Chapter 200 : แต่ว่าเขาแต่งงานแล้ว
เหตุการณ์เล็ก ๆ นี้จบลงอย่างรวดเร็ว แม็กซ์กลับไปทำอาหารโดยไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการแก้แค้นของกู๊ดเนียเลย
เขาเป็นแค่สมาชิกของคณะกรรมการสภาหอการค้า เขาจะทำอะไรได้? ฉันไม่สนแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าหน้าที่ของวิหารสีเทา ฉันพิชิตกระเพาะของคนสำคัญหลายคนแล้ว
นอกจากนี้ฉันก็ยังมีไพ่ตายอีกสองใบนั่นก็คืออูเรี่ยนและครัสซู ฉันไม่คิดว่าจะมีใครที่เอาชนะพวกเขาได้ถ้าพวกเขาร่วมมือกัน
แม็กซ์ปกป้องยาเบะมิยะและทำให้คนอื่น ๆ เห็นเป็นตัวอย่างในเวลาเดียวกัน ฉันอาจจะไม่แข็งแรง แต่ฉันต้องเตือนพวกเขาว่ามันมีเส้นที่พวกเขาไม่สามารถข้ามได้
เอมี่เป็นหนึ่งในเส้นเหล่านั้น
บางทีฉันอาจจะไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ แต่ฉันสามารถแบนพวกเขาได้เสมอ
นี่ถือว่าเป็นการลงโทษที่โหดร้ายถ้าหากว่าพวกเขาชอบอาหารของที่นี่
สำหรับหอการค้าจอมเหยียดนั้นฉันยินดีที่จะทำลายมัน
แน่นอนว่าตอนนี้ฉันยังไม่มีอิทธิพลพอ
แต่สักวันหนึ่งฉันจะทำมัน
ฉันได้เห็นองค์กรจำนวนมากที่มาแล้วก็ไป โดยเฉพาะในช่วงการปฏิวัติทางเทคโนโลยี การเพิ่มขึ้นมาของเทคโนโลยีใหม่มักจะจุดประกายการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ
ถ้าผู้ปกครองของที่นี่ไม่มีคุณค่าพอฉันก็ไม่รังเกียจที่จะนำมาซึ่งการปฏิวัติอุตสาหกรรม แม็กซ์มองไปที่จักรยานของเขา
ฉันอาจจะเสียเวลาไปมากในช่วงสี่ปีของมหาวิทยาลัย แต่ฉันก็เรียนจบและคณะวิศวกรรมเครื่องกลของฉันก็มีชื่อเสียงระดับโลก ช่างจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้
…
“จริงเหรอที่รัก? รอยแผลเป็นของฉันจางลงเหรอ? โอ้ ฉันรักคุณมากเลย!”
“ลาก่อนแผลเป็นที่น่าเกลียด!”
“แม่คะ ในที่สุดรอยแผลเป็นบนหน้าผากของหนูก็หายไปแล้ว!”
หลาย ๆ คนอุทานออกมาด้วยความยินดี พุดดิ้งเต้าหู้กำลังใช้เวทมนตร์รักษาพวกเขา
โยเอลมองลงไปที่รอยแผลเป็นบนหน้าอกของเขาจากนั้นเขาก็มองไปที่พุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวตรงหน้าเขาด้วยความลังเล หวังว่ามันจะทำงานได้ไม่ดีกับฉันนะ
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยิบช้อนขึ้นมา มันหอมมาก! ฉันต้านทานมันไม่ไหวแล้ว! ฉันจะวาดรอยแผลเป็นปลอมบนหน้าอกของฉัน! เขาเริ่มกินอย่างมีความสุข
เขากินมันจนหมดในเวลาไม่นาน เขาวางช้อนลงและรีบตรวจสอบรอยแผลเป็นของเขา “รอยแผลเป็นสองรอยจากเมื่อ 20 ปีที่ก่อนหายไปแล้ว…” เขาพูดพึมพำอย่างเสียใจ “ด้วยความเร็วระดับนี้ฉันจะไม่มีอะไรไว้คุยโม้ในเร็ว ๆ นี้… ฉันวางแผนว่าจะคุยโม้ไปจนกว่าฉันจะอายุ 80”
ลูเซียจ่ายเงินค่าอาหาร “ไปกันเถอะ” เธอพูดกับกลอเรีย
กลอเรียพยักหน้า “โอเค” เธอลุกขึ้นยืนอย่างนุ่มนวล เมื่อเธอเดินไปที่ประตูเธอก็หันกลับไปมองที่ห้องครัว ผู้ชายมีเสน่ห์มากที่สุดเมื่อเขาตั้งใจทำงาน
“กลอเรีย?” ลูเซียเรียกในขณะที่เธอเปิดประตู เธอมองตามสายตาของกลอเรียไปแล้วก็ยิ้ม เขามีเสน่ห์มากจริง ๆ เขาเป็นพ่อครัวที่มีพรสวรรค์ หน้าตาดี รอบคอบและห่วงใย ฉันพนันได้เลยว่าผู้หญิงหลายคนต้องอยากแต่งงานกับเขา
แต่ว่าเขาแต่งงานแล้ว
กลอเรียเขินและรีบหลบตา “ไปกันเถอะ” เธอพูดแล้วรีบเดินออกไป
พวกเธอกลับขึ้นมาในรถม้าที่หรูหรา
“ถอดผ้าคลุมหน้าให้ฉันดูหน่อยสิ” ลูเซียพูดอย่างตื่นเต้นเมื่อพวกเธอนั่งลง
กลอเรียลังเลอยู่ครู่หนึ่งในขณะที่ลูเซียมองมาที่เธอด้วยสายตาให้กำลังใจ “ตกลง” เธอถอดผ้าคลุมหน้าออกอย่างช้า ๆ
ดวงตาของลูเซียเบิกกว้าง เธอสวยมาก!
เธอมีผมสีบลอนด์สว่าง ขนตายาว ดวงตาสีม่วงคู่โต ปากเล็ก ๆ ที่สวยงามและผิวที่เนียนนุ่ม
เธอผอมแต่หน้าอกของเธอนั้นใหญ่โตจนดันชุดเดรสสีดำของเธอออกมา
ทุกอย่างบนใบหน้าของเธอนั้นสมบูรณ์แบบยกเว้นฝ้ากระ พวกมันทำให้ใบหน้าสวย ๆ ของเธอหมองไปอย่างง่ายดาย
“มันได้ผล! พวกมันจางลงแล้ว!” ลูเซียพูดออกมาด้วยความยินดีพร้อมกับจับมือกลอเรีย
ดวงตาของกลอเรียเป็นประกายขึ้นมา “จริงเหรอ?” เธอสัมผัสใบหน้าของเธอด้วยนิ้วที่เรียวยาวของเธออย่างตื่นเต้น เธอไม่เคยคิดเลยว่าอาหารนี้จะได้ผลดีนัก
ลูเซียพยักหน้าและยิ้ม “ใช่! ฉันเคยโกหกเธอด้วยเหรอ แค่กลับไปส่องกระจกดูเมื่อเธอกลับถึงบ้าน” เธอม้วนแขนเสื้อขึ้นและเปิดเผยรอยแผลเป็นของเธอ “ดูสิ พวกมันเล็กลงใช่มั้ย?”
ดวงตาของกลอเรียเบิกกว้างและพูดออกมาด้วยความยินดี “ใช่!” รอยแผลเป็นของเธอจางลงจริง ๆ และมันน่าจะหายไปในอีกไม่กี่วัน
ลูเซียลูบหัวกลอเรียแล้วยิ้ม “เชื่อฉันเถอะ กระของเธอจะหายไปก่อนที่เธอจะรู้ตัวซะอีก แล้วหลังจากนั้นเธอก็จะได้ใส่เสื้อผ้าสวย ๆ และจะมีผู้ชายมากมายที่ตกหลุมรักเธอ”
เขา…จะตกหลุมรักฉันมั้ยนะ? กลอเรียคิดเมื่อเธอนึกถึงผู้ชายบางคน
