึ่งกล่าว
“ดี” ชายชราทำพันธะสัญญาด้วยการยื่นมือไปที่ตรงหน้ามังกรยาวหมื่นเมตรและหยุดการกระทำ
จากนั้นชายชราที่รู้จักกันในนามพี่ใหญ่ก็กล่าวด้วยเสียงอันดัง: “ราชามังกรผู้ยิ่งใหญ่ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของท่านที่หลุดพ้นจากผนึก แต่ด้วยเหตุใดจึงนำกลุ่มมังกรมาโจมตีตระกูลหลงของเรา? “
เมื่อได้ยินเสียง ราชามังกรแห่งกาลเวลาไม่ได้ขยับทันที แต่หยุดและพูดว่า “ทำไมถึงทำแบบนี้ ข้าคิดว่าเจ้ารู้เรื่องนี้ดี”
เสียงของราชามังกรแห่งกาลเวลานั้นหนาและใหญ่โตและสง่างามและผู้คนที่ได้ยินก็สั่นสะท้าน
หลินเฟิงและเสี่ยวหยางกำลังเฝ้าดูและทันใดนั้นหลินเฟิงก็พูดขึ้น “ชายชราทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขาอยู่ในระดับใด ทำไมที่ราชามังกรสามารถเผชิญหน้ากับทั้งสามคนเพียงลำพัง?”
เสี่ยวหยางกล่าวว่า: “ทั้งสามคนเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นก็ดูธรรมดา ยกเว้นคนตรงกลางที่แข็งแกร่งที่สุด ส่วนอีกสองคนเพิ่งก้าวข้ามจากระดับ SSS”
“มังกรตัวนี้สูงกว่าพวกเขาหลายระดับ และความแข็งแกร่งของร่างกายทั้งหมดได้ถูกปลดปล่อยออกมา แม้ว่าจะมีคนตระกูลหลงสามคน แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับมังกรเฒ่า” เสี่ยวหยางกล่าว
หลินเฟิงฟังคำพูดของเสี่ยวหยางแล้วก็งง เขาไม่เข้าใจว่าระดับใดอยู่เหนือระดับ SSS แต่หลินเฟิงรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถามเพราะโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
“เสี่ยวหยาง นายจะอยู่เฝ้าดูสถานการณ์ที่นี่ก็ได้ และหากจำเป็น ก็โปรดช่วยท่านราชามังกรด้วย ตอนนี้ฉันต้องไปช่วยพี่สะใภ้ของนายก่อน” หลินเฟิงกล่าวแล้วเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว
“อย่าลืมพาพี่สะใภ้มาเจอผมด้วยนะ” เสี่ยวหยางมองไปที่ด้านหลังของหลินเฟิงและตะโกนตามหลัง
จากนั้นเส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเสี่ยวหยางก็ปรากฏขึ้น เขาบิดคอและใบหน้าของเขามีรอยยิ้มแปลก ๆ “ฉันไม่รู้ว่าเลือดของชายชราทั้งสามนี้มีรสชาติเป็นอย่างไร”
หลินเฟิงจากไป แต่เขายังคงรักษาสถานะสัตว์วิญญาณกับเสี่ยวเฮยเอาไว้ ด้านหลังของเขามีปีกคู่หนึ่งที่ทำจากเปลวไฟสีแดงเข้มซึ่งทำให้บินไปยังสถานที่จัดพิธีแต่งงานอย่างรวดเร็ว
“คารวะฟ้าดิน” พิธีกรร้องเรียกอีกครั้ง
เจ้าสาวมองไปข้างหลังของเธอและไม่พบใคร จึงค่อย ๆ คุกเข่าลง
มีเสียงปรบมือและเสียงเชียร์อย่างล้นหลาม
ในเวลานี้ตู๋กัง ปาเต๋าและคนอื่น ๆ บนโต๊ะกำลังตึงเครียดและพร้อมที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ
ที่มุมหนึ่งผู้หญิงในชุดสีม่วงชักดาบออกมาครึ่งหนึ่งก็ถูกมู่หรงหลานก็ดึงอย่างแรง
“เมื่อเธอคารวะฟ้าดินเสร็จ หัวของเธอก็จะหล่นลงไปที่พื้น” แววตาเย็นยะเยียบในดวงตาของผู้หญิงในชุดสีม่วงไม่ได้อ่อนลงเลย แต่กลับมีพลังมากขึ้นและแรงกระตุ้นอันทรงพลังของเธอก็ถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่มีอะไรปิดบัง
เสียงของพิธีกร “การเคารพครั้งที่สอง คารวะพ่อแม่” ดังขึ้นอีกครั้ง
หลงอ่าวเทียนและเจ้าสาวก้าวไปหาชายและหญิงสองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขา
สองคนนี้เป็นพ่อแม่ของหลงอ่าวเทียน
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอกำลังจะคุกเข่าลงอีกครั้งเจ้าสาวก็มองกลับมาดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา แต่ไม่มีร่างของใครบางคนที่เธออยากเจออยู่ข้างหลังเธอ
เป็นอีกครั้งที่เธอคุกเข่าลงด้วยความผิดหวัง
จากนั้นมีเสียงปรบมือและเสียงอุทานอีกรอบ
“ต้องรอกี่อีกชั่วยามหรือให้รอจนไม่มีโอกาสได้ทำอีก?” ปาเต๋าเริ่มสติแตกจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว โชคดีที่ตู๋กังจัดการเขาได้
แต่ในตอนนี้ ปาเต๋าก็ไม่ได้พูดผิดสักเท่าไร เมื่อการเคารพของทั้งคู่สิ้นสุดลงพี่สะใภ้จะกลายเป็นภรรยาของคนอื่น
ในที่สุดเสียงเตือน “สามีภรรยา คารวะ” ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ฉันเห็นหลงอ่าวเทียนตื่นเต้นมากกับการเคารพนี้ ฝ่ายเจ้าสาวก็หันไปมองด้านหลัง
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม แม้แต่พ่อแม่ของหลงอ่าวเทียนก็โกรธมาก
เสียงพิธีกรรายการ“ สามีภรรยา คารวะ” ดังขึ้นอีกครั้ง
แต่เจ้าสาวยังคงมองไปที่ด้านหลังด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ในเวลานี้เธอสวมผ้าปิดหน้าสีแดง ทำให้ไม่มีใครเห็นการแสดงออกของเธอ
ภายในผ้าสีแดง ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยน้ำตา และค่อยๆไหลลงจากดวงตาของเธอหยดลงที่พื้น
ในช่วงเวลาต่อมาพฤติกรรมของเจ้าสาวทำให้ทุกคนตกใจ
ทันใดนั้นเธอก็ถอดผ้าสีแดงคลุมศีรษะออกและแสดงใบหน้าที่สวยงามและเป็นเอกลักษณ์ อย่างไรก็ตามน้ำตาสองหยดยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของเธอและเครื่องสำอางสีอ่อนของเธอก็ถูกชะล้างออกไป
“หลินเฟิง คุณอยู่ที่นี่หรือไม่ ฉันอยากไปกับคุณจริงๆ ถ้าคุณอยู่ ได้โปรด พาฉันไป … “
ทันทีที่คำนี้ออกมาทุกคนในปัจจุบันก็ตกตะลึง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”
“เจ้าสาวจะไม่แต่งงาน”
“มีใครอีกคนในหัวใจเจ้าสาว”
“ …… ”
ทันใดนั้นเสียงของการสนทนาก็ดังขึ้นและทันใดนั้นใบหน้าของหลงอ่าวเทียนก็เป็นสีเขียว
เหนือสิ่งอื่นใด คุณพ่อของหลงอ่าวเทียน ชายผู้เป็นผู้นำตระกูลหลงฟาดมือของเขาลงบนโต๊ะข้างๆ
ทันใดนั้นโต๊ะทั้งโต๊ะก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากนั้นเขาก็จับจ้องไปที่ชายคนที่นั่งถัดไปซึ่งเป็นพ่อของเจ้าสาว
“มู่เฉียน ลูกสาวของคุณหมายความว่าอย่างไร”
