Advent of the Archmage – ตอนที่ 190: เรื่องราวของเสือผู้ซื่อสัตย์ ส่วนที่2

ในป่า ณ โขดหินของลำห้วย
เสือนภาอ้าปากเพื่อหายใจในขณะที่พูดอย่างเคียดแค้น “แอนดรูว ข้าจำเจ้าได้ไอ้เลว เหอะ เจ้าฉลาดพอที่จะพาคนช่วยเหลือมาได้อีก2คนสินะ ถ้าเจ้ามาคนเดียวล่ะก็ ข้าคงจะจัดการเจ้าได้ไปนานแล้ว!”
“ไอโง่!”เนโครรแมนเซอร์ที่ชื่อแอนดรูวพูดเยาะเย้ยและหันกลับไปให้ความสนใจกับการเปลี่ยนร่างของเสือ
เสือนภาได้ทิ้งความหวังทั้งหมดลงไปแล้ว เขาพูดว่า”แอนดรูว อย่าได้ใจไปนัก อย่าคิดว่าการไปเข้าร่วมสมาคมจะทำให้เจ้าไร้เทียมทาน เจ้าเป็นนักโทษของสถาบันและอีกไม่นานก็จะต้องถูกจับ! ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะป้องกันเวทย์เลเวล9ได้หรอกนะ!”
แอนดรูวพูดอย่างเยือกเย็น “สถาบันอยู่ทางทิศเหนือ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ทางใต้ พวกเขาไม่มาไล่ตามพวกเราถึงนี่หรอก”
เหตุการณ์ที่สถาบันเวทมนตร์ระดับสูงอีสโควฟนั้นเป็นที่น่าจะใจจริงๆ เขานั้นเกือบจะคิดไปแล้วว่าสถาบันจะต้องถูกทำลายเมื่อทราวิสถูกปล่อยออกมา ยังไงก็ตาม ผลสุดท้ายของการต่อสู้นั้นทำให้เขาตกใจอย่างมาก
ดูเหมือนว่าจะมีอัจฉริยะที่มีคุณสมบัติของผู้กอบกู้ได้ปรากฏขึ้นมาในสถาบันบ้าๆนั่นและจัดการปีศาจเลเวล8ได้ด้วยมือข้างเดียว แผนดั้งเดิมของแอนดรูวนั้นคือจะไปปล้นสมบัติที่เหลืออยู่ของสถาบันหลังจากการพังทลาย ยังไงก็ตาม หลังจากที่เขาได้ยินข่าว เขาก็รีบมุ่งหน้าลงทางใต้ทันทีโดยไม่มีความลังเล

จากที่เขารู้ เขาไม่ใช่แค่เพียงคนเดียวที่ทำแบบนี้ หลังจากที่ข่าวอันน่ากลัวนี้แพร่กระจายออกไป นักโทษทุกคนที่ได้หลบหนีออกจากหอคอยอสุราได้หนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้จากอาณาจักรนอร์ตัน  พวกที่มีฝีมือในพวกเขาได้มุ่งไปที่ป่าแห่งความมืด ในขณะที่ส่วนมากนั้นได้ตัดสินใจที่จะหนีลงใต้ซึ่งเป็นที่ๆการไล่ตามจากสถาบันจะไปไม่ถึง
นี่คือสิ่งที่คาดหวังไว้ นักเวทย์ที่อยู่ในข่าวลือนั้นมีพลังของเลเวล9 หมายความว่าเขานั้นเหลืออีกเพียง1ก้าวก่อนที่จะก้าวขึ้นไปสู่ระดับตำนาน ยิ่งไปกว่านั้น เขาสามารถจัดการปีศาจได้,เผ่าพันธุ์ที่เป็นที่รู้ดีกันว่ามีพรสวรรค์ในการต่อสู้ตามธรรมชาติ
ตราบใดที่นักโทษได้มีความเชื่อในความสามารถและประสบการณ์การต่อสู้ของตัวเอง พละกำลังแบบนี้ก็ไม่ใช่บางสิ่งที่จะต้องกลัว
เสือนภาสามารถรู้สึกได้ถึงพลังความมืดกำลังกัดกินอวัยวะภายในของเขาอยู่ ในขณะที่เขานั้นหมดกำลังใจแล้ว แต่เขาก็ยังไม่อยากยอมรับความพ่ายแพ้และทำให้แอนดรูวพึงพอใจ
“ถ้าสมาคมต้องการที่จะขยายอิทธิพลและช่วยเหลือมอเฟียสในการได้รับพลังระดับพระเจ้า เจ้าจะต้องเดินทางไปทางเหนือ และเจ้าก็จะได้พบกับเขาอีกครั้ง”
“หุบปาก!”แอนดรูวตะโกน เขาดูรำคาญขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและเร่งความเร็วในเวทย์การเปลี่ยนร่างให้เร็วขึ้น
“เจ้าจะไปทำอะไรได้?เจ้าจะสามารถทำอะไรข้าได้อีก?”เสือนภาพูดแย้ง ในเมื่อเขากำลังจะหมดสติแล้ว เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้แอนดรูวมีเวลาว่าง
นักรบถือโล่ที่อยู่ข้างกับแอนดรูวจึงกระซิบกับเขา”ท่านครับ ท่านต้องการให้ผมตัดลิ้นมันมั้ยครับ?”
แอนดรูวพยักหน้า การพูดนั้นไม่มีความจำเป็นสำหรับสัตว์สงคราม  เขาควรจะเอาความสามารถการพูดของมันออกไปตอนนี้เพื่อช่วยลดอาการรำคาญของเขา

นักรบโล่จึงก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับดาบของเขา เมื่อเขามาถึงตัวเสือนภา เขาก็เอาโล่ของเขาทุบใส่ขากรรไกรของมันอย่างไม่ปราณี ด้วยแรงกระแทกเต็มกำลัง เสือที่อ่อนแอทำได้แค่เพียงกรีดร้อง ทำให้มันอ้าปากกว้าง นั่นจึงเป็นโอกาสให้นักรบโล่ได้ใส่โล่ของเขาเข้าไปในปากที่เปิดออก บังคับให้มันเปิดค้างไว้ ฉากนี้มันช่างเต็มไปด้วยความโหดร้าย
“ข้าจะจำแกไว้เดี๋ยวนี้เลย แกตายแน่!แกได้ยินมั้ย?” เสือนภาตะโกนด้วยเสียงอู้อี้ แม้ว่าเสียงของมันจะฟังดูรุนแรง แต่ตาของมันก็จ้องไปที่ดาบที่อยู่ในมือของนักรบ แสดงให้เห็นถึงความกลัว
เขาไม่เคยคิดว่าเสือนภาที่แข็งแกร่งจะต้องมาพบกับชะตากรรมอันโหดร้ายเช่นนี้
“นี่ข้าต้องมาเจอกับชีวิตที่หน้าเศร้าอะไรอย่างนี้เนี่ย!หลังจากที่ถูกขังมา200ปี ข้าได้กลับมาที่บ้านเพื่อที่จะหาภรรยาและลูกๆของข้าที่ไม่รู้ว่ายังอยู่หรือตาย แล้วตอนนี้ข้าก็กำลังจะเสียสติและอิสรภาพไป!ทำไม…”
ความคิดเกี่ยวกับชะตากรรมที่หน้าเศร้าของเขานั้นทำให้น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเขา แม้ว่าเสียงร้องไห้ของเขาจะดูแปลกเพราะว่าโล่นั้นดันให้ปากของเขาเปิดอยู่ แต่น้ำตานั้นก็เป็นของจริงและมองเห็นได้ นักรบโล่ไม่สนใจน้ำตาพวกนี้และยื่นดาบเข้าไปลึกในลำขอของเสือ เตรียมพร้อมที่จะตัดลิ้นของมัน
และในตอนนั้นเอง ก็มีบางอย่างเกิดขึ้น!
เสียงร้องนั้นดังมาจากทิศทางที่อยู่ใกล้ๆกับเขา เสียงนั้นดังมาจากเนโครแมนเซอร์ที่พึ่งร่วมทีมกับพวกเขา!จากนั้นนักรบก็ได้ยินเสียงตะโกนเตือน
“ลอบโจมตี!”

ลอบโจมตี?
ก่อนที่เขาจะได้ตอบโต้ หมัดยักษ์ก็พุ่งออกมาจากข้างๆแม่น้ำ และมันก็กำลังพุ่งมาหาด้วยความเร็วสูง มันแทบจะเห็นได้ด้วยตาเปล่าเลยว่ามันนั้นถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงอันร้อนระอุ
ในเมื่อโล่นั้นติดอยู่ในปากของเสือนภา ทำให้เขาไม่สามารถทำการป้องกันได้ทันเวลา ดาบของเขาเองนั้นก็ไม่สามารถที่จะทนต่อการโจมตีแบบนั้นได้ ในช่วงวินาทีสุดท้าย นักรบได้โยนดาบของเขาทิ้งและเอามือมาไขว้กันที่บนหน้าอกของเขาพร้อมกับนั่งลงในท่าที่มั่นคง นี่เป็นท่าตั้งป้องกันที่นักรบจะทำในตอนที่พวกเขาเตรียมตัวที่จะปล่อยออร่าต่อสู้ออกมา
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความที่เป็นนักรบเลเวล6คนสำคัญขององค์กร เขาได้มีปลอกข้อมือเวทมนตร์ที่ข้อมือทั้งสองข้าง เขาสามารถเปิดใช้งานมันได้ทั้งหมด3ครั้งเพื่อป้องกันการโจมตีจากการลอบโจมตีได้
เมื่อมือของเขาไขว้กัน เวทมนตร์ที่อยู่ในปลอกข้อมือก็ทำงาน เสียงประกายของแสงดังขึ้นจนสามารถได้ยินได้ และโล่วงกลมธาตุแสงเลเวล4ก็ปรากฏขึ้นระหว่างร่างกายของเขาและหมัดยักษ์ที่กำลังพุ่งเข้ามา
เขานั้นคิดว่าออร่าต่อสู้ของเขารวมเข้ากับเวทย์ป้องกันเลเวล4ของเขาและเกราะต้านทานเวทมนตร์ของเขาจะสามารถป้องกันการปะทะกับเวทมนตร์นี้ได้
ยังไงก็ตาม เขานั้นคิดผิด
ในจังหวะที่เขาเตรียมการป้องกันเสร็จ หมัดก็ได้เปลี่ยนรูปร่างของมัน เวทย์ได้เปลี่ยนรูปร่างจากหมัดเป็นมือที่พยายามจะจับเป้าหมายของมัน เปลวเพลิงอันรุนแรงของมือก็ได้เปลี่ยนไปอยู่ที่ใจกลางของฝ่ามือแทน
มือนั้นได้จับนักรบอย่างแน่นหนาด้วยอ้อมกอดของเปลวเพลิง
โล่แสงของนักรบนั้นสามารถป้องกันการโจมตีได้ทางเดียวเท่านั้น ภายใต้การกดดันจากทุกทิศทางนั้น การป้องกันที่มีให้กับนักรบก็แทบเท่ากับศูนย์ นั่นทำให้การเตรียมการป้องกันของนักรบนั้นไร้ผล เขานั้นได้พ่ายแพ้ไปเรียบร้อยแล้วหลังจากที่มือสามารถจับเขาได้

ภายในชั่วพริบตา เขารู้สึกได้ว่าออร่าต่อสู้ของเขานั้นได้โดนดูดอย่างรวดเร็วภายใต้การโจมตีอันรุนแรงของเปลวเพลิง แม้ว่าชุดเกราะของเขาจะมีคุณสมบัติป้องกันเวทมนตร์ มันก็ไม่แข็งแรงพอที่จะป้องกันเวทย์ไฟเลเวล6ได้  อุณหภูมิของชุดเกราะนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนมันเรืองแสงเป็นสีแดงเข้ม
เมื่อนักรบคิดว่าเขาจะต้องพบกับความตายแล้ว มือก็ได้ปล่อยเขาออกจากเงื้อมมือแห่งความตายและพุ่งไปในทิศทางอื่นแทน และระหว่างทาง มันก็เปลี่ยนรูปแบบกลับไปเป็นรูปหมัดอีกครั้งละปะทะเข้ากับหนามหมุนวนของแอนดรูว
หนามหมุนวน

เวทย์เลเวล5

มานาที่ต้องใช้:700แต้มมานา

ผล:กำลังทะลุทะลวงสูง สามารถแทงทะลุคนธรรมดา50คนได้ในทันทีภายในครั้งเดียว
แอนดรูวปล่อยเวทย์เลเวล5ออกมาในแทบจะทันที แสดงให้เห็นถึงพละกำลังและความสามารถในการควบคุมเวทมนตร์ของจอมเวทย์เลเวล7
ธาตุไฟของเวทย์ของลิงค์และธาตุมืดของเวทย์ของแอนดรูวเริ่มที่จะปะทะกันในการต่อสู้อันรุนแรง
เสียงดังเล็กน้อยสามารถได้ยินจากจุดที่ปะทะกันได้ หนามหมุนวนพังลงก่อนเพราะว่ามันเป็นเวทย์ที่เลเวลต่ำกว่า ยังไงก็ตาม พลังงานความมืดที่ผุดขึ้นมาหลังจากการสลายตัวของเวทย์ก็สร้างความเสียหายกับหัตถ์เปลวเพลิงได้มาก ทำให้ในที่สุดเวทย์ก็คงสภาพไม่ได้และเริ่มพังทลายเช่นกันและมันก็ได้ระเบิดออกในที่ตรงนั้น
การใช้เวทย์เลเวลต่ำเพื่อจัดการกับเวทย์เลเวลสูงนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นและเป็นพื้นฐานของนักเวทย์สายต่อสู้
ดูเหมือนว่าในครั้งนี้แอนดรูวจะทำสำเร็จ
แอนดรูวเองก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน เขาชี้ไปที่ป่าที่อยู่ข้างๆและสั่งนักรบโล่ที่อยู่ข้างๆเขา”เขาอยู่ตรงนั้น พุ่งไปหาเขาซะ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง!”
นักรบโล่พยักหน้า เขานั้นได้เห็นคู่ต่อสู้ของเขาที่ตอนนี้ได้ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เรียบร้อยแล้ว เขาทำตามคำสั่งและพุ่งไปในขณะที่ถือโล่อยู่ในท่าป้องกันไปด้วย ออร่าต่อสู้ธาตุมือที่หนาและมั่นคงปกคลุมตัวเขา และเขาก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ
ยังไงก็ตาม บางอย่างที่น่ากลัวก็เกิดขึ้นหลังจากที่เขาเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว
หมัดเพลิงที่พึ่งสลายไปนั้นเริ่มที่จะรวมตัวขึ้นอีกครั้งด้วยความเร็วอันน่ากลัว เขาเดินได้ไปแค่เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก่อนที่หมัดจะก่อร่างสำเร็จ เปลวเพลิงอันคุ้นเคยลุกขึ้นมาอีกครั้งและพุ่งผ่านป่ามาทางเขาด้วยความเร็วเต็มที่
ทั้งนักรบโล่และแอนดรูวต่างไม่ได้เตรียมตัวสำหรับสิ่งนี้
ใครในโลกนี้ที่สามารถร่ายเวทย์เลเวล6ได้ต่ำกว่าเสี้ยววินาทีกันล่ะ?
แอนดรูวนั้นภูมิใจที่ตัวเองสามารถร่ายเวทย์เลเวล5ได้ในทันที ยังไงก็ตาม นักเวทย์ปริศนาที่ซ่อนอยู่ในป่าคนนี้ได้บดขยี้เขาอย่างสมบูรณ์ในการแข่งเรื่องความเร็วการร่ายเวทย์
หมัดปะทะเข้ากับนักรบโล่เพราะว่าเขาลังเลว่าเขาควรจะเดินไปต่อดีไหม
เสียงปะทะกันดังสนั่นก้องไปทั่วทั้งพื้นที่
ออร่าต่อสู้ความมืดของนักรบโล่นั้นสามารถป้องกันการรุกรานอันรุนแรงของเปลวเพลิงได้ แต่ยังไงก็ตาม ตัวนักรบโล่นั้นไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกอันทรงพลังของหมัดเพลิงที่สามารถพังได้แม้กระทั่งกำแพงคอนกรีดได้
เขากระเด็นกลับไปทางแอนดรูว ที่อยู่ห่างกับเขาแค่เพียงแค่9ฟุต
แอนดรูวเองนั้นก็ไม่ทันได้เตรียมตัว ก่อนที่เขาจะถูกนักรบโล่กระแทก เขาได้ร่ายเวทย์โล่น้ำแข็งเลเวล2ด้วยสัญชาติญาณ
เวทย์เลเวลต่ำนี้แตกเป็นเสี่ยงๆในทันทีที่นักรบโล่เข้ามากระแทกมัน ยังไงก็ตาม มันก็สามารถซับแรงกระแทกและลดความเสียหายจากการกระแทกให้กับแอนดรูวได้ เมื่อนักรบโล่มาปะทะกับที่หน้าอกของแอนดรูว เขาก็สามารถได้ยินเสียงแตกที่ชัดเจนดังขึ้นมาจากจุดที่เขามั่นใจว่ามันคือชายโครงของเขา
เขานั้นค่อนข้างโล่งใจ เขานั้นคงจะตายไปแล้วถ้าเกิดว่าเขาไม่ได้เป็นเนโครแมนเซอร์!
ยังไงก็ตาม เวลาต่อมา ความโล่งใจของเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นความกลัว เขานั้นเห็นหมัดเพลิงกำลังพุ่งตรงมาทางเขา คู่ต่อสู้ของเขาไม่ให้เวลาพวกเขาได้เตรียมตัวและต้องการให้พวกเขาตาย!
บ้าเอ้ย!แอนดรูวกดแหวนเวทมนตร์ที่อยู่ในมือของเขา และทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยน้ำ
เวทมนตร์ขนส่ง เวทย์หลบหนีสำคัญที่นักเวทย์ระดับสูงทุกคนจะต้องมีเก็บเอาไว้ในคลังเวทมนตร์ของเขา
นักเวทย์คนนี้มันสัตว์ประหลาด เขาเลิกที่จะทำภารกิจนี้แล้ว
ในช่วงพริบตาก่อนที่เวทย์ขนส่งจะทำงาน เขาเห็นนักรบโล่ได้ถูกจับโดยหัตถ์เปลวเพลิง จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนก่อนที่เขาจะถูกเทเลพอตไปไกลหลายไมล์
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นมัน แอนดรูวก็สามารถจินตนาการสภาพของนักรบโล่หลังจากเสียงโหยหวนนั้นได้
ในตอนที่เขาถึงพื้นอย่างปลอดภัย แอนดรูวก็ได้ร่ายเวทย์หลบหนีอันที่สองอย่างไม่ลังเล เงาหมอก
เงาหมอก

เวทย์ความมืดเลเวล5

มานาที่ต้องใช้:653แต้มมานา

ผล:เปลี่ยนผู้ใช้ให้กลายเป็นลูกบอลความมืด ทำให้สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว
แอนดรูวร่ายเวทย์เลเวล5ในแทบจะทันทีเช่นเคย ร่างกายของเขากลายเป็นกลุ่มหมอกสีขาวและหนีไปอย่างรวดเร็วผ่านป่า ตลอดทางแอนดรูวทำได้แค่อุทานว่า”นักเวทย์คนนั้นเป็นใครกันนะ?”
แม้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะได้เปรียบกว่าจากการลอบโจมตี แต่พวกเขามีคนอยู่ด้วยถึง3คนเลยนะ!
2คนในพวกเขาเป็นนักรบโล่เลเวล6คนสำคัญที่มาจากสมาคม ในขณะที่เขาเป็นจอมเวทย์เลเวล7 เมื่อมาคิดว่าการต่อสู้จบด้วยการโดนคู่ต่อสู้กดดันอยู่ฝ่ายเดียวและเขาก็หนีมาโดยทิ้งให้เพื่อนของเขาอีก2คนต้องตาย นี่มันช่างน่ากลัวจริงๆ
บรรยากาศกดดันจากในป่า ในตอนที่คู่ต่อสู้ของเขานั้นร่ายเวทย์อยู่นั้นทำให้เขาหายใจแทบไม่ออก นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขารู้สึกแบบนี้ในรอบ400ปีที่มีชีวิตอยู่  ครั้งแรกนั้นคือเมื่อ300ปีที่แล้ว ในตอนที่เขาเผชิญหน้ากับไบรอันตอนหนุ่ม เขานั้นพ่ายแพ้อย่างชิ้นเชิงและต้องหนีมาด้วยความกลัว
แอนดรูวไม่ใช่คนเดียวที่ช็อคกับเหตุการณ์นี้ ที่ข้างห้วย เสือนภาที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นได้พ่นโล่ที่ติดอยู่ระหว่างขากรรไกรของมันออกและกลืนน้ำลายลงด้วยความกลัว จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น”หรือว่าเขาคือคนๆนั้น?”