โลกแห่งเหล่าทวยเทพ The World of Deities – ตอนที่ 11: มิตรภาพของผู้วิเศษ

บทที่ 11: มิตรภาพของผู้วิเศษ

ซูเย่ยืนขึ้นลากถุงเหรียญออกจากโต๊ะ และพยักหน้าเล็กน้อยไปทาง เคเออร์ตัน ด้วยความขอบคุณ ก่อนจะเดินไปที่ประตูหลัก

ซูเย่หยุดที่ประตูหลัก

“ท่านต้องการสัญญาสี่เทพเจ้าสำหรับข้อตกลงนี้หรือไม่ ? ”

“ สัญญาในใจเจ้าก็พอแล้วสำหรับข้า ” เคเออร์ตัน ค่อยๆ หยิบไวน์หนึ่งแก้วที่ผสมกับน้ำ เขาจิบเล็กน้อยแล้วหรี่ตาลง เขาดูสบายเป็นพิเศษ

” เจอกันคราวหน้า ” ซูเย่ยกมือขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปในความมืดมิดในยามค่ำคืน

ฮาร์คตามเขาไปอย่างเงียบๆ

ระหว่างทาง พนักงานเสิร์ฟและลูกค้าประจำของโลมาชลาลัย มองไปที่ซูเย่และฮาร์กราวกับว่าพวกเขาเห็นผีคู่หนึ่ง

เหตุใด “ ท่อนไม้ ” ฮาร์คที่ดูเหมือนไม่สนใจใครจึงเดินตามหลังชายหนุ่มคนนี้อย่างเชื่อฟัง ? ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ส่งชายหนุ่มออกไป เขากลับเคลื่อนไหวราวกับปกป้อท่านเคเออร์ตันแทน

ผู้จัดการร้านอาหารที่มีงานยุ่งกัดฟันเมื่อเห็นซูเย่เดินออกไปทางประตูหลัก เขาวิ่งไปอย่างรวดเร็วและตะโกนใส่ซูเย่

” ท่านซูเย่ ข้าชื่อ ทามานอส เจนเนส บุตรชายของเพริสเทร่า เราหวังว่าจะได้ต้อนรับครั้งต่อไปของท่าน”

ซูเย่ที่กำลังเดินไปข้างหน้ายิ้ม ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะฉลาด เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าซูเย่ลืมชื่อของเขา

“ แต่เขาชื่ออะไรอีกครั้ง ” ซูเย่คิด “ ทามาก็อดจิ  บุตรชายเมโร่อะไร ? ลาก่อน ! “

ถนนหมายเลขเก้า มืดกว่าตอนกลางวันมาก ตะเกียงที่กระจัดกระจายออกไปจนแทบมองไม่เห็นถนน

ตอนนี้ซูเย่เข้าใจว่าทำไมคนเดินถนนจึงเดินช้าและระมัดระวัง พวกเขากลัวที่จะสะดุดขาตัวเองหรือเหยียบมูลสัตว์

ซูเย่ก็เดินช้ามากเช่นกัน

ฮาร์คติดตามอย่างใกล้ชิด

ซูเย่หยุดเดินเมื่อเขาไปถึงจุดสิ้นสุดของถนนสายที่เก้า เขาสังเกตเห็นชายกลุ่มหนึ่งสวมกางเกงขาสั้นและชุดเกราะหนัง

ซูเย่รู้ว่าคนป่าเถื่อนทางเหนือของกรีซสวมกางเกงขาสั้นในยุคนี้ แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าผู้พิทักษ์แห่งกรุงเอเธนส์จะสวมกางเกงขาสั้นเช่นกัน นี่หมายความว่าความกว้างและความลึกของทางแยกวัฒนธรรมในโลกนี้ลึกกว่ากรีกโบราณของ ดาวสีน้ำเงินมาก การปรากฏตัวของชายังเป็นเครื่องเตือนใจถึงประเด็นนี้อย่างชัดเจน

คนเหล่านี้มีดาบสั้นอยู่ที่เอว และพวกเขาก็คุยกันอย่างสบายๆ ไม่มีใครอายุมาก และคนอายุน้อยสุดสองคนมีอายุไม่เกินสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี

ซูเย่หันกลับมาและพูดว่า “ ท่านฮาร์ค เจ้าหน้าที่เมืองเหล่านี้น่าจะเต็มใจช่วยเหลือท่านอย่างยิ่ง ”

ฮาร์คจ้องไปที่ใบหน้าของซูเย่สักครู่แล้วพยักหน้า

ซูเย่ยิ้ม “ ท่านยินดีที่จะช่วยข้าให้สองคนนี้ตามเรามาไหม ? พวกเขาสามารถก้าวไปข้างหน้าเมื่อถึงเวลาและ… ทำหน้าที่ของตนให้สำเร็จ ”

ซูเย่เค้นเสียงหนักแน่นในช่วงสุดท้ายของประโยค

ฮาร์คจ้องที่ซูเย่ครู่หนึ่งแล้วพูดช้าๆ “ เจ้ากำลังปิดบังข้าด้วยอุบายบางอย่างหรือไม่ ? ”

เขามีเสียงแหบ ราวกับว่ามีรอยแตกในลำคอของเขา

“ มันไม่ใช่แผน ข้าแค่ขอความช่วยเหลือจากท่าน ” ซูเย่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา

“ มิตรภาพของนักเวทย์ ? ” ฮาร์คถามอย่างไร้อารมณ์

ซูเย่อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “ ข้าได้ยินมาว่าท่านพูดไม่เก่ง ท่านฮาร์ค ข้าไม่ได้คาดหวังว่าท่านจะมีทักษะในการเยาะเย้ยใครบางคน ถูกตัอง ทั้งหมดที่ข้าสามารถให้ท่านได้แลกเปลี่ยนคือการขยายมิตรภาพของข้าในฐานะนักเวทย์ในอนาคต ”

“ จำคืนนี้ไว้ ” ฮาร์คแหย่ จากนั้นเขาก็เดินไปหาทหารรักษาเมือง

ขณะที่ฮาร์คพูด อารมณ์ที่ซับซ้อนก็แวบผ่านดวงตาของชายผู้นั้น

ซูเย่ถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เขามองไปที่หลังของฮาร์ค

ทันทีที่ทหารเห็น ฮาร์ค พวกเขาก็ยืดตัวราวกับว่าเพิ่งเห็นผู้บัญชาการของพวกเขา บางคนถึงกับมีประกายบนใบหน้า ราวกับว่าพวกเขากำลังดูผู้กล้า

ซูเย่เฝ้าดูพวกเขา พวกคนกลุ่มนั้นเริ่มโต้เถียงกัน และหลังจากนั้นหนึ่งนาที ชายสองคนก็ก้าวออกมา ที่เหลือมีสีหน้าผิดหวัง

ฮาร์คชี้ไปที่ซูเย่ขณะที่เขาพูดกับพวกผู้ชาย ซูเย่พยักหน้าเล็กน้อยไปทางทหาร ขณะที่ทหารพยักหน้าเห็นด้วยทันที

ในเวลาต่อมา ฮาร์คกลับมาและเดินไปข้างหลังซูเย่โดยไม่พูดอะไรสักคำ

หลังจากที่เขาพูด ซูเย่ยื่นถุงเหรียญสองถุงให้ฮาร์คโดยไม่ลังเล เหลือเพียงกระเป๋าใบเดียวในมือของเขา

ฮาร์คมองไปที่ถุงเงิน แล้วมองไปที่ซูเย่ เขาหยิบถุงแล้วห้อยไว้จากเอว จัดตำแหน่งให้ไม่ปรากฏแก่ผู้ใดที่อยู่ข้างหน้า

ซูเย่เดินไปข้างหน้า และฮาร์คเดินตามหลังอย่างใกล้ชิด ทหารหนุ่มสองคนเดินตามหลังพวกเขาไปด้วยท่าทางตื่นเต้น

เมื่อซูเย่พบโอกาสที่จะเหลือบมองไปข้างหลังเขา เขาสังเกตเห็นว่ามีเพียงคนเดียวที่ถูกทิ้งตามเขา ขณะที่อีกคนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เมืองเอเธนส์ในตอนกลางคืนเงียบกว่าตอนกลางวันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเข้าไปในสลัม คนที่ไม่มีเงินจะจุดเทียนไม่ก็กำลังหลับหรือซุบซิบกับเพื่อนบ้านนอกบ้าน

ภูมิอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียนอบอุ่นในฤดูหนาวและเย็นในฤดูร้อน ซูเย่ไม่รู้สึกหนาวแม้ว่าเขาจะเดินเท้าเปล่าอยู่ข้างนอก

ซูเย่ฟังอย่างระมัดระวังขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า ต่อมาไม่นาน ก็มีชายกลุ่มใหญ่ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา

ไม่มีใครสวมเสื้อคลุมยาว และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สวมเสื้อคลุมสั้น ส่วนใหญ่มีเพียงเศษผ้าขาดรุ่ยพันรอบเอว อันที่จริง มีแม้กระทั่งบางคนที่ไม่สวมอะไรเลยซึ่งกำลังเดินอย่างโจ่งแจ้งภายในฝูงชน

สิ่งสกปรกและสิ่งสกปรกหนาๆ ปกคลุมเท้าของพวกเขา และสำหรับผู้ชายบางคน ความสกปรกก็ลามไปถึงน่องของพวกเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเคยเห็นชายหนุ่มถือถุงเหรียญมองหาลอว์เรนซ์อย่างโจ่งแจ้ง

ลอว์เรนซ์อาจไม่ใช่คนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสลัม แต่เขาเป็นหนึ่งในคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด

บางคนหัวเราะเยาะเมื่อมองไปที่แผ่นหลังของซูเย่ ในขณะที่คนอื่นๆ เหลือบมองอย่างตะกละตะกลามที่ถุงเหรียญที่ซูเย่และฮาร์กถืออยู่ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จำ ฮาร์ค ได้และรอให้การแสดงเริ่มต้นอย่างเงียบๆ

ยามเมืองทั้งสองเดินตามหลังกลุ่มคน

หลังจากเดินผ่านโคลนและก้อนกรวดที่แตกเป็นแนวยาวที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ในที่สุดซูเย่ก็มาถึงปากถนนสายหนึ่ง เขาหยุดอยู่หน้าบาร์

มีดทองสัมฤทธิ์ทื่อเคลือบสนิมกว้างเท่าฝ่ามือสองข้างห้อยอยู่เหนือประตูบาร์

ไม่มีป้ายเพราะไม่ต้องการ

ทุกคนรู้ว่านี่คือ บาร์มีดทื่อ

มีคนมากกว่าสี่สิบคนที่มารวมตัวกันข้างหลังซูเย่ ผู้คนจำนวนมากขึ้นถูกดึงดูดเข้าหาพวกเขา ดึงดูดโดยฝูงชนและเสียงที่ดังขึ้น

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นจากภายในบาร์พร้อมกับเสียงคำรามเป็นจังหวะ

พวกเขาเป็นเหมือนเขาสัตว์ที่กะลาสีอาจเป่าก่อนการต่อสู้เพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจ

นิ้วโป้งขวาและนิ้วชี้ของซูเย่กระตุกเล็กน้อย เขากำลังจะเข้าร่วมในการประลองครั้งที่สามของวัน เขาสงบสติอารมณ์ของเขาอย่างมีสติ

โดยไม่แตะสองนิ้วของเขาเข้าหากัน ซูเย่ค่อย ๆ ยืดหลังและเงยศีรษะขึ้น ไหล่ของเขาดึงถอยหลังเล็กน้อยและเขาผ่อนคลายแขนของเขา รอยยิ้มที่มั่นใจปรากฏบนใบหน้าของเขา

เมื่อประตูเปิดออก คนกล้ามโตสองคนที่เคยอยู่ในบ้านของซูเย่ก็เดินออกไปพร้อมกับตะเกียงน้ำมันในมือ พวกเขาเหลือบมองซูเย่อย่างดูถูก จากนั้นเชิญเขาเข้ามาทางประตู

คบไฟในบาร์ก็สว่าง ลอว์เรนซ์ที่สวมชุดคลุมสั้นสีน้ำตาลเข้มเดินผ่านบาร์ไปหาซูเย่ เขาหยุดเมื่อเขาอยู่ห่างจากซูเย่ 2 เมตร แสงไฟจากคบเพลิงกำลังเต้นอยู่เหนือใบหน้าของเขา

สายลมพัดผ่านไป แสงจันทร์และเปลวเพลิงสั่นไหว ตะขาบบนใบหน้าของลอว์เรนซ์กระตุกช้าๆ

บางคนจากในฝูงชนอุทานออกมาเบา ๆ และถอยกลับอย่างรวดเร็ว

สายตาของลอว์เรนซ์ดูเย็นชากว่าที่เคยเป็นมาเมื่อพวกเขาพบกันในตอนกลางวัน

ดวงตาที่คลั่งไคล้หลายคู่พุ่งขึ้นและลงร่างของซูเย่ แต่พวกเขาทั้งหมดหลีกเลี่ยงฮาร์ค

คอโรร์ที่ดูเป็นมิตรซ่อนตัวอยู่ในฝูงชน เขาแอบสังเกตซูเย่ และการแสดงออกที่สับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ลอว์เรนซ์ไม่ได้มองที่ซูเย่ เขาจ้องไปที่ ฮาร์ค แทน

สีหน้าของฮาร์คดูเป็นไม้เหมือนปกติเมื่อเขาสบตากับลอว์เรนซ์อย่างเงียบๆ

“ ในบาร์มีดทื่อ มีแต่ศัตรูหรือเพื่อน ” เสียงของลอว์เรนซ์สงบเป็นพิเศษ

คนสองสามคนในฝูงชนที่อยู่เบื้องหลังซูเย่หันไปวิ่ง เท้าเปล่าของพวกเขาตบโคลนขณะที่พวกเขาหนี

“ ส่งใบกู้ยืมเงินมาให้ข้า ” ซูเย่เขย่าถุงเหรียญทองในมือ สงบสติอารมณ์และรวบรวม

ลอว์เรนซ์มองไปทางซูเย่ มุมปากของเขาสั่น และรอยแผลเป็นบนใบหน้าก็กระตุกอีกครั้ง

คนที่เคยเห็นซูเย่ในตอนกลางวันสังเกตเขาอย่างใกล้ชิด พวกเขายังคงเห็นบาดแผลที่คอของเขา เลือดแห้ง และสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขา ถูกต้อง เขายังคงเป็นชายหนุ่มคนเดิม แต่ทำไมจู่ๆ เขาถึงรู้สึกเหมือนเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ?

จู่ๆ ลอว์เรนซ์ก็หัวเราะเบาๆ สายตาของเขาเหลือบไปที่ร่องรอยของเลือดแห้งบนคอของซูเย่ “ ลาโง่มาแล้วเหรอ ? ”

” ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! ” กลุ่มที่อยู่เบื้องหลังลอว์เรนซ์ระเบิดเสียงหัวเราะ เกือบจะพลิกหลังคาของบาร์มีดทื่อ