Chapter 404 : ไม้กายสิทธิ์ที่น่าทึ่ง!
ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกายเมื่อเขามองเห็นเอง จากนั้นเขาก็หันไปมองแดฟเน่และเข้าใจขึ้นมาในทันที “งั้นเธอก็คือสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ที่แดฟเน่พูดถึงอยู่บ่อย ๆ สินะ”
“เอมี่ เธอรู้จักคุณปู่ของฉันด้วยเหรอ? ทำไมเธอถึงเรียกเขาว่าคุณปู่เสือล่ะ?” แดฟเน่ถาม
“ใช่แล้วแดฟเน่ พ่อกับฉันเจอคุณปู่เสือตอนที่เราออกไปนอกเมือง เขาสวมชุดลายเสือดังนั้นฉันจึงเรียกเขาว่าคุณปู่เสือ ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นคุณปู่ของเธอ! นี่มันน่าทึ่งมากเลย!” เอมีพยักหน้าอย่างตื่นเต้น
“เธอคือนักเวทน้อยที่ทรงพลังที่ปู่เคยเล่าให้หลานฟัง เธอย่างหมูป่าสัมฤทธิ์ด้วยลูกไฟและให้เขี้ยวหมูเป็นของขวัญกับหนู” กายพูดด้วยรอยยิ้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าสาวน้อยที่แดฟเน่มักจะพูดถึงอยู่บ่อย ๆ จะเป็นสาวน้อยนักเวทคนนั้น เป็นเรื่องบังเอิญที่น่าประหลาดใจจริง ๆ
“ว้าว เอมี่ เธอมีพลังขนาดไหนกันเนี่ย? คุณปู่บอกว่าหมูป่าสัมฤทธิ์ดุร้ายมาก เขี้ยวของมันทั้งยาวและแหลมคม เธอฆ่ามันด้วยลูกไฟลูกเดียวเลยเหรอ?” แดฟเน่มองเอมี่ด้วยความตกใจ
“เธอดร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” อิคนัตสึอ้าปากค้างและเผลอถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยที่ไม่รู้ตัวราวกับว่าเขาต้องการจะเว้นระยะห่างระหว่างเขากับเอม
“แน่นอน ฉันดุร้ายสุด ๆ ไปเลยล่ะ!” เอมพยักหน้าอย่างจริงจังก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างสดใสและพุ่งเข้าไปกอดแดฟเน่ “แต่ฉันดุร้ายกับแค่คนเลวเท่านั้นแหละ ฉันไม่ดุร้ายกับเพื่อน ๆ ของฉันหรอก”
เอมีแค่…กอดฉันเหรอ? ตัวของแดฟเน่แข็งที่อไปและมีรอยแดงจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เธอเป็นคนค่อนข้างขี้อายดังนั้นเธอจึงทำได้แค่พยักหน้ารับและพูดอย่างตะกุกตะกัก “ฉัน…ฉันรู้…เอมเป็นเพื่อนที่ดีสุดและเธอก็น่ารักมาก ๆ!”
“แดฟเน่เองก็น่ารักสุด ๆ ไปเลย” เอมี่ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
“จะ-จริงเหรอ?” แดฟเน่จับชายกระโปรงของเธอด้วยความตื่นเต้น เธอเงยหน้าขึ้นมามองกายแล้วถามขึ้น “คุณปู่คะ คุณปู่หยิบของขวัญให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ?”
“ได้สิ” กายยิ้มในขณะที่เขาส่งกล่องยาวให้กับแดฟเน่
“เอมี่นี่คือของขวัญที่ฉันจะให้เธอ” แดฟเน่ยื่นกล่องยาวไปให้เอมด้วยมือทั้งสองข้างของเธอด้วยสีหน้าที่คาดหวัง
“มันคืออะไรเหรอ? ฉันเปิดมันเลยได้มั้ย?” เอมอยากรู้อยากเห็นมากในขณะที่เธอรับกล่องยาวมาไว้ในอ้อมแขน
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร” อิคนัตสึก้าวมาข้างหน้าและสำรวจกล่องยาวสีเทาในมือของเอมด้วยความอยากรู้อยาก
“แน่นอน เธอเปิดมันได้เลย นี่คือของขวัญที่ฉันให้เธอ ดังนั้นเธอจะเปิดมันตอนไหนก็ได้ที่เธอต้องการแดฟเน่พยักหน้า สีหน้าของเธอบ่งบอกว่าเธอรู้สึกกังวลอยู่เล็กน้อย
เอมี่แกะริบบิ้นรอบ ๆ กล่องออกอย่างระมัดระวัง เมื่อเปิดกล่องเธอก็พบกับไม้กายสิทธิ์สีขาวหิมะที่วางเอาไว้ข้างใน
มันไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์ธรรมดา มันเป็นเหมือนกับงานฝีมือง่าย ๆ ที่ทำมาจากเขี้ยวของหมูป่าสัมฤทธิ์ เขี้ยวที่หนาและยาวได้รับการขัดให้บางลงมากแต่พื้นผิวยังคงหยาบอยู่เล็กน้อยและมีรูเล็ก ๆ สองรอยู่ที่ด้านล่าง ริบบิ้นสีม่วงถูกมัดเอาไว้รอบ ๆ ไม้กายสิทธิ์และบนนั้นมีข้อความที่เขียนเอาไว้ว่า “จากแดฟเน่ มอบให้เอมีผู้แสนน่ารัก”
“ว้าว! มันเป็นไม้กายสิทธิ์ที่สวยมากเลย! แถมมันยังมีริบบิ้นสีม่วงอยู่รอบ ๆ ด้วย! ฉันรักมัน! ขอบคุณนะแดฟเน่!” ดวงตาของเอมเป็นประกายงขึ้นมาในทันที เธอหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกล่องอย่างระมัดระวังก่อนที่จะถือมันไว้ในมือด้วยความดีใจ
“เธอชอบมันจริง ๆ ใช่มั้ยเอง?” แดฟเน่ดีใจมากเมื่อได้ยินแบบนั้น หน้าของเธอแดงขึ้นมาเล็กน้อย
รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกาย เขากับแดฟเน่ใช้เวลาในการทำไม้กายสิทธิ์อันนี้นานมากและมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ทำงานกับหินเวทมนตร์และมีดแกะสลักหิน เขารู้ดีว่าไม้กายสิทธิ์อันนี้น่าเกลียดอยู่เล็กน้อยแต่เขาก็รู้สึกดีที่ได้เห็นว่าความพยายามของเขาได้รับการยอมรับ
อิคนัตสิลูบคางของเขาแล้วบ่นพึมพำตัวเอง “ถ้านี่เป็นไม้กายสิทธิ์ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันน่าเกลียดอยู่นิดหน่อยนะ?”
แดฟเน่หันขวับไปมองอิคนัตส์และกลายร่างเป็นสิงโตตัวเมียที่ดร้ายในทันที “อิคนัตส์! นายอยากตายใช่มั้ย?!”
“ฉันแค่พูดความคิดเห็นของฉันเฉย ๆ เอง!” อิคนัตสึรีบหดตัวและถอยหนีไปในทันที เขาเห็นคุณค่าของชีวิตตัวเองดังนั้นเขาจะอยู่ให้ห่างจากพวกเธอไว้
ผู้หญิงบ้า
“ไม่จริงหรอก ฉันคิดว่ามันสวยมากและฉันก็รักมันมาก ฉันไม่คิดว่าเธอจะจำได้ว่าฉันอยากได้ไม้กายสิทธิ์มันดีมากจริง ๆ “เอมส่ายหัวและไม้กายสิทธิ์ในมือของเธอขึ้น เปลวไฟและเพลิงเยือกแข็งปรากฎขึ้นและเริ่มหมุนรอบไม้กายสิทธิ์ราวกับมังกรจิ๋วสองตัว เปลวไฟสีแดงและสีเงินส่องประกายอย่างสวยงามและช่วยขับเน้นให้ไม้กายสิทธิ์กลายเป็นงานศิลปะที่ตระการตา
“มัน…สวยมากเลย มันน่าทึ่งมากเลยเอมี่”ดวงตาของแดฟเน่เบิกกว้างในขณะที่เธอมองเองด้วยความนับถือ
“ฉันขอถอนคำพูดที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้”อิคนัตสึอ้าปากค้างในขณะที่เขามองไปที่ไม้กายสิทธิ์
“เธอเป็นสาวน้อยที่ใจดีจริง ๆ “รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกายในขณะที่เขามองไปที่เอมี่
เอมวางไม้กายสิทธิ์กลับเข้าไปในกล่องเบา ๆ และยิ้มในขณะที่เธอพูด”ขอบคุณนะแดฟเน่ ฉันชอบไม้กายสิทธิ์นี้มากเลยล่ะ นี่คือไม้กายสิทธิ์กันแรกของฉันเลยนะ ฉันจะเก็บรักษามันไว้เป็นอย่างดีเลย” “ด้วยความยินดีแต่เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมันมันก็ค่อนข้างตลกเลยนะ ที่ฉันทำไม้กายสิทธิ์ให้เธอจากเขี้ยวหมูป่าที่เธอให้มาแดฟเน่หัวเราะคิกคัก
“ฉันเองก็มีของขวัญให้เธอด้วย ขอมือหน่อยสิ”อิคนัตสึยืนกำปั้นน้อย ๆ ที่อวบอ้วนของเขาออกมา
“มันคืออะไรเหรอ? “เอมี่ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นเมื่อเธอยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกมา
“ห้ามนายจับมือเอมนะ! “แดฟเน่เดือน
อิคนัตสึยกมือขึ้นเล็กน้อยทำให้มือของเขาอยู่เหนือมือของเอมี่ เมื่อเขาคลายกำปั้นออกวัตถุสองชิ้นก็ตกลงไปที่มือของเอม พวกมันเป็นเมล็ดที่มีรูปร่างแบนและเรียบสองอัน อันหนึ่งเป็นสีดำและอีกอันหนึ่งเป็นสีขาว พวกมันดูคล้ายกับก้อนหิน
“นี่คืออะไร เมล็ดถั่วเหรอ? “เอมี่ค่อนข้างงุนงงเมื่อเธอมองดูเมล็ดพืชสองเมล็ดในมือของเธอ
“พวกมันก็แค่เมล็ดธรรมดาสองอันไม่ใช่เหรอ? “แดฟเน่เองก็งงมากเช่นกัน
“พวกมันจะเป็นเมล็ดพืชธรรมดาได้ยังไง? นี่คือเมล็ดของต้นหนามดำและต้นหนามขาวที่ใช้เวลาสามเดือนในการผสมพันธุ์ สีขาวใช้สำหรับผูกมัด ในขณะที่สีดำใช้สำหรับโจมตี เมื่อเธอพบกับสถานการณ์ที่อันตรายเธอสามารถโยนพวกมันลงบนพื้นและพวกมันจะงอกและเติบโตออกมาในเวลาแค่ห้าวินาที พวกมันสามารถจัดการกับสัตว์เวทระดับ 1 ได้ภายในห้านาที“อิคนัตสึพูดออกมาอย่างภูมิใจ”ฉันจะเป็นนักเพาะพันธุ์พืชที่เก่งที่สุดในบรรดาปีศาจทั้งหมดในทวีปนอร์แลนด์! ฉันจะเก่งยิ่งกว่าพ่อของฉันซะอีก!”
