Advent of the Archmage – ตอนที่ 219: อำนาจเบ็ดเสร็จของลอร์ด

ภาพของลิงค์ที่ขี่เสือยักษ์สูง 13 ฟุตนั้นสร้างความตกใจให้ผู้คนที่เดินทางมาจริงๆ คนธรรมดาบางคนตื่นตระหนกแล้วหยุดฝีเท้าของพวกเขา, บางคนเดินถอยหลังไปอย่างช้าๆ, และบางคนถึงกับร้องออกมาด้วยความกลัว

 

โชคดีที่, ดอเรียสพยายาบทำตัวให้เรียบร้อยและไม่ทำตัวคุกคามเท่าที่จะทำได้ เขาเดินตามถนนในท่าทีที่เรียบร้อยและส่ายหัวอย่างอ่อนโยนเป็นบางครั้ง หลังจากผ่านไปพักนึง, ผู้คนก็ใจเย็นลงอย่างช้าๆ

 

ไม่นานนัก, พวกเขาก็ได้ยินเสียงต่างๆนานากำลังพูดคุยเรื่องเสือกยักษ์

 

“โอ้เทพแห่งแสง!” มีใครบางคนอุทานออกมา “ดูสิว่าเสือตักนี้ใหญ่ขนาดไหน! มันคงกลืนวัวทั้งตัวได้ง่ายๆเลย!”

 

“ท่านลอร์ดนั่งอยู่บนหลังสือใช่ไหม?” มีใครบางคนถาม

 

“โอ้พระเจ้า!” อีกคนพูด “ดูนั่นสิ, ร่างกายของเขามีเปลวเพลิงแผ่ออกมาด้วย! ช่างน่ายำเกรงยิ่งนัก!”

 

“เขาจะไล่พวกเราออกไปไหม?”

 

ลิงค์ฟังบทสนทนาของคนพวกนี้อย่างใกล้ชิด ดวงตาของเขาตรวจสอบทั้งพื้นที่อย่างช้าๆเพื่อจับตาดูทุกรายละเอียด

 

เขาพบว่าพวกคนที่อยู่บนถนนสวมเสื้อผ้าขาดๆ ใบหน้าของพวกเขาซูบซีดและร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแอ พวกเขาดูไม่เหมือนกลุ่มคนชนบทที่มาที่นี่เพื่อหางานเลย พวกเขาดูเหมือนกับลากครอบครัวและสัมภาระอันน้อยนิดของพวกเขาเพื่อหนีจากอะไรบางอย่างมากกว่า

 

พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยจากทางเหนือหรอ? ลิงค์สงสัย ไม่สิ, ไม่น่าเป็นไปได้ กองทัพของอาณาจักรนอร์ตันชนะการต่อสู้ทางเหนือ, ไม่ใช่หรอ? จุดที่ย่ำแย่ในช่วงนี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่ป่าทมิฬนี่ แล้วจะมีผู้ลี้ภัยได้ยังไง? เสื้อผ้าที่คนพวกนี้สวมก็ดูไม่เหมือนว่าพวกเขามาจากทางเหนือเหมือนกัน…

 

นอกจากนี้, ต่อให้มีผู้ลี้ภัยจากทางเหนือ, พวกเขาก็น่าจะขึ้นไปทางเหนือของป่าเกอร์เวนท์ไม่ใช่หรอ? ทำไมพวกเขาถึงมาที่รกร้างเฟิร์ดแทนหล่ะ?

 

จากนั้น, กิลเดิร์นก็ปรากฏตัว ตอนนี้เขาเป็นผู้บัญชาการหน่วยทหารพรานในเขตนี้และรับผิดชอบในการสืบสวนสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆพื้นที่แห่งนี้

 

ลิงค์กระโดดลงมาจากหลังเสือแล้วเดินไปหากิลเดิร์น

 

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” เขาถาม “พวกเขามาจากไหน?”

 

“นายท่าน” กิลเดิร์นตอบอย่างรีบร้อน “ผมกำลังจะไปรายงานเรื่องนี้กับท่านอยู่พอดี”

 

“ถ้างั้นก็ว่ามา” ลิงค์พูดขณะที่เขาเดินเข้าไปในดินแดนพร้อมกับกิลเดิร์นที่เดินตามหลังเขา

 

“คนพวกนี้เป็นผู้ลี้ภัยจากอาณาจักรเดลอนก้าทางตอนใต้ครับ, นายท่าน” กิลเดิร์นอธิบาย “อาณาจักรเดลอนก้ากับประเทศที่อยู่ติดกันทางตะวันตก, อาณาจักรเซาท์มูนกำลังทำสงครามกันอยู่ในตอนนี้ กองทัพของเดลอนก้าได้พ่ายแพ้ในการต่อสู้หลายต่อหลายครั้งและสูญเสียชีวิตกับดินแดนไปมากมาย ซึ่งผลก็คือ, คนพวกนี้ต้องหลบหนีหัวซุกหัวซนแล้วออกมาจากดินแดนที่ถูกยึดครองครับ, นายท่าน”

 

สองอาณาจักรทางใต้กำลังอยู่ในช่วงสงครามงั้นหรอ? ลิงค์รู้สึกอึดอัดหน้าอกขึ้นมากระทันหันพอเขาตระหนักได้ถึงเรื่องนี้

 

มันเกิดขึ้นแล้วหรอเนี่ย! ลิงค์คิด

 

ณ จุดนี้ ตอนที่อยู่ในเกมส์, ด้วยความที่อาณาจักรนอร์ตันหมกมุ่นในสงครามกับดาร์คเอลฟ์ทางตอนเหนือมากเกินไป, มันจึงไม่มีเวลามาควบคุมอาณาจักรเล็กๆทางใต้ ณ จุดนี้, สมาคมได้ก่อความวุ่นวายขึ้นทางตอนใต้, และพวกเขาก็จุดไฟแห่งความขัดแย้งระหว่างอาณาจักรทางใต้ขึ้นเพื่อยุยงให้พวกเขาต่อสู้กัน และท้ายที่สุดแล้ว, ภาคใต้ทั้งหมดของทวีปก็ตกสู่ความโกลาหลและการนองเลือด

 

ในโลกนี้, เรื่องต่างๆดีขึ้นมาเล็กน้อย, แม้จะดูเหมือนว่ามีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในรูปแบบเดียวกันกับสิ่งที่แฝงอยู่ในเหตุการณ์ก็ตาม ลิงค์เกรงว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกครั้งในตอนนี้

 

ลิงค์ถอนหายใจออกมายาวๆแล้วคิดถึงคำพูดของเอลิน

 

ตะวันจะลับขอบฟ้าในเร็วๆนี้

 

ลิงค์รู้ว่าเขาไม่มีอำนาจในการควบคุมสิ่งที่เกิดขึ้นทางใต้ในตอนนี้, แต่เขาก็ยังสงสัยปริศนาบางอย่าง

 

ถ้าพวกเขาอยากจะหนี, เขาสงสัยว่า, ทำไมพวกเขาถึงไม่ลี้ภัยไปในส่วนที่ลึกขึ้นของอาณาจักรเดลอนก้า? ทำไมถึงมาที่นี่?

 

ดินแดนของเขานั้นเป็นที่รู้จักกันทั่วทวีปว่าเป็นสถานที่ที่แห้งแล้งและมืดมน พวกเขาคาดหวังอะไรกับการมาที่นี่? พวกเขาจะกินฝุ่นเพื่อเอาตัวรอดรึไง? นอกจากนี้, อาณาจักรเดลอนก้าก็คงจะไม่มีความสุขอย่างแน่นอนเมื่อรู้ว่าประชาชนของพวกเขาได้หลบหนีมาอาณาจักรนอร์ตัน, ถูกไหม?

 

โชคดีที่, กิลเดิร์นได้คำนวนทุกๆอย่างจากคำถามของเขาเอาไว้แล้ว

 

“นี่ต้องเป็นเพราะวาร์เตอร์แน่เลยครับ, นายท่าน” เขาพูด “วาร์เตอร์เดินทางลงใต้อยู่บ่อยๆเพื่อซื้อทาส เขากระจายข่าวลือไปทั่วเลยว่าพวกเรากำลังขาดคน เขาอาจจะกระจายข่าวการค้นพบดินต่อต้านเวทย์มนตร์ด้วยก็ได้, ทำให้เกิดเจตคติที่ว่าพวกเรารวย คนลี้ภัยพวกนี้อาจจะคิดว่าพวกเขาจะปลอดภัยที่นี่, นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเขาส่วนใหญ่ถึงแอบข้ามพรมแดนอาณาจักรมาทางทะเลสาปดำแล้วมาถึงที่นี่ในที่สุด

 

ดินแดนของลิงค์นั้นมีคนน้อยจริงๆ, ดังนั้นในสายตาของกิลเดิร์น, การมาถึงของพวกเขาจึงเป็นเรื่องที่ดี

 

แม้ว่าลิงค์มีความคิดเห็นเดียวกัน, แต่ในฐานะลอร์ดปกครองดินแดน, มีเรื่องมากมายที่เขาจะต้องพิจารณา เขาต้องมองภาพจากมุมมองของการพัฒนาดินแดนของเขาด้วย เอาจริงๆแล้ว, หากเขาผิดพลาดในจุดนี้, มันอาจจะส่งผลกระทบในแง่ลบอย่างต่อเนื่องในการเคลื่อนไหวและในที่สุดมันก็จะมีอิทธิพลต่ออนาคตของดินแดนของเขา

 

ลิงค์มองเหล่าผู้ลี้ภัยจากสองฝั่งถนนและไตร่ตรองอย่างเงียบๆ

 

ผู้ลี้ภัยเหล่านี้รู้ว่าลิงค์เป็นลอร์ดนักเวทย์ของดินแดนแห่งนี้ พวกเขาทุกคนยืนอยู่เบื้องหน้าเขาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวพร้อมกับก้มหัวลง ในตอนที่สายตาของลิงค์มองไปที่พวกเขา, พวกเขาทุกคนจะกระสับกระส่าย, ราวกับว่ากำลังรอคำชี้ขาดที่จะตัดสินชะตากรรมของพวกเขา

 

เด็กทุกคนดูขาดสารอาหารและอ่อนแอ ใบหน้าเล็กๆของพวกเขาสกปรก, และเสื้อผ้าของพวกเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากเศษผ้าขาดๆเลย พวกเขาจับเสื้อผ้าของพ่อแม่ของพวกเขาแน่นด้วยความสงสัยและความหวาดกลัวในดวงตาของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสงสัยและอยากมองลิงค์ใกล้ๆ, และพวกเขาก็ยังกลัวชายแปลกๆคนนี้ด้วย, ดัวนั้นพวกเขาจึงเบือนสายตาออกจากลิงค์อย่างรวดเร็ว พวกเขาหวาดกลัวเหมือนกับกระต่ายตัวน้อยๆ

 

พอเห็นว่าลิงค์ไม่ได้พูดอะไร, แม้แต่กิลเดิร์นก็เริ่มรู้สึกกังวลแล้วในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะกลายเป็นผู้ติดตามของลิงค์ไม่นานนัก, แต่ในตอนนี้, ชื่อเสียงของลิงค์ก็สูงขึ้นเรื่อยๆ, และอำนาจของเขาก็ขยายตัวในอัตราที่น่าตกใจ แม้กระทั่งออร่าของเขาในตอนนี้ก็ยังดูน่ากลัวมากจนมันสามารถกระตุ้นความกลัวของทุกคนได้

 

ทันใดนั้นเอง, ก็มีการเปลี่ยนแปลงในตัวลิงค์  ,

 

เขายกนิ้วของเขาขึ้นแล้วชี้ไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ห่างจากเขาไปไม่ไกล

 

“จับเขาแล้วเอาตัวมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” เขาสั่งทหารสองคนที่อยู่ด้านหลังเขา

 

“นายท่าน, อะไรกะ—” กิลเดิร์นคร่ำครวญด้วยความสับสน

 

ลิงค์ตัดประโยคของกิลเดิร์นด้วยการสะบัดมือของเขาและทหารก็เคลื่อนไหวตามคำสั่งของเขาในทันที

 

ทันใดนั้นเอง, กองกำลังทหารรับจ้างก็ได้กลายเป็นการ์ดติดอาวุธของที่รกร้างเฟิร์ด ลิงค์เป็นลอร์ดของที่รกร้างเฟิร์ดและจอมเวทย์ทรงอำนาจ, ดังนั้นเขาจึงมีอำนาจอย่างเด็ดขาดในกองทหารนี้ จากนั้นทหารสองคนก็วิ่งไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นด้วยความรวดเร็ว

 

เด็กหนุ่มคนนั้นตื่นตระหนักและกำลังจะกลับหลังหันหนี แต่นั่นเป็นความโง่ของเขา, นั่นก็เพราะ, มีทหารอีกคนอยู่ห่างจากเขาไปไม่กี่ฟุตที่เข้ามาสกัดขาของเขาในทันทีและทำให้เขาล้มลงกับพื้น

 

จากนั้นทหารร่างกำยำสองคนก็วิ่งมาแล้วลากตัวเขาไปหาลิงค์ พวกเขาทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นคุกเข่าต่อหน้าเขา

 

บรรยากาศตึงเครียดอย่างมาก, และผู้ลี้ภัยทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ ทารกบางคนดูเหมือนจะสัมผัสถึงความกลัวในอากาศได้และกำลังจะแหกปากร้องออกมา แต่ก่อนที่พวกเขาจะส่งเสียง, เสียงร้องของพวกเขาก็ถูกแม่ของพวกเขาที่อุ้มพวกเขาอยู่ทำให้เงียบเอาไว้

 

ลิงค์ไม่ได้พูดแก้ตัวอะไร เขาเอาคทาของเขาออกมาแล้วใช้มือแห่งนักเวทย์ฉีกเสื้อของเขา, เผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เด็กหนุ่มคนนั้นมีหุ่นดีและดูกำยำมาก, ซึ่งแตกต่างจากที่ผู้ลี้ภัยยากไร้ควรจะเป็น แล้ว, เหนือหัวใจของเขา, ก็มีรอยสักรูปมีดสีเขียวเข้มพร้อมกับมีเลือดไหลลงมาจากมันเจ็ดหยด

 

ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน ร่างกายของเขาเกร็งไปทั้งตัว, และมีออร่าต่อสู้อ่อนๆแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา ไม่มีใครรู้ว่าเขามีมีดปรากฎขึ้นที่มือตอนไหน, แล้วจากนั้นเขาก็ดีดตัวขึ้นอย่างฉับพลันแล้วพุ่งเข้าแทงลิงค์!

 

เรื่องทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นเร็วมากและเหนือความคาดหมายมากจนทุกคนอ้าปากค้างด้วยความหวาดกลัว ดวงตาของกิลเดิร์นถลน, และเขาก็พยายามชักดาบของเขาออกมาเพื่อที่จะวิ่งไปหยุดมีด, แต่ว่าเขาเป็นนักธนู, ดังนั้นความเร็วของเขาจึงสู้นักฆ่าไม่ได้

 

จากนั้น, ก็มีแสงสีขาวอ่อนๆปรากฎขึ้นรอบตัวลิงค์ มันคือเอเดลไวซ์เลเวล 4 แล้วครู่ต่อมาก็มีความมัวในอากาศที่เบื้องหน้าลิงค์ที่สนามพลังต่อต้านเวกเตอร์ปรากฎขึ้น

 

ปัง!

 

นักฆ่าสูญเสียการทรงตัวในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าแล้วถูกโล่ของลิงค์ขัดขวาง เขากระเด็นถอยหลังไปไม่กี่ก้าวก่อนที่จะมีเสียงฟู่วดังขึ้นในตอนที่มือเพลิงขนาดยักษ์อันน่าเกรงขามปรากฎขึ้นแล้วคว้าตัวนักฆ่าเอาไว้ จากนั้นเสียงกรีดร้องโหยหวนของนักฆ่าก็ดังลั่นไปทั่วพื้นที่

 

วินาทีต่อมา, ลิงค์ก็คลายมือขนาดยักษ์ออกซึ่งทำให้นักฆ่าร่วงลงมาที่พื้น เขายังไม่ตาย, และแผลไฟไหม้บนร่างกายของเขาก็ไม่ได้ร้ายแรง, แต่ว่าออร่าต่อสู้ของเขานั้นก็สลายไปแล้วอย่างสมบูรณ์

 

เขานอนหอบอยู่ที่พื้นแล้วจ้องไปที่ลิงค์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

ผู้ลี้ภัยที่อยู่รอบๆลิงค์มองเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ พวกเขาหลายคนอ้าปากค้างด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้สายตาที่พวกเขาจ้องมองลิงค์นั้นเหมือนกับว่าเขาเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามที่สุดที่พวกเขาเคยพบมา เด็กบางคนถึงกับร้องไห้ออกมา ฉากที่แสดงอำนาจของลอร์ดนักเวทย์นั้นได้สลักเข้าไปในความทรงจำของพวกเขา, และในทันใดนั้นเอง, พวกเขาก็รู้ว่าลิงค์เป็นชายที่ “ไม่มีวันทำลายได้” และครอบครอง “พลังระดับพระเจ้า” อันน่าหวาดกลัว

 

จริงๆแล้วนี่เป็นผลลัพธ์ที่ลิงค์คาดการณ์เอาไว้ เขาร่ายเวทย์ขยายเสียงใส่ตัวเองแล้วเดินไปหานักฆ่า

 

“แกเป็นสปายจากสมาคมสินะ?” ลิงค์ถามด้วยน้ำเสียงที่ดังพอที่จะทำให้ทุกคนสามารถได้ยินได้

 

ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นซีดเผือด, แต่เขาก็ยังเงียบอยู่, ซึ่งนี่หมายความได้ว่าข้อกล่าวหานี้เป็นความจริง

 

จากนั้นเหล่าผู้ลี้ภัยก็ส่งเสียงอึกทึกครึกโครม ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมลอร์ดถึงปล่อยการโจมตีที่น่ากลัวอย่างกระทันหัน, นั่นเป็นเพราะชายคนนี้เป็นหนึ่งในพวกโจรสมาคมอันชั่วร้ายนี่เอง ด้วยการเปิดเผยนี้, ความกลัวในหัวใจของพวกเขาก็ลดลงอย่างมหาศาล

 

ลิงค์สังเกตุเห็นปฏิกิริยาของเหล่าผู้ลี้ภัย แล้วเขาก็พบว่ามันน่าพอใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะแสดงพลังอันน่าเกรงขามของเขาเพียงเพื่อข่มขู่คนพวกนี้

 

“เอาตัวมันไปแล้วแขวนเอาไว้ที่ประตูเหนือ!” ลิงค์สั่งทหารที่อยู่ข้างๆเขา

 

ทหารทำตามคำสั่งของเขาในทันที ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องสั้นๆดังมาจากประตูเหนือของเทือกเขามอดไหม้ สปายของสมาคมตายแล้ว

 

ตลอดกระบวนการนี้, ทุกคนในเทือกเขามอดไหม้ตกอยู่ในความเงียบ

 

การกระทำของลิงค์ได้ทิ้งเจตคติอันลึกซึ้งเอาไว้ในใจของเหล่าผู้ลี้ภัย ในสายตาของพวกเขา, ลอร์ดนักเวทย์คนนี้มีสายตาของพระเจ้าและครอบครองพลังเวทย์อันน่าหวาดกลัว แล้วเขาก็เป็นคนที่เด็ดขาดมากๆ, คำสั่งของเขาจะต้องรีบดำเนินการในทันทีที่พวกเขาได้รับ ดังนั้น, ตอนนี้เหล่าผู้ลี้ภัยจึงเชื่องเหมือนกับฝูงแกะเมื่ออยู่ต่อหน้าลิงค์ พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาอยู่ในความปรานีของเขาอย่างสมบูรณ์

 

ในตอนที่ลิงค์สัมผัสได้ถึงปฏิกิริยาของพวกเขา, เขาก็รู้ว่าเขาประสบความสำเร็จตามที่คาดเอาไว้แล้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความอบอุ่นและใจดี เขามีเหตุผลมากมายในการทำสิ่งที่เขาเพิ่งทำไปเมื่อสักครู่นี้ อันที่จริง, การฆ่าสปายจากสมาคมนั้นเป็นแค่เป้าหมายลำดับสองของเขา

 

ผู้ลี้ภัยเหล่านี้มาถึงเร็วเกินไปในช่วงที่ดินแดนของเขาอยู่ในการพัฒนา พวกเขาไม่ได้เห็นรูปแบบจริงๆที่กำหนดเอาไว้, และการก่อสร้างก็ยังอยู่ในระหว่างดำเนินการ พูดอีกนัยนึงก็คือ, ด้วยการที่มีผู้ลี้ภัยมากมายหลั่งใหลเข้ามาในดินแดนของเขา, ก็มีโอกาสที่พื้นที่แห่งนี้อาจจะวุ่นวายเกินไป

 

หากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น, มันก็คงจะเป็นเรื่องยากที่จะแก้ปัญหาในช่วงสั้นๆ มันทำได้แค่รอให้ดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเท่านั้น ดังนั้น, สิ่งที่ฉลาดที่สุดที่ควรทำในตอนนี้ก็คือสร้างอำนาจเบ็ดเสร็จของลอร์ดขึ้นมาเพื่อหลีกเลี่ยงโอกาสที่ดินแดนของเขาจะตกสู่ความโกลาหลในภายหลัง

 

นั่นคือเหตุผลที่ทำไมลิงค์ถึงทำแบบนั้นในตอนที่เขามาถึง เขาใช้เวทมนตร์ที่น่าประทับใจที่สุดเพื่อทำให้ทุกคนจดจำว่าเขาคือลอร์ดของดินแดนนี้และเขาก็จะทำให้มั่นใจว่าคำสั่งจะถูกติดตั้งในพื้นที่นี้

 

หลังจากการกระทำที่รุนแรง, ตอนนี้มันก็ถึงเวลาแสดงด้านที่ใจดีและอ่อนโยนของเขาแล้ว

 

หลังจากที่จัดการกับสปายจากสมาคมเสร็จ, ลิงค์ก็เดินไปยังเนินสูงๆที่ทุกคนจะสามารถเห็นเขาได้และเริ่มแถลง

 

“ผม, บารอน ลิงค์ มอรานี่, ลอร์ดของที่รกร้างเฟิร์ด, ขอต้อนรับทุกท่านที่เข้ามาอยู่ในดินแดนของผม ที่นี่, ตราบใดที่พวกคุณทำตามกฎของผม, คุณก็จะมีชีวิตที่ดีและเป็นอิสระ”

 

ผู้ลี้ภัยถอนหายใจด้วยความโล่งอกในตอนที่พวกเขาได้ยินคำแถลงของลิงค์ หัวใจที่อัดอัดของพวกเขาเริ่มคลายออก, และพวกเขาก็ใจเย็นลงแล้วเริ่มกระซิบกันเอง

 

“ลอร์ดคนนี้ยังหนุ่มมากเลย” หนึ่งในพวกเขากระซิบ

 

“ข่าวลือเป็นความจริง” อีกคนพูด “เวทย์มนตร์ของเขาทรงพลังมาก!”

 

“เขาไม่ใช่แค่น่าเกรงขามและมีบารมีเท่านั้นนะ, เขายังฉลาดมากอีกด้วย!” ความคิดเห็นจากหนึ่งในผู้ลี้ภัย “นายไม่เห็นหรอว่าเขาหาตัวโจรจากสมาคมได้ด้วยการมองแค่ปาดเดียวเองนะ?”

 

ลิงค์รู้ว่าเขาทำได้ดีหลังจากที่ได้ยินความคิดเห็นเหล่านี้ ตอนนี้งานที่นี่เสร็จแล้ว, เขาตัดสินใจแล้วว่ามันถึงเวลาที่จะกลับแล้ว

 

“เรียกเจ้าหน้าที่ทุกคนมาประชุมด้วย” ลิงค์พูดกับกิลเดิร์น “ฉันมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่จะต้องกำหนดให้พวกนายทุกคน”

 

Advent of the Archmage

Advent of the Archmage

Type: Author: , ,
เรื่องย่อ ลิงค์เป็นอาร์จเมจที่เก่งที่สุดในทุกๆเซิร์ฟเวอร์ เขาเพิ่งจะโค้นล้มบอสที่แข็งแกร่งที่สุด,เจ้าแห่งความลึก โนโซม่า ด้วยปาร์ตี้ของเขา อย่างไรก็ตาม,แทนที่เขาจะกลับไปที่เมื่อง เขากลับถูกส่งตัวไปที่พื้นที่ลับด้วยพิกเซลCG มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสูญญากาศ และภายในนั้นก็ได้มีเสียงที่ยิ่งใหญ่และมากด้วยอำนาจที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าแห่งแสงสว่างดังขึ้น “ลิงค์ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยชีวิตที่จะดึงโลกแห่งฟิรูแมนออกจากความปั่นป่วนไหม?” ภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้มันอะไรกัน! ถ้ามันเป็นโลกจริง ลิงค์ คงจะปฏิเสธไปในทันที อย่างไรก็ตามเขาก็มีความแน่วแน่ที่จะเป็นฮีโร่ในเกมส์ “จัดไปเลย!” ลิงค์ ตอบอย่างมั่นใจ “ถ้างั้นก็ขอให้เจ้าโชคดี” และนั่นจะเป็นการเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วย เวทย์มนตร์,มิตรภาพ,การทรยศ,ความรัก และความสิ้นหวังของ ลิงค์ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปของฟิรุแมน Link was the top Archmage in the entire server. He had just defeated the strongest boss, the Lord of The Deep, Nozama with his party. However, instead of going back to town, he was transported to a secret location with pixelated CG. It sort of felt like a vacuum, and within it came a glorious and commanding voice that calls himself the God of Light. “Link, would you be willing to be the saviour who will pull the World of Firuman out from the churning abyss?” What a huge mission! If it was in the real world, Link would have rejected it immediately. However, he was bent on being the hero in game. “Bring it on!” Link answered confidently. “Then, best of luck.” And so began Link’s journey of magic, friendship, betrayal, love and despair in the ever changing World of Firuman.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset