RC:บทที่ 552 นายท่านทั้งสาม
“ก็ดี งั้นไม่ต้องทำอะไรต่อ ปล่อยให้เจ้าพวกนี้ฝึกฝีมือก็ดีเหมือนกัน” เสี่ยวหยางกล่าว สายตามองไปยังด้านหน้าของคนเหล่านั้น ใบหน้ามีลวดลายสีเขียวเข้มค่อย ๆ ปรากฏขึ้น
หลินเฟิงมองดูทีมที่ยิ่งใหญ่ตรงหน้าเขา มันมีมากกว่า 50 คน ในหมู่พวกมันมีหัวหน้าสามคน ระดับที่สูงสุดก็เกือบถึงขั้นสูงสุดระดับ SS โดยทั่วไประดับนี้ก็ถือได้ว่าเป็นหัวหน้าแล้ว
ผู้ที่มีระดับสูงสุดคือชายวัยกลางคนตัวเล็กที่คาดว่าน่าจะสูงน้อยกว่า 1.6 เมตร อย่างไรก็ตามผู้คนรอบตัวต่างก็ให้ความเคารพเขา แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งและสถานะของเขาในหมู่คนเหล่านี้
แต่ถึงอย่างนั้น ในสายตาของพวกเขาก็ยังไม่รู้สึกว่ามีอะไรที่โดดเด่น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนของเรากำลังมา ไอ้ขยะ คราวนี้แกตายแน่!” เมื่อเห็นการมาถึงของชายวัยกลางคนร่างเตี้ยน้องชายหลายคนของชายขวานคู่ก็กล้าอาละวาดเป็นอย่างมาก
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี่คือท่านเยว่ คราวนี้แกคงลำบากเสียแล้ว” น้องชายคนเล็กอีกคนกล่าว
“เจ้าหนุ่ม ไม่ว่าแกจะเป็นใคร แกก็คงไม่อยากรู้นักหรอกว่าแก๊งนักฆ่าของเราเป็นกองกำลังประเภทไหนในเมือง S นี้ พวกเขาล้วนเป็นกองกำลังที่ทรงพลังมาก!”
“โดยทั่วไป มีเพียงเราเท่านั้นที่เป็นฝ่ายรีดไถสมบัติของผู้อื่น เราไม่เคยเห็นใครกล้าโจมตีแก๊งของเรา มันน่าขันนักที่แกต้องการแบล็กเมล์แก๊งนักฆ่าของเราเป็นสิบเท่า!”
พี่น้องตัวน้อยเหล่านั้นแต่ละคนเริ่มอาละวาด
หลินเฟิงไม่ได้มองดูพวกมันด้วยซ้ำ เขาพูดออกมาตรง ๆว่า “พวกมันทำให้ฉันมึนหัว!”
“ขอรับ” หวังซื่อรับคำ เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาก็ได้ตกตะลึงกับคำพูดนั้น
ในเวลานี้ ชายคนนั้นก็พุ่งเข้ามา
“เจ้าหนุ่ม ปล่อยคนของเราไป แล้วยกมือยอมแพ้ซะ ไม่งั้นก็อย่าหาว่าเราหยาบคาย!” ชายวัยกลางคนกล่าว
อย่างไรก็ตาม เขากลับประหลาดใจเพราะหลินเฟิงไม่ได้ให้ความสนใจกับเขาเลย แต่เขากลับมองไปที่เสี่ยวหยางที่อยู่ข้าง ๆ เขาและพูดว่า “ชายที่แข็งแกร่งระดับ SS สามคน หนึ่งในนั้นคือระดับสูงสุดของ SS ทั้งสามคนดูเหมือนจะไม่มีความคิดเรื่อง 100 ล้านเลย!”
“มันไม่คุ้มค่านัก แต่ก็ถือว่าเป็นผลดีกับคนเหล่านี้!” เสี่ยวหยางกล่าว
“ฮัลโหล แกหูหนวกด้วยหรือนี่ฉันพูดกับแกอยู่นะ?” ชายวัยกลางคนร่างเตี้ยเริ่มโกรธขึ้นมา
“ นายต้องจัดการกับคนพวกนี้นานแค่ไหน?” หลินเฟิงมองไปที่เสี่ยวหยางและถาม
“ไม่ถึงสิบวินาที!” เสี่ยวหยางกล่าว
“ช่างน่าละอายนัก! ไปเลย เอามันมาให้ฉัน” จากนั้นกลุ่มคนก็พุ่งเข้ามา
หลี่หง, หวังซื่อ และคนอื่น ๆ เห็นอย่างนี้และกำลังจะเริ่มรับมือ แต่หลินเฟิงกลับหยุดพวกเขาไว้
จากนั้นงูดำทั้งแปดก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ด้านหลังของเสี่ยวหยาง และกวาดไปด้านหน้าในทันที
มีเพียงสามหัวเท่านั้นที่ล็อคเป้าไว้กับหัวหน้าระดับ SS ทั้งสามคนและอีกห้าหัวที่เหลือก็ทำหน้าที่กวาดคนที่เหลืออยู่
งูทั้งห้าหัวกวัดแกว่งไปมาอย่างรุนแรง เพียงแค่ตบครั้งเดียว พวกมันทั้งหมดถูกล้มอย่างกับสุนัขตายจากฝีมือของหัวงูยักษ์และร้องโหยหวนอยู่บนพื้น
ในเวลานี้ ชายที่แข็งแกร่งระดับ SS ทั้งสามคนตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าความแข็งแกร่งของเสี่ยวหยางจะมากขนาดนี้
ความแข็งแกร่งของงูทั้งแปด แต่ละหัวที่โผล่ออกมาด้านหลังนั้นเหนือกว่าพวกมันมาก ทั้งสามคนถูกงูทั้งสามกัดไว้แน่นในพริบตา ร่างกายขนาดใหญ่โอบรัดพวกเขาไว้จนแทบจะบีบ
“มัน มันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?” ชายวัยกลางคนเอ่ยสั้น ๆ
ในเวลานี้ ทั้งสามถูกหัวงูสามหัวกัด และร่างกายของพวกเขาก็ถูกรัดและไม่สามารถขยับได้เลย
“เก้าวินาที!” หลินเฟิงกล่าวเบา ๆ
เหลืออีกหนึ่งวินาทีในการแก้ปัญหาปลาพวกนี้ นี่กล่าวถึงร่างของงูยักษ์ห้าตัวที่แกว่งไปมาอยู่ข้างหลังพวกเขา ในขณะที่ผู้ที่แข็งแกร่งระดับ SS ทั้งสาม งูยักษ์สามตัวที่บินออกมาก็เข้าไปกัดพวกเขาแล้วรัดเอาไว้นั้น ใช้เวลาคนละสามวินาที
ใช้เวลาไม่ถึง 10 วินาทีและผู้คนต่างก็พ่ายแพ้
แม้หวังซื่อจะรู้ดีว่าความแข็งแกร่งของหลินเฟิงนั้นแข็งแกร่ง แต่หลินเฟิงกลับไม่ได้ลงมือและเด็กที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็น่ากลัวมาก
ในเวลานี้หลี่หงและผู้มีพรสวรรค์คนอื่น ๆ ก็ได้รู้แล้วว่าเจ้านายของพวกเขาเป็นคนแบบไหน เจ้านายไม่ได้ลงมือเอง แต่กลับเป็นชายหนุ่มผู้เจิดจ้าที่อยู่ติดกับเขาซึ่งเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ก้าวก็จัดการกับคนเหล่านี้ได้ทั้งหมด
“พาพวกมันมาที่นี่!” หลินเฟิงเปิดปากขึ้น
ทันทีที่เสียงของหลินเฟิงจบลง เสี่ยวหยางก็ควบคุมงูทั้งสามที่อยู่ข้างหลังเขาให้เคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ
ในเวลานี้ทั้งสามถูกงูสามตัวโอบรัดจนไม่สามารถขยับได้
“ ใครกันที่คอยให้ท้ายจนแกกล้ามากร่างในกิจการภายใต้ชื่อของหลินกรุ๊ป?” หลินเฟิงกล่าวพลางตบใบหน้าชายวัยกลางคนตัวเล็กนั้นเบา ๆ
แต่ชายวัยกลางคนร่างเล็กนั้นกลับตัวสั่นจนไม่กล้าขยับเขยื้อน
เนื่องจากลมปราณของเสี่ยวหยางนั้นน่าหวาดกลัวมาก มันทำให้พวกมันรู้สึกได้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเจ้านายของพวกมัน ลมปราณที่น่ากลัวนั้นกดข่มจนทำให้ไม่สามารถรวบรวมพลังวิญญาณได้เลย
ในเวลานี้ทั้งสามคนมีเหงื่อออกราวกับเปียกฝนซึ่งดูย่ำแย่เป็นอย่างมาก เหตุการณ์ที่พวกเขาถูกสังหารด้วยการเคลื่อนไหวเพียงหนึ่งจังหวะและหนึ่งวินาที และยังไม่เหลือช่องว่างให้ต่อต้านได้เลย มันทำให้ทั้งสามรู้ความแตกต่างระหว่างพวกมันกับเสี่ยวหยาง
มีเพียงอย่างเดียวที่แน่ใจ นั่นก็คือระดับของเสี่ยวหยางนั้นสูงกว่าระดับ SSS อย่างแน่นอน
ระดับ SSS และระดับสูงสุดของ SS ดูเหมือนจะแตกต่างกันเพียงเล็กน้อย แต่ก็แตกต่างราวกับสวรรค์และโลกความแข็งแกร่งนั้นไม่สามารถนำมาเทียบกันได้เลย
ดังนั้นทั้งสามจึงยอมแพ้ในทันทีและไม่ดิ้นรนอีกต่อไป พวกเขามองไปที่หลินเฟิงและเสี่ยวหยางด้วยร่างกายที่สั่นเทา
“ได้ ฉันขอโทษ เรา เรารู้ว่ามันผิด!” ชายวัยกลางคนกล่าว
เมื่อหลินเฟิงได้ยินเช่นนี้ เขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่าบอกนะว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสแก แกไม่จ่ายเงินของครึ่งปีแกก็ยังทำลายข้าวของ เห็นแก้วกระจัดกระจายไปบนพื้นไหมนั่นก็เป็นคนของแกที่ทำมัน! “
“ดังนั้น ฉันจะไม่ทำอะไรแกหรอก คนนับร้อยของแกต่างก็ต้องกินและดื่ม และเงินของพวกมันก็ยังไม่ได้จ่าย นอกจากนี้พวกมันยังพังข้าวของอีกหลายครั้ง ซึ่งเราสามารถใช้เงินเพื่อแก้ปัญหานี้ได้”
“มันจะต้องเป็นร้อยล้านหยวน! ก็ไม่ได้คาดหวังว่าพวกแกจะส่งคนกลุ่มหนึ่งมาหรอกนะ โทรหาเจ้านายของแกเดี๋ยวนี้ แล้วบอกให้เขานำเงินมาให้สองร้อยล้าน! หากไม่มีสองร้อยล้าน พวกมันทั้งหมดก็จะไม่มีวันได้กลับไป! “หลินเฟิงกล่าวกับชายวัยกลางร่างเตี้ย
“ได้ ได้ ได้!” ชายวัยกลางคนกล่าวพลางตัวสั่น
จากนั้นเสี่ยวหยางก็วางมันลง มันสั่นจนไปถึงโทรศัพท์มือถือและโทรออก
“ฮัลโหล” เสียงแหบต่ำตอบ
“นายท่าน … ” หัวหน้าชายวัยกลางคนร่างเตี้ยพูดขึ้นอีกครั้ง
“อะไรนะ? มีเรื่องแบบนี้ในอาณาเขตแก๊งของฉันหรือ? ไม่ว่าร้านอาหารโหยวหยี่จะเป็นศัตรูแบบไหน ในเมืองแห่งนี้ แม้มังกรจะมาเอง มันก็จะต้องไปเป็นอาหารอยู่บนจาน!” มีเสียงโกรธออกมาจากอีกด้านหนึ่งแล้วกดวางสาย
จากนั้นในสถานที่ที่ไม่ไกลจากพวกเขา ชายที่มีเคราก็รีบถือมีดเล่มใหญ่ออกมา
“ท่านกำลังจะทำอะไร? ตอนนี้นายท่านใหญ่และนายท่านสองสั่งให้ท่านรอพวกเขาอยู่ที่นี่และพวกเขาจะมาถึงในไม่ช้า! “คนรับใช้คนหนึ่งกล่าว
“ฮึ่ม ฉันมีบางอย่างที่ต้องไปทำก่อน หากพวกเขารอไม่ไหว ก็บอกพวกเขาว่าฉันจะไปที่ร้านอาหารโหยวหยี่!” เมื่อนั้นนายท่านสามก็หายตัวไป
