Chapter 220 : ปีกน้ำแข็ง
“ไปกันเถอะเอมี่” แม็กซ์พูดขึ้น
“ค่ะพ่อ!” เธอตอบอย่างมีความสุข “ลูกเป็ดขี้เหร่ เรากำลังออกนอกเมืองกัน!”
“เหมียว เหมียว!” มันร้องออกมาอย่างตื่นเต้น
แม็กซ์ให้ระบบซ่อนจักรยานเอาไว้แล้วเดินไปที่ประตูตามถนนหินสีดำ
ประตูอยู่ทางทิศใต้ไม่ไกลนักจากกิลด์เคออส มันมีความสูงประมาณแปดเมตรในขณะที่กำแพงเมืองสูง 15 เมตร พวกมันไม่ได้สูงมากนักเพราะว่าเมืองนี้เป็นสัญลักษณ์ของสันติภาพ กำแพงของเมืองโรดูสูงถึง 60 เมตรและมีความหนาห้าเมตร พวกมันสามารถต้านทานการโจมตีของมังกรระดับ 10 ได้สักพัก
ถึงอย่างนั้นกำแพงเมืองเคออสก็ไม่ง่ายที่จะบุกเข้ามา มันมีเวทมนตร์จำนวนมากอยู่บนกำแพงที่พร้อมจะตอบโต้กลับ ในความเป็นจริงแล้วเมืองนี้เป็นหนึ่งในเมืองที่แข็งแกร่งที่สุด
ทหารแปดคนในชุดเครื่องแบบสีดำกำลังเฝ้าอยู่ที่ประตูพร้อมกับยดาบที่ห้อยเอาไว้ที่เอว
แม็กซ์เห็นสัญลักษณ์ที่หน้าอกของพวกเขา – นกพิราบที่คาบกิ่งมะกอก ดูเหมือนว่าประตูจะได้รับการคุ้มกันจากคนของปราสาทเคออส ถ้าเป็นวิหารสีเทาสัญลักษณ์ของพวกเขาจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนแต่จะมีรายละเอียดที่แตกต่างกันในแต่ละแผนก ตัวอย่างเช่น สัญลักษณ์ของโรงเรียนเคออสเป็นดินสอและไม้บรรทัด
มีทั้งนักผจญภัยที่กำลังเดินเข้าและออกประตู ไม่มีนักผจญภัยคนไหนให้ความสนใจแม็กซ์เลย นอกจากสมุนไพรและสัตว์ร้ายในหนองน้ำทางทิศใต้ของเมืองพวกเขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับสิ่งรอบตัวนัก
มันเป็นสถานที่ที่อันตรายแต่มันก็เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับนักผจญภัยที่จะหาเงิน
ทหารเดินมาบอกให้หยุดเมื่อพวกเขาเดินไปที่ประตู “คุณจะออกไปข้างนอก?” เขาถามแม็กซ์
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่”
“ผมต้องเตือนคุณ คุณกำลังจะเดินเข้าไปในพื้นที่ของสัตว์ร้าย” ทหารพูดเตือนอย่างจริงจัง “มันไม่ปลอดภัยสำหรับลูกของคุณ”
เขาต้องพูดเตือนเพราะว่าเขาเห็นว่าชายคนนี้ที่ไม่มีอาวุธและมาพร้อมกับเด็กผู้หญิงและแมว
ในทุก ๆ วันนักผจญภัยหลายคนจะกลับมาพร้อมกับการบาดเจ็บ พิการหรือเสียชีวิต
พวกเขาเสี่ยงตายทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก
แผนที่จะได้รับการอัพเดททุกวันตามข้อมูลที่นักผจญภัยเอามาส่งให้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเตรียมตัวรับมือได้ในทุกสถานการณ์
จากนั้นทหารคนอื่น ๆ และนักผจญภัยบางคนก็สังเกตเห็นแม็กซ์เช่นเดียวกัน ทุกคนต่างก็มองมาที่ชายที่แต่งตัวดูดีคนนี้ด้วยความสับสน
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ผมรู้ครับ ขอบคุณสำหรับคำเตือนของคุณ ผมไปได้รึยัง?”
บัดดี้ทำได้แค่มองดูเขา “ไปได้แล้วล่ะ ขอให้โชคดีนะ”
“ขอบคุณครับ” เขารู้สึกขอบคุณที่คนพวกนี้ไม่ได้ล้อเลียนเขา แต่เขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเพราะว่าเขาไม่ได้สนุกกับการพิสูจน์ความคิดที่ผิดของพวกเขา
“พวกเขาจะกลับมาแบบมีชีวิตมั้ยครับหัวหน้า? สาวน้อยคนนั้นน่ารักมาก” ทหารคนหนึ่งพูดขึ้น
“ฉันหวังให้เป็นแบบนั้น” บัดดี้ละสายตาจากแม็กซ์แล้วกลับมาจดจ่อกับงานของเขาอีกครั้ง
…
“มันสวยมาก!” เอมี่ร้องออกมาด้วยความยินดี
ภูเขาที่อยู่ไกลออกไปดูเหมือนกับภาพวาดและแนวหมอกที่ลอยอย่างช้า ๆ อยู่นั้นทำให้พวกมันดูน่าสนใจมากยิ่งขึ้น ดวงตาของแม็กซ์เป็นประกายขึ้นมา
ทันใดนั้นมีบางสิ่งปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและมันกำลังบินไปที่ประตู
“มังกร!” ผู้ชายคนร้องขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นหรือไม่ก็หวาดกลัว
แม็กซ์เงยหน้าขึ้นมองตามสายตาเขา
มันมีเงาขนาดใหญ่ทอดยาวอยู่บนพื้นพร้อมกับเงาปีกที่แผ่กว้าง แม้แต่อากาศก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็น
มันเป็นมังกรน้ำแข็งที่มีเกล็ดสีขาวและมีปีกยาวกว่า 30 เมตร มันมีขนาดใหญ่แต่ไม่ได้อ้วน มีความอ่อนช้อยและสง่างาม มันมีดวงตาสีน้ำเงินเข้มและอุณหภูมิที่เย็นจัด
คนส่วนใหญ่ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองและอยากจะออกไปให้ห่างจากสัตว์ร้ายที่เย็นยะเยือกตัวนี้
มังกรอาจจะไม่ชนะสงคราม แต่พวกมันแข็งแกร่งอย่างไม่มีข้อสงสัย อย่างน้อยพวกมันก็ทรงพลังพอ ๆ กับนักเวทย์ระดับ 7
และเมื่อพวกเขาอยู่นอกเมืองกฎก็ไม่สามารถบังคับพวกเขาได้อีกต่อไป
“ว้าว มันดูคล้ายกับมังกรที่อาจารย์เต่าเรียกออกมาเลย!” เอมี่พูดขึ้น “มันสวยมาก!”
ลูกเป็ดขี้เหร่เงยหน้าขึ้นมองมังกรและส่งเสียงขู่ออกมาด้วยความไม่เป็นมิตร
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่ มันสวยมาก” มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นมังกรตัวจริง มันดูเหมือนงานศิลปะชิ้นหนึ่ง ปีกที่เย็นจัดของมันสะบัดทำให้เกิดลมและหิมะ
นักผจญภัยคนอื่น ๆ ต่างก็ถอยห่างไปจากแม็กซ์และเอมี่
มังกรเองก็สังเกตเห็นแม็กซ์เช่นเดียวกัน น้ำแข็งก่อตัวขึ้นภายใต้ฝ่าเท้าของแม็ก ทำไมฉันถึงรู้สึก…กลัว? มังกรสงสัย
