Chapter 293 : ศัตรูที่สมควรตาย
บาร์เซลกำลังวิ่งเข้าไป แซลลี่กำลังจะใช้เวทมนตร์ของเธอ ยาเบะมิยะเพิ่งจะโยนถาดออกไป
แต่มันเป็นเก้าอี้เหล็กที่ส่งมนุษย์หมาป่ากระเด็นออกไปและช่วยแม็กซ์ จากนั้นถาดก็กระแทกเข้าไปที่เขี้ยวของมนุษย์หมาป่าจนมันหัก
“ถ้าแกต้องการทำร้ายเขา แกต้องผ่านฉันไปก่อน!” ซาเจราสพูดพร้อมกับถือเก้าอี้เหล็กไว้ในมือแล้วลดไฟรอบ ๆ ตัวของเขาลง
ลาวาที่ร้อนระอุด้านในรอยแตกของเขายิ่งทำให้เขาเด่นขึ้นมาในความมืด
เหตุผลที่แม็กซ์ยอมให้เอมี่ยืนเผชิญหน้ากับมนุษย์หมาป่าพวกนั้นเพราะว่าเขารู้ว่าอูเรี่ยนและแซลลี่จะช่วยพวกเขา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกแปลกใจและขอบคุณเมื่อซาเจราสปรากฏตัวขึ้น นี่มันบ้าอะไรกัน ‘เพื่อโร่วเจียหมัว’?! พวกเขาใช้มันเป็นคำขวัญของพวกเขาเหรอ?
ตอนนี้เขารู้สึกมั่นใจมากขึ้นเมื่อมีซาเจราสอยู่ที่นี่
ลูกค้าคนอื่น ๆ อ้าปากค้างและมองไปที่ปีศาจลาวา
“เขาเอาชนะมนุษย์หมาป่าตัวนั้นได้ด้วยเก้าอี้!”
“นั่นคือปีศาจลาวาที่มาที่นี่ทุกวันใช่มั้ย? ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้!”
“ไม่แปลกใจที่แม็กซ์ดูไม่กังวลเลย เขามีพันธมิตรที่ทรงพลังขนาดนี้คอยระวังหลังให้เขาอยู่”
ลูกค้าหลายคนรู้จักซาเจราสและเก้าอี้เหล็กของเขา มันเป็นการดีที่จะไม่ทำอะไรรบกวนเขา
เขาทำให้ลูกค้าคนอื่น ๆ นั่งกินอย่างสงบเสงี่ยมและเขาก็นั่งอยู่ข้างประตูเสมอ
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ พวกเขามีความสุขมากที่เขาจัดการกับมนุษย์หมาป่าตัวนั้น
สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือความสงบและผ่อนคลายของแม็กซ์เมื่อเขาเผชิญหน้ากับอันตราย
เขาเกือบจะเป็นระดับ 8 แล้ว แซลลี่คิดและมองไปที่ซาเจราส มันจบแล้ว จากนั้นเธอก็หันไปหาฉีฉีและพึมพำคาถาบางอย่าง แสงสีน้ำเงินสว่างปรากฏขึ้นรอบ ๆ ท้องของเธอแล้วเลือดก็หยุดไหล
ยาเบะมิยะอ้าปากค้างในขณะที่เธอมองไปที่ซาเจราสที่มักจะสุภาพกับเธออยู่เสมอ เขาแข็งแกร่งมาก!
เอมี่ยื่นหัวของเธอออกมาจากด้านหลังของแม็กซ์ “ทำได้ไม่เลวเลยนะคุณหัวล้านใหญ่” เธอพูดอย่างมีความสุข
ซาเจราสรู้สึกปลื้มกับคำชมของเอมี่และยิ้มตอบ “ปล่อยให้ฉันจัดการกับพวกนี้เอง” เขามองไปที่มนุษย์หมาป่าคนอื่น ๆ อย่างไม่พอใจแล้วออกคำสั่งกับคนของเขา “จัดการพวกมัน!”
“เพื่อโร่วเจียหมัว!” พวกเขาคำรามแล้วพุ่งเข้าใส่พวกมนุษย์หมาป่า จากนั้นก็ทุบพวกนั้นด้วยกระบองและและแท่งเหล็ก
กลุ่มมนุษย์หมาป่าหอนและรับมือกับพวกเขาด้วยกรงเล็บ จากนั้นเสียงโลหะกระทบกันก็ดังขึ้น เลือดและลาวาสาดกระจายไปทั่วทุกที่ มันเป็นเหตุการณ์ที่สับสนวุ่นวายและชุลมุนไปหมด
แอนเซียมชกหมีอีกครั้งและส่งเขาลอยออกไป “ฉันเบื่อเมืองนี้มาก! เวรเอ๊ย มีพวกแส่หาเรื่องเต็มไปหมด! ใครให้ความกล้ากับพวกแกเพื่อมาท้าทายฉัน?
ลู่ลู่กลับมาอยู่ในร่างมนุษย์อีกครั้ง เขาพยายามปิดแผลที่น่ากลัวของเขาเอาไว้ เขาอ้าปากหอบหายใจและพยายามยกหัวของเขาขึ้นมาเพื่อมองหาฉีฉี
ซาเจราสยิ้ม “ฉันคิดว่าโร่วเจียหมัวนะ” เขาวิ่งเข้าไปหาแอนเซียมและทิ้งหลุมที่เต็มไปด้วยลาวาเอาไว้ทุกย่างก้าว
แอนเซียมหัวเราะขึ้นจมูก “ตาย!” เขาพุ่งเข้าใส่ซาเจราสพร้อมกับกรงเล็บสีแดงของเขา
“รับไปซะ!” ซาเจราสตะโกนแล้วเหวี่ยงเก้าอี้ไปที่หัวของแอนเซียม
เก้าอี้ส่งเสียงแหวกผ่านอากาศ แอนเซียมป้องกันมันเอาไว้ด้วยกรงเล็บของเขา แต่แรงกระแทกก็ส่งให้เขาลอยออกไป เมื่อเขาลอยมาได้ห้าเมตรเขาก็กระแทกลงกับพื้นและพื้นรอบ ๆ ก็กลายเป็นหลุมยุบลงไป
“ใครมอบความกล้าให้แกมาที่นี่?!” ซาเจราสหัวเราะเยาะและเดินเข้าไปหามนุษย์หมาป่าที่กำลังพยายามยืนขึ้นมา
พวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นระดับ 7 แต่ซาเจราสเป็นปีศาจระดับ 7 มานานหลายปีแล้วและเขาก็เกือบจะเลื่อนระดับแล้ว
กุญแจสำคัญในการกอบกู้เผ่าปีศาจลาวาคือโร่วเจียหมัว และมีแค่แม็กซ์เท่านั้นที่ทำมันได้ ดังนั้นพวกเขาจะทำลายใครก็ตามที่พยายามทำร้ายแม็กซ์
มนุษย์หมาป่าเป็นศัตรูของพวกเขาและศัตรูสมควรตาย
สีหน้าที่ดูเย็นชาเป็นพิเศษปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซาเจราส
