Chapter 52 : ฉันแนะนำเป็นอย่างยิ่ง !
แม็กซ์มองอาเป็งและฮากะแล้วรู้สึกลังเลเล็กน้อย เขาไม่ได้สนใจเรื่องที่ฮาเป็งเสนอราคาสองเท่าและเขาก็ไม่ได้โลภ
แต่ที่เขาลังเลก็เพราะว่าเมื่อวานนี้ทั้งสองคนช่วยเขาด้วยการระดมทุน ไม่อย่างนั้นเอมี่ก็จะไม่ได้กินโร่วเจียหมัวแสนอร่อยในวันนี้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันสามารถทำจานใหม่ออกมาได้เพราะเงินของพวกนาย ในวันนี้พวกนายสามารถกินได้มากเท่าที่พวกนายต้องการและจะไม่มีการเพิ่มราคา”
ใบหน้าของฮาเป็งสดใสขึ้นมาในทันที “แม็กซ์ นายนี่เป็นคนดีจริงๆ งั้นฉันจะสั่งเพิ่มอีกห้าชิ้นและพี่ชายของฉันก็เอาเหมือนกัน” เขาพูด แม็กซ์ไม่ได้เป็นหนึ่งในนักธุรกิจมนุษย์ที่ไร้ศีลธรรม
แม็กพยักหน้า “ตกลง รอสักเดี๋ยวนะ” จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องครัว
“เจ้าของร้านตัวน้อย คิดเงินให้ฉันหน่อยได้มั้ย” ความเหนื่อยล้าของโมไบจากการนอนดึกเมื่อคืนนั้นหายไปอย่างสมบูรณ์หลังจากที่เขาได้กินข้าวผัดหยางโจวและโร่วเจียหมัวเข้าไป
เขารู้สึกสดชื่นและสบายตัวมากหลังจากที่ได้กินโร่วเจียหมัวเข้าไป เพราะว่าตอนนี้เลือดของเขานั้นไหลเวียนด้วยความเร็วที่สูงขึ้น
เมื่อเขาวางถุงกระดาษคราฟท์ลงบนโต๊ะ เขาก็สังเกตเห็นรูปของเอมี่ที่ถุงกระดาษ เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็พบว่ามันค่อนข้างเข้าใจได้
เขาอาจจะรู้จักกับแม็กซ์ได้แค่ไม่กี่วัน แต่เขาก็สามารถบอกได้ว่าแม็กซ์เป็นพ่อที่ดีและรักเอมี่จนสุดหัวใจ
เอมี่เป็นลูกครึ่งเอลฟ์แต่เธอก็ไม่ได้ขี้อายมากนัก ซึ่งมันเป็นเรื่องแปลกมากสำหรับพวกลูกครึ่ง ที่จริงแล้วพ่อที่ให้ความสำคัญกับเธอทำให้เธอมีความกล้าและน่ารัก
แต่มันก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาได้ โมไบคิด แต่มันคงจะไม่เป็นไร เพราะว่าลูกไฟของเอมี่นั้นน่ากลัวมาก แม้กระทั่งฮาเป็งก็ยังไม่กล้าหือ และแม็กซ์เองก็ไม่ใช่คนธรรมดา เขาค่อนข้างฉลาด
เอมี่เดินเข้าไปหาโมไบ “ทั้งหมด 9 เหรียญทองค่ะ” เธอพูดขึ้นหลังจากที่คำนวณภายในหัว
“โอเค หักออกจากเงินระดมทุนของฉันเลยนะ” โมไบพูดพร้อมกับยิ้มเมื่อเขาลุกขึ้นยืน
เอมี่พยักหน้า “ได้เลย” จากนั้นเธอก็เดินไปที่ประตูห้องครัวแล้วมองดูพ่อของเธอ “พ่อ คุณปู่คนแคระบอกว่าให้หักเงินจากการระดมทุนของเขาเพื่อจ่าย มันโอเคมั้ย”
“ได้เลย มันอยู่ในข้อตกลง” แม็กซ์ยิ้มและเดินออกมาออกมาพร้อมกับจานสองใบ แต่ละจานมีโร่วเจียหมัวอยู่สองชิ้น ถุงกระดาษนั้นเกะกะสหรับฮาเป็งและฮากะ ดังนั้นมันจึงดีกว่าที่จะใส่จานให้พวกเขาโดยตรง
ยิ่งไปกว่านั้นวิธีนี้มันยังช่วยให้เขาประหยัดเงินอีกด้วย และเขาสามารถล้างจานในเครื่องล้างจานได้
“ฉันไปก่อนนะแม็กซ์” โมไบพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มและจากไป
“แม็กซ์ อาหารของนายอร่อยมาก ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่เคยพอเลย” ฮาเป็งพูดกับแม็กพร้อมกับหยิบโร่วเจียหมัวขึ้นมาแล้วกัดมันเข้าไปคำใหญ่ เขารู้สึกได้ถึงการไหลเวียนของเลือดที่ถูกกระตุ้นภายในร่างกายของเขา มันดียิ่งกว่าการดื่มไวน์เสียอีก เขาสามารถเพลิดเพลินไปกับอาหารและมีพละกำลังเพิ่มขึ้นได้ในเวลาเดียวกัน ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว
แม็กซ์ยิ้ม เขารู้สึกดีจริงๆที่ได้รับคำชม
ฮากะพยักหน้าเห็นด้วย ภาษากลางของเขาไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเขาจึงทำเพียงแค่ยกนิ้วให้แม็กเท่านั้น
หลังจากนั้นไม่นานคอนติก็มาถึงพร้อมกับลาสีดำของเขา
“ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีอาหารใหม่ให้กิน ฉันขอบ้างสิ” คอนติพูดกับแม็กซ์ด้วยรอยยิ้มหลังจากที่เขามองไปที่พี่น้องออร์คที่กำลังกินโร่วเจียหมัวอยู่ กลิ่นหอมแสนเย้ายวนของมันลอยฟุ้งไปทั่วร้าน
แม็กพยักหน้ายิ้ม “ได้เลย รอสักเดี๋ยวนะ” จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าไปในครัว
“อรุณสวัสดิ์สาวน้อย” คอนติพูดกับเอมี่ด้วยรอยยิ้มขณะที่เขานั่งลงตรงที่ประจำ
เอมี่พยักหน้า “อรุณสวัสดิ์คุณอัศวินหน้ายิ้ม” เขายิ้มอยู่ตลอดเวลาเหมือนกับว่าเขาสวมหน้ากากรอยยิ้มเอาไว้
ฮาเป็งหันหน้ามามองคอนติ “โร่วเจียหมัวนี่อร่อยมาก รสชาติของมันวิเศษไปเลย !” เขาพูดในขณะที่เคี้ยว “ฉันขอแนะนำเลย !”
“ฉันจะลองดู” คอนติรู้สึกคาดหวังมากขึ้น
หลังจากนั้นไม่นานแม็กซ์ก็เดินออกมารพร้อมกับถุงกระดาษคราฟท์ เขาส่งมันให้คอนติด้วยรอยยิ้ม “โร่วเจียหมัวของนาย”
คอนติรับมันมาทันที จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นรูปด้านหลังของเอมี่ในทันที เขายิ้มและเงยหน้าขึ้นมองแม็กซ์ “นี่คือรูปสาวน้อยใช่มั้ย”
เอมี่กำลังหมอบอยู่กับเคาน์เตอร์ด้วยความเบื่อ แต่เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่คอนติพูดใบหน้าของเธอก็สดใสขึ้นมาในทันที “จริงเหรอ?” เธอถาม จากนั้นเธอก็ปีนลงมาจากเก้าอี้และเดินไปที่โต๊ะของคอนติ เธอเขย่งขึ้นเพื่อมองดูรูปด้านหลังของสาวน้อยบนถุง “พ่อ นี่คือรูปของเอมี่เหรอ ? พ่อเป็นคนวาดมันเหรอ?” เธอถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ
แม็กพยักหน้ายิ้ม “ใช่ รูปนั้นคือเอมี่ ไม่มีอะไรเป็นตัวแทนของร้านอาหารของเราได้ดีไปกว่าเอมี่อีกแล้ว” เขาตอบพร้อมกับลูบหัวของเธอ
“พ่อสุดยอดไปเลย มันสวยจริงๆ” เอมี่พูดอย่างมีความสุขขณะที่เธอเอาหัวของเธอถูกับมือของแม็กซ์
อีกสามคนยิ้มออกมาเมื่อพวกเขาเห็นภาพนี้
ภาพด้านหลังของสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ที่น่ารักนี้จะกลายเป็นที่รู้จักกันดีในเมืองเคออสในอีกไม่นานนี้
คอนติมองโร่วเจียหมัวในมือของเขา ขนมปังที่ถูกผ่าครึ่งและข้างในเต็มไปด้วยเนื้อตุ๋น ชื่อโร่วเจียหมัวนั้นค่อนข้างแปลก เขาไม่เคยเห็นขนมปังแบบนี้มาก่อน
เขาอ้าปากแล้วกัดมันทันที ขนมปังที่เหนียวนุ่มผสมกับน้ำเกรวี่ รสชาติที่ยอดเยี่ยมกระจายไปทั่วปากของเขา
หลังจากที่เขากลืนมันลงไปเขาก็คำรามออกมาเสียงเบา จากนั้นเขาก็รู้สึกตัวและยิ้มให้คนอื่นด้วยความอายเล็กน้อย
เขารู้สึกประหลาดใจมาก เลือดของเขาสูบฉีดอย่างรุนแรงและมันก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เลือดของเขามันไหลเวียนรุนแรงมากกว่าตอนที่เขาฝึกฝนดาบหนึ่งชั่วโมงทุกเช้าเสียอีก มันมีผลพิเศษเหมือนกับข้าวผัดหยางโจวและช่วยกระตุ้นร่างกายของเขาให้ตื่นตัวมากยิ่งขึ้น
“ฉันต้องการเพิ่มอีกสองอัน” คอนติพูดขึ้นและมองไปที่แม็กซ์ เขารีบสั่งมันเพิ่มถึงแม้ว่าอันที่อยู่ในมือของเขาจะยังกินไม่หมด
แม็กซ์พยักหน้า “ได้เลย รอสักเดี๋ยวนะ” เขาเดินกลับเข้าไปในครัวและรู้สึกดีมาก
ผลของโร่วเจียหมัวนี้ค่อนข้างรุนแรง แต่ดูเหมือนว่ามันจะยอมรับได้ นอกจากนี้มันยังสะดวกและง่ายสำหรับการกิน ลูกค้าสามารถกินมันได้ทุกที่ บางทีมันอาจจะทำให้ร้านอาหารของเราดังขึ้นได้
