ตอนที่ 12 เอาชีวิตรอดบนเกาะร้าง VI
ทั้งหมดนี้เป็นแค่เกมจริงๆหรอ?
ในโลกแห่งความจริง เมื่อเข็มนาฬิกาที่ข้อมือชี้ไปที่เลข 12 บ่งบอกเวลาเที่ยงคืน จางเฮงคงเข้าไปสู่‘ห้วงเวลาหยุดนิ่ง’ แต่ที่นี่เสียงลมยังคงดังกระซิบเข้ามาในหู ต้นมะพร้าวที่พริ้วไหวไปกับสายลม นอกจากเสียงที่ดังขึ้นในหูไม่นานมานี้ ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย
เขาพยายามลองเล่นเกมคอมพิวเตอร์หลายเกมในระหว่าง‘ห้วงเวลาหยุดนิ่ง’นั้น
ตราบใดที่เขาไม่ได้ติดต่อกับใครทุกอย่างยังคงดำเนินต่อไปได้ มันเป็นไปตามหลักการคืนสภาพเมื่อสัมผัสสิ่งของ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาพูดถึงเรื่องพวกนี้
จากชัยชนะที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ความยากของเกมนี้ก็ได้ถูกยกระดับขึ้นไปอยู่ในขั้นโหดเหี้ยมที่สุด
การที่เขารู้ว่าต้องมีเวลาเพิ่มขึ้นมาอีก 500 วันไม่ใช่แค่ 20 วันที่เหลือบนเกาะหาดทรายสีทองนี่ จางเฮงเองไม่มีแม้แต่แรงที่จะยิ้มอย่างขมขื่น
เขานั่งที่ชายหาดมองทอดสายตาไปยังเส้นขอบฟ้าและไม่ทำอะไรเลยจนกว่าพระอาทิตย์จะตกดิน นี่เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกของเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด
แต่ตอนนี้เคียดแค้นไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร
แม้ว่าเขาอยากจะสะสางเรื่องนี้กับใครสักคนที่ทำให้เขาต้องนั่งรออีก 500 วัน
จางเฮงตื่นขึ้นมาก่อนพลบค่ำ เขาไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่ายๆเพียงเพราะความยากลำบาก เขาทำอย่างที่เอ็ดเคยสอน เขาต้องปล่อยมันไปและระบายอารมณ์แย่ๆนี้ออกไปก่อน จากนั้นจิตใจจึงสงบอีกครั้ง
จางเฮงกินปลาและปูที่หามาได้อย่างเอร็ดอร่อยจนเต็มอิ่ม จากนั้นเขาก็อุทิศตนเพื่อไปต่อสู้กับธรรมชาติตั้งแต่เช้าตรู่
ไฟนั้นสามารถใช้ทำอาหาร ใช้ต้มน้ำ และใช้ทำให้ร่างกายอบอุ่นในยามค่ำคืนได้ และการคอยเติมไฟให้ติดอยู่ตลอดก็เป็นความรับผิดชอบของจางเฮงเช่นกัน
ในทุกๆวันไม่เพียงแต่เขาต้องคอยออกไปหาอาหารและน้ำสะอาด เขายังต้องคอยหาฟืนมาเป็นเชื้อเพลิงจุดไฟ – งานนี้ยิ่งยากมากขึ้นหลังจากมีฝนตก
เขาอยากไปเก็บฟืนมาสำรองไว้ในถ้ำเผื่อใช้ในยามที่ฝนตก ก่อนอื่นเลยเขาต้องใช้แรงในการหาค้นหาอาหาร แต่เพราะตอนนี้เอ็ดไม่อยู่แล้ว จากปริมาณอาหารที่เคยหามาจึงลดลงเหลือเพียงครึ่งนึง เขาเลยมีเวลาเหลือพอให้ทำอย่างอื่นอีก
นอกเหนือจากการเก็บฟืน จางเฮงพยายามสร้างขวานหินให้เป็นรูปเป็นร่าง เอ็ดไม่ได้เก่งในการสร้างเครื่องมือ เขาแค่เคยสอนว่าจะต้องผูกหินยังไงให้เป็นขวาน ก่อนหน้านี้จางเฮงใช้ขอบแหลมของเปลือกหอยกาบตัดเข้าที่ไม้แต่มันใช้การไม่ค่อยได้เท่าไหร่ – นั้นใช้เวลากว่า 2-3 ชั่วโมงกว่าจะตัดต้นไม้ต้นเล็กๆได้
มันทำให้เขาคิดว่าควรจะใช้อุปกรณ์จากหินอย่างที่คนสมัยก่อนชอบใช้กัน แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างไม่ทราบได้ ขวานที่เขาสร้างขึ้นมาแตกออกภายในการใช้งานเพียงแค่ 2 ครั้งหรือไม่หัวขวานก็แยกออกจากด้ามตอนที่จามขวานออกไป
จางเฮงปลอบใจตัวเองว่าความผิดพลาดคือหนทางสู่ความสำเร็จ
ในชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไปอีก 20 วัน
เสียงที่คุ้นเคยดังในหูจางเฮงอีกครั้ง
[ภารกิจเสร็จสิ้น…]
[ส่งกลับหลังจาก 480 วัน…]
ประโยคมันก็เข้าใจได้ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอวางร่วมกันแล้ว ก็ดูตลกชอบกล
เฮงไม่สนใจเสียงนั่น เขาจัดการมื้อเที่ยงต่อให้เสร็จแล้วตามหาเปลือกหอยที่จะเอาไปใส่น้ำ อันที่เขาเคยใช้อยู่มันไหม้ไปแล้ว เขาเลือกหยิบสิ่งของจาก ‘ตลาดของฟรี’ ตอนนั้นเองเขาก็เห็นจุดดำ 2 จุดอยู่ไกลๆ
ฮะ? เหตุการณ์ดูคุ้นๆนะ
มันยิ่งดูดคุ้นมากขึ้นเรื่อยๆก็ตอนที่ 2 คนนั้นกำลังว่ายน้ำเอาชีวิตรอดอยู่กลางทะเล
มันคือตัวเลือก B นักผจญภัยและตัวเลือก C เด็กหนุ่มในกางเกงขาสั้นงั้นเหรอ?
จางเฮงพูดไม่ออก พวกเขาเป็นคนประเภทไหนกันนะ? ช่างดูมีแรงและกระตือรือร้นที่จะมีชีวิตอยู่เหลือเกิน มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะเอาตัวรอดในเกาะแห่งนี้และตอนนี้สองคนนั้นก็ยังมีชีวิตอยู่และพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาเหนือน้ำตั้ง 40 วันแหน่ะ
เฮงคิดถึงเอ็ดในทันที ก่อนที่เขาจะหายใจเข้าเต็มปอดเป็นครั้งสุดท้าย เอ็ดได้ขอบคุณจางเฮงที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แล้วจากไปบนเกาะแห่งนี้ ไม่เหมือนสองคนนั้นคนที่ถูกกระแสน้ำชัดและจมลงไปในน้ำ
ตอนนี้จางเฮงก็ยังรู้สึกผิดต่อเอ็ด
ถ้าเขาไม่ได้ช่วยเอ็ดขึ้นมา เอ็ดอาจจะยังมีชีวิตอยู่ ลอยตัวอยู่เหนือน่านน้ำเหมือนกับอีก 2 คน
และนี่ไม่ใช่วันแรกที่เฮงเล่นเกม เขารู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้หมายความว่าเขาเจอบัคเข้าแล้ว
สาเหตุมาจากเวลาพิเศษ 24 ชั่วโมงที่ทำให้ภารกิจมีปัญหา
ถ้าพูดกันในเชิงทฤษฎี เกมนี้คงจะจบลงหลังวันที่ 40 ผู้เล่นทุกคนคงจะได้กลับไปใช้ชีวิตจริง ส่วนเขาเป็นคนเดียวที่ติดอยู่ในเกม – ทนทุกข์ทรมาน
หลายๆเกมส่วนใหญ่คงจะพังลง แต่เกมนี้ยังคงดำเนินต่อไป เป็นความจริงที่พิสูจน์ให้เห็นว่าเกมนี้ไม่ใช่เกมปกติทั่วไป
บาร์เทนเดอร์หญิงเคยบอกว่านี่เป็นเกมที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติ ตอนนี้จางเฮงก็เริ่มจะเชื่ออย่างนั้นแล้ว ตั้งแต่เขามาถึงโลกนี้ ทุกอย่างมันดูเหมือนจริงไปหมด จากต้นไม้ไปจนถึงสัตว์ป่าที่อยู่ในเกาะทุกอย่างดูเหมือนอยู่ในโลกแห่งความจริง แม้แต่เอ็ดก็ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากคนปกติทั่วไป
ยังไงซะก็มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในโลกเสมือนที่ดูสมบูรณ์แบบนี่เข้าแล้ว
“หรือว่าจริงๆเกมควรจบไปแล้ว มันเลยไม่มีไม่มีทางเลือกนอกจากวนกลับมาอีกครั้ง?”
ยังไงก็ตามมันไม่เหมือนกับการวนลูปเชิงกล เอ็ดคนที่เขาฝังไปในป่าเล็กๆนั่นไม่ได้เกิดใหม่ หมายความว่ามันทำซ้ำตามสถานการณ์จริง
จางเฮงถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็วเท่าที่จะทำได้ และแน่นอนเขาจะไม่ปล่อยโอกาสดีๆหลุดมือไป
เขาไม่เหมือนคนอ่อนแอร่างกายไม่แข็งแรงเมื่อ 40 วันที่แล้ว ตอนนี้เขาอยู่ดีกินดีอุดมสมบูรณ์แถมยังได้ออกกำลังกายฝึกฝนร่างกายอีกด้วย
ร่างกายเขาเกือบจะกลับมาแข็งแรงสมบูรณ์ดังเดิม
เขาวัดระยะห่างระหว่างตนเองและอีก 2 คนในน้ำ จางเฮงตัดสินใจที่จะช่วยเด็กหนุ่มกางเกงขาสั้นคนที่อยู่ไกลกว่า เพราะจากหลักการของคนออกแบบเกม ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่ก็ได้ผลตอบแทนดีมากขึ้นเท่านั้น
ด้วยความช่วยเหลือของเอ็ด ทำให้เขาสามารถแก้ไขปัญหาในการหาอาหารได้; ตอนนี้เขาอยากรู้ว่าเขาจะได้รับโอกาสแบบไหนในชีวิตสำหรับการช่วยเด็กหนุ่ม
…
10 วันต่อมาจางเฮงพบว่าเขาอัศจรรย์ใจอยู่ที่หน้าเตาอิฐเผาและเห็นบ้านมุงหลังคา
มีคนจริงๆในโลกนี้ด้วยเหรอที่สามารถสร้างบ้านได้ด้วยมือเปล่า! จางเฮงยังคงเดินตามหลังเด็กหนุ่มกางเกงขาสั้นตลอดทางเพื่อไปหาโคลน, สร้างโครงรับน้ำหนัก, เผาอิฐในเตาเผา, เพื่อสร้างบ้านอิฐสูงครึ่งเมตร ยิ่งไปกว่านั้นเด็กหนุ่มสอนวิธี สร้างขวานหินอย่างถูกต้อง, สร้างกระท่อมไม้, ทำเซรามิก, ทำที่ดักกุ้ง, แล้วก็รองเท้าแตะ, และใช้เส้นไยจากเปลือกไม้มาถักทอ ทำเป็นคันธนู ลูกศรและสลิง
ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารเลย จางเฮงใช้เวลาจัดการมันอย่างเต็มที่
น่าเสียดายที่เด็กหนุ่มกางเกงขาสั้นไม่เคยเอื้อนเอ่ยอะไรเลย เขาทำแทบทุกอย่างที่เฮงขอและสาธิตเทคนิควิธีอย่างเงียบๆ
ผ่านมาอีก 19 วัน เขาก็บังเอิญ กินเห็ดพิษและตายในป่า
พล็อตการตายงั้นเหรอ?
ตอนนี้จางเฮงเข้าใจแล้วว่าเกมถูกออกแบบมาให้ผู้เล่นใช้เวลาครึ่งนึงของเกมอยู่คนเดียว ดังนั้นไม่ว่าพวกเขาจะเป็นอะไรอย่างคนที่ได้รับบาดเจ็บมาอยู่แล้วอย่างเอ็ดหรือเด็กหนุ่มขาสั้นก็ไม่มีชีวิตอยู่รอดจนถึงวันที่ 20
จางเฮงฝังเด็กหนุ่มขาสั้นข้างๆหลุมศพของเอ็ด
เด็กหนุ่มคนนี้ไม่เคยพูดสักคำ ไม่เหมือนกับเอ็ดเลย; เขาไม่ได้มีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกัน ยิ่งไปกว่านั้นพอรู้ว่ามันเป็นแค่เกม จางเฮงก็ไม่ได้รู้สึกโศกเศร้าเสียใจเท่าไหร่นัก
แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นเสมือนดั่งครูและนักเรียนต่อกัน จางเฮงรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณจึงฝังศพเขาอย่างเหมาะสม
หลังจากนั้นจางเฮงทบทวนและรวบรวมทุกอย่างที่เด็กหนุ่มขาสั้นเคยสอนเขาใน 19 วันที่ผ่านมา ระหว่างนั้นนักผจญภัยก็ผ่านเข้ามาเป็นครั้งที่ 2 แต่จังเฮงไม่ได้‘ช่วย’ชีวิตเขาไว้
เขาอาจจะกลับมาอีกครั้งคราวหน้า
แต่ถ้าจางเฮงช่วยชีวิตเขา เขาจะมีชีวิตอยู่เพียงแค่ 19 วัน
ในวันที่ 130 บนเกาะนี้ ได้มีเสียงการประกาศระดับดังขึ้นในหูของจางเฮง
[ก่อสร้างบ้านมุงหลังคาสำเร็จ; สกิลการเอาตัวรอดในป่าเลื่อนขึ้นจากเลเวล 0 เป็นเลเวล 1; เกมพอทย์ + 5; ดูรายละเอียดได้ที่หน้าข้อมูลตัวละคร….]
