Chapter 38 : การระดมทุน
ระบบเงียบไปสักพักจากนั้นมันก็พูดขึ้นมา “โปรดทำภารกิจให้สำเร็จด้วยวิธีปกติ การระดมทุนนั้นอาจจะทำให้เกิดปัญหาร้านแรงกับระบบ !” ระบบดูขุ่นเคืองเล็กน้อย
“ฉันไม่สน ฉันจะเริ่มระดมทุนในวันพรุ่งนี้และเพิ่มเงินให้ได้ 3,000 เหรียญทอง จากนั้นฉันก็จะใช้เงินนี้เพื่อซื้อวัตถุดิบ” แม็กซ์เงียบไปสักพัก “เงินสด 3,000 เหรียญทอง” เขาพูดขึ้นอย่างใจเย็น
“ตกลง” ระบบตอบกลับในทันที
แม็กซ์ยิ้มออกมาในทันที ระบบไม่มีหลักการที่แน่นอนจริงๆ เขายิ้มและลูบหัวเอมี่ “พ่อจะทำโร่วเจียหมัวให้ลูกกินวันมะรืนนี้นะ ?”
“โร่วเจียหมัว ?” ตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันที “พ่อ มันคืออะไรเหรอ ?” เธอถามขึ้นด้วยความสงสัย
“มันอร่อยกว่าแพนเค้กเป็นร้อยเท่า ลูกจะรู้เมื่อลูกตื่นขึ้นมาตอนเช้าวันนั้น” แม็กซ์ยังคงอุบเอาไว้และไม่พูดอะไรมาก
“งั้นมันก็ต้องดีมากแน่ๆ” เอมี่มองไปที่แม็กซ์ด้วยสีหน้าคาดหวังเมื่อคิดถึงรสชาติที่ดีกว่าแพนเค้กเป็นร้อยเท่า
“ใช่ ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้วไปนอนรอบนเตียงของลูกเถอะ พ่อจะเล่านิทานให้ฟังหลังจากที่พ่อล้างจานและทำความสะอาดร้านเสร็จแล้ว” แม็กซ์พูดขึ้นและดึงมือของเขากลับมา
“ได้เลย” เอมี่พยักหน้าเบาๆ เธอปีนลงจากเก้าอี้แล้วไปนั่งยองๆอยู่ข้างๆไข่แล้วตบมันเบาๆ “หลับให้สบายนะลูกเป็ดขี้เหร่และรีบฟักออกมาด้วยล่ะ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง จากนั้นเธอก็เดินขึ้นบันไดไปด้วยขาสั้นๆของเธอ
แม็กซ์หัวเราะออกมาเบาๆและมองไปที่ไข่ เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยกับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่ยังไม่ทันได้ฟักออกมาแต่ก็ถูกเรียกว่าลูกเป็ดขี้เหร่แล้ว
แม็กซ์เอาจานใส่เครื่องล้างแล้วไปเช็ดโต๊ะทั้ง 16 โต๊ะก่อนที่จะถูพื้น เขายิ้มออกมาและมองไปรอบๆร้านที่ทั้งสะอาดและเป็นระเบียบ เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกพอใจ มันถือว่าเป็นการออกกำลังกายสำหรับเขาและตอนนี้เขาก็ยังไม่จำเป็นต้องจ้างพนักงาน
เมื่อแม็กซ์ปิดไปและขึ้นไปที่ชั้นบน เอมี่ก็หลับอยู่ในชุดหมีสีม่วงของเธอแล้ว ขนตาของเธอขยับไปมาเล็กน้อยและทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อย
แม็กซ์นำมือเล็กๆของเธอเข้าไปไว้ใต้ผ้าห่ม สาวน้อยดูเหมือนว่าจะง่วงมากในวันนี้
“ระบบ ฉันต้องการซื้อชุดนอนอีกชุด เอาเป็นชุดหมีน้ำตาลตัวใหญ่” แม็กซ์พูดขึ้นในหัว
“…”
“ฉันจะจ่ายเป็นเงินสด”
“ชุดนอนของคุณอยู่ในตู้เรียบร้อยแล้ว”
แม็กซ์เปิดตู้เสื้อผ้าออก ด้านในนั้นเขาพบกับชุดนอนสีน้ำตาลตัวใหญ่ที่มีรูปหมีตัวใหญ่อยู่ที่ด้านหน้า
แม็กซ์พยักหน้าอย่างพอใจ “เยี่ยม” จากนั้นเขาก็หยิบมันออกมาก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป
ในชีวิตก่อนเขาไม่เคยมีชุดนอนแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยคิดที่จะใส่มันด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขาคิดว่า เอมี่จะมีความสุขเมื่อเธอเห็นมันในตอนเช้า
แม็กซ์อาบน้ำและเปลี่ยนไปใส่ชุดนอนก่อนที่จะเดินเข้าห้องนอนไป เขาครุ่นคิดเรื่องการระดมทุน ความคิดนี้คงเกินกว่าที่คนในโลกนี้จะคิดได้ นอกจากนี้ร้านอาหารก็เพิ่งจะเปิดได้แค่ 2 วันเท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะระดมเงินจำนวนมากได้
หลังจากนั้นสักพักแม็กซ์ก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา ลูกค้าที่มาที่ร้านอาหารของเขาวันนี้ถูกมองว่าเป็นกลุ่มชนชั้นกลางที่มีเงิน เขารู้ข้อมูลพวกนี้มาจากที่ลูกค้าคุยกัน
โมไบเป็นหนึ่งในช่างฝีมือคนแคระเพียงไม่กี่คนในเมืองเคออส งานที่เขาทำมีมูลค่าประมาณ 1,000 เหรียญทองต่อชิ้น เขากินข้าวผัด 2 จานต่อมื้อ ดูเหมือนว่าเขาจะชอบรสชาติของมันและมันอาจจะส่งผลกับกล้ามเนื้อของเขาด้วย เขาสามารถเป็นลูกค้าประจำในระยะยาวได้
ฮาเป็งกับฮากะเป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่าออร์คที่รับหน้าที่ในการซื้อของให้กับเผ่า พวกเขารวยพอที่จะซื้ออาวุธจากโมไบ ซึ่งทำให้แม็กซ์นึกถึงตำรวจในดูไบที่มีรถสปอร์ตเป็นรถสายตรวจ
สำหรับคอนติเขาไม่ได้บอกข้อมูลอะไรมากนัก แต่อุปกรณ์ที่เขาใส่ก็แสดงให้เห็นว่าเขารวย ยกเว้นแค่ลาของเขา บางทีเขาอาจจะเป็นคนรวยรุ่นที่สอง
เขายังจำเอลฟ์สาวได้ แต่เนื่องจากเธอไม่ได้กลับมา เธออาจจะไม่ได้มีเงินมากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดรวมเธอเข้าไปในเรื่องนี้ด้วย
มันยังมีอีกหลายคนที่มาในวันนี้ แม็กซ์ไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับพวกเขา ดังนั้นมันคงไม่ดีนักที่จะไปถามข้อมูลของพวกเขา เขาจึงไม่ได้เอาพวกเขามาคิดรวมด้วย
เมื่อแม็กซ์ตัดสินใจเสร็จ เขาก็มองไปที่สาวน้อยที่หลับใหลอยู่ก่อนที่จะปิดไฟแล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่นอนพักมาทั้งคืน แม็กซ์ก็ลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าและพบว่าสาวน้อยมายืนอยู่ข้างๆเตียงของเขา เธอมองมาที่เขาด้วยสีหน้าประหลาดใจพร้อมกับปากที่อ้ากว้างเล็กน้อย
“เอมี่ของเราตื่นเช้าจริงๆ” แม็กซ์ลุกขึ้นนั่งแล้วลูบหัวเอมี่พร้อมกับยิ้ม
“ชุดของพ่อเป็นหมีเหมือนกับหนูเลย เป็นหมีตัวใหญ่ หมีของเอมี่ตัวเล็ก งั้นมันก็เป็นลูกหมีกับพ่อหมีของเธอใช่มั้ย ?” เอมี่ถามแล้วชี้ไปที่หมีบนชุดนอนของแม็กซ์
แม็กซ์พยักหน้าและยิ้ม “ใช่ ลูกชอบมันมั้ย ?”
เอมี่พุ่งเข้าไปกอดแม็กซ์แล้วเอาใบหน้าถูไถกับอกของเขาพร้อมกับหรี่ตาลง “ใช่ ! หนูชอบมัน ! มันทั้งนุ่มแล้วก็อุ่นมาก !”
แม็กซ์มองไปที่เอมี่ที่กำลังทำตัวเหมือนกับลูกแมวและรู้สึกราวกับว่าใจของเขากำลังจะละลาย เขาเล่นกับเธออยู่สักพักก่อนที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงไปชั้นล่างพร้อมกับเธอ
เมื่อพวกเขาลงมาที่ชั้นล่าง เอมี่ก็ออกจากอ้อมแขนของแม็กซ์แล้วลูบเส้นผมที่ชี้ฟูของเธอและหันไปมองเขา “พ่อคนอื่นๆมักจะมัดผมให้กับลูกสาว พ่อจะมัดผมให้หนูได้เมื่อไหร่เหรอ ?” เธอถามขึ้นหน้ามุ่ย
“เอิ่ม…พ่อจะเรียนรู้มัน” แม็กซ์เกาหัวตัวเองเบาๆ มันเป็นปัญหาที่ยากสำหรับเขา ถ้าการระดมทุนวันนี้เป็นไปได้ด้วยดี ฉันจะซื้อความรู้เกี่ยวกับการมัดผมจากนั้นฉันจะทำทรงผมแบบที่เธอต้องการ
“พ่อ พ่อทำได้แน่ หนูมั่นใจ” เอมี่กำหมัดเล็กๆของเธอแล้วชูขึ้นให้กำลังใจเขา
แม็กซ์พยักหน้าอย่างขบขันเล็กน้อย “ขอบคุณนะ”
หลังจากที่กินมื้อเช้ากับเอมี่แล้ว แม็กซ์ก็หยิบกระดาษกับปากกามาเขียนใบเสร็จรับเงินเอาไว้ 6 ใบ ใบละ 500 เหรียญทอง จากนั้นเขาก็ตรวจสอบพวกมันอีกครั้งอย่างระมัดระวัง จากนั้นมันก็ถึงเวลาที่จะเปิดร้าน เขาจึงไปที่ประตูแล้วพลิกป้ายหน้าร้าน
“เมื่อวานนี้ขายดีมากเลยนี่แม็กซ์” โมไบมาถึงคนแรกอีกครั้ง เขานั่งลงที่โต๊ะประจำของเขา “เอาข้าวผัดหยางโจวสองจานเหมือนเดิมนะ” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ต้องขอบคุณนายด้วย รอสักเดี๋ยวนะ”
ฮาเป็งกับฮากะมาถึงหลังจากที่โมไบเพิ่งจะนั่งลง “แม็กซ์ เรามาแล้ว เอาข้าวผัดคนละ 5 จาน” จากนั้นก็มีเสียงกีบเท้าสัตว์ดังขึ้นมาจากด้านนอก
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มแต่เขาก็ไม่ได้เดินเข้าไปในครัวในทันที เขารอจนกระทั่งคอนติเข้ามา “เพราะร้านเพิ่งเปิด เราจึงมีปัญหาเรื่องเงินเล็กน้อย ฉันวางแผนว่าจะระดมทุนสำหรับอาหารจานใหม่ พวกนายสนใจมั้ย ?” แม็กซ์ถามและมองไปที่พวกเขา
