RC:บทที่ 573 ราชินีเงือก
แสงสีเงินในดวงตาของราชามังกรแห่งกาลเวลา และแสงกลม ๆ ในมือของเขาก็ส่องแสงออกมา จากนั้นการเคลื่อนไหวของมังกรน้ำที่มีหัวขนาดมหึมาก็ช้าลงเป็นอย่างมาก
นั่นช้าลงถึงห้าส่วน
ราชามังกรแห่งกาลเวลาถอยห่างออกไปในทันที สร้างระยะทางห่างให้กับพวกเขา จากนั้นจึงคำรามออกมา กรงเล็บมังกรรวบรวมพลังเป็นกรงเล็บยักษ์สีเงินแล้วตะปบลงไปยังมังกรน้ำอย่างรวดเร็วโจมตีใส่มังกรน้ำที่ยาวหลายกิโลเมตร
“หืม? พลังแห่งกาลเวลาหรือ? ไม่เลว ไม่เลว!” เมื่อเห็นอย่างนี้ ราชินีมังกรวารีก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
คนอื่น ๆ ที่อยู่ในที่นี้ตกตะลึง พวกเขาต่างก็ประหลาดใจกับการเคลื่อนไหวของราชามังกรในครั้งนี้
นั่นคือพลังของเวลา มีเพียงราชามังกรแห่งกาลเวลาเท่านั้นที่สามารถควบคุมมันได้
ในบรรดาบุตรทั้งเก้าของเทพเจ้ามังกร ราชามังกรจะมีความแตกฉานในด้านของตนเอง
พลังของราชามังกรแห่งกาลเวลาคือเวลา ภายใต้สถานการณ์เดียวกัน ในบรรดาราชามังกรจำนวนมาก ความแข็งแกร่งของราชามังกรแห่งกาลเวลาและราชามังกรแห่งพื้นที่นั้นน่ากลัวมากที่สุด
แต่ในทะเลแห่งนี้ เป็นดั่งที่ราชินีมังกรกล่าว ราชามังกรแห่งกาลเวลาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอถึงแม้ว่าจะเขาเพิ่มมาอีกหนึ่งหรือสองคนก็ตาม
“พี่หญิงสอง ท่านยังไม่ปล่อยวางอีกหรือ?” ราชามังกรแห่งกาลเวลากรุ่นโกรธ
“ปล่อยวาง? ข้ามีความรู้สึกต่อเจ้ายิ่งนัก น้องเก้า! แต่ทะเลแห่งนี้มีนายได้แค่เพียงผู้เดียวนั่นก็คือข้า ราชินีมังกรวารีแห่งทะเลผู้เป็นบุตรคนที่สองในเก้าของเทพเจ้ามังกร” ราชีนีมังกรมองไปที่แท่นบูชาของมนุษย์เงือกแล้วเอ่ย
ในแท่นบูชาของมนุษย์เงือก ม่านแสงที่มีก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว และปรากฏรูปปั้นของมนุษย์เงือกสวยงามที่สง่างาม, ศักดิ์สิทธิ์ และงดงามผู้หนึ่ง
“นี่คือ?” ราชามังกรแห่งกาลเวลาไม่ค่อยเข้าใจนัก
“เธอคือราชินีของมนุษย์เงือก ในสงครามเมื่อสมัยโบราณ ผู้แข็งแกร่งจำนวนนับไม่ถ้วนได้ล้มตายลง เลือดมากมายผสมปนเปไปทั่วทั้งทะเลรวมถึงของข้าเช่นกัน! และเธอก็คือมนุษย์เงือกที่เกิดมาพร้อมกับแก่นแท้เลือดของผู้แข็งแกร่งทั้งหมด” ราชินีมังกรกล่าว
“ความสามารถของเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าของข้าเลย ครั้งหนึ่งเธอได้รวบรวมทะเลเป็นหนึ่งเดียวและกลายเป็นราชินีสูงสุด! อีกอย่าง เป็นเพราะการมีตัวตนของเธอ ข้าจึงสูญเสียการปกครองทะเลไปถึงครึ่งหนึ่ง เพียงแค่ทำลายพลังสืบทอดมรดกนี้เท่านั้น ข้าถึงจะสามารถควบคุมพลังแห่งท้องทะเลและเผชิญกับหายนะในครั้งนี้ได้” ราชินีมังกรกล่าว
“ว่าอย่างไรนะ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมข้าจึงรู้สึกได้เสมอว่าวังอี้เหรินและตระกูลอี้เหรินนั้นไม่ธรรมดา!” ราชามังกรแห่งกาลเวลามองไปยังแท่นบูชาด้านหลัง และมองไปที่รูปปั้นจักรพรรดินีที่สูงนับสิบเมตร
“แต่ว่าราชินีมนุษย์เงือกก็ได้ตายจากไปและไม่สามารถคุกคามการควบคุมกฎแห่งท้องทะเลของเจ้าได้แล้วนี่!” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว
“ไม่ใช่ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นี้ก็เป็นมนุษย์เงือกหลากสีเช่นกัน เธอมีลมปราณแห่งชีวิตเช่นเดียวกับราชินีเงือก! เมื่อเธอได้รับสืบทอดมรดกจากราชินีเงือกแล้ว ครึ่งหนึ่งของการควบคุมท้องทะเลก็จะตกเป็นของเธอ! หึ่ม ข้าไม่อยากเอ่ยไร้สาระกับเจ้าอีก เจ้าจะหลีกทางหรือไม่? “ราชินีมังกรคำราม
“หากข้าทำตามคำสั่งของท่านไม่ได้เล่า!” ราชามังกรแห่งกาลเวลามองไปที่หลินเฟิง สุดท้ายจึงกล่าวออกมา
“’งั้นหรือ? ช่างไร้สาระ! เช่นนั้นก็อย่าโทษข้าแล้ว! พลังแห่งท้องทะเลจงฟังคำสั่งของข้า” ราชินีมังกรมองไปที่เจ้าแห่งกาลเวลาแล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าของเธอช่างงดงาม
เมื่อราชินีมังกรเอ่ยประโยคนี้ออกมา พื้นที่ทะเลทั้งหมดก็สั่นสะเทือนและพลังเวทย์ที่แท้จริงได้ถูกเติมเต็มไปทั่วห้องโถง
ทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวจนตัวสั่นสะท้านไปหมด ในเวลานี้พวกเขารู้สึกว่านี่ไม่ใช่พลังของมนุษย์อีกต่อไปแล้ว แต่เป็นพลังที่แท้จริงแห่งพระเจ้า พลังของพระเจ้า!
“นี่คือพลังของครึ่งทะเลงั้นหรือ?” คนที่รับรู้ได้ถึงพลังตรงหน้าก็คิดว่าพวกเขาช่างตัวเล็กนัก เล็กมากซะจนไม่มีความสามารถที่จะไปต่อกรคนทั้งสองที่ยืนอยู่ตรงที่นั้นได้แม้เพียงชั่วขณะหนึ่งก็ตาม
“อ๋า? โอ้ ไม่นะ! ตัวจับเวลา”
พอราชามังกรแห่งกาลเวลาเห็นเช่นนี้ เขาจึงไปยืนอยู่หน้าแท่นบูชา ตัวจับเวลาสีขาวเหลือบเงินอันหนึ่งปรากฏขึ้นที่มือของเขา จากนั้นเขาก็สร้างอันที่สอง สาม และสี่ เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
ในที่สุดโล่เกราะตัวจับเวลาขนาดใหญ่ก็ถูกสร้างขึ้นบังราชามังกรแห่งกาลเวลาจนมิด
“ข้ากล่าวแล้วนะว่าในท้องทะเลเจ้าหยุดข้าไม่ได้หรอก!” จากนั้นราชินีมังกรจึงปล่อยพลังด้วยมือข้างหนึ่งขึ้น ทันใดนั้นน้ำรูปมือที่ทั้งกว้างใหญ่ไพศาลและสง่างามก็ปรากฏขึ้น
ดูเหมือนว่าน้ำทะเลทั้งหมดจะกดดันพลังที่เหลืออยู่เพียงครึ่งของราชามังกรแห่งกาลเวลาจนน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก
ปัง! น้ำรูปฝ่ามือตบลงมาบนโล่ตัวจับเวลา ในชั่วขณะที่สัมผัสกันก็มีรอยแยกแตกกระจายอยู่บนนั้น
“ช่างเป็นการโจมตีที่น่ากลัวนัก ถึงความแข็งแกร่งจะยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่แต่ก็ยังอยู่ในทะเล ไม่ถือเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้เลย! เจ้าไม่สามารถหยุดมันได้หรอกนะ” ราชามังกรแห่งกาลเวลาจับโล่เกราะสีเงินต้านเอาไว้
โฮก!!!
เขาคำรามและกลายร่างเป็นมังกรสีเงินที่มีความยาวหนึ่งหมื่นเมตร พลังของมังกรเงินนั้นน่ากลัวมากซะจนผู้คนไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้
แต่ถึงกระนั้นพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ก็ยังไม่สามารถต้านทานมือของราชินีมังกรเอาไว้ได้ ไม่นานนักเขาก็ไม่สามารถต้านราชินีมังกรเอาไว้ได้และถอยหลังมาเรื่อย ๆ
โฮก!!!
ราชามังกรคำรามและเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของเขา
แกร่ก! แกร่ก!
เสียงแตกดังขึ้นตามมาอีกหลายครั้ง จากนั้นโล่เกราะแห่งเวลาก็แตกร้าวไปเรื่อย ๆ รอยแตกบนนั้นแผ่กระจายออกไป
“ข้าต้านไม่ไหวแล้ว!” ภายใต้แรงกดดันของทะเลทั้งหมด ราชามังกรแห่งกาลเวลาเปรียบได้ดั่งตั๊กแตนตำข้าวตัวเล็กตัวหนึ่งที่ไร้ซึ่งพลังใด ๆ
ตูม!!!
ทันใดนั้น ในเวลานี้ได้มีการสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นทั่วทั้งพระราชวังอี้เหริน
จากนั้นรูปปั้นของราชินีเงือกที่อยู่ด้านหลังแท่นบูชาก็ลืมตาขึ้น ต่อมารูปปั้นของเธอก็ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไป และมนุษย์เงือกผู้งดงามและทรงเกียรติคนสุดท้ายก็ได้ปรากฏตัวแก่สายตาของผู้คนมากมาย
ผ้าหลากสีจำนวนมากลอยอยู่รอบตัวเธอเช่นเดียวกับสิ่งของต่าง ๆ
พอเธอปรากฏตัวขึ้นก็โบกมือขึ้นครั้งหนึ่ง แผ่แสงไม่กี่สีส่งตรงเข้าไปในตัวของราชามังกรแห่งกาลเวลาที่เอาโล่เกราะตัวจับเวลากั้นไว้ด้านหน้า
โล่ตัวจับเวลาที่เคยเต็มไปด้วยรอยแตกได้รับการเยียวยาและรอยแตกก็หายไปในพริบตา
“อะไรน่ะ? ราชินีเงือกงั้นหรือ?” เมื่อเห็นเช่นนี้ ราชินีมังกรวารีก็ประหลาดใจและดึงฝ่ามือที่น่ากลัวกลับคืนมา
หลังจากที่เธอดึงพลังอันน่ากลัวกลับมา ผู้คนก็ค่อยหายใจได้โล่งขึ้น
และราชามังกรแห่งกาลเวลาก็ประหลาดใจมากเช่นกัน ไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะตื่นขึ้นโดยไม่คาดคิด
“ผู้เยาว์ ราชินีเงือกคารวะผู้อาวุโสทั้งสอง!” ราชินีเงือกกล่าวคารวะคนทั้งสอง
เหตุการณ์นี้ทำให้คนทั้งสอง รวมถึงผู้ที่อยู่ ณ ที่นี้ทั้งหมดไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบ
หนึ่งในผู้กล้าแห่งตำนานของไทแรนโนซอรัสเร็กซ์คงสามารถเทียบรุ่นกับเขาได้
“เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ พวกเราทุกคนที่เคยไปยังดินแดนแห่งนั้น ไม่มีใครอาวุโสกว่าใคร” ราชินีมังกรวารีหญิงวัยกลางคนในชุดสีน้ำเงินกล่าว
ราชามังกรแห่งกาลเวลาเฝ้าดูและไม่รู้ว่าควรจะกล่าวสิ่งใดออกไป
ราชินีเงือกจึงกล่าวขึ้นว่า: “ได้ตามที่ผู้อาวุโสต้องการเจ้าค่ะ!”
“เจ้าตื่นขึ้นมาได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่าตายไปนานมากแล้วหรอกหรือ?” ราชินีมังกรถาม
ราชินีเงือกลอยเข้ามาอย่างช้า ๆ แล้วพูดว่า “นี่เป็นเพียงร่องรอยสุดท้ายของจิตสำนึกที่ข้าหลงเหลือไว้ในพลังแห่งการสืบทอดซึ่งจะหายไปในไม่ช้า!”
“’งั้นหรือ!” ราชินีมังกรตอบ
“ราชินีมังกร ข้าจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ มาเข้าเรื่องกันเถอะ! ต้องทำอย่างไรเจ้าจึงจะปล่อยลูกหลานของข้า!” ราชินีเงือกเอ่ยขึ้น ดวงตาของเธอเป็นประกายและมองลงมา
