บทที่ 10: ธุรกิจเสร็จสมบูรณ์
อาหารจานหลักของชาวกรีกทั่วไปทำโดยใช้ส่วนผสมในการปรุงอาหาร เช่น ผักหรือถั่วในน้ำ จากนั้นโรยหน้าด้วยสมุนไพรสองสามชนิดและจับคู่กับขนมปังที่ทำจากข้าวโอ๊ต ชาวกรีกส่วนใหญ่กินซุปพื้นฐานนี้ตั้งแต่ยังเด็ก
ซุปผักที่วางอยู่บนโต๊ะซึ่งปรุงโดย มาเอสเตอร์ ที่มีพรสวรรค์นั้นดีกว่าที่ชาวกรีกส่วนใหญ่เคยกินมาก แม้ว่าผู้ช่วยทั้งห้าจะหิวมาก แต่ซุปบนโต๊ะก็ไม่ได้ดูน่ารับประทานอย่างที่ควรจะเป็น
เคเออร์ตัน ถอนหายใจยาว “ ตอนนี้เรามีสลัดแล้ว ไม่คิดว่าจะมีใครสนใจกินซุปผักแบบนั้น ”
“ นั่นเป็นเหตุผลที่ซูเย่เป็นโพรมีธีอุสแห่งโลกแห่งการทำอาหาร ” มาเอสเตอร์ยิ้มให้เขาอย่างสนุกสนาน
มาเอสเตอร์ มองไปที่ ซูเย่ เอาชนะด้วยอารมณ์ “ ข้าเป็นหัวหน้าพ่อครัว แต่ข้ามีความสนใจเพียงเล็กน้อยในการถวายและการฆ่าสัตว์ ข้าสนใจแต่การทำอาหารที่อร่อยและเห็นความพอใจของลูกค้าหลังจากที่ได้ทานอาหารที่ข้าเตรียมไว้แล้ว ข้าเข้าร่วม โลมาชลาลัย เพราะ เคเออร์ตัน มอบบังเหียนให้ข้าในครัวอย่างอิสระ ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้าคือการสร้างสรรค์อาหารอันโอชะที่โด่งดังไปทั่วโลก เมื่อข้าอายุมากขึ้น ความฝันของข้าก็ห่างไกลจากข้ามากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม วันนี้เจ้าได้ช่วยให้ข้าบรรลุความฝันอีกครึ่งหนึ่ง ! ขอบคุณซูเย่ ความเอื้ออาทรของเจ้าชนะมิตรภาพนิรันดร์ของข้า ”
“ ท่านใจดีเกินไปแล้ว ” ซูเย่ก้มศีรษะลงเล็กน้อย ท่าทางนั้นสุภาพอย่างยิ่งไม่มีความเย่อหยิ่ง
เคเออร์ตันคำรามเบา ๆ ซูเย่ไม่เคยแสดงความเคารพระดับนั้นแก่เขา
ซูเย่หันศีรษะและมองไปที่ เคเออร์ตัน เขามองด้วยสายตาท้าทาย “ พอใจไหม ? ”
เคเออร์ตัน เหลือบมองไปยังสัญญาสี่เทพ บนโต๊ะ จากนั้นมองไปที่ชามเปล่าทั้งสองใบ
“ น่าพอใจมาก ” เขาตอบตามความจริง
ซูเย่กางแขนออกและกล่าวว่า “ หนึ่งพันเหรียญอินทรีทองคำ ”
“ นั่นมันน้ำเสียงแบบไหนกันน่ะ ! ” เคเออร์ตัน คิดอย่างขุ่นเคือง
เคเออร์ตัน เหลือบมองอย่างไม่เต็มใจที่ ซูเย่ และกล่าวว่า “ ข้าจะให้ราคาที่ยุติธรรมแก่เจ้า แต่ตามการประเมินของข้า พื้นฐานของเจ้าควรอยู่ที่ประมาณหนึ่งร้อยเหรียญอินทรีทองคำ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับเจ้าที่จะชำระหนี้ของเจ้า ยิ่งกว่านั้น จากคนทั้งหมดที่เจ้ารู้จัก มีเพียงข้าเท่านั้นที่ยินดีจ่ายให้เจ้าจำนวนอินทรีทองคำจำนวนมากนั้น”
” ถูกตัอง พื้นฐานของข้าคืออินทรีทองคำร้อยเหรียญจริงๆ ” ซูเย่กล่าว
เคเออร์ตันพยักหน้าเล็กน้อย สูตรสำหรับน้ำสลัดนั้นมีค่ามาก แต่ของแบบนั้นไม่สามารถเก็บเป็นความลับได้ตลอดไป คนอื่นจะเริ่มค้นคว้าสูตร ด้วยเหตุนี้สูตรจึงมีศักยภาพในการขายสูงสุดในระยะเวลาอันสั้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ซูเย่ยังไม่เสร็จ
“ แล้วลอเรนซ์ล่ะ ” ซูเย่ถาม จากนั้นเขาก็หยิบมะเดื่อแห้งชิ้นหนึ่งมาเข้าปากแล้วเคี้ยวช้าๆ
เคเออร์ตัน จ้องที่ ซูเย่ เป็นเวลานาน
“ แม้แต่ข้าเองก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น ” มาเอสเตอร์ยกย่องเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ
“ ไม่เลว ข้าประเมินเจ้าต่ำไป ” เคเออร์ตัน กล่าวด้วยความหงุดหงิด “ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะคิดเรื่องนี้ขึ้นมา สองร้อยอินทรีทองคำ ข้าไม่สามารถไปได้ไกลกว่านี้แล้ว ”
” สามร้อย ข้าต้องการค่าครองชีพ ” ซูเย่กล่าว
“ เจ้ากำลังขอค่าครองชีพมูลค่าสามสิบปีจากการต่อรองราคาครั้งเดียว ? ” เคเออร์ตัน ไม่เคยเห็นเด็กที่โลภมากขนาดนี้มาก่อน
“ ค่าใช้จ่ายของผู้วิเศษมันสูง ” ซูเย่กล่าว
“ แต่ผู้วิเศษก็ทำเงินได้มากมายเช่นกัน ” มีบางอย่างในน้ำเสียงของ เคเออร์ตัน ที่ติดหูของ ซูเย่
“ ข้ารู้สึกเสียใจเล็กน้อยในน้ำเสียงของท่าน ท่านเคเออร์ตัน ตอนนี้เป็นเวลาที่จะเติมเต็มความเสียใจนั้น ” ซูเย่กล่าว
“ เจ้าเล่ห์กว่าหนูที่พยายามจะขโมยน้ำมัน อันที่จริงข้ายังคงเลือกที่จะเป็นนักรบถ้าข้าสามารถก้าวไปสู่ระดับปราชญ์ได้ แต่ภายใต้ระดับของปราชญ์ ผู้วิเศษจะได้รับเงินมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ราคาสามร้อยอินทรีทองคำนั้นมากเกินไป สองร้อยก็เพียงพอสำหรับการซื้อบ้านของเจ้า ” เคเออร์ตัน ไม่คิดว่า ซูเย่ จะตรวจพบความเสียใจในน้ำเสียงของเขา
“ แต่การซื้อมิตรภาพของผู้วิเศษนั้นไม่เพียงพอ ” ซูเย่กล่าว
“ ถ้าเจ้าตัดสินใจเปิดร้านอาหารแต่ไม่มีเงิน เจ้าต้องเลือกข้าเป็นหุ้นส่วนหลัก ” เคเออร์ตัน กล่าว
“ นั่นเป็นแรงจูงใจที่แท้จริงของท่านใช่ไหม ? ข้ายอมรับ “
เคเออร์ตันยืนขึ้นและยื่นมือขวาออกมา “ สองร้อยเหรียญซูสทองคำ จ่ายสำหรับสูตร ร้อยซูสทองคำ ให้ยืม สิบปีไม่มีดอกเบี้ยเงินกู้ ”
ซูเย่ยืนขึ้นและจับมือของเคเออร์ตัน
ทั้งสองคนยิ้ม ความขัดแย้งของพวกเขาได้กระจัดกระจายไปในสายลม
มาเอสเตอร์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ซูเย่ได้รับจุดจบที่ดีกว่าของข้อตกลง
ผู้ช่วยทั้งห้ามองไปที่ซูเย่ด้วยความอิจฉาและความริษยา พวกเขาไม่สามารถหาอินทรีทองคำได้สามร้อยเหรียญตลอดช่วงชีวิตของพวกเขา ซูเย่ทำได้ดี เขาได้รับอินทรีทองคำสามร้อยเหรียญในตอนบ่ายเมื่ออายุยังน้อย
เคเออร์ตัน และ ซูเย่ ยังคงคุยกันต่อไป และในเวลาต่อมา นักรบระดับทองแดง ฮาร์ค ได้นำกระเป๋าใบใหญ่มาสามใบ เขาวางไว้ตรงหน้าซูเย่
“ นับมัน ” เคเออร์ตัน กล่าว
“ข้าสามารถไว้วางใจเจ้าของโลมาชลาลัยได้ ” ซูเย่ตอบ
เคเออร์ตัน พยักหน้าอย่างพอใจ เขารู้สึกว่าคำพูดของซูเย่น่าฟังมากขึ้นเรื่อยๆ
ซูเย่ไม่ได้ดูเหรียญทองสามถุง เขายืนตัวตรงและพูดอย่างจริงจังว่า “ ท่านเคเออร์ตัน ให้เราพูดถึงเรื่องที่อยู่ในมือตอนนี้ก่อน ”
เคเออร์ตัน ดูสับสนครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “ นอกจากฮาร์ค พวกเจ้าที่เหลือออกไปได้ ”
“ ข้าตั้งตารออาหารอันโอชะครั้งต่อไปของเจ้า ! ” มาเอสเตอร์หัวเราะเมื่อเขาออกจากห้อง
ผู้ช่วยทั้งห้าไม่กล้าที่จะอ้อยอิ่ง พวกเขาเข้าไปในห้องใกล้ๆ
ซูเย่เหลือบมอง ฮาร์ค ที่ไร้อารมณ์ จากนั้นมองไปที่ เคเออร์ตัน และกล่าวว่า “ ยินดีด้วย ท่านได้รับสิทธิ์ในการตั้งชื่อน้ำสลัดในวันนี้ ในอีกไม่กี่วัน ‘เคเออร์ตัน สลัด’ จะแพร่กระจายไปทั่วเมืองเอเธนส์ในอัตราที่ไม่สามารถควบคุมได้ เมื่อถึงเวลานั้น ไม่เพียงแต่ลูกค้าผู้สูงศักดิ์ประจำของท่านจะมาชิมอาหารเท่านั้น แม้แต่ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ก็อาจเต็มใจเป็นหนี้บุญท่านสำหรับสูตรการทำน้ำสลัด ”
“ เจ้าฉลาดกว่าที่ข้าคิดไว้มาก ” รอยยิ้มบนใบหน้าของ เคเออร์ตัน จางลง
“ อย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงที่ท่านได้รับจากสิ่งนี้เกือบจะไม่มีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับสิ่งที่ท่านจะได้รับหากท่านยังคงทำงานกับข้า ท่านจะกลายเป็นเจ้าของร่วมของร้านอาหารแห่งแรกในเขตชนชั้นสูง และเป็นเพื่อนผู้วิเศษ สถานะและอำนาจที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม ท่านจะไม่พูดอย่างนั้นเหรอ ? ”
เคเออร์ตัน ยิ้มและพยักหน้า “ นั่นก็สมเหตุสมผล ”
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เขาเป็นคนที่มีความสุขมาก
“ อย่างไรก็ตาม ยังมีความเป็นไปได้ที่ท่านจะต้องขาดทุนครั้งใหญ่” ซูเย่กล่าว
“ ขาดทุนอะไร ? ” เคเออร์ตัน มองที่ ซูเย่ อย่างระมัดระวัง
“ ถ้าข้าตายด้วยมือของลอว์เรนซ์วันนี้ ท่านจะสูญเสียอาหารอันโอชะและชื่อเสียงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ท่านจะสูญเสียมิตรภาพของผู้วิเศษที่มีอนาคตที่สดใส หรือมากกว่านั้น ” ซูเย่กล่าว
เคเออร์ตัน ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
” พูดมา เจ้าต้องการอะไร ? ” เคเออร์ตันกล่าว
ซูเย่แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก มีคนไม่มากที่สามารถเพิกเฉยต่อความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นดังกล่าว
ความพยายามทั้งหมดของเขาในช่วงเย็นได้สร้างขึ้นมาจนถึงขณะนี้
“ โปรดอนุญาตให้ท่านฮาร์คมากับข้าในขณะที่ข้าชำระหนี้ จากนั้นพาข้ากลับบ้าน ” ซูเย่ถามอย่างสุภาพ “ ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ”
“ นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดจริงๆ ใช่ไหม ? ” เคเออร์ตัน จ้องไปที่ ซูเย่ อย่างลึกซึ้ง
” ใช่แล้ว ” ซูเย่หยิบลูกหม่อนสีม่วงดำขึ้นมาแล้วจใส่เข้าไปในปากของเขา
ฮาร์คเฝ้าดูซูเย่อย่างใกล้ชิด
ทั้งห้องเงียบกริบ
หลังจากนั้นไม่นาน เคเออร์ตัน ก็พูดว่า “ ข้าสามารถให้ ฮาร์ค พาเจ้ากลับบ้านได้ แต่เจ้าต้องสัญญาบางอย่างกับข้า ”
“ ข้าต้องการให้เจ้าขัดขวางความก้าวหน้าของบุคคลบางคน ข้าขอแค่ขัดจังหวะพวกเขาเท่านั้น ” เคเออร์ตัน กล่าว
“ อาจจะเป็นระดับเงินหรืออาจจะเป็นระดับทอง หากพวกเขาไปถึงปราชญ์แล้ว เจ้าก็ไม่ต้องยุ่งกับมัน ” เสียงของ เคเออร์ตัน มีความเหนื่อยล้าเล็กน้อย
“ ถ้ามีโอกาสข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน ” ซูเย่ไม่มีทางเลือกมากนัก
มีประกายในดวงตาของ เคเออร์ตัน “ ฮาร์ค พาซูเย่กลับบ้านอย่างปลอดภัย ณ จุดนี้ ชีวิตของเขาสำคัญกว่าข้า ”
” รับทราบ ! ” ฮาร์คตอบทันทีโดยก้มศีรษะลง
“ ในที่สุดเจ้าก็ยังเด็ก ” เคเออร์ตัน ไม่พอใจเมื่อเห็น ซูเย่ ปล่อยให้ความสงบของเขาหลุดลอยไป แต่การมองเห็นนี้ทำให้ชายคนนั้นค่อนข้างมีความสุข
ซูเย่ไม่มีแผนการใด ๆ ในการต่อรองราคาครั้งสุดท้ายนี้
ซูเย่รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าโอกาสในการหลบหนีความตายของเขานั้นน้อยมาก แผนสำรองที่เขาคิดขึ้นมาเพื่อหนีออกจากเมืองคงไม่มีทางได้ผล
เขาเพิ่งให้ความหวังตัวเองเพียงเสี้ยวเดียว
