A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 154

Chapter 154 : ฉันเป็นแค่พ่อครัว

 

 

ท่าทางมีความสุขของเบอร์นีสทำให้แอนดรูรู้สึกสนใจ เขาจึงตักข้าวเข้าปากในทันที

 

เจ้าของร้านคนอื่น ๆ พากันกลืนน้ำลายในขณะที่พวกเขามองดูเบอร์นีสกินข้าวผัดของเธอ

 

เบอร์นิสเป็นคนพิถีพิถันมากในเรื่องอาหารการกินของเธอ เธอไม่ชอบอะไรที่มันมันเยิ้มจนเกินไป จากรูปลักษณ์ของมันเธอชอบข้าวผัดจานนี้มากกว่าโร่วเจียหมัว

 

พวกเขาหันไปมองแอนดรูและรอฟังความคิดเห็นของเขา

 

เลือดของแอนดรูยังคงสูบฉีดอย่างรุนแรงจากการกินโร่วเจียหมัว เขารู้สึกราวกับว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น

 

มันจะเป็นไปได้ยังไง? มันอาจจะเป็นแค่จินตนาการของตัวฉันเอง

 

ใบหน้าของแอนดรูสดใสขึ้นมาในขณะที่เขากำลังเคี้ยวข้าว เขาไม่เคยคาดหวังว่าการนำวัตถุดิบหลาย ๆ อย่างมาปรุงเข้าด้วยกันจะมีรสชาติที่ดี

 

แฮมแสนอร่อย กุ้งที่มีรสหวาน หน่อไม้ฤดูหนาวที่มีรสชาติชัดเจน… ทุกรสชาติมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมาก แต่พวกมันกลับผสมผสานกันได้อย่างลงตัวเพื่อสร้างรสสัมผัสที่ดี

 

หลังจากที่เขากลืนมันลงไปมันก็กลายเป็นกระแสความอบอุ่นที่ช่วยขจัดความเมื่อยล้าของเขา มันรู้สึกสบายมากจนทำให้เขาต้องหลับตาลง

 

ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นแล้วจ้องมองไปที่ข้าวผัดหยางโจวที่อยู่ตรงหน้าเขา อาหารของที่นี่มีผลพิเศษเหรอมันไม่ใช่ฉันที่จินตนาการไปเอง!

 

แอนดรูกำหมัดแน่น รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของเขา ฉันรู้สึกได้ ความแข็งแกร่งของฉันมันเพิ่มขึ้น!

 

“มีอะไรผิดปกติรึเปล่าแอนดรู?” ไมล์ถามอย่างสงสัย

 

“นายไม่รู้สึกเหรอ? โร่วเจียหมัวทำให้ความแข็งแกร่งของฉันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย” จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ข้าวผัด “และนี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับการบรรเทาความเหนื่อยล้า มันวิเศษใช่มั้ยล่ะ?”

 

คนอื่น ๆ ถูกทำให้แปลกใจ พวกเขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของพวกเขาหลังจากมรากินโร่วเจียหมัว แต่พวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เปลี่ยนไปจนกระทั่งตอนนี้

 

“ติ๊ง!”

 

ช้อนกระทบกับจานเปล่า เบอร์นิสเลียริมฝีปากของเธอด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข “ฉันคิดว่าอาหารที่อร่อยที่สุด 1 ใน 3 อันดับแรกจะต้องถูกแทนที่ด้วยสิ่งนี้ ฉันไม่เคยกินข้าวที่ดีเท่ากับข้าวผัดนี้มาก่อน”

 

“ฉันชอบโร่วเจียหมัวมากกว่า เนื้อมันน่าทึ่งมาก ข้าวผัดหยางโจวนี้ก็อร่อยมากเช่นกัน” แอนดรูพูดพร้อมกับยิ้ม เขาตักข้าวเข้าปากอีกหนึ่งช้อนแล้วรู้สึกมีความสุขเมื่อความเหนื่อยล้าของเขาค่อย ๆ หายไป

 

“ขอบคุณ ฉันแทบจะทนรอข้าวผัดหยางโจวนี้ไม่ไหวแล้ว” ไมล์พูดพร้อมกับยิ้ม

 

ไม่นานข้าวผัดที่พวกเขาสั่งมาก็มาเสิร์ฟ

 

แม็กซ์เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมข้าวผัดหนึ่งกล่องแล้วส่งมันไปให้วิเซนนิโอ

 

วิเซนนิโอ้ดูดีขึ้นมากในตอนนี้ “ข้าวผัดหยางโจวของคุณน่าทึ่งมาก” เขาพูดอย่างตื่นเต้นพร้อมกับยกนิ้วให้กับแม็กซ์ เขารู้สึกว่าเขากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

 

ยาเม็ดที่เขากินนั้นมีผลร้ายต่อร่างกายมากกว่าผลดี

 

โชคดีที่ข้าวผัดหยางโจวนี้ช่วยฟื้นฟูร่างกายของเขาขึ้นมาใหม่ เขารู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาอยากจะกินอีกจานนึงถ้าท้องของเขายังไม่อิ่ม

 

แม็กซ์รับเหรียญมาด้วยมือของเขาแล้วยิ้ม “กลับมาใหม่นะ”

 

“แน่นอน” จากนั้นเขาก็เดินออกจากประตูไปพร้อมกับข้าวผัดหยางโจวของเขา

 

แม็กซ์ยิ้มแล้วส่ายหัว ผู้ชายที่น่าสงสาร

 

“ฉันจะมาบอกสถานที่สำหรับการเรียนการสอนของฉันตอนที่ฉันมากินอาหารเย็นนะแม็กซ์” ครัสซูพูดในขณะที่เขาจ่ายเงิน

 

แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณครับ” ตอนนี้ชายชราเป็นอาจารย์ของเอมี่แล้วและเขาเกือบจะได้เป็นอาจารย์ของเจ้าหญิงเอลฟ์ ดังนั้นเขาจึงต้องแสดงความเคารพอย่างที่เขาสมควรได้รับ

 

ใบหน้าของพวกเขาจะดูตลกมากแค่ไหนนะถ้าหากพวกเขารู้ว่าลูกศิษย์ของพวกเขาคือลูกสาวของเจ้าหญิงเอลฟ์

 

“ไปก่อนนะเอมี่” ครัสซูพูดกับเอมี่

 

“บ๊ายบาย อาจารย์เคราครึ่ง” เอมี่ตอบพร้อมกับโบกมือของเธอ

 

อูเรี่ยนเองก็จ่ายเงินแล้วก็เดินออกไปด้วย

 

ฉันจำเป็นต้องสอนการฟันดาบให้เธอมั้ยนะ? แม็กซ์คิดในขณะที่เขามองดูครัสซูและอูเรี่ยนที่เดินออกไป ตอนนี้เขายกดาบหนักไม่ไหวแล้ว แต่เขายังมีความรู้เกี่ยวกับทักษะทั้งหมดอยู่

 

“คุณช่วยคิดเงินให้เราหน่อยได้มั้ย?” แอนดรูพูดกับแม็กซ์

 

เอมี่ไถลตัวลงมาจากเก้าอี้แล้ววิ่งเหยาะไปหาพวกเขา “พวกคุณจะจ่ายแยกหรือว่าจ่ายรวมกันคะ” เห็นได้ชัดว่าเธอทำหน้าที่ได้ดีมาก

 

“แยกกันจ้ะ แคชเชียร์ตัวน้อย” เบอร์นีสพูดพร้อมกับหยิบเหรียญทองเก้าเหรียญออกมาแล้ววางไว้ในมือเล็ก ๆ ของเอมี่ เธอลูบผมของเอมี่และยิ้ม “ฉันจะเอาผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้ให้หนูในครั้งหน้าที่ฉันมาที่นี่นะ”

 

เอมี่พยักหน้าอย่างมีความสุข “ขอบคุณค่ะคุณผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้”

 

เจ้าของร้านอาหารคนอื่น ๆ ต่างก็จ่ายค่าอาหารของตัวเองแล้วเดินออกไป

 

ไมล์หยุดชะงักเมื่อเขาเดินผ่านแม็กซ์ “แม็กซ์ คุณนี่เป็นอัจฉริยะจริง ๆ คุณนำการเปลี่ยนแปลงมาสู่โลกแห่งการทำอาหาร” เขาพูดอย่างจริงจัง

 

ลูกค้าคนอื่น ๆ ต่างก็หันมามองแม็กซ์ พวกเขาทุกคนมักจะแลกเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับแม็กซ์ แม็กซ์ได้พลิกแนวคิดของอาหารที่ดีอย่างแท้จริง

 

“ฉันเป็นแค่พ่อครัว”

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

Score 7.9
Status: Ongoing Released: N/A
อ่านนิยายเรื่อง A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate Worldที่เมืองเคออส ณ ทวีปนอร์แลนมีร้านอาหารแปลกๆอยู่ร้านหนึ่ง ที่นี่พวกเอลฟ์กำลังกินเคบับอย่างตะกละตะกลามโดยไม่คำนึงถึงมารยาทที่ควรมี มังกรยักษ์กำลังนั่งอยู่หน้าหม้อไฟอย่างใจจดใจจ่อ ปีศาจกำลังนั่งกินแดงโก้ที่ดูน่าอร่อย… อยู่ที่นี่พวกเขาต้องทำตามกฎที่แปลกประหลาดและเข้มงวด แต่นั่นไม่ได้ทำให้พวกเขาเลิกมาต่อแถวเพื่อกินอาหารที่ร้านอาหารนี้เลย พวกเขาพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของอาหารที่นี่และความสามารถของพ่อครัวที่แสนวิเศษ ที่นี่ไม่มีใครกล้ากินแล้วหนี “จ่ายเงินมาเดี๋ยวนี้ !” เด็กหญิงตัวน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนน่ารักของเธอ มังกรตัวสูงห้าเมตรถึงกับต้องตัวสั่นเมื่อถูกเธอจ้องมอง

Comment

Options

not work with dark mode
Reset