ไหปีศาจ – ตอนที่ 62 ต้าหวง

บทที่ 62

ต้าหวง

สายลมพัดพลิ้วผ่านป่าไผ่สีม่วงจนเกิดการสั่นไหวเบาๆ ทันใดนั้นมีเงาดำสายหนึ่งพุ่งเข้าไปข้างใน

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น จู่ๆ กระเด็นออกไปหลายลี้

“มีคนมาช่วยข้างั้นหรือ” หญิงสาวประหลาดใจหลังจากลืมตาขึ้น แต่เมื่อนางจะเห็นลั่วอู๋ นางผิดหวังในทันที

มันไม่ใช่ความจริงใช่ไหม

ผู้ใช้วิญญาณระดับทองแดง

ท่านเทพเจ้า นี่ท่านหลับตาเลือกวีรบุรุษรึไงกัน

เมื่อลั่วอู๋เห็นท่าทีของนาง มันทำให้เขาโกรธมาก “เจ้ามีปัญหาอะไร”

“ไม่มีปัญหาสักหน่อย” หญิงสาวอยากส่ายหน้าบอกเขา แต่ร่างกายนางกำลังอ่อนแอ ทำให้นางไม่มีแรงพอที่จะส่ายหน้าได้ “ระวังด้วย แม้ว่าจะได้บาดเจ็บแต่ก็เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเอาชนะได้”

ลั่วอู๋หันไปยังทิศทางที่ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นกระเด็นไป

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น ยืนขึ้นแล้วหันไปมองลั่วอู๋ เขายิ้มอย่างน่ากลัว “ก็แค่ผู้ใช้วิญญาณระดับทองแดง แถมยังกล้าเข้ามาต่อกรกับข้าอีก”

“แต่เมื่อครู่ข้าพึ่งต่อยเจ้าไปนะ” ลั่วอู๋พูดด้วยความเย็นชา

จากนั้น ลั่วอู๋ได้เรียกต้าหวงออกมา

ทันทีที่ต้าหวงปรากฏตัว มันก็รู้ถึงจุดประสงค์ของลั่วอู๋และเข้าสู่สถานะการต่อสู้ทันที โดยไม่มีความขี้เกียจอย่างที่เห็นตามปกติ

“เดี๋ยว!!” หญิงสาวรู้สึกผิดปกติ

สัตว์วิญญาณ ระดับทองแดง

เจ้าหนุ่มคนนั้นอ่อนแค่ไหนกัน

ผู้ใช้พลังวิญญาณที่มีความสามารถเล็กน้อย สามารถทำพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณระดับเงินได้

แต่สัตว์วิญญาณของของเขา กลับเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดง

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น หยุดหัวเราะไม่ได้ “สัตว์วิญญาณระดับทองแดง ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าเรียกสัตว์วิญญาณอ่อนแอตัวนี้ออกมา เพื่อสู้กับข้าอย่างนั้นเหรอ”

“แม้แต่สัตว์วิญญาณที่บาดเจ็บก็สามารถฆ่าท่านได้” ลั่วอู๋ตะคอกอย่างเย็นชา แต่ความจริงแล้ว เขามีแค่สัตว์วิญญาณตัวนี้

หลังจากพูดเสร็จ นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขาระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณด้วยกัน เขาจะต้องไม่ประมาท

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับโกรธ “เจ้ารนหาที่ตายรึไง”

ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูง ถึงแม้เขาจะไม่มีสัตว์วิญญาณ แต่ก็สามารถสังหารวิญญาณระดับทองแดงได้อย่างง่ายดาย ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง

“พลังของลูกศร”

พลังวิญญาณของผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น ไหลออกมาและกลายเป็นลูกธนูสามอัน ซึ่งปรากฏในมือของเขา จากนั้น ลูกศรทั้งสามได้ถูกยิงออกไปอย่างแรง

โชคยังดีที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส มิฉะนั้น เขาอาจสร้างลูกธนูนับร้อยได้อย่างง่ายดาย

ลั่วอู๋รีบหลบด้วยความยากลำบาก

แต่ต้าหวง กลับเคลื่อนตัวหลบด้วยความรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม พลังวิญญาณปกติจะสัมพันธ์กับทักษะของผู้ใช้ เห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามนั้นฝึกทักษะชนิดร้ายแรงมา

ที่บนพื้นเกิดหลุมลึกขึ้นสามหลุม

ลั่วอู๋สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วรีบวิ่งไปฝั่งซ้าย

ในเวลาเดียวกัน เขาใช้การสื่อสารทางจิต สั่งให้ต้าหวงจู่โจมทางฝั่งขวาในทันที

“เฮ้ย! เจ้าเด็กโง่ เจ้าคิดว่าจะเข้ามาใกล้ข้าได้หรือยังไงกัน” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณหลายชั้น

ลั่วอู๋รีบวิ่งเข้าไปกระแทกผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นอย่างแรง

โชคดี ที่ลั่วอู๋ยังทรงตัวได้ดี เขาม้วนตัวไปข้างหน้า เพื่อหลบหมัดของผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้น

“ตู้ม!”

พื้นดินและหินแตกกระจายออกไปเพราะพลังหมัด

“โฮ่ง!”

ขณะเดียวกัน ต้าหวงที่กระโดดเข้ามาจากทางขวา แล้วใช้เขี้ยวอันแหลมคมของมันกัดตัวเขาอย่างจัง

“ฉึก!”

พอผู้ใช้พลังวิญญาณรู้ตัว พลังวิญญาณของเขาก็รั่วไหลออกมาทันที ซึ่งพลังที่ไหลออกมาส่งผลกระทบกับพลังวิญญาณโดยตรง

ต้าหวงถูกเตะ และล้มลงกับพื้น

“ไอ้หมาเวร! แกกัดข้า” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นพูดดูถูก และจะใช้เท้าเหยียบลงบนตัวต้าหวง

ถ้าเท้านั้นเหยียบลงมาโดนเต็มๆ ต้าหวงได้ตายแน่

“ต้าหวง ใช้ก้าวพริบตา” ลั่วอู๋พูด

[ก้าวพริบตา] ทำงาน

วินาทีต่อมา ร่างของมันได้หายไป

“ฮ่ะ” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นตกใจ เมื่อเขาเหยียบลงบนพื้น

เกิดอะไรขึ้น

มันหายไปไหนแล้ว

ทักษะที่สามารถทำให้หายตัวไปในทันทีมีอยู่ไม่มาก และทั้งหมดล้วนเป็นทักษะระดับสูง มันไม่มีเหตุผลเลย ที่สัตว์วิญญาณระดับทองแดงจะสามารถใช้ทักษะนี้ได้

เวลานั้นลั่วอู๋รีบลุกขึ้นยืน

เพื่อจะใช้กระบวนท่าขุดคุ้ยกระดูก

“เหลวไหล” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นลุกลี้ลุกลน เขาเห็นลั่วอู๋ใช้กระบวนท่าเป็นครั้งแรก เขาหันหลังกลับมาและรวบรวมพลังวิญญาณทันที

อย่างไรก็ตาม ลั่วอู๋ยิ้มเล็กน้อย เพราะเขาซ่อนทักษะของเขาเอาไว้

ไม่ดีแน่

ผู้ใช้พลังวิญญาณคนนั้นรู้สึกผิดปกติบางอย่าง

ต้าหวงปรากฏตัวอยู่ด้านหลังผู้ใช้พลังวิญญาณคนนั้น

พลังวิญญาณทั่วร่างกายรวมเข้าไปอยู่ในปากมันทันที กลายเป็นลมหายใจที่ทรงพลังอย่างมาก

“พลังลมหายใจเหรอ”

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับใจสั่นอย่างรุนแรง

มันใกล้เกินไปที่เขาจะตอบโต้

“ตู้ม!”

พลังลมหายใจพุ่งเข้าสู่หน้าอกของเขาอย่างรุนแรง เขาถูกโจมตีจนกระเด็นออกไป และทรุดตัวลงในกองเลือด

“แค่ก! น่าขยะแขยงชะมัด” ผู้ใช้พลังวิญญาณคนนั้นพยายามดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด และต้องการจะลุกขึ้นยืน

ถ้าไม่บาดเจ็บสาหัสมาก่อน แค่ทักษะลมหายใจของสัตว์วิญญาณระดับทองแดงก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรมาก

แต่น่าเสียดาย ที่ไม่สามารถทำอะไรได้

“ต้าหวง เข้าไปเลย!”

ลั่วอู๋ รู้ว่าขาของเขากำลังแข็งทื่อ เขาจึงสั่งให้ต้าหวงรีบวิ่งเข้าไป

[กลืนกิน] ทำงาน

ต้าหวงกัดไปที่ขาของผู้ใช้พลังวิญญาณคนนั้นอย่างรุนแรง

“อ๊ากกก!”

ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ในไม่ช้า ขาข้างหนึ่งของเขาก็ละลายออกไปเหมือนกับน้ำแข็งกำลังละลาย และกลายเป็นพลังวิญญาณบริสุทธิ์ ไหลเข้าสู่ร่างของต้าหวง

ลมหายใจของต้าหวงรุนแรงมากขึ้น แต่มันดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย เพราะว่ามันไม่ได้หมั่นฝึกฝนตนเองให้มากขึ้น

“ต้าหวง อย่ากลืนกินมัน!” ลั่วอู๋หยุดต้าหวงเอาไว้

พลังวิญญาณของผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นแข็งแกร่งเกินไป แค่ขาข้างเดียวก็พอ ถ้ากลืนคนเข้าไปทั้งตัว เขาเกรงว่าต้าหวงจะระเบิดทันที

ต้าหวงพยักหน้า หยุดความดุร้ายลง และนั่งยอง ๆ ข้างลั่วอู๋อย่างชาญฉลาด

ราวกับว่าเป็นสัตว์วิญญาณดุร้ายที่กัดกินเลือดเนื้อไม่ได้

“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นวิญญาณอะไรกัน ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย” ผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับตะโกนอย่างเร่งรีบและไร้พลัง “ทักษะก้าวพริบตา, ลมหายใจ, กลืนกิน นี่มันไม่ใช่ระดับทองแดงแล้ว!”

โชคไม่ดี ที่เขาเสียขาข้างหนึ่งไปแล้วและไม่สามารถขยับตัวบนพื้นได้เลย

“มันน่าเสียดายนะ ที่ต้าหวงเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดงจริง ๆ มีปัญหาอะไรรึเปล่า เจ้าโกรธอะไรงั้นหรือ” ลั่วอู๋พูดติดตลก

“ว่าไง ท่านวีรบุรุษ!” หญิงสาวพูดด้วยเสียงต่ำ

ลั่วอู๋ เดินเข้าไปหานาง “เจ้าเป็นอะไรบ้าง”

“ข้าต้องการพักสักระยะหนึ่ง” หญิงสาวผู้นั้นดูอ่อนแอมาก “เร็วเข้าสิ ฆ่ามันซะ แล้วพาข้ากลับเข้าไปในเมืองได้แล้ว และไปหลบในที่ปลอดภัย”

“ฆ่าเขางั้นเหรอ” ลั่วอู๋ลังเล

สุดท้าย เขาก็ไม่เคยฆ่าใครมาก่อน

“น่าจะมีผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย มันอาจจะมาเร็ว ๆ นี้อย่างแน่นอน หากเจ้าไม่ฆ่ามัน เจ้าต้องเดือดร้อนแน่” หญิงสาวไม่สามารถพูดกระซิบได้ และดวงตาของนางเริ่มพร่ามัว: “เร็วเข้า… “

ตอนนั้นเองหญิงสาวก็หมดสติไป

“มีอะไรงั้นเหรอ” ลั่วอู๋แตะไปที่ใบหน้าสีชมพูปลั่งของนาง

หากแต่หญิงสาวไม่ตอบสนอง ดูเหมือนว่านางหมดสติไปแล้ว

จะมีพรรคพวกของเขามาอีกงั้นหรอ ลั่วอู๋ ลังเลสักครู่ เขาหยิบมีดสั้นออกมา และจบชีวิตของผู้ใช้พลังวิญญาณลึกลับคนนั้นลง

“ฟู่ว!”

ลั่วอู๋สูดลมหายใจลึก ๆ และสงบลง

การฆ่าคนด้วยมือ จะมีผลต่ออารมณ์อย่างมาก

“ไปกันเถอะ”

ลั่วอู๋อุ้มหญิงสาวและรีบเดินกลับเข้าไปในเมือง

……

……

ไม่นานนัก ได้มีชายในชุดสีดำเข้ามารวมตัวกันในที่แห่งนี้

“ค้างคาวดำตายแล้ว”

“และองค์หญิงล่ะ”

“หนีไปแล้ว”

“จับตาดูเอาไว้ เจ้าต้องหาองค์หญิงให้พบ”

“รับทราบ”

ชายในชุดดำ ที่เหมือนจะอยู่สถานะสูงสุด ทำการตรวจสอบที่แห่งนี้อยู่พักหนึ่ง และพูดด้วยความสงสัย: “ทำไมถึงมีพลังวิญญาณของจักรพรรดิมังกรหลงเหลืออยู่ได้ และองค์หญิงนำมันออกมาได้อย่างไร มันเป็นไปไม่ได้”

เขาไม่สามารถจินตนาการได้ ว่ามันเป็นฝีมือขององค์หญิงเจียโรวที่พวกเขากำลังไล่ตามอยู่ ได้แสดงพลังของจักรพรรดิมังกรออกมา