A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 45

Chapter 45 : เอมี่อยากได้อีก

 

 

 

“มาแล้ว” เอมี่ลุกขึ้นยืนทันทีและรีบเดินไปหาแม็กซ์ เธอปีนขึ้นไปบนเก้าอี้และมองไปที่โร่วเจียหมัวในมือของแม็กซ์ เธอคิดว่าเธอเห็นบางอย่างอยู่ในขนมปังสีขาว กลิ่นหอมของมันทำให้เธอต้องกลืนน้ำลาย เธอแทบจะละสายตาจากขนมปังนั้นไม่ได้เลย

 

 

แม็กซ์วางจานไว้ตรงหน้าเธอ จากนั้นก็ส่งโร่วเจียหมัวให้ “ระวังด้วยนะมันร้อน กินด้านนี้ก่อน มันมีซอสเกรวี่อยู่ด้านใน” แม็กซ์พูดพร้อมกับยิ้ม

 

 

เอมี่พยักหน้า “ได้เลยค่ะ” เธอใช้มือทั้งสองข้างจับที่ขอบขนมปัง ตอนนี้ในสายตาของเธอมีแค่ขนมปังเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ตาของเธอเป็นประกายเมื่อเธอเห็นรอยไหม้บางๆเป็นวงกลมที่สวยงามบนผิวสีขาวของขนมปัง “มันสวยมาก”

 

 

ขนมปังนี้มีไส้เป็นเนื้อตุ๋น กลิ่นหอมของมันทำให้เอมี่ที่ได้กลิ่นรู้สึกหิวยิ่งกว่าเดิม เธอรีบเอาโร่วเจีวหมัวเข้าปากแล้วกัดลงไปในทันที

 

 

“แกรก…”

 

 

ผิวกรอบๆของขนมปังส่งเสียงดังขึ้น ทันใดนั้นตาของเอมี่ก็เป็นประกายขึ้นมาเมื่อเธอกัดเข้าไปโดนเนื้อแสนอร่อยที่อยู่ด้านในขนมปัง

 

 

ขนมปังขาวนี้นุ่มและเคี้ยวง่ายไม่เหมือนกับแพนเค้กที่ทำให้ฟันของฉันเจ็บ แถมมันยังหวานและมีรสชาติที่ดีกว่าแพนเค้กมากด้วย เอมี่คิด

 

 

และส่วนที่ดีที่สุดนั่นก็คือเนื้อที่มีน้ำของเนื้ออร่อยๆไหลออกมาเมื่อฉันเคี้ยว เมื่อกินพร้อมกับขนมปังที่มีรสหวานมันก็ยิ่งดีมากกว่าเดิม มันอร่อยมาก

 

 

“ลูกชอบมันมั้ย ?” แม็กซ์ถามขึ้นอย่างคาดหวัง

 

 

เอมี่รีบพยักหน้าตอบรับทันที “มันอร่อยมาก มันดีกว่าแพนเค้กเป็นร้อยเท่าเลย ไม่สิ พันเท่าต่างหาก ไม่ไม่ หมื่นเท่าเลย” เธอกัดเข้าไปอีกคำและเคี้ยวอย่างเพลิดเพลิน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยร้อยยิ้มที่มีความสุข

 

 

แม็กซ์พยักหน้า “ดีแล้ว ยังมีให้เติมอีกนะ” เขายิ้มออกมาและรู้สึกภูมิใจมากเมื่อเห็น เอมี่กินโร่วเจียหมัวอย่างเอร็ดอร่อย

 

 

เขาใช้เวลาไป 30 วันในพื้นที่ทดสอบโดยไม่ได้นอนหรือพักผ่อนเลยและเขาต้องลงมาหมักเนื้อหมูเมื่อตอนเที่ยงคืนและตื่นมาตั้งแต่ตี 5 เพื่อทำโร่วเจียหมัวแต่ถึงอย่างนั้นมันก็คุ้มค่า

 

 

เพราะเขาต้องการปกป้องรอยยิ้มของเอมี่เอาไว้

 

 

เมื่อแม็กซ์เห็นว่าเอมี่กินไปมากกว่าครึ่งแล้วเขาก็เข้าไปในครัวเพื่อทำโร่วเจียหมัวให้กับตัวเอง เขากัดเข้าไปคำหนึ่ง รสหวานของขนมปังกับเนื้อฉ่ำๆผสมรวมกันอยู่ในปาก เนื้อหมูติดมันที่หมักมานั้นไม่รู้สึกมันเลยแม้แต่น้อย

 

 

ซอสเกรวี่แสนอร่อยและรสชาติของขนมปังที่หวานได้กระตุ้นต่อมรับรสของแม็กซ์ขึ้นมา เขารู้สึกดีมากเมื่อเขากลืนเนื้อลงไปและมีรสชาติของเนื้อที่ยังหลงเหลืออยู่ในปาก

 

 

ตาของแม็กซ์เป็นประกายขึ้นมาในทันที สมบูรณ์แบบ ! อย่างที่ฉันคิดเอาไว้เลย ! มันเป็นเกณฑ์ของฉันที่ทำให้โร่วเจียหมัวอร่อยที่สุด ! เขากินเข้าไปอีกคำ อาหารเมนูนี้นั้นต่างจากข้าวผัดหยางโจวที่ต้องหั่นวัตถุดิบทุกอย่างอย่างประณีต เขาต้องการสิ่งนี้สำหรับการสร้างความเปลี่ยนแปลง

 

 

“พ่อ เอมี่อยากได้อีก” เอมี่พูดขึ้นพร้อมกับแบมือออกหลังจากที่กินโร่วเจียหมัวเสร็จ

 

 

แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ได้สิ พ่อจะทำให้หนูอีกอันนะ” จากนั้นเขาก็วางโร่วเจียหมัวของตัวเองที่เหลือครึ่งหนึ่งเอาไว้แล้วไปทำโร่วเจียหมัวให้กับเอมี่ เขาถามระบบในหัวว่า “ระบบ วัตถุดิบสำหรับโร่วเจียหมัวอันหนึ่งราคาเท่าไหร่ ? และนายสามารถทำถุงกระดาษขนาดเล็กไว้สำหรับลูกค้าที่จะซื้อกลับบ้านได้มั้ย ? มันจะสะดวกมาก เพิ่มชื่อร้านอาหารบนถุงและใช้รูปด้านหลังของเอมี่เป็นสัญลักษณ์ของร้านด้วยนะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะจ่ายเอง”

 

 

“นี่คือเนื้อหมู 5 ชั้นส่วนใต้ซี่โครงของหมูป่าเงาซึ่งมีอยู่เฉพาะในดินแดนของโทรล…” ระบบเริ่มบอกที่มาของวัตถุดิบ มันถึงกับบอกแม็กซ์ว่ามันได้เกลือมาจากไหน

 

 

แต่แม็กซ์ก็ขัดขึ้นมา “หยุดเลย ฉันไม่อยากฟัง ฉันรู้ว่าพวกมันเป็นของดี นายแค่ต้องการขายมันในราคาสูงกว่าเดิม บอกตัวเลขมาก็พอ” อีกไม่นานเขาต้องเปิดร้านแล้วและเขาไม่มีเวลาที่จะมาฟังคำอธิบายยาวเหยียดของระบบ

 

 

“…” – ระบบถึงกับพูดไม่ออก หลังจากผ่านไปสักพักระบบก็พูดขึ้นว่า “ราคาสำหรับโร่วเจียหมัวหนึ่งอันคือ 80 ทองแดง ถ้าคุณต้องการถุงแบบกำหนดเองจำนวนมาก ฉันจะคิด 10 เหรียญทองแดงต่อถุง”

 

 

แม็กซ์เบ้ปากในทันที “10 ? ตลกล่ะ ฉันให้แค่ 5” วัตถุดิบน่ะคุ้มค่าเงิน แต่เขาไม่จ่ายเงิน 10 เหรียญทองแดงเพื่อแลกกับถุงใบเดียวแน่

 

 

“แล้ว 8 ล่ะ ?” ระบบเริ่มต่อรอง

 

 

“4” แม็กซ์ตอบกลับอย่างใจเย็น

 

 

“ก็ได้ 5 ! ตกลง !” ระบบรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็พูดต่อ “ถุงกำลังอยู่ในขั้นตอนจัดเตรียมและจะเสร็จใน 5 นาที”

 

 

“ดี” แม็กซ์ยกคิ้ว ฉันอาจจะไม่ใช่พวกชอบต่อราคา แต่ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รู้วิธีต่อราคา วัตถุดิบในการทำโร่วเจียหมัวหนึ่งอันเท่ากับ 85 เหรียญทองแดง ดังนั้นฉันจะขายมันอันละ 300 เหรียญทองแดง ราคามันพอรับได้มากกว่าข้าวผัดหยางโจว

 

 

เป็นธรรมดาที่เขาจะกำหนดตัวเลขที่ลงตัวเพื่อความสะดวกของเอมี่

 

 

โร่วเจียหมัวหนึ่งอันจะได้กำไร 215 เหรียญทองแดงและเขาสามารถทำขนมปังได้ครั้งละ 16 ก้อน ซึ่งเขาจะได้กำไรรวมทั้งหมด 3,440 เหรียญทองแดง เขาสามารถทำขนมปังได้อย่างน้อย 64 ก้อนจากแป้งสองก้อนที่เขานวด แม้ว่าเขาจะขายโร่วเจียหมัวแค่ 64 อันในตอนเช้าแต่เขาก็จะได้รับเงิน 13,760 เหรียญทองแดง นี่เป็นวิธีหาเงินที่เร็วกว่าข้าวผัดหยางโจวมาก

 

 

แม็กซ์ส่งโร่วเจียหมัวที่เพิ่งทำเสร็จให้กับเอมี่ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ จากนั้นเขาก็กลับไปที่ครัวเพื่อพลิกด้านขนมปังในเตาและปรับอุณหภูมิ มันเกือบจะ 7.30 น.แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่อาจใช้ขนมปังไปเปล่าๆได้เนื่องจากเขาจะเปิดร้านในอีกไม่ช้า

 

 

ตอนนี้เขาแค่ต้องรอถุงและตรวจสอบคุณภาพของมัน

 

 

 

 

ที่ด้านนอก ลูน่ามองมาที่ร้านอาหารด้วยความสงสัย เธอใส่ชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีเทาและผ้าคลุมไหล่ที่ทำจากผ้าไหมสีขาวที่มีภาพของดอกลิลลี่ปักเอาไว้ด้วยด้ายสีทอง เธอมีผมสีดำยาว ทั้งหมดนี้ทำให้เธอนั้นดูเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและฉลาด

 

 

หรือว่าฉันจะจำผิด ? บ้านของเอมี่อยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ? ลูน่ามองไปรอบๆและรู้สึกสับสนเล็กน้อย นี่เป็นบ้านหลังสุดท้ายในลานเอเดนและเธอก็จำป้ายที่ห้อยอยู่หน้าโรงหลอมได้

 

 

แต่เท่าที่เธอจำได้ ที่นี่ต้องเป็นบ้านไม้สองชั้นเก่าๆที่เธอเคยเห็นเมื่อครั้งสุดท้ายที่เธอเดินมาส่งเอมี่เมื่อ 6-7 วันก่อน แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นร้านอาหารที่มีกำแพงเป็นกระจกคริสตัลพร้อมกับโต๊ะและเก้าอี้ที่เรียงรายอยู่ด้านใน รวมถึงโคมระย้าคริสตัลที่สวบงาม มีร้านอาหารสวยๆแบบนี้มาเปิดในเมืองตั้งแต่เมื่อไหร่ ? เธอรู้สึกสงสัยขึ้นมา

 

 

“ร้านอาหารมามี่…เป็นได้มั้ยว่า…?”  ลูน่าพึมพำ จากนั้นตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาและเธอก็เดินเข้าไปในร้านทันที

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

Score 7.9
Status: Ongoing Released: N/A
อ่านนิยายเรื่อง A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate Worldที่เมืองเคออส ณ ทวีปนอร์แลนมีร้านอาหารแปลกๆอยู่ร้านหนึ่ง ที่นี่พวกเอลฟ์กำลังกินเคบับอย่างตะกละตะกลามโดยไม่คำนึงถึงมารยาทที่ควรมี มังกรยักษ์กำลังนั่งอยู่หน้าหม้อไฟอย่างใจจดใจจ่อ ปีศาจกำลังนั่งกินแดงโก้ที่ดูน่าอร่อย… อยู่ที่นี่พวกเขาต้องทำตามกฎที่แปลกประหลาดและเข้มงวด แต่นั่นไม่ได้ทำให้พวกเขาเลิกมาต่อแถวเพื่อกินอาหารที่ร้านอาหารนี้เลย พวกเขาพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของอาหารที่นี่และความสามารถของพ่อครัวที่แสนวิเศษ ที่นี่ไม่มีใครกล้ากินแล้วหนี “จ่ายเงินมาเดี๋ยวนี้ !” เด็กหญิงตัวน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนน่ารักของเธอ มังกรตัวสูงห้าเมตรถึงกับต้องตัวสั่นเมื่อถูกเธอจ้องมอง

Comment

Options

not work with dark mode
Reset