บทที่ 93 – ความโศกเศร้า
จอมเวทย์ระดับนักปราชญ์ อีกคนพูดด้วยเสียงต่ำ “ ข้าคิดว่ามันถึงเวลาที่จะจบเรื่องนี้แล้ว ”
“ ข้าเหนื่อย…” เก้าอี้ตัวใหญ่บ่น
ครอมเวลล์ไม่พูดอะไร เขาเพียงพยักหน้าเห็นด้วยเล็กน้อย
จากนั้นเขาก็มองลงไปที่ซูเย่และคาร์ลอส
ทันทีที่ครอมเวลล์ลืมตาลงบนใบหน้าของซูเย่ หัวใจของครอมเวลล์ก็หยุดเต้นก่อนที่จะกลับมาทำงานตามปกติอีกครั้ง
เขาคิดว่าซูเย่จะมีความสุขหรือแสร้งทำเป็นว่าอ่อนน้อมถ่อมตนในขณะที่เขาเต็มไปด้วยความสุข เขาไม่ได้คาดหวังให้ซูเย่สงบลง แม้จะสงบลงกว่าเดิม ราวกับว่าเขาไม่ได้ถือเอาการตัดสินชี้ขาดนี้อย่างจริงจังเลย
ซูเย่จะเป็นอย่างไรเมื่อเขาโตขึ้น ?
ครอมเวลล์มองไปที่คาร์ลอส คำใบ้ของการดูถูกแวบวาบในดวงตาของเขา เขาเหลือบมองคาร์ลอสเพียงชั่วครู่ก่อนจะหันศีรษะ
เสื้อคลุมของคาร์ลอสมีรอยยับ การแสดงออกที่ประหม่าและหวาดกลัวของเขาทำให้เขาดูเหมือนรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ที่ล้มลงกับพื้น เขาเกือบจะใช้ความคิดริเริ่มเพื่อตะโกนว่าเขามีความผิด
ครอมเวลล์อาจมองไปที่ซูเย่เช่นกัน
หลังจากไตร่ตรองอยู่นาน ครอมเวลล์ก็ยืดร่างกายของเขาให้ตรงและถือคทาเอเวอร์กรีนไว้ในมือ ใบหน้าของเขากลับมาเป็นการแสดงออกที่เป็นมิตรในตอนแรก
เขากล่าวว่า “ เมื่อข้าเข้ามา ข้าบอกว่านี่มันเหมือนเด็กเล่นมากกว่า เลยไม่ต้องวิตกกังวล อย่างไรก็ตาม ข้าประเมินเจ้าสองคนต่ำไป ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าสองคนจะเปลี่ยนการอนุญาโตตุลาการเป็นการบรรยาย ข้ามีความสุขมากที่โลกแห่งเวทมนตร์มีพรสวรรค์เหมือนเจ้าทั้งคู่ ข้าดีใจมากที่มาสเตอร์เพลโตมีนักเรียนแบบนี้ ในการบรรยายเพื่ออธิบายทฤษฎีใหม่นี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าซูเย่ได้เปรียบ ในทางกลับกัน คาร์ลอสดูเหมือนจะไม่ค่อยเก่งเรื่องคำพูดและเสียเปรียบ ”
คราวนี้ ผู้คนจำนวนมากขึ้นมองที่ครอมเวลล์ด้วยความไม่พอใจ
ไม่ใช่ว่าคาร์ลอสไม่เก่งเรื่องคำพูด เขากลับพูดไม่ออก
สถานการณ์ของคาร์ลอสไม่สามารถสรุปได้ว่าเป็นการเสียเปรียบ มันเหมือนกับว่าเขาถูกซูเย่บดขยี้ราวกับว่าเขาถูกล้อขนาดมหึมาทับทับ ยิ่งกว่านั้น วงล้อก็หมุนกลับไปมาที่เขาตลอดการอนุญาโตตุลาการทั้งหมด
ครอมเวลล์เพิกเฉยต่อสายตาของฝูงชนโดยสิ้นเชิง เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของซูเย่ในขณะที่เขาค่อยๆประกาศคำตัดสินของเขาอย่างช้าๆ “ การวิจัยของซูเย่เกี่ยวกับเทคนิคไฟนย์แมน นั้นลึกซึ้งกว่าอย่างชัดเจน มันคุ้มค่าที่จะเรียนรู้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม เจ้ายังคงดำเนินการยื่นขอได้ในภายหลัง ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าวิธีการของเจ้าจะฟังดูดี แต่เจ้าไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าวิธีการของเจ้ามีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง เช่นเดียวกับที่เจ้าทั้งคู่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นขโมย เจ้าต้องใช้เวลานานมากในการพิสูจน์ประสิทธิภาพของเทคนิคของเจ้า ข้าคิดว่าเจ้าสองคนอาจจะจับมือและสร้างสันติภาพได้เช่นกัน เจ้าควรร่วมมือกันในฐานะผู้ทำงานร่วมกันและส่งเทคนิคนี้ไปยัง สภาเวทมนตร์ ในเวลาเดียวกัน”
ผู้ชมอยู่ในความโกลาหล
หลายคนเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองอันชอบธรรม ถ้าไม่ใช่เพราะว่าครอมเวลล์เป็นจอมเวทย์ หลายคนที่มีอารมณ์ร้อนรุ่มจะด่าเขาออกมาดังๆ
ตั้งแต่แรกเริ่ม ครอมเวลล์เข้าข้างคาร์ลอส ฝูงชนไม่ได้คาดหวังว่าครอมเวลล์จะยังปกป้องคาร์ลอสแม้ว่าพวกเขาจะมาถึงจุดนี้ก็ตาม
เป็นความจริงที่ซูเย่ไม่มีหลักฐานใดๆ แต่อนุญาโตตุลาการสามารถตัดสินผลลัพธ์ได้
“ พูดเหมือนผายลม เจ้าไร้ยางอาย…” เสียงแหลมดังก้องในสภา เนื่องจากพลังแห่งเวทย์มนตร์เสียงจึงคงอยู่เป็นเวลานาน
เสียงนี้คุ้นเคยมาก
ทุกคนมองไปที่เก้าอี้ตัวใหญ่
เก้าอี้ตัวใหญ่ไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียว ปากของเขาไม่ปรากฏบนหลังเก้าอี้ด้วยซ้ำ
ซูเย่ค่อย ๆ หายใจเข้าลึก ๆ และพยายามควบคุมอารมณ์ของเขา
ดูเหมือนครอมเวลล์จะไม่ได้รับผลกระทบจากการเยาะเย้ยของเก้าอี้ใหญ่ เขายิ้มเล็กน้อยขณะที่เขาพูด “ เยาวชนมักทำผิดพลาดครั้งใหญ่เพราะความประมาท พวกเขาอาจจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเพราะความผิดพลาดเหล่านี้ ข้าหวังว่าเจ้าสองคนจะหลีกเลี่ยงการหุนหันพลันแล่น จับมือ และสร้างสันติสุขได้ แน่นอน นี่เป็นเพียงคำแนะนำส่วนตัวของข้าเท่านั้น ขั้นตอนสุดท้ายของอนุญาโตตุลาการคือการกล่าวสุนทรพจน์สรุปจากทั้งสองฝ่าย ข้าหวังว่ามันจะจบลงในบรรยากาศที่เป็นกันเองและสงบสุข คาร์ลอส ข้าคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นเพียงความเข้าใจผิดใช่ไหม ? ”
คาร์ลอสสูดหายใจเข้าลึกๆ และโค้งคำนับให้ครอมเวลล์ เขาคำนับผู้วิเศษคนอื่นๆ เช่นกัน และในที่สุดก็ถอนหายใจ
“ ตอนนี้ ข้าไม่แน่ใจว่าซูเย่ขโมยวิธีการของข้าหรือไม่ แต่ข้าแน่ใจได้ว่าวิธีการของข้านั้นมีประสิทธิภาพ และข้าก็เป็นคนแรกที่ค้นพบมัน แน่นอน ข้าต้องยอมรับว่าความเข้าใจของซูเย่เกี่ยวกับวิธีการนี้ดีกว่าของข้า ความเข้าใจของเขาเหนือกว่าข้ามาก ”
ทุกคนจ้องมองคาร์ลอสอ่อนลง เขายอมรับข้อบกพร่องของเขาจริงๆ ซึ่งหมายความว่าเขาอาจไม่ได้จงใจใส่ร้ายซูเย่
คาร์ลอสถอนหายใจยาวและพูดว่า “ นักเรียนชั้นปีที่ 5 ข้าขอถามหน่อยว่า ตอนนี้เจ้ามีเวลาศึกษาวิธีการเดียวหรือทฤษฎีเดียวในเชิงลึกนานแค่ไหน ? ”
นักศึกษาชั้นปีที่ 5 หลายคนส่ายหัว
“ ขอถามอีกครั้งนะครับ นักศึกษาชั้นปีที่ 5 ตอนนี้เจ้ากังวลเกี่ยวกับอนาคตหลังเรียนจบหรือเจ้าทุ่มเทให้กับการเรียนมากขึ้นไหม ? เจ้าสงบสติอารมณ์และศึกษาได้จริงเหรอ ? ”
นักศึกษาชั้นปีที่ 5 อีกหลายคนส่ายหัว แม้แต่นักศึกษาชั้นปีที่สี่บางคนก็เริ่มส่ายหน้าเช่นกัน
คาร์ลอสยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ ข้าก็เหมือนกัน แต่ที่แย่กว่านั้นสำหรับข้าคือมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลของข้า ข้าไม่เคยต้องการที่จะยอมรับสิ่งนี้ การเปิดเผยต่อสาธารณะในวันนี้เป็นเพียงการฉีกออกจากข้า อันที่จริง ในเวลาน้อยกว่าครึ่งปี ข้าอาจจะกลายเป็นขุนนางที่ตกต่ำและย้ายออกจากเขตขุนนาง กลายเป็นคนที่ถูกหัวเราะเยาะเย้ย ”
หลายคนรวมทั้งนักเรียนสามัญชนก็เห็นใจคาร์ลอสในทันใด
คาร์ลอสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ในขณะที่เขาพูดต่อ “ อย่างไรก็ตาม ข้าคิดว่าสิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเพราะข้าค้นพบวิธีที่ดี แม้ว่าข้าจะไม่ค่อยรู้วิธีการนี้มากนัก แต่ข้าก็ยังเป็นคนแรกที่ค้นพบมัน จากนั้น ข้าก็ยื่นมันต่อรัฐสภาแห่งเวทมนตร์ และรออย่างเงียบๆ เพื่อรอจุดเปลี่ยนที่จะเปลี่ยนชีวิตข้า เกิดอะไรขึ้นในตอนจบ ? ไม่กี่วันต่อมา คนที่ชื่อซูเย่ก็ส่งวิธีการที่คล้ายกัน ถ้าเจ้าเป็นข้า เจ้าจะคิดอย่างไร ? ”
คาร์ลอสหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสียงดัง “ ตอนแรกข้ารู้สึกโกรธและอับอาย ! จริงๆ แล้ว นักศึกษาชั้นปีที่ 2 และผู้วิเศษฝึกหัดใช้วิธีที่คล้ายกันในการยื่อขอรับเหรียญตราแหล่งกำเนิดมานา ถ้าเจ้าเป็นข้า ผู้วิเศษระดับเหล็กดำ ปีที่ 5 เจ้าจะโกรธไหม ? เจ้าจะรู้สึกอับอายขายหน้าไหม ? ”
นักเรียนหลายคนพยักหน้าเห็นด้วย
คาร์ลอสกล่าวต่อ “ หลังจากความโกรธครั้งแรก ข้ารู้สึกกลัว ใช่ ตอนนี้ข้าสามารถพูดได้โดยไม่ลังเล ข้าเกรงว่า ! ข้าเกรงว่าวิธีการของข้าจะถูกขโมย ข้าเกรงว่าจะไม่สามารถรับเหรียญตราแหล่งกำเนิดมานาได้ กลัวจะล้มลงพร้อมตระกูล ! ภายใต้อิทธิพลของความโกรธและความกลัว ข้าสูญเสียเหตุผลไป ข้าเลือกที่จะรายงานเรื่องซูเย่โดยตรง เพื่อประโยชน์ของตระกูลและผลลัพธ์ การตัดสินใจของข้ามีอะไรผิดพลาดหรือไม่ ? ข้าทำอะไรผิด ? ข้าเป็นคนขอสิทธิบัตรก่อน ! มันเป็นสิทธิ์ของข้า ! ข้าไม่ขอใช้อภิสิทธิ์ของขุนนางที่นี่ ข้าแค่ต่อสู้เพื่อสิทธิที่ทุกคนควรมี ! ”
ดวงตาของนักเรียนหญิงบางคนแดงขึ้นขณะที่ค่อยๆ เช็ดมุมตา รวมถึงนักรบหญิงเหล็กดำที่ครั้งหนึ่งเคยถูกชามเซรามิกของพาลอสทุบศีรษะ
นักเรียนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกว่าพวกเขาอาจเข้าใจผิดกับคาร์ลอส ถ้าพวกเขาอยู่ในรองเท้าของเขา พวกเขาอาจจะรายงานซูเย่เช่นกัน
คาร์ลอสหันกลับมามองที่ซูเย่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
คาร์ลอสสรุปว่า “ ลึกๆ ในใจข้า ข้ายังไม่เชื่อว่าผู้วิเศษฝึกหัด นักศึกษาปีสอง และคนที่อันดับสามจากล่างสุดเมื่อไม่กี่เดือนก่อนจะคิดหาวิธีที่ดีเช่นนี้ได้ อย่างไรก็ตาม ข้าจะฟังคำแนะนำของมาสเตอร์ครอมเวลล์ และข้าให้อภัยเจ้า นอกจากนี้ข้ายินดีที่จะคืนดีกับเจ้า มาใส่ชื่อของเราทั้งสองในใบสมัครแล้วส่งพร้อมกัน ”
จู่ๆ นักเรียนชั้นสามก็ระวังตัว พวกเขาตระหนักว่าคาร์ลอสใช้การแสดงที่น่าเศร้าของเขาเพื่อให้ได้รับความเห็นอกเห็นใจจากคนส่วนใหญ่ สิ่งสำคัญคือทั้งสองฝ่ายไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด แต่ในแง่ของความรู้สึก คนจำนวนมากขึ้นอยู่ข้างคาร์ลอส
