โลกแห่งเหล่าทวยเทพ The World of Deities – ตอนที่ 95 – ไม่ !

อ่านโดจิน doujinza.com

บทที่ 95 – ไม่ !

ซูเย่ไม่ได้มองไปที่ครอมเวลล์อีกต่อไป เขาหันไปมองคาร์ลอสและพูดว่า “ แล้วคำถามที่ห้าของข้า: คาร์ลอส ก่อนที่เจ้าจะขอให้อาจารย์เกรกอรีดูต้นฉบับของข้า มีผู้วิเศษคนไหนที่อ่านมันบ้าง ? ข้าไม่คิดว่าจะมีมากกว่าสามคน ยกเว้นคนที่รู้จักอาจารย์นีเดิร์น ”

ทุกคนรู้ดีว่าในขณะที่ซูเย่กำลังมองคาร์ลอส เขากำลังคุยกับครอมเวลล์อยู่

จู่ๆ นักเรียนบางคนก็รู้สึกตื่นเต้น พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเรื่องอื่นๆ มากมาย และผลกระทบจะกว้างขนาดนั้น ตราบใดที่ซูเย่เต็มใจ เขาสามารถขอให้มีคำตัดสินของคณะรัฐมนตรีได้

ในที่สุดนักเรียนในชั้นเรียนที่สามก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ไม่น่าแปลกใจที่ซูเย่สงบลงตั้งแต่เมื่อวาน เขาได้คิดถึงความเป็นไปได้ทุกประเภทแล้ว

ในขณะที่คณะอนุญาโตตุลาการจะไม่สอบสวนเรื่องนี้อย่างชัดเจน หากคณะรัฐมนตรีเริ่มพิจารณาคดี ทุกอย่างจะต้องถูกสอบสวน

เมื่อถึงเวลานั้น คาร์ลอสจะไม่มีที่ซ่อน

อาจารย์และนักเรียนเกือบทุกคนเข้าใจว่ามีเพียงผู้ถูกวางกรอบเท่านั้นที่จะคิดเกี่ยวกับปัญหาจากมุมเหล่านี้ พวกเขาในฐานะผู้ยืนดูจะไม่นึกถึงแง่มุมเหล่านี้เลย

คาร์ลอสยืนเงียบ ไม่มีเรี่ยวแรงจะหักล้างอีกต่อไป

น้ำเสียงที่ใจดีของครอมเวลล์ดังขึ้นในห้องโถง

“ ข้าเคยพูดไปแล้ว นี่คือคณะกรรมการอนุญาโตตุลาการ ไม่ใช่คณะกรรมการการสอบสวน ข้าชอบวิธีแก้ปัญหาที่สงบสุข ”

ซูเย่ยังคงจ้องมองที่คาร์ลอส พูดช้าๆ “ แต่มีคนที่ไม่ต้องการความสงบสุข ”

เสียงของมาสเตอร์ระดับนักบุญเป็นเหมือนฟ้าร้องในกลางฤดูหนาว ระเบิดกลางอากาศ ก้องอยู่ในหูของทุกคน

นักเรียนทุกคนซ่อนความโกรธไว้อย่างระมัดระวัง เหมือนกับหนูทดลองที่เก็บอาหารสำหรับฤดูหนาวซึ่งเห็นคุณค่าของสินค้าในคลังมากเกินไป

ระดับนักบุญยังคงเป็นระดับนักบุญ

จอมเวทย์ระดับนักบุญทุกคนสามารถนำไปใช้กับวิหารโดยตรงเพื่อเป็นขุนนางได้

นอกจากนี้ ครอมเวลล์ยังเป็นมาสเตอร์ของตระกูลระดับตำนาน มีตำนานในหมู่บรรพบุรุษของเขา

ภูมิหลังของตระกูลเช่นนี้ย่อมไม่ด้อยไปกว่าระดับตำนานทั่วไปใดๆ

ซูเย่จ้องไปที่คาร์ลอส เขาไม่ได้พูดเป็นเวลานานราวกับว่าเขาได้ยื่นคำร้องไปแล้ว

สายตาของครอมเวลล์กวาดสายตาผ่านซูเย่และฝูงชนที่อยู่นอกประตู เขามองดูท้องฟ้ายามค่ำคืนและพูดอย่างช้าๆ “ หากไม่มีการคัดค้าน ข้าจะประกาศผลของอนุญาโตตุลาการ ”

ในเวลาเดียวกัน ในพื้นที่ปกคลุมด้วยหมอกของ สถาบันศึกษาเพลโต หอคอยทรงกลมสูง 100 ฟุตตั้งตรง ทั้งอาคารของมันเป็นสีขาวบริสุทธิ์ และแสงของมันก็พร่างพราย วัตถุเวทมนตร์สีดำจำนวนนับไม่ถ้วนถูกซ่อนอยู่ภายในกำแพงสีขาวบริสุทธิ์ และของเหลวสีน้ำเงินเข้มไหลช้าๆ ภายในลวดลาย

หอคอยนั้นสูงมาก แต่ไม่มีใครภายนอกมองเห็นได้

ชายชราสองคนมองลงมาที่ขอบยอดหอคอย

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในหอประชุมก็เหมือนเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาผู้เฒ่าทั้งสอง

“ เขาต้องฝึกฝนต่อไป ”

“ เจ้านั่นแหละที่ยากเกินไป ”

จากนั้นชายทั้งสองก็หยุดและมองไปที่ห้องประชุม

ในขณะนี้ เสียงของซูเย่ดังขึ้นในห้องประชุม ราวกับแม่เหล็กดึงดูดสายตาและหูของทุกคน

“ ถ้าข้าเป็นแค่นักเรียนซูเย่ ข้าจะให้อภัยคาร์ลอส ถ้าข้าเป็นแค่ซูเย่ ข้าจะสงสัยคาร์ลอส อย่างไรก็ตาม ข้ายังมีอีกตัวตนหนึ่ง ผู้วิเศษซูเย่ ”

ครอมเวลล์ถือคทาสีทองในมือขวาไว้แน่น ดูสง่างาม

ซูเย่ไม่ได้มองที่คาร์ลอสหรือครอมเวลล์ เขาหันศีรษะไปทางประตูไปทางอาจารย์และนักเรียนที่อยู่ด้านนอกแทน

ซูเย่เผยรอยยิ้มที่จริงใจ

“ ตั้งแต่ข้ายังเด็ก ข้ามีความฝันอยู่เสมอ ข้าต้องการทำให้เอเธนส์และโลกนี้เป็นสถานที่ที่ดีขึ้น อยากให้เด็กในสลัมไม่ต้องสู้กับสุนัขป่าเพื่อหาอาหาร ข้าต้องการให้มีขี้เถ้าของเด็กๆ ในโถที่หักน้อยลง ข้าอยากให้คนที่ถูกโรคระบาดรัดคอ หายใจได้ อยากให้ทุกคนวิ่งอย่างมีความสุขภายใต้ดวงอาทิตย์ ดังนั้นข้าจึงเลือกที่จะเป็นผู้วิเศษ ข้าต้องการใช้เวทมนตร์เพื่อเปลี่ยนโลก ตอนแรกข้าคิดว่านี่คือความหมายของเวทมนตร์ ตอนแรกข้าคิดว่าผู้วิเศษทุกคนจะเหมือนกับข้า ดังนั้น ข้าจึงทำงานอย่างหนักเพื่อเรียนรู้เวทมนตร์ ทำงานหนักเพื่อเติบโต และต้องการเป็นจอมเวทย์ระดับตำนานที่ยิ่งใหญ่ ! ”

“ จนกระทั่งข้าได้พบกับคาร์ลอส จนกระทั่งข้ายืนอยู่ที่นี่ ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเย่ค่อยๆหายไป                        อ่านโดจิน doujinza.com

“ ตอนแรกข้าคิดว่าเขาเป็นเพียงแนวหน้าของขุนนาง เขาปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับผลลัพธ์ของข้าเพราะเขาไม่ต้องการให้ข้ามีชีวิตที่ดีเพียงลำพัง เมื่อข้ารู้ว่าเขาขโมยผลงานของข้าและใช้มันเพื่อสร้างทฤษฎีใหม่ที่ด้อยกว่า และยังต้องการให้ข้าถูกขับไล่จากสถาบันศึกษาเพลโต ข้าก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาต้องการจะทำคือตัดเส้นทางการเป็นผู้วิเศษของข้า ! ”

ซูเย่หันกลับมามองคาร์ลอส

“ แต่หลังจากได้ยินที่เขาพูดเมื่อกี้ ข้าเข้าใจว่าข้าคิดผิดอีกแล้ว ”

“ เขาบอกว่าข้าไม่สามารถพัฒนาได้เพราะข้าเรียนไม่เก่ง”

“เขาบอกว่าข้าถูกคนอื่นล้อเลียน ข้าเลยเงยหน้าไม่ได้ ”

“ เขาบอกว่าเมื่อก่อนข้าไม่ฉลาดพอ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถปรับปรุงได้ ”

“ เขาบอกว่าข้าเป็นแค่ผู้วิเศษฝึกหัด ดังนั้นข้าไม่คู่ควรกับความสำเร็จ ! ”

“ ข้าเข้าใจในทันใดว่าเขาไม่ได้ตัดเส้นทางของข้าเพียงลำพัง เขากำลังตัดเส้นทางของทุกคนที่ทำงานหนัก ! ”

“ เขากำลังตัดเส้นทางของทุกคนที่เข้าใจผิด ! ”

“ เขากำลังตัดเส้นทางของผู้วิเศษทุกคน ! เพราะผู้วิเศษทุกคนเคยเป็นผู้วิเศษฝึกหัดมาก่อน ! ”

“ เขากำลังตัดเส้นทางของคนธรรมดาทั้งหมด ! ”

ซูเย่จ้องมองไปที่คาร์ลอส โดยไม่ปิดบังความเศร้าโศกและความโกรธของเขาเลย เขาไม่สนใจแม้แต่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบนใบหน้าเนื่องจากความโกรธของเขา

ซูเย่ชี้ไปที่คาร์ลอสและมองไปที่ที่นั่งที่สูงที่สุด

“ เขากำลังบอกว่าในโลกแห่งเวทย์มนตร์ ทุกอย่างควรจะดำเนินไปตามความประสงค์ของพวกเขา เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นขุนนางในโลกแห่งเวทมนตร์ และเราคู่ควรกับการเป็นชาวนาแห่งโลกแห่งเวทมนตร์เท่านั้น ! ”

“ เจ้าไม่กล้าปฏิบัติต่อโลกแห่งเวทมนตร์ของเราเหมือนอย่างที่ขุนนางปฏิบัติต่อโลกภายนอก ! เจ้าได้ทำลายเอเธนส์ กรีซ และโลกไปแล้ว ! ตอนนี้เจ้าต้องการทำลายโลกแห่งเวทมนตร์ ! ”

“ อย่าใช้ทัศนคติที่สูงส่งเพื่อบอกว่าเจ้าให้อภัยใคร ! เจ้าไม่ได้สูงขึ้นไปในเมฆ ! เจ้าก็ไม่คู่ควรเช่นกัน ! ”

สามัญชน อาจารย์ หรือนักเรียนทุกคน กำหมัดแน่นจนข้อต่อเปลี่ยนเป็นสีขาว และนิ้วก็แทบจะแตก

เสียงของซูเย่ดังขึ้นอีกครั้ง

“ ในโลกแห่งเวทมนตร์ ไม่มีขุนนางหรือสามัญชน ”

“ ในโลกแห่งเวทมนตร์ เราเคารพการทำงานหนัก การเรียนรู้ ความพากเพียร ความเมตตา มิตรภาพ ความสามัคคี และความยุติธรรม ! ”

“ แล้วเจ้าล่ะคาร์ลอส ? เจ้าทำลายทุกสิ่งที่ผู้วิเศษเชื่อและประกาศอย่างภาคภูมิใจว่านี่เป็นสิทธิ์พิเศษของเจ้า ! ”

ซูเย่หันกลับมาอีกครั้งและเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมชั้นนอกประตู เขาชี้ไปที่ด้านบนของหัวของเขา

“ คาร์ลอสเหยียบหัวข้า ! ”

จากนั้นแขนขวาของซูเย่ค่อย ๆ ขยับและชี้ไปที่ประตู ชี้ไปที่หัวของผู้คนที่อยู่นอกประตู

“ ถ้าข้าก้มหน้าลงในวันนี้ ถ้าข้ายอมรับว่าข้าเป็นชาวนาแห่งเวทมนตร์ในวันนี้ ถ้าข้าเคารพเขาในฐานะขุนนางแห่งเวทมนตร์ พรุ่งนี้ เขาจะสามารถเหยียบหัวของเจ้าทุกคนได้ ! ”

“ ข้าถามผู้วิเศษทุกคน นักรบทุกคน นักเรียนทุกคนที่เชื่อในการทำงานหนัก ข้าซูเย่สามารถก้มหัวลงตอนนี้ได้ไหม ??? ”

ซูเย่ดูเหมือนจะมองทุกคน

เสียงโห่ร้องราวกับสึนามิ และความโกรธก็เหมือนฟ้าร้อง

แม้แต่ขุนนางเล็กๆบางคนก็เริ่มโห่ร้องตาม

ตาของพวกเขาเป็นสีแดงและตาของพวกเขาเปียก

ดวงตาของซูเย่เป็นสีแดง เขายกคางขึ้นเล็กน้อยและมองดูคาร์ลอสอย่างดูถูก

“ เจ้าสามารถหัวเราะเยาะอดีตของข้า เจ้าสามารถปิดกั้นปัจจุบันของข้าได้ แต่เจ้าไม่สามารถปฏิเสธอนาคตของข้าได้ ! ”

อาจารย์และนักเรียนทุกคนต่างรู้สึกท่วมท้น

ทุกคนต่างเชียร์ซูเย่ในใจ

—————****