Chapter 218 : งานหาวัตถุดิบหมายเลข 256
ใบหน้าของผู้นำของพวกเขามืดลงเมื่อโทรลเดินเข้ามาหาพวกเขา มือของเขาไปที่ด้ามดาบ “หยุดอยู่กับที่ซะ! ไม่งั้นเราจะตัดสินว่านี่เป็นการกระทำที่ไม่เป็นมิตร!” เขาตะโกน
ก็อบลินคนอื่น ๆ ดึงดาบออกมาแล้วชูมันขึ้น ความขัดแย้งดูเหมือนว่าจะหลีกเลี่ยงไม่ได้
ทันใดนั้นโทรลก็ดูเหมือนว่าจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง เขาหยุดเท้าเอาไว้ก่อนที่มันจะสายเกินไป เมื่อเขามองลงไปและเห็นกลุ่มก๊อบลินเขาก็เกาหัวแล้วเดินจากไป
“หัวหน้า ผมคิดว่าเขากำลังดูถูกพวกเรา!” ก็อบลินหนุ่มที่เป็นคนแรกที่ดึงดาบออกมาพูดขึ้น ดูเหมือนว่าเขากำลังเตรียมพร้อมที่จะฟันโทรล
หัวหน้าของพวกเขาปล่อยมือออกจากด้ามดาบ “เขาแค่หูไม่ดี” เขาพูดอย่างใจเย็น “ไปกันเถอะ มีกฎห้ามต่อสู้กันในบริเวณกิลด์ ถ้าเราลงมือเราจะถูกสั่งห้ามไม่ให้มาหางานที่นี่อีก”
“แต่…”
“ปล่อยมันไป นายไม่อยากสู้กับเจ้านั่นแน่” ก็อบลินอาวุโสพูดพร้อมกับตบไหล่เขา
ก็อบลินหนุ่มหันกลับไปมองโทรลและลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะเดินตามกลุ่มของเขาไปด้วยความหดหู่
รอยยิ้มปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของแม็กซ์ ดูเหมือนว่าเมืองนี้จะมีการจัดการที่ดี
“ไปกันเถอะ” แม็กซ์และเอมี่เดินต่อ
“พ่อคะ ถ้าพวกเขาสู้กันใครจะชนะ” เอมี่ถามด้วยความอยากรู้
“พ่อคิดว่าโทรลน่าจะชนะนะ”
“แต่ก็อบลินมีจำนวนคนเยอะกว่านี่คะ”
“จำนวนไม่มีความหมายต่อคนที่ทรงพลังกว่ามาก ๆ หรอกนะ”
เอมี่ผงกศีรษะและครุ่นคิด เธอมองกลับไปที่ก๊อบลินแล้วยิ้ม “งั้นพวกเขาก็กล้าหาญมาก พวกเขายืนหยัดเพื่อต้านทานโทรล”
“ใช่แล้วล่ะ”
“ว้าว เป็นบ้านที่ใหญ่มาก ๆ!” เอมี่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจทันทีที่พวกเขาเข้ามา เธอมองไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น
แม็กซ์รู้สึกแปลกใจมากกับทักษะของผู้สร้างถึงแม้ว่าแม็ก อเล็กซ์จะเคยมาที่นี่มาก่อน
มันมีสองชั้นและดูเหมือนสนามบินที่วุ่นวาย มีหน้าจอวิเศษขนาดใหญ่หลายสิบแห่งที่แสดงข้อมูลที่แตกต่างกันเกี่ยวกับงานทุกประเภท มีทั้งงานประจำวัน งานต่อสู้ งานค้นหาสัตว์เวท งานหาวัสดุ งานหาวัตถุดิบ ฯลฯ
มีนักผจญภัยหลายเผ่าพันธุ์กำลังยืนดูหน้าจออยู่ หลังจากที่พวกเขาพบงานที่ต้องการพวกเขาก็ไปลงทะเบียนที่แผนกต้อนรับ
งานในชีวิตประจำวันค่อนข้างง่าย เช่น การเก็บหนี้ ตามหาสัตว์เลี้ยงที่หายไป บริการพี่เลี้ยงเด็ก ฯลฯ แม็กซ์ยังมองเห็นงานส่งดอกไม้ให้กับหญิงสาว รางวัลคือเงิน 10 เหรียญทองแดงและเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งก็หยิบงานนั้นไปในทันที
แม็กซ์หยุดอยู่ที่หน้าจอสูงห้าเมตรสองหน้าจอที่แสดงข้อมูลเกี่ยวกับงานตามหาวัตถุดิบ
มีหลายคนกำลังยืนอยู่ที่นี่ มีทั้งเอลฟ์ มนุษย์ ออร์คและปีศาจ พวกเขามีทั้งที่มาคนเดียวและมาเป็นกลุ่มและตอนนี้พวกเขากำลังมองไปที่หน้าจอทั้งสอง
ร้านอาหารบางแห่งในเมืองเคออสชอบทำอาหารด้วยการใช้สัตว์เวทเพื่อดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นของลูกค้า
สัตว์เวทนั้นมีสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกับสัตว์ป่าบนโลกแต่พวกมันไม่มีกฎหมายคุ้มครอง พวกมันต้องปกป้องตัวเอง
หลาย ๆ ภารกิจมีรางวัลที่สูงมาก จับชีตาห์เงินสามหัว สัตว์วิเศษระดับ 8 จะได้รับรางวัลมากถึง 10,000 เหรียญทอง
นักชิมในโลกนี้นี่น่าเหลือเชื่อจริง ๆ แม็กซ์คิด
จากนั้นเขาก็มองเห็นงานจับจั๊กใบไม้แห่งความตายจำนวนสองปอนด์ แม็กซ์ไม่เคยเจอจักจั่นทอดที่น่าสนใจมาก่อน พวกเขาปรุงพวกมันยังไง? เขาสงสัย
กระเป๋าแปลก ๆ ของแม็กซ์และสาวน่ารักเริ่มดึงดูดความสนใจ
บางครั้งผู้ปกครองอาจจะมามองหางานที่นี่กับลูก ๆ ของพวกเขา แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ที่หน้าจองานประจำวันเท่านั้น
งานหาวัตถุดิบมักจะเกี่ยวข้องกับการฆ่าสัตว์เวทและเป็นอันตรายมากกว่า
แม้แต่สัตว์เวทระดับ 1 ก็สามารถจัดการกับผู้ใหญ่ 10 คนได้อย่างสบาย ๆ ปีกของจั๊กจั่นใบไม้แห่งความตายนั้นคมกริบเหมือนกับมีดโกนและสามารถกรีดคอคนได้ง่าย ๆ
ดังนั้นพวกเขาจึงแปลกใจที่เห็นแม็กซ์ไม่มีอาวุธแต่มากับเด็ก
“พาเด็กออกไปเที่ยวเหรอ?” ชายคนหนึ่งถามแม็กซ์ เขาไม่อยากให้แม็กซ์พาเด็กผู้หญิงไปตกอยู่ในอันตราย
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่”
เขาไม่สนใจสายตาของคนอื่นที่มองมาที่เขา เขาเจองานของเขาแล้ว งานหาวัตถุดิบหมายเลข 256 : จับไก่เพลิงป่ากลับมาแบบยังมีชีวิตอยู่ รางวัล 10 เหรียญทอง
ชายคนนั้นขมวดคิ้ว เขาต้องการทำงานในขณะที่เดินทางไปกับลูกของเขา?! “งั้นคุณก็น่าจะไปทางเหนือ ที่นั่นมีวิวสวย ๆ มากมายและมันปลอดภัยมาก เด็ก ๆ ของโรงเรียนเคออสมักจะไปที่นั่นกันทุกฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง งานสามารถรอได้นะ เที่ยวกับลูกให้สนุกนะครับ”
แม็กซ์บอกได้ว่าชายคนนั้นเตือนเขาด้วยความหวังดี “ขอบคุณครับ ผมจะพาเธอไปที่นั่นในครั้งต่อไป” จากนั้นเขาก็เดินไปที่แผนกต้อนรับส่วนหน้ากับเอมี่
