Chapter 253 : ฉันแค่อยากทำอาหาร
รูดรู้สึกประหลาดใจ “2,000 ใบ?” มันมากเกินไปสำหรับร้านอาหารที่เพิ่งจะเปิดใหม่
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่” บัตรลงคะแนน 2,000 ใบใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน เขายิ่งมั่นใจมากขึ้นในตอนนี้เพราะว่าเขาได้รู้ว่าราคานั้นเป็นปัจจัยสำคัญ เขาเชื่อว่าอาหารของเขาแพงที่สุด
2,000 เหรียญทองแดงสำหรับสูตรไอศกรีมฮาเก้นดาส นี่เป็นข้อตกลงที่ดีมาก ฉันเองก็ชอบไอศกรีมฮาเก้นดาสด้วยเหมือนกัน แม็กซ์คิด
“คุณต้องรู้เอาไว้นะว่ามันไม่สามารถส่งคืนได้เมื่อคุณซื้อไปแล้ว” รูดพูดเตือนอย่างจริงจัง “และเครื่องหมายเวทมนตร์ต่อต้านการปลอมแปลงจะใช้ได้แค่ 15 วันเท่านั้น คุณสามารถซื้อบัตรลงคะแนนเพิ่มได้ที่สถานที่ลงคะแนน”
แม็กซ์พยักหน้า “เข้ามาก่อนสิ ฉันจะเอาเงินให้พวกคุณ”
“เขาอาจจะรวยแต่เขาโง่” อาร์วินพูดขึ้นเมื่อเขาแน่ใจว่าแม็กซ์ไม่ได้ยินพวกเขา
“อย่าพูดดังสิ เขาอาจจะได้ยินนาย ฉันแค่ดีใจที่งานของวันนี้เสร็จสักที” รูดพูดเสียงเบาอย่างตื่นเต้น
เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาข้างในพวกเขาก็ต้องประหลาดใจ
ทุกอย่างภายในร้านอาหารนี้ไม่ธรรมดาเลย ทั้งโคมระย้าคริสตัล ทั้งโต๊ะ เก้าอี้และภาพวาดบนผนัง
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเคยไปร้านอาหารมาหลายที่แต่พวกเขาไม่เคยเห็นร้านอาหารแบบนี้มาก่อน มันดูดีและสะดวกสบาย พวกเขาชอบที่นี่มากกว่าร้านหรู ๆ หลายที่ซะอีก
พวกเขาเชื่อว่ามันจะกลายเป็นที่นิยมในเวลาไม่นาน
แม็กซ์ส่งเงินให้กับรูด “เอานี่ เงิน 2 เหรียญมังกร”
“ขอบคุณ” รูดพูดและรับเงินมา “ฉันต้องการให้คุณบอกชื่ออาหาร 5 อย่างกับฉัน ลูกค้าสามารถให้คะแนนอาหารทั้ง 5 อย่างได้ในบัตรลงคะแนนเดียว
“5?” แม็กซ์ดูลังเล
“ใช่ แค่ห้าอย่างเท่านั้น ห้าเมนูที่ขายดีที่สุดของคุณ” เออร์วินกล่าว
“ระบบ เพิ่มข้าวไก่ตุ๋นลงในเมนู ราคาเป็นชุดละ 800 เหรียญทองแดง ส่วนข้าวหนึ่งถ้วยมีราคา 50 เหรียญทองแดง” แม็กซ์พูดกับระบบ
“ค่าดำเนินการ 20 เหรียญทองแดง” ระบบตอบ “เสร็จเรียบร้อยแล้ว”
แม็กซ์หยิบเมนูจากบนโต๊ะแล้วเปิดมันส่งให้รูด “คุณดูชื่ออาหารได้จากเมนูนี้ พุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานและพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวเป็นสองจาน”
“มีแค่ 5 เมนูเท่านั้นเหรอ!” รูดโพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจ
“ฉันว่าราคามันน่าจะผิดนะ” เออร์วินเบิกตากว้าง แม้กระทั่งเนื้อแกะย่างของร้านอาหารดูกาสซึ่งเป็นอันดับ 1 ก็มีราคาเพียงแค่ 2,500 เหรียญทองแดงเท่านั้น ราคาพวกนี้มันไร้สาระมาก
ตอนนี้พวกเขาคิดว่าร้านอาหารนี้คงจะไม่เป็นที่นิยม
“ไม่ พวกมันไม่ผิด” แม็กซ์ตอบ
“โอเค” รูดตอบรับและเริ่มเขียนชื่อและราคาลงในสมุดบันทึกของเขา “พุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานและพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวเป็นหนึ่งเมนู”
“ไม่ ฉันแน่ใจว่าฉันบอกคุณว่าพวกมันนับเป็น 2 เมนู” แม็กซ์ตอบ
“ตามที่คุณพูดเลยครับ” เมื่อเขาจดเสร็จแล้ว รูดก็มอบบัตรลงคะแนนให้กับแม็กซ์และจากไปพร้อมกับคู่หูของเขา
หลังจากที่พวกเขาเดินออกไปเออร์วินก็มองกลับไปที่ร้านอาหาร “เขาโง่หรือว่าเขามีความมั่นใจมากกันแน่นะ” เขาพูดเบา ๆ
รูดพยักหน้า “เห็นด้วยเลย ฉันคิดว่าเขาต้องการบัตรลงคะแนนแค่ 10 ใบเท่านั้นแหละ”
ด้วยการทำงานของแซลลี่ เราควรจะให้บริการลูกค้าได้หลายร้อยคนในแต่ละวัน แม็กซ์คิด บัตรลงคะแนนนี้น่าจะใช้เวลาแค่สามหรือสี่วันเท่านั้น
ฉันจะทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อฉันแข็งแกร่งขึ้นและจากนั้นฉันอาจจะต้องขยายร้านอาหาร
“ระบบ วัตถุประสงค์ของภารกิจนี้คืออะไร?” แม็กซ์ถาม “แค่นี้เราก็ยุ่งมากแล้วนะ”
“สำหรับคนที่จะประสบความสำเร็จในโลกใบนี้คุณมีสายตาที่สั้นจนเกินไปนะ จงมีความทะเยอทะยานและพิชิตทวีปนี้ซะ!”
แม็กซ์กลอกตาอย่างไม่เห็นด้วย “พิชิตทวีปนี้เหรอ? นายบ้ารึเปล่า? ฉันแค่อยากทำอาหาร”
