ตอนที่ 24 เป็นอีกคน
[ชื่อ: ตีนกระต่ายนำโชค]
[คุณภาพ: E]
[การใช้งาน: เพิ่มโชคสำหรับผู้สวมใส่ในระยะใกล้]
กลับสู่โลกแห่งความจริงเสียงลึกลับและสิ่งที่เรียกกันว่าหน้าข้อมูลตัวละครนั้นไม่มีอยู่ จางเฮงจ้องไปบนการ์ดที่มีข้อความเหล่านั้นเขียนมาด้วยลายมือของบาร์เทนเดอร์อย่างพูดไม่ออก
จ่ายไป 5 เกมพอยท์แต่ได้มาแค่นี้เหรอ?
ถึงเขาจะมีเกมพอยท์อยู่พอสมควร แต่บอกได้เลยว่านี่ไม่ใช่น้อยๆเมื่อเห็นว่าบาร์เทนเดอร์ตื่นเต้นแค่ไหนเมื่อเธอได้รับเกมพอยท์
จางเฮงไม่ได้ประหลาดใจสักนิดจากผลการวินิจฉัย ตีนกระต่ายเป็นเครื่องรางที่เชื่อว่าจะนำโชคดีมาให้ในหลากหลายวัฒนธรรม บางทีไอเทมนี้อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้แผลไม่ติดเชื้อตอนที่อยู่บนเกาะ
ถ้าไม่นับเวลาสองเท่าของเขา นี่ก็เป็นสิ่งเหนือธรรมชาติสิ่งแรกที่เขามี
คิดดูแล้วว่ามันให้ผลเชิงบวก จางเฮงจึงตัดสินใจที่จะเอามาห้อยเป็นพวงกุญแจ
ใครจะรู้ว่าโชคเล็กๆน้อยๆที่จริงแล้วคืออะไร?
ตอนที่จางเฮงไม่มีอะไรให้ทำแล้ว เขาจึงตัดสินใจลองทำอะไรบางอย่าง เขาเข้าไปที่วูมาร์ทถัดจากห้องสมุดแล้วซื้อบัตรขูด 2 ใบราคา 20 หยวน เขาได้รางวัลเป็น 10 หยวนใบหนึ่งส่วนอีกใบได้ 5 หยวน
หลังจากลบเงินต้นเขาก็ขาดทุน 5 หยวน
จากนั้นจางเฮงก็ไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตอีกแห่ง ซึ่ง 1 ใน 2 ใบที่เขาซื้อนั้นเขียนว่า ‘ขอบคุณที่อุดหนุน‘ และอีกใบหนึ่งได้รางวัลเป็นเงิน 20 หยวน
อย่างน้อยก็คุ้มทุน
ตอนนี้จางเฮงค่อนข้างเข้าใจถึงประสิทธิภาพของตีนกระต่ายนำโชคนี้แล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าเขาคงจะได้เงินมากกว่าปกติ แต่เขาก็ยังคงขาดทุนอยู่ดี แม้ว่าโชคของเขาจะเพิ่มขึ้นแต่ก็ยังไม่มีอะไรน่ายินดี ความตั้งใจที่จะใช้โชคเล็กๆนี้เพิ่มรายได้ดูท่าจะเป็นเรื่องยากเสียแล้ว
ขณะที่เขาออกจากซุปเปอร์มาร์เก็ตหลังจากเสร็จสิ้นการทดลอง จางเฮงเห็นคู่หนุ่มสาวใต้ต้นไม้ใกล้ๆ ชายหนุ่มดูพยายามที่จะอธิบายอะไรบางอย่างส่วนหญิงสาวเอาแต่ส่ายหน้า เมื่อชายคนนั้นเอื้อมมือจะคว้าหญิงสาวเข้ามา เธอก็เดินหนีเขาแทน
จางเฮงมองไปทางอื่น เขาไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่น เรื่องพวกนนี้เกิดขึ้นจริงในทุกๆวัน มหาวิทยาลัยคือแหล่งรวมตัวกันของความวุ่นวาย ที่ซึ่งมีหนังชีวิตทุกรูปแบบเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
จางเฮงไม่ต้องกังวลว่าชายหนุ่มจะทำอะไรไม่ดีนอกเสียจากหน้าซีดเพราะนี่เป็นตอนกลางวันและพวกเขาอยู่ในรั้วมหา’ลัย ถ้ามีเสียงร้องใดๆขึ้นมานั้นก็จะต้องดึงดูดชายหนุ่มให้เข้ามาช่วยหญิงสาวจากอันตรายอยู่แล้ว
จางเฮงแว่บไปที่ห้องสมุด
เมื่อบ่ายวันศุกร์จางเฮงซื้อพวกขนมและอุปกรณ์กลางแจ้งทั้งสเปรย์ไล่ยุง ผ้าเช็ดตัวและผ้าพันแผล เหว่ยเจียงเหยียนเช่าอุปกรณ์แคมป์ปิ้งและรถยนต์แล้ว; หารค่าใช้จ่ายอย่างเท่าๆกัน โดยลงขันมาคนละ 300 หยวน ถ้าเงินเหลือก็จะให้คืนและหากไม่พอใจก็ยืนดีคืนเงินเช่นกัน
จางเฮงกำลังตรวจดูให้แน่ใจว่าที่กล้องมีแบตเตอรี่เต็มอยู่ ตอนนั้นเองเฉินหวงตงและเหว่ยเจียงเหยียนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกระเป๋าน้อยใหญ่
“พวกผู้หญิงซื้อนี้มาให้ เป็นอาหารค่ำคืนนี้ มาช่วยเราขนไปใส่ในรถหน่อยสิ”
“ได้เลย! ขอบคุณ” จางเฮงคนที่เก็บของเกือบเสร็จแล้วส่งเสียงดังขึ้นมา
เหว่ยเจียงเหยียนวางกระเป๋าที่เขาถือไว้บนโต๊ะ เขาหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะแล้วถอนหายใจยาวๆ “2 วันมานี้ฉันยุ่งมากเลย วิ่งไปวิ่งมาตลอดทั้งวันทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง พวกนายเนี่ยฉลาดนะ มาคิดๆดูแล้วเป็นโสดก็ไม่ได้แย่เลย”
“อย่าเลยน้าพ่อหนุ่มเหว่ย ต้องขอบคุณนายด้วยนะตอนนี้ฉันเริ่มจะเห็นประกายไฟแล้ว อย่าเพิ่งรีบเทน้ำเย็นมาดับสิ” เฉินหวงตงพูดด้วยตาเป็นประกาย
“นายตามจีบเสิ่นซีซีอยู่เหรอ?” เหว่ยเจียงเหยียนมองที่เพื่อนของเขาอย่างมีเลศนัย
“ไม่ ไม่ เพื่อนเอ้ย ฉันรู้ตัวเองดีหน่า เธอคือคนที่ขาย ‘บัตรคนดี1‘ ได้อันดับ 1 ของฝ่ายประชาสัมพันธ์ มีคนเยอะแยะมากมายที่ตกหลุมรักเธอโดยที่ไม่หวังอะไร และฉันจะไม่เป็นส่วนหนึ่งของความบ้าคลั่งนั่น ฉันไม่ถือนะที่จะสละสมบัติล้ำค่าอย่างเสิ่นซีซีให้พ่อหนุ่มจางของเราเพื่อพิชิตใจเธอ ส่วนตัวแล้วฉันชอบสวี่จิ้งมากกว่า” เฉินหวงตงยิ้มกว้าง
“บ้าน่า ฉันรู้ว่านายชอบแบบนั้น อย่ามาหลอกกันเลย สวี่จิ้งเป็นสาวโลลิที่ดังเลยก็ว่าได้ สิ่งเดียวที่เธอทำไม่ค่อยเก่งก็คือการดูแลตัวเอง – เธอรู้วิธีขึ้นรถไฟใต้ดินก็ตอนเธอมาเรียนมหา’ลัย ที่จริงตอนนี้บางครั้งเธอก็ไปผิดทางไม่ก็ลงผิดป้าย แถมเธอยังซักเสื้อผ้าและถุงเท้าในเครื่องซักผ้า”
“นั่นไม่ใช่ปัญหา ไม่ใช่ปัญหาเลย ความน่ารักแบบแปลกๆนั่นแหละคือความถูกต้อง! นายก็รู้จักฉันดีเพื่อน ฉันเป็นแฟนตัวยงของ Love Develops มาหลายปีแล้ว” เฉินหวงตงดันแว่นตาที่ต้องแสงขึ้นไปที่สันจมูก
“ช่างไร้มนุษยธรรมและไร้ศีลธรรม! พวก110*ไปไหนแล้วละตอนที่นายต้องการ?” เหว่ยเจียงเหยียนอุทานด้วยความผิดหวังก่อนที่จะหันไปหาจางเฮง “เสิ่นซีซีก็ดีนะ นายจะไม่คิดด้วยซ้ำใช่ไหมละ? ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะเขม่นใส่คนที่ได้รับความนิยมจากผู้ชาย แต่เสิ่นซีซีน่ะเป็นข้อยกเว้น จริงๆแล้วเสียวเสี่ยวบอกว่าผู้หญิงที่เธอชอบมากที่สุดก็คือเสิ่นซีซี – เธอน่ารัก เรียนก็เก่ง ร้องเพลงก็เพราะ และจริงใจกับคนอื่น เธออาจปฏิเสธผู้ชายไปหลายคน แต่เธอไม่เคยเก็บพวกนั้นไว้เป็น ‘ตัวเลือก’ ปฏิเสธและไม่มีการสานต่อ”
“นั่นคือเหตุผลที่เธอได้รับฉายาว่า ‘ฆ่าเรียบ’ หมดทุกคน” เฉินหวงตงหัวเราะหึๆ
“…”
“แต่หลังจากได้รู้จักเธอ ฉันว่าเธอก็ไม่ได้แย่อะไรนะ เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยดูแลทริปนี้ ตอนที่เราไปหาของมาตั้งแคมป์ เธอพยายามชวนคุยแล้วเราก็หัวเราะกันนิดหน่อย – ไม่ได้หยิ่งใส่กันเลยแม้แต่น้อย อืมม ฉันคิดว่านายไม่ควรเชื่อข่าวลือนั้นเลยนะ” เฉินหวงตงกล่าวเสริมด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป
“พวกนายคุยกันจบยัง?” จางเฮงเข้าร่วมวงสนทนา
“เกือบละ แต่ไม่ต้องห่วง ความสัมพันธ์ของเราจบแล้ว ฉันรู้แล้วว่าวันนี้จะมาถึง” เฉินหวงตงตอบอย่างเฉไฉ
“…”
“ทำไมพวกนายสองคนไม่ใช้เวลาว่างไปสนใจเรื่องระหว่างประเทศในปัจจุบันแทนล่ะ? ทำไมต้องมาสนใจชีวิตรักของฉันด้วยเนี่ย?”
เหว่ยเจียงเหยียนและเฉินหวงตงมองหน้ากัน พวกเขากระซิบด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “จางเฮง เราเป็นห่วงนายนะ”
“ฮะ?”
“ฉันคิดตลอดว่านายเป็นคนประเภทที่มีจังหวะชีวิตเป็นของตัวเอง และโลกภายนอกก็คงคไม่ได้ส่งผลอะไรกับนายนัก แต่ตั้งแต่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เรารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลแปลกๆจากนาย”
เฉินหวงตงร่วมด้วย “อืมม ฉันรู้ว่านี่ฟังดูออกจะเว่อร์ไปหน่อย แต่ตอนนี้นายให้ความรู้สึกอ้างว้างออกมาจากส่วนลึกลงไปในกระดูก นายรู้หรือปล่าวว่ามีคนสันโดษอยู่บนเทือกเขาจงหนานกี่คน? นั่นแหละเป็นความรู้สึกที่นายให้ฉัน บอกความจริงเรามาเถอะเพื่อน เกิดอะไรขึ้นกับนาย? ทำไมจู่ๆถึงเก็บเนื้อเก็บตัวขนาดนี้?”
คำพูดนั้นดังก้องในใจของจางเฮง เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขาเอง คงไม่มีใครโดดเดี่ยวไปจากโลกได้เท่ากับเขาอีกแล้ว เขาใช้เวลาตลอดทั้งปีอยู่บนเกาะร้างตามลำพัง ที่แม้แต่แปรงสีฟันที่ทำขึ้นมาเองยังทำให้เขารู้สึกเหงาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แม้ว่าเขาจะกลับไปสู่โลกจริงและร่างกายไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป แต่ช่วงเวลาที่อยู่คนเดียวบนเกาะนั้นทำให้เขากลายเป็นอีกคนไปอย่างสิ้นเชิง
ประสบการณ์และการเรียนรู้ทำให้เราเป็นเราในวันนี้อย่างนั้นเหรอ?
จางเฮงจมไปในความคิดและเหม่อลอย เขาจำคำพูดของบาร์เทนเดอร์ได้และรู้สึกทึ่งขึ้นมาทันที ถ้าเขาเล่นเกมนี้ต่อเรื่อยๆไปอีกหลายปี สุดท้ายแล้วเขาจะเป็นคนยังไงกัน?
เขาจะกลายเป็นอีกคนที่แตกต่างจากตัวเขาในวันนี้ไปอย่างสิ้นเชิงเลยใช่ไหม?
***
110 – เบอร์ตำรวจในประเทศจีน
