Chapter 332 : พุ่งขึ้นไปในอากาศ!
มีว่าวหลายสิบตัวลอยอยู่บนฟ้า ส่วนมากเป็นว่าวขนาดเล็กและลอยได้สูงประมาณสามถึงห้าเมตรจากพื้นเท่านั้น
อย่างไรก็ตามมีว่าวสีดําขนาดใหญ่ตัวหนึ่งในหมู่พวกมันที่ลอยได้สูงเกือบ 10 เมตร ดังนั้นมันจึงโดดเด่นมาก
“ระวังนะยายะ พ่อจะทําให้ว่าวของเราลอยสูงขึ้นอีก!” แดเนียลยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เขารู้สึกได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาที่พุ่งมาที่เขา ดังนั้นเขาจึงเร่งฝีเท้าขึ้นและค่อย ๆ คลายเอ็นในมือ ว่าวสีดําขนาดใหญ่บนท้องฟ้าสูงขึ้นไปอีกหลายเมตรและทิ้งว่าวตัวอื่นไว้ไม่เห็นฝุ่น
ฉันจะฟื้นฟูความประทับใจในตัวฉันของยายะให้ได้ แดเนียลคิดกับตัวเอง ครั้งล่าสุดที่เขาพายายะออกมาเล่นสนุกพวกเขาเจอเข้ากับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่ถักเปียเอาไว้อย่างซับซ้อนและยายะก็ร้องไห้ออกมาเพราะว่าเธออยากถักเปียแบบนั้นบ้าง ตอนนั้นเขาต้องใช้เวลาทั้งวันเพื่อปลอบใจ
ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการประดิษฐ์ว่าว เขาใช้เส้นเอ็นที่มีไว้สําหรับทําอวนจับปลาและทําให้แน่ใจว่าว่าวจะรักษาสมดุลเมื่อลอยขึ้นสูงได้ เพราะอย่างนั้นเขาจึงโดดเด่นและได้รับการชื่นชมจากลูกสาวของเขา
“ว้าว ว่าวสีดําตัวนั้นลอยสูงมาก! พ่อคะ หนูอยากทําให้ว่าวของเราลอยสูงแบบนั้นบ้าง ไม่สิ เอาให้สูงกว่านั้นอีกนะคะ!”
“พ่อครับ ทําไมว่าวของเราถึงเล็กจัง ดูว่าวของพวกเขาสิ มันใหญ่แล้วก็ลอยได้สูงมาก ผมอยากได้ว่าวตัวใหญ่ ๆ แบบนั้นบ้าง”
“แงงงง หนูอยากได้! หนูอยากได้แบบนั้นบ้าง! หนูอยากได้ว่าวตัวใหญ่แบบนั้น!”
เด็กน้อยหลายคนในลานรู้สึกอิจฉาว่าวสีดําที่บินได้สูงและบางคนก็ร้องไห้ออกมา
“เอาล่ะ ๆ พ่อจะซื้อให้ หนูอย่าร้องนะ…” พ่อแม่ทุกคนมองดูว่าวสีดําบนฟ้าแล้วถอนหายใจในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกโกรธมาก พวกเขาต่างก็มีช่วงเวลาที่ดีกับลูก ๆ แต่ว่าวสีดํานั้นกลับเข้ามาทําลายความพยายามของพวกเขาที่อยากจะทําให้ลูก ๆ มีความสุข
รอยยิ้มของแดเนียลกว้างขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขาได้ยินฟังเสียงเด็กร้องไห้ ใช่ ใช่ ใช่! นี่คือความรู้สึกที่ฉันกําลังมองหา!
“ว้าว ดูนั่นสิคะพ่อ! ว่าวสีดําตัวนั้นดูดีจัง! มันบินได้สูงกว่าว่าวตัวอื่น ๆ เลย” เอมี่รีบวิ่งไปที่ลานและเงยหน้าขึ้นมองว่าวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า จากนั้นเธอก็หันมาหาแม็กซ์ด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวังในแววตาและถาม “ว่าวของพวกเราจะลอยได้สูงกว่าพวกเขามั้ยคะ?”
แดเนียลเหลือบมองไปที่เอมี่โดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาได้ยินเสียงของเธอ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ นั่นไม่ใช่สาวน้อยน่ารักที่ถักเปียคนนั้นเหรอ?
สังหรณ์ร้ายปรากฏขึ้นในใจของเขา จากนั้นเขาก็หันไปมองแม็กซ์และฝีเท้าของเขาก็หยุดลงทันทีเมื่อเขามองเห็นว่าวสีม่วงขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือของแม็กซ์
เชี่ยไรเนี่ย! ว่าวจะสวยขนาดนั้นได้ยังไง?! แถมมันยังใหญ่ขนาดนั้นอีก! บ้าเอ๊ย…ทําไมถึงเป็นเขาอีกแล้ว?!! ทําไมฉันต้องเจอกับเขาและลูกสาวของเขาตลอด! แดเนียลรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาตกลงไปในหลุ่มน้ำแข็งเมื่อเขามองเห็นทั้งคู่ เขาจะมาเอาชนะฉันอีกแล้วเหรอ?
“พ่อคะ ทําไมพ่อถึงไม่วิ่งแล้วล่ะ? ว่าวของเรากําลังจะตกลงมาแล้วนะ” ยายะเงยหน้ามองว่าวสีดําบนฟ้าด้วยท่าทางเป็นกังวลและหันไปหาแดเนียลด้วยท่าทีสงสัย
“โอ้ พ่อจะวิ่งต่อเดี๋ยวนี้แหละ!” แดเนียลเงยหน้ามองและพบว่าว่าวของพวกเขากําลังลอยต่ำลงมา เขาจึงออกวิ่งอีกครั้งในทันที หลังจากนั้นครู่หนึ่งว่าวก็ค่อย ๆ ลอยสูงขึ้นอีกครั้ง
หม บางทีมันอาจจะเป็นแค่ขยะไร้ประโยชน์ที่ดูดี แค่มันสวยไม่ได้หมายความว่ามันจะบินได้สักหน่อย แดเนียลคิดกับตัวเอง คนที่ทําทุกอย่างได้ดีไม่มีอยู่จริงหรอก
“ว้าว แม่คะดูนั่นสิ! ว่าวตัวนั้นใหญ่และสวยกว่าว่าวสีดําอีก”
“ใช่ มันสวยมาก พ่อครับ ผมอยากได้ ผมอยากได้!”
“ว่าวตัวใหญ่นี้จะต้องลอยได้สูงกว่าว่าวสีดํานั่นแน่ ฉันอิจฉามาก ๆ เลย”
เด็กน้อยทุกคนสังเกตเห็นว่าวในมือของแม็กซ์ พวกเขาต่างก็มองมาที่เอมี่ด้วยความอิจฉาในขณะเดียวกันก็พยายามกดดันพ่อแม่ของพวกเขาเพื่อให้ตัวเองได้รับในสิ่งเดียวกัน
ผู้ปกครองทุกคนรู้สึกหดหูมากขึ้นเมื่อเห็นว่าวในมือของแม็กซ์ ว่าวของแดเนียลเอาชนะคนอื่นด้วยความสูงแต่อย่างน้อยมันก็น่าเกลียด พวกเขายังปลอบและโน้มน้าวให้ลูก ๆ ของพวกเขาสนใจว่าวของตัวเองได้
อย่างไรก็ตามว่าวตัวนี้กลับเอาชนะคนอื่นด้วยความสวยงามของมัน ว่าวของพวกเขาดูเหมือนเศษขยะในทันทีเมื่อเปรียบเทียบกับมัน
ฉันหวังว่ามันจะลอยไม่ขึ้น!
พ่อแม่ทุกคนสวดอ้อนวอนในใจ ถ้าว่าวตัวนี้สวยและบินได้สูงลูก ๆ ของพวกเขาอาจจะหมดศรัทธาในตัวพวกเขา
“แน่นอนว่ามันทําได้ และมันจะลอยได้สูงกว่าและดีกว่าของพวกเขา” แม็กซ์เงยหน้ามองว่าวสีดําที่ลอยอยู่สูงกว่าสิบเมตร ในชีวิตก่อนของเขาเขาทําให้ว่าวลอยสูงขนาดนั้นได้อย่างง่ายดายด้วยว่าวธรรมดา ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะว่าวหยาบ ๆ แบบนี้ได้เขาคงถูกระบบทําให้อับอายแน่
เขาสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังในสายตาของพ่อแม่คนอื่น ๆ แต่เขาไม่สามารถทําอะไรได้ เขาให้ความสําคัญกับความสุขของเอมี่มากกว่าความสุขของลูกคนอื่น สําหรับวิธีที่พ่อแม่จะปลอบลูก ๆ ของพวกเขานั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้องคิด
“เรามาเล่นว่าวกันเถอะ! มันจะลอยได้สูงกว่าคนอื่น ๆ แน่!” เอมี่ปรบมือเล็ก ๆ ของเธอด้วยความดีใจ เธอรู้สึกร่าเริงเมื่อมองเห็นสายตาที่จ้องมาของเด็กคนอื่น ๆ พ่อของเธอเป็นพ่อที่ดีที่สุดและเด็กคนอื่น ๆ ก็ทําได้แค่อิจฉาเธอ
“เอาล่ะ ช่วยชูว่าวให้พ่อหน่วย” แม็กซ์ส่งมุมหนึ่งของว่าวให้กับเอมี่เพื่อให้เธอจับและคลายเอ็นออกมาสองถึงสามเมตร เขาดูทิศทางลมก่อนจะหันไปหาเอมี่ด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาพูด “1, 2, 3…ไปกันเถอะ!”
เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วและว่าวก็ลอยต้านลมในทันที
“มันลอยขึ้นไปแล้ว!” เอมี่ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ เธอออกวิ่งตามหลังแม็กซ์ไป เธอเงยหน้ามองว่าวรูปฟีนิกซ์สีม่วงที่กําลังลอยสูงขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย ใบหน้าของเธอสดใสขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความสุข
“ว่าวตัวใหญ่กําลังลอยขึ้นไป!”
“มันสวยมาก!”
เด็ก ๆ ในลานต่างก็มองไปที่ว่าวขนาดใหญ่ที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ปากของพวกเขาอ้าค้างและดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา
ว่าวขนาดใหญ่ลอยขึ้นไปในอากาศ ขนหางสีม่วงของมันโบกสะบัดไปมาราวกับมีชีวิตเมื่ออยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ มันดูเหมือนนกฟีนิกซ์สีม่วงที่มีชีวิตอยู่จริงกําลังกางปีกบินขึ้นไปบนท้องฟ้า มันผ่านว่าวหนึ่งตัว สองตัวและว่าวอีกนับไม่ถ้วนที่ถูกทิ้งเอาไว้อย่างไม่เห็นฝุ่นและเข้าใกล้วาวสีดําที่กําลังลอยอยู่สูงที่สุด
