Chapter 27 : เริ่มต้นที่ลูกสาวของคุณ
แม็กซ์เดินออกมาพร้อมกับข้าวผัดหยางโจวจานที่สองของแซลลี่ แล้ววางมันลงตรงหน้าเธอ “กินให้อร่อยนะ” เขาพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม
แซลลี่ตอบกลับอย่างสุภาพ “ขอบคุณ” สิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้มีเพียงข้าวผัดที่อยู่ตรงหน้าเธอเท่านั้น เธอหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวเข้าปาก ครั้งนี้เธอกินช้าลงกว่าเดิมและใช้เวลาลิ้มรสชาติของวัตถุดิบหลายๆอย่างที่แตกต่างกัน แต่เมื่อถูกนำมาผสมรวมกันอยู่ในปากของเธอ ความอร่อยและรสชาติที่แปลกใหม่นี้มันทำให้เธอรู้สึกมึนเมา
“พ่อคะ นี่เงิน 12 เหรียญทอง เอมี่สามารถคิดเงินได้ในทันทีเลย” เอมี่มองไปที่แม็กซ์พร้อมกับเหรียญทองในมือ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวังในขณะที่เธอกำลังรอคำชมจากพ่อของเธอ
“ใช่ เอมี่น่ะเก่งที่สุดเลย ลูกสามารถเอาเรื่องที่เพิ่งเรียนมาใช้ได้ เงินคิดถูกแล้ว ดูเหมือนว่าลูกจะเข้าใจสิ่งที่ลูกเรียนไปในวันนี้แล้วนะ” แม็กซ์ยิ้มและลูบหัวของเอมี่ เขารับเงินมาจากมือของเธอ เอมี่นี่ฉลาดจริงๆ
“ขอบคุณค่ะพ่อ พรุ่งนี้เอมี่จะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น” เอมี่พยักหน้าอย่างมีความสุข สูตรคูณนี่ไม่ได้ยากเลย ยกเว้น 3x6…3×6…โอ้ ฉันค่อยมาจำมันวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน
“พ่อ เอมี่หิวแล้ว”
แม็กซ์พยักหน้า “เดี๋ยวพ่อไปทำข้าวผัดให้” เขาเอาเงินใส่ไว้ในลิ้นชักเคาเตอร์แล้วเดินเข้าไปในครัว
เอมี่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามแซลลี่และมองดูอีกฝ่ายกิน เธอพยายามเลียนแบบและนั่งให้ดูดี
แซลลี่กำลังเพลินไปกับข้าวผัดจนไม่ได้สังเกตเห็นเอมี่ จนกระทั่งกินข้าวผัดคำสุดท้ายเสร็จ เธอก็ยิ้มขึ้นเมื่อพบว่าสาวน้อยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังเลียนแบบท่านั่งของเธอ
“พี่แซลลี่ พี่สวยมากแม้กระทั่งตอนกิน” เอมี่พูดขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าแซลลี่กินอาหารเสร็จแล้ว
“หนูเองก็ทำได้เมื่อหนูโตขึ้น” แซลลี่พยักหน้าและยิ้ม เธอแปลกใจเล็กน้อยเมื่อตัวเธอพูดแบบนั้นออกมา เธอไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเอลฟ์เด็กๆที่บ้าน แต่ตอนนี้เธอกลับกำลังให้กำลังใจสาวน้อยคนนี้ราวกับว่าเธอเป็นพี่สาว
เอมี่พยักหน้าอย่างมีความสุข “ขอบคุณค่ะ” จากนั้นเอมี่ก็ถามขึ้น “พี่แซลลี่ พี่กินอิ่มรึยัง ?”
แซลลี่พยักหน้าและวางช้อนลง “พี่กินอิ่มแล้วล่ะ” เพื่อให้ร่างกายมีรูปร่างที่ดี เธอจึงไม่เคยกินอาหารเยอะแบบนี้มาก่อน แต่วันนี้มันช่วยไม่ได้จริงๆ
“งั้นพี่กินไปสองจาน 2×6=12 ทั้งหมด 12 เหรียญทอง” ตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันที เธอยื่นมือเล็กๆของเธอออกไปหาแซลลี่
แม็กซ์เดินออกมาพร้อมกับข้าวผัดจานหนึ่ง เขาอยากที่จะยิ้มออกมาเมื่อเขาเห็นฉากนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะสนุกกับการเก็บเงิน
“ฉันจะให้เหรียญมังกร 1 เหรียญกับอีก 2 เหรียญทอง” แซลลี่หยิบเหรียญมังกร 1 เหรียญและเหรียญทอง 2 เหรียญออกมาวางไว้ในมือของเอมี่ เธอลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะปล่อยมือ แต่เมื่อนึกถึงอาหารที่อร่อยอย่างที่เธอไม่เคยกินมาก่อน เธอก็คลายมือออกในทันที มันคุ้มกับราคาอย่างแน่นอน
แซลลี่ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหยิบธนูของเธอขึ้นมา เธอมองไปที่แม็กซ์แล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย “ฉันสงสัยว่าทำไมฉันถึงรู้สึกได้ถึงรสชาติของน้ำพุแห่งชีวิตในข้าวผัดหยางโจวนี้”
แม็กซ์ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้ม “ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร ฉันไม่ได้ใส่น้ำพุแห่งชีวิตลงไปในข้าวผัดนี้เลย” เขากำลังพูดความจริง ดังนั้นเขาจึงสงบเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ใช่เอลฟ์ธรรมดา เธอเคยดื่มน้ำพุแห่งชีวิตมาก่อน
แซลลี่จ้องแม็กซ์อยู่สักพักและไม่เห็นความกังวลใดๆในสายตาของเขาเลย เธอพยักหน้าและพูดขึ้น “แม็กซ์ใช่มั้ย ? ข้าวผัดหยางโจวของคุณอร่อยมาก ไว้ฉันจะกลับมากินอีก” จากนั้นเธอก็หันหลังแล้วเดินออกจากร้านไป
“ขอบคุณ” แม็กซ์วางจานลงบนโต๊ะโดยที่ไม่ได้รู้สึกลนลานอะไร ยังไงซะเขาก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สามารถทำตัวให้ไม่เป็นที่สนใจได้เมื่อเขาตัดสินใจเปิดร้านอาหารนี้ มันไม่ใช่ความลับที่ข้าวนี้มีรสชาติของน้ำพุแห่งชีวิต ตราบใดที่พื้นที่เพาะปลูกของระบบปลอดภัย ฉันก็จะไม่ยอมรับอะไรแม้ว่าจะมีคนมาอัดฉันจนตายก็ตาม ยังไงซะระบบก็คงไม่อยู่เฉยๆและปล่อยให้ฉันตายไปหรอกใช่มั้ย ?
“ความปลอดภัยของคุณไม่ใช่ความรับผิดชอบของระบบ” ระบบพูดขึ้น
“ฉันเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ฉันไม่มีอะไรที่ต้องกลัว” แม็กซ์ตอบกลับในหัว จากนั้นเขาก็วางข้าวผัดลงตรงหน้าเอมี่
ระบบไม่ได้ตอบกลับในทันที จนสุดท้ายมันก็พูดขึ้น “คุณน่าจะห่วงชีวิตของตัวเองมากกว่านี้”
“จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้อยากตายขนาดนั้น ทำไมนายไม่เพิ่มความแข็งแกร่งให้ฉันล่ะ ? เพิ่มแรงให้ฉันสัก 10-20 หน่วย ถ้าฉันสามารถฉีกมังกรยักษ์ได้ด้วยมือเปล่ามันก็จะไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องฉัน จากนั้นฉันก็จะสามารถให้ความสนใจไปที่การทำอาหารและกลายเป็นเชฟเทพได้” แม็กซ์ลองต่อรองกับระบบ
ระบบเงียบไปเป็นเวลานาน หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งระบบก็ตอบกลับมาว่า “ระบบไม่มีสิทธิทำแบบนั้น การเพิ่มแรงจะได้รับจากการทำภารกิจให้สำเร็จ หลังจากที่ประเมินดูแล้ว ฉันแนะนำให้คุณเริ่มต้นจากลูกสาวของคุณเพื่อเพิ่มระดับความปลอดภัยของร้านอาหาร”
“เอมี่ ?” แม็กซ์ถูกทำให้แปลกใจ เขาเหลือบมองไปที่เอมี่ที่กำลังกัดเหรียญมังกรเพื่อทดสอบอยู่แล้วหัวเราะออกมา การประเมินของระบบควรมีความน่าเชื่อถือ มันคงจะหมายถึงเวทมนต์ลูกไฟสีม่วงเมื่อตอนเช้าสินะ ?
“พ่อดูสิ ! เหรียญมังกร ! พ่อเคยบอกเมื่อตอนบ่ายว่า 10 เหรียญทองเท่ากับ 1 เหรียญมังกร ดังนั้นเอมี่ก็ไม่ได้คิดผิดใช่มั้ย ?” เอมี่มองมาที่แม็กซ์ หลังจากที่เธอทิ้งรอยฟันเล็กๆเอาไว้ที่ขอบเหรียญ
“ไม่ เอมี่ทำได้ดีแล้ว” แม็กซ์พยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้เธอ เขาเก็บเรื่องลูกไฟเอาไว้คิดทีหลังและรับเหรียญมังกรมา มันมีขนาดใกล้เคียงกับเหรียญทอง ข้อแตกต่างก็คือมันมีหยกขาวชิ้นหนึ่งฝังอยู่ตรงกลางและมีมังกรทองตัวเล็กๆสลักอยู่รอบๆหยก มันหนักกว่าเหรียญทองเล็กน้อยและเป็นค่าเงินที่มีค่ามากที่สุดในทวีปนี้
“งั้นเอมี่จะกินล่ะนะ” หลังจากที่ได้รับคำชม เธอก็หยิบช้อนขึ้นมาและเริ่มกินข้าว ร่างกายเล็กๆของเธอส่ายไปมาตลอดเวลา ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสุขอย่างมาก
แม็กซ์ใส่เงินเอาไว้ในลิ้นชัก เมื่อเห็นว่าคงไม่มีลูกค้าเข้ามาเพิ่ม เขาจึงเข้าไปในครัวและทำข้าวผัดอีกจานเป็นมื้อเย็นของตัวเอง
หลังจากที่กินข้าวผัดหยางโจวเข้าไปจานหนึ่งแม็กซ์ก็รู้สึกอุ่นไปทั่วทั้งตัวและความเหนื่อยล้าที่มีก็หายไป
เมื่อเอมี่กินข้าวไปได้ครึ่งจาน เธอก็วางช้อนลงและมองมาที่แม็กซ์ด้วยความกังวลเล็กน้อย “พ่อ หนู…หนูรู้สึกร้อนขึ้นมาอีกแล้ว”
“อีกแล้วเหรอ ?” แม็กซ์กังวลเล็กน้อย แต่เมื่อเขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าเขาก็พูดขึ้นในทันที “ไม่ต้องกังวล เอมี่ลองนึกถึงลูกไฟเมื่อเช้าดูสิ ลองปล่อยไฟที่อยู่ในตัวลูกออกมา”
“ปล่อยเหรอ ?” เอมี่นึกอย่างระมัดระวัง จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นและไฟสีม่วงก็ปรากฏขึ้นมาบนมือของเธอ ความชื้นในอากาศระเหยไปในทันทีราวกับว่าพวกมันถูกเผาไหม้ในอากาศ
แม็กซ์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามต้องถอยหลังออกไปหลายก้าวในทันที เขามองดูลูกไฟในมือของเอมี่ที่ค่อยๆเล็กด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ
เขาเข้าใจคำพูดของระบบได้ในทันที
