บทที่ 59: คอ
อาจารย์จากทั้งสองสถาบันศึกษาพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินการสนทนา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบสถาบันศึกษาอื่น แต่พวกเขาก็ดีใจที่เห็นว่ามีนักเรียนที่ยอดเยี่ยมในเอเธนส์
นักเรียนชั้นยอดจากทั้งสองสถาบันศึกษายังเปิดเผยลักษณะการยินยอม ขุนนางบางคนถึงกับต้องการทำความรู้จักกับซูเย่
มีเพียง นีเดิร์น เท่านั้นที่ดูหงุดหงิด เขาคิดในใจว่า “ โอ้ บาซาโร เจ้ายังเด็กเกินไป จะโทษข้าได้อย่างไร ? เจ้ารู้ไหมว่าทำไมซูเย่ถึงพูดแบบนั้น ? คนอื่นอาจไม่เข้าใจ แต่ข้ารู้ดี ! ซูเย่ยกย่องเจ้าเพื่อที่เจ้าจะรู้สึกอับอายที่จะแก้แค้นเขาหลังจากที่เขาชนะและนำแหวนเวทย์มนตร์ของเจ้าไป ! ในเวลาเดียวกัน เขากำลังป้องกันไม่ให้เจ้าดูถูกเขาหากเขาแพ้ ทำไมเจ้าไม่คิดเกี่ยวกับมัน ? เจ้าเดิมพันแหวนเวทย์มนตร์ของเจ้า แต่ซูเย่เดิมพันอะไร ชื่อเสียงของเขา ? แม้ว่าเขาจะแพ้ แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชนะการแข่งขันระหว่างผู้วิเศษฝึกหัดอยู่ดี ! ”
ทั้งสองฝ่ายยืนห่างกันสิบเมตรและโค้งคำนับเล็กน้อย
เจ้าหน้าที่บีบดอกทรัมเป็ตสีดำแล้วปล่อยเป็นครั้งที่สาม
เสียงแหลมกระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบ
คราวนี้ ซูเย่และบาซาโรชี้ไปที่กันและกันและร่ายคาถา “เชือกวิเศษ” พร้อมกัน
การออกเสียงฟังดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงสำหรับผู้ที่ไม่รู้จักคาถานี้
นักรบและผู้วิเศษที่มีประสบการณ์การต่อสู้จำนวนมากจากทั้งสองสถาบันมองเห็นผู้ชนะในทันทีที่ผู้เข้าแข่งขันทั้งสองยื่นนิ้วออก
ผู้ที่มีประสบการณ์จากสถาบันศึกษาขุนนางใช้มือปิดหน้าหรือส่ายหัวเบาๆ
ผู้คนที่ต่อสู้อย่างหนักหน่วงจากสถาบันศึกษาเพลโตต่างประหลาดใจอย่างเหลือเชื่อหรือยินดีเป็นอย่างยิ่ง
นั่นเป็นเพราะผู้ที่มีประสบการณ์ทุกคนสังเกตเห็นจุดเฉพาะของซูเย่สองอย่าง
อย่างแรกคือการออกเสียงของซูเย่นั้นแม่นยำอย่างยิ่ง นอกจากนี้ การเคลื่อนไหวของพลังเวทรอบๆ ซูเย่ตอนนี้ช้ากว่าของบาซาโร
นั่นหมายความว่า อย่างน้อยในแง่ของความเร็วในการร่าย ทั้งคู่ต่างก็มีความคล้ายคลึงกัน นี่หมายความว่า อาร์เรย์เวทมนตร์ ของ เชือกวิเศษ ของ ซูเย่ นั้นซับซ้อนอย่างไม่น่าเชื่อ มันอาจจะพัฒนามากกว่าบาซาโรด้วยซ้ำ
จุดพิเศษที่สองคือซูเย่ชี้นิ้วไปที่คอของบาซาโร
ในทางกลับกัน บาซาโรกำลังชี้ไปที่ท้องของซูเย่
สองวินาทีต่อมา เชือกที่เอวของ บาซาโร เป็นคนแรกที่เคลื่อนไหว เชือกที่เอวของซูเย่ก็เริ่มขยับในเสี้ยววินาทีต่อมา
เชือกวิเศษของทั้งสองฝ่ายกระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกัน พวกมันเหมือนงูวิเศษสองตัวที่เติบโตปีกเพื่อโบยบินใส่ศัตรู
เชือกวิเศษทั้งสองฟาดผ่านกันและกันกลางอากาศและบินไปหาอีกฝ่าย
ในชั่วพริบตา เชือกวิเศษของบาซาโรก็ตกลงบนร่างของซูเย่และยืดออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็ม้วนไปรอบๆ เท้าของซูเย่อย่างรวดเร็วราวกับวัตถุที่มีชีวิต ซึ่งทำให้ซูเย่เสียการทรงตัวและตกลงบนพื้นหญ้าหลังจากสะดุดครู่หนึ่ง
เชือกวิเศษของบาซาโรนั้นแน่นมากและมีรูปลักษณ์ที่หรูหรากว่า เห็นได้ชัดว่าเขาได้ฝึกฝนคาถาหลายครั้งและสามารถขยายขอบเขตขัดขวางไม่ให้ใครหนีไปได้
ซูเย่ไม่เคยพิจารณาการปรากฏตัวของคาถา
เชือกวิเศษของซูเย่ถูกพันรอบคอของบาซาโรซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันบีบคอเขาเหมือนงูเหลือมที่มีชีวิต
บาซาโรอ้าปากกว้างและพยายามหายใจอย่างสุดกำลัง อย่างไรก็ตาม คอของเขาถูกรัดคอ และเชือกก็แน่นขึ้นในวินาที ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว แล้วก็กลายเป็นสีม่วง
บาซาโรร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาพยายามแกะเชือกวิเศษด้วยมือของเขาอย่างหมดหนทาง
ซูเย่นอนราบอยู่บนพื้นอย่างสง่างามและชื่นชมการต่อสู้ของบาซาโร
คนธรรมดาสามารถกลั้นหายใจได้นานกว่าหนึ่งนาทีหากทำโดยเจตนา
อย่างไรก็ตาม บาซาโรถูกรัดคออย่างกะทันหัน และเขาทั้งคู่รู้สึกอึดอัดและดึงเชือกอย่างสิ้นหวัง สิ่งนี้ทำให้เขาใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในเวลาเพียงสิบวินาที การมองเห็นของเขาก็พร่ามัว และเขาก็ล้มลงกับพื้น
ในขณะนี้ เขาไม่ได้ดึงเชือกวิเศษอีกต่อไป แต่กลับกำหมัดแน่น เขายกแขนขึ้นสุดกำลัง ป้องกันไม่ให้แตะพื้น
เท้าของเขาขุดดินอย่างเมามัน ดูเหมือนทุกการเตะจะยิ่งทำให้โคลนก้อนกระเด็นใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ
ซูเย่ตะโกนทันทีว่า “ กรรมการสามารถประกาศได้ทันที ข้าไม่ต้องการที่จะโจมตีคู่ต่อสู้ที่น่านับถือต่อไป ”
ผู้วิเศษที่ตัดสินการแข่งขันมองไปที่อาจารย์ของบาซาโรทันที
อาจารย์ของบาซาโร พยักหน้าด้วยความหงุดหงิด
ผู้พิพากษากล่าวทันทีว่า “ ซูเย่เป็นผู้ชนะ ! ”
ซูเย่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาขยับนิ้วและปล่อยเชือกวิเศษ
เชือกรอบคอของ บาซาโร เลื้อยอย่างรวดเร็วผ่านหญ้าและกลับมาที่เอวของ ซูเย่ ราวกับงูยาว
แขนของ บาซาโร ไม่เคยแตะพื้น
มีหลายวิธีในการยอมรับความพ่ายแพ้ในกฎของการแข่งขัน
หนึ่งในนั้นคือคนที่สามารถแตะพื้นได้สองครั้งด้วยมือของพวกเขาหากพวกเขาไม่สามารถพูดได้
บาซาโรยอมถูกมัดด้วยเชือกวิเศษโดยไม่รู้ตัว ดีกว่าเลือกที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
บาซาโรมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและกลืนอากาศ เขาขยับนิ้วเบา ๆ และปล่อยเชือกวิเศษ
ซูเย่ยืนขึ้นและเดินไปที่ด้านข้างของบาซาโร เขากางแขนออกและยิ้ม “ พวกเราทุกคนเป็นชาวเอเธนส์ เราทุกคนเคารพนักรบที่ไม่ยอมแพ้ ”
บาซาโรชะงักไปครู่หนึ่ง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยื่นมือขวาออกไป
ซูเย่ดึงบาซาโรขึ้นแล้วมองมาที่เขา เขาตีไหล่ขวาของบาซาโรเบา ๆ ด้วยมือซ้ายแล้วตบหลังบาซาโรเบา ๆ
เดิมเป็นท่าทางที่ใช้ในกองทัพกรีก แต่นับแต่นั้นมาได้กลายเป็นท่าทางที่แสดงถึงความสนิทสนมกัน
“ ขอบคุณที่อนุญาตให้ข้ารักษาชื่อเสียงของข้าไว้ ” บาซาโรกล่าว
“ ไม่ มันเป็นความตั้งใจของเจ้า ” ซูเย่ตอบอย่างจริงใจ
“ เราสามารถมีการแข่งขันอีกครั้งเมื่อเจ้าไปถึงเหล็กดำ ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าเจ้าชอบบีบคอคนอื่น ! ” บาซาโรหัวเราะ เขาไม่มีความเสียใจ แต่เขากลับรู้สึกดีมาก เขาหันไปจากไป
เชียร์กระจายจากทั้งสองสถาบันทันที
บางคนเชียร์ซูเย่ บางคนเชียร์บาซาโร และคนอื่นๆ เชียร์ทัศนคติของพวกเขา
ซูเย่มองไปที่สถาบันศึกษาขุนนาง และโค้งคำนับเล็กน้อย เขาวางแขนบนหน้าอกและโค้งคำนับเป็นการแสดงความเคารพ จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเดินไปที่ฝั่งของสถาบันศึกษาเพลโต
ขุนนางบางคนสังเกตเห็นในทันใดว่าซูเย่มีท่าทางที่เหมือนมีเกียรติมากกว่านักเรียนส่วนใหญ่ที่สถาบันศึกษาขุนนาง เมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้
“ ไปตรวจสอบบุคคลนั้น ดูว่าเขาเป็นบุตรนอกกฎหมายของขุนนางหรือไม่ ? ”
“ ถ้าเป็นไปได้ เชิญเขาไปที่สถาบันศึกษาขุนนาง ”
“ เขาน่ามองมากกว่าเพลโตและคนอื่นๆ ”
อาจารย์จาก สถาบันศึกษาขุนนาง หยิบหนังสือเวทมนตร์ขึ้นมาและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างรวดเร็ว
นักเรียนจาก สถาบันศึกษาเพลโต มองไปที่ ซูเย่ อย่างสับสน พวกเขาตระหนักว่ากิริยาและการกระทำของซูเย่นั้นสง่างามกว่าของชนชั้นสูง เมื่อเทียบกับเขา ทุกคนเป็นเหมือนคนป่าเถื่อน
อย่างไรก็ตาม ในที่สุด สถาบันศึกษาเพลโต ก็หยุดความพ่ายแพ้ติดต่อกันหลายปี
นักเรียนทุกคนตะโกนชื่อซูเย่ด้วยความตื่นเต้น
ฮอร์ตมีเสียงที่ดังที่สุด
แม้แต่นักเรียนผลการเรียนเอ รวด ก็ให้กำลังใจเขา
จิมมี่ผิวปากอย่างคลั่งไคล้
อีเบิร์ตมีท่าทีไม่สนใจในขณะที่เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ
บนดาดฟ้าของห้องสมุดที่อยู่ไม่ไกลนัก โรลอนถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เขาพูด “ ข้าตัดสินเขาผิดไป ”
หลังจากที่เขาพูด โรลอนก็เดินลงมาจากหลังคาพร้อมดาบยาวและหอกในมือ เขาเพิ่งจะก้าวไปไม่กี่ก้าวเมื่อความหงุดหงิดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง เขาหันกลับมาอย่างไม่เต็มใจและพูดเบา ๆ ว่า “ องค์หญิง ข้าขอลาไปก่อน ”
พาลอสไม่หันมามองโรลอน เธอเพียงพยักหน้าเล็กน้อย
โรลอนหันจากไปด้วยความหงุดหงิด เขาคิดในใจว่า “ เจ้าหญิงองค์นี้เย็นชาอย่างที่ข่าวลือพูด ในที่สุดก็มีคนที่เย็นชากว่าข้าในชั้นเรียนของเรา ”
ฮัตตันยืนอยู่กับกลุ่ม เขามองไปที่ซูเย่ แล้วเหลือบมองที่บาซาโร เขาหลั่งน้ำตาด้วยความเสียใจโดยไม่ตั้งใจ
“ ถ้าข้าฉลาดกว่านี้ในตอนที่ซูเย่ยื่นมือมาหาข้าครั้งแรก ข้าจะไม่ถูกทุบตีแบบนั้นเมื่อเขายื่นมือออกมาหาข้าครั้งที่สอง…” ฮัตตันรู้สึกถึงความโศกเศร้าภายในตัวเขาในขณะที่เขาคิด . น้ำตาของเขาร่วงหล่นเหมือนแม่น้ำที่ไหลริน
