Advent of the Archmage – ตอนที่ 364: เริ่มการต่อสู้ (1)

 

Chapter 364: เริ่มการต่อสู้ (1)

 

ในทัศนวิสัยของลิงค์, ข้อมูลเกี่ยวกับดาบลอร์ดพายุได้เปลี่ยนไป

 

ราชามังกรพิโรธ, เปลวเพลิงสยบโลกา

 

ระดับ: ระดับตํานานขั้นต้น

 

สภาพ: กึ่งผนึก

 

ผล 1 : ด้วยการใช้พลังมังกร 1,000 แต้ม, ความพิโรธของราชามังกรจะถูกเปิดใช้, และเพิ่มความแข็งแกร่งของผู้ใช้สิบเท่า, ความเร็วห้าเท่า, และความอดทนเพิ่มขึ้นสองเท่า

 

ผล 2 : พลังโจมตีเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 700%

 

ผล 3 : คมกริบไร้เทียมทาน ดาบเล่มนี้ไม่ได้ตัดได้แค่ร่างกายภาพเท่านั้น แต่ยังตัดเวทมนตร์ได้ด้วย

 

ผล 4 : การโจมตีทั้งหมดจะกลายเป็นการโจมตีหมู่ในรัศมี 600 ฟุต ความเสียหายหมู่เท่ากับ 10% ของพลังโจมตี

 

(หมายเหตุ: มีแค่นักรบที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่มีสิทธิ์ถือครองข้า!)

 

หัวใจของลิงค์เต้นรัว เขามองดาบในสภาพถึงผนึก “สําเร็จไหม? ผมทําให้ท่านแข็งแกร่งขึ้นรึเปล่า?”

 

“เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ว่าแต่, เจ้าสามารถใส่พลังมังกรเข้ามาในตัวข้าอีกได้ไหม? มันจะช่วยให้ข้าทําลายผนึกได้เร็วขึ้นอีก” ดาบวิญญาณตอบกลับ

 

“เข้าใจแล้ว”

 

ลิงค์เหน็บดาบในตํานานเล่มใหม่เอาไว้ที่เอวของเขาแล้ว เอาคทาเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ออกมา คทานี้ยังใช้งานได้ดีอยู่ ภายใต้ผลของคลื่นมานา, การร่ายเวทย์ด้วยคทานี้ ยังแข็งแกร่งกว่าดาบเวทมนตร์ราชามังกรพิโรธเล็กน้อย

 

ในตอนที่ต่อสู้, เขาสามารถถือดาบในมือขวาและคทาในมือซ้าย

 

ในที่สุด, ท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดํา ลิงค์กลับไปที่ห้องของเขาจากระเบียงหอคอยเวทมนตร์

 

มันยังเป็นช่วงค่ำอยู่ และลิงค์ก็ยังไม่เหนื่อย เขาฝึกรูปแบบดาบขั้นพื้นฐานในห้องของเขาหลังจากนั้น, ในขณะที่เขากําลังเตรียมตัวดูหนังสือก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก้อก ก้อก

 

ลิงค์ชี้ไปที่ประตู, แล้วเปิดมันที่ด้านนอกประตูมีไฮเอลฟ์อยู่สองคน, มิลด้ากับโรมิลสัน

 

“ตื่นแล้วหรอ? เข้ามาสิ” ลิงค์พูด

 

ในช่วงเวลาแห่งการฝึกฝนที่ผ่านมานี้, พวกเขาทั้งสองต่างก็ทํางานตัวเป็นเกลียว, พวกเขาทํางานหนักมากจนลิงค์มองเห็นวงกลมสีดํารอบดวงตาของเขา อย่างไรก็ตาม, ครั้งนี้, พวกเขาดูสึกเหิมมากกว่าก่อนหน้านี้ 

 

พอพวกเขาเข้ามาในห้อง, มิลด้าก็คว้าเก้าอี้มานั่งในขณะที่โรมิลสันยืนอยู่ข้างหลังเธอ

 

“พรุ่งนี้พวกเรายังต้องฝึกอีกไหม?” มิลด้าถาม เธอมองดาบที่อยู่ในมือของลิงค์อย่างสงสัย อย่างไรก็ตาม, เธอรู้ว่านักเวทย์ทุกคนมีความลับเป็นของตัวเอง, ดังนั้นเธอจึง เลือกที่จะไม่ถาม

 

“พรุ่งนี้หรอ? ฝึกสิ, ทําไมจะไม่หล่ะ? แต่พวกเราจะฝึกแค่ง่ายๆเท่านั้นจะได้ไม่ล้าเกินไป” ลิงค์เองก็นั่งลงเหมือนกัน เขารู้สึกได้ลางๆว่าสงครามกําลังจะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ ในเมื่อรูปแบบเวทมนตร์เรียบร้อยแล้ว, เขาจึงตัดสินใจลําดับความสําคัญโดยการทําให้มั่นใจว่าเหล่านักเวทย์จะได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ

 

“ดีเลย” มิลด้าพูดด้วยความโล่งอก “ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้พวกข้าเหนื่อยมากจริงๆ”

 

โรมิลสันพูดเสริม “แต่พวกเราก็ได้ประโยชน์บ้างเหมือนกันนะ มานาของข้าเพิ่มขึ้นมากและมาถึงขั้นกลางของเลเวล 7 แล้ว ส่วน, องค์หญิงเองก็ไปถึงจุดสูงสุดของเลเวล 7 แล้ว”

 

“เยี่ยมเลย, ถือว่าเป็นการพัฒนาที่ยอดมากเลยนะ” ลิงค์ชื่นชม

 

องค์หญิงมิลด้าหัวเราะแห้ง “พวกข้าเทียบกับเจ้าไม่ได้หรอก ข้ารู้สึกว่ามีพลังมังกรอันแข็งแกร่งซ่อนอยู่ในร่างกายของเจ้านะ ของขวัญจากราชินีมังกรแดงหรอ?”

 

พลังของราชินีมังกรแดงเป็นเหมือนกับเมล็ดพันธุ์ที่มอบประโยชน์ให้กับลิงค์อย่างมากมาย จะให้เรียกว่าของขวัญก็คงจะไม่ผิด ลิงค์พยักหน้าแล้วพูด “ใช่ เธอมีอะไรจะคุยรีเปล่า?”

 

“มีสิ, แล้วก็ค่อนข้างจริงจังด้วย”

 

ในขณะที่พูด, องค์หญิงมิลด้าก็เอาจดหมายฉบับหนึ่งออกมา

 

จดหมายฉบับนี้มีรูปร่างเหมือนใบไม้และมีตราผนึกเป็น รูปต้นไม้แผ่กิ่งก้านสาขาผนึกนั้นถูกทําลายไปแล้ว องค์หญิงมิลด้าพูด “แม่ของข้าเป็นคนเขียนจดหมายฉบับนี้ แม้ ว่าท่านจะเป็นราชินีของไฮเอลฟ์, แต่ท่านก็เป็นตัวแทนของสมาคมมรกตด้วย ซึ่งท่านได้นําข่าวอันน่าวิตกมาบอก”

 

ลิงค์รับจดหมายแล้วเอากระดาษที่อยู่ข้างในออกมา เปิดอ่านดูคร่าวๆ ในขณะที่อ่านมัน, หัวใจของเขาก็สั่นระรัว เขามีความรู้สึกมากมายผสมอยู่เกี่ยวกับเรื่องที่อยู่ข้างในนี้

 

ในจดหมาย, ราชินีได้เขียนว่าเนตรมรกตของสมาคมมรกตนั้นพบว่าความหนาแน่นของมานากําลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง, ทําให้กฎธรรมชาติของโลกถูกทําลายสมาคม มรกตเห็นว่ามันเป็นปัญหาร้ายแรงมากๆ, ไม่ได้น้อยไปกว่าภัยพิบัติมานาเมื่อ 2,000 ปีก่อนเลย 

 

ราชินีแนะนําให้องค์หญิงมิลด้ากลับไปที่เกาะรุ่งอรุณในทันทีหลังจากการต้านทานการโจมตีของกองทัพแห่งความมืด

 

สิ่งที่ทําให้ลิงค์มีความสุขก็คือว่าเขาไม่ต้องต่อสู้ ด้วยตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว สมาคมนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในฟิรุแมน, สมาคมมรกตได้พบปัญหานี้แล้ว นี่มันเยี่ยมไปเลย!

 

สิ่งที่ทําให้ลิงค์รู้สึกตกใจก็คือการที่สมาคมมรกตบอกว่าปัญหานี้อยู่ในระดับเดียวกับภัยพิบัติมานาที เคยเกิดขึ้นในอดีตซึ่งหมายความว่ามีโอกาสสูงมาก, ประมาณ 80 ถึง 90 เปอร์เซนต์, ที่นี่จะพัฒนาไปสู่ภัยพิบัติครั้งยิ่งใหญ่

 

ภัยพิบัติมานาเมื่อ 2,000 ปีก่อนนั้นเริ่มขึ้นเพราะเอลฟ์นักเวทย์ในตํานานคนนึง

 

นักเวทย์มากพรสวรรค์ผู้นี้ได้พบข้อบกพร่องในกฎธรรมชาติของฟิรุแมนและตัดสินใจที่จะทําการทดสอบข้อบกพร่องที่ไม่ธรรมดานี้ และในท้ายสุด, เขาก็ได้เริ่มภัยพิบัติมานา

 

ในปีนั้น, ความหนาแน่นของมานาในโลกได้ลดลงไป 90 เปอร์เซนต์ ทั้งฟิรุแมนกลายเป็นเหมือนกับลูกโป่งแฟบๆ 

 

ในปีนั้น, เอลฟ์ยังคงเป็นผู้ปกครองทวีปอํานาจของพวก เขามีพื้นฐานมาจากเวทมนตร์, และพวกเขาก็พึ่งพาเวทมนตร์ในการปกครองทวีปมนุษย์และมนุษย์สัตว์เคยเป็นทาสของเอลฟ์ในขณะที่ยับบ้า, คนแคระ, และเผ่าในตํานานอื่นๆเคยถูกเหล่าเอลฟ์กดดัน

 

ผลของภัยพิบัติมานานั้นทําให้เหล่าเอลฟ์สูญเสียอํานาจทั้งหมดไปอย่างรวดเร็ว หลังจากเหตุการนั้น, มนุษย์, มนุษย์สัตว์, และชนเผ่าย่อยอื่นๆต่างก็พากันหลบหนีออกมาจากอํานาจของเอลฟ์ในขณะที่ยับบ้า และคนแคระเองก็เริ่มก่อตั้งอาณาจักรของตัวเอง 

 

ท่ามกลางความวุ่นวาย, ในด้านของเอลฟ์เองได้แบ่งเป็นสองฝ่าย ฝ่ายแรกเกี่ยวกับภพมืด, และเริ่มบูชาราชินีแมงมุมลอร์ธและใช้ศิลปะแห่งความมืดในการเปลี่ยนแปล งร่างกายของพวกเขาและถลําเข้าสู่ความมืด ซึ่งต่อมาฝ่ายที่ว่านี้ก็ได้กลายมาเป็นดาร์คเอลฟ์

 

ส่วนอีกฝ่ายนั้นได้หลบหนีมายังเกาะรุ่งอรุณ ฝ่ายนี้ยังคงยึดคําสอนของเอลฟ์โบราณต่อไป เพื่อที่จะทําให้ตัวเองแตกต่างจากดาร์คเอลฟ์, พวกเขาจึงเรียกตัวเองว่าไฮเอ ลฟ์

 

นี่คือประวัติศาสตร์ของฟิรูแมน

 

ตอนนี้, โลกกําลังจะเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ด้วยเหตุผลที่คาดไม่ถึงบางอย่าง, ความหนาแน่นของมานากําลังสูงขึ้น เผ่าอื่นยังไม่รู้เรื่องนี้แต่เอลฟ์จะไม่พบมันได้ยังไงหล่ะ?

 

ลิงค์คืนจดหมายให้มิลด้าแล้วพูด “นี่เป็นข่าวร้ายจริงๆ ฉันคิดว่าฉันรู้เหตุผลที่มานาเพิ่มสูงขึ้นอย่างกระทันหันนะ” 

 

องค์หญิงมิลด้าประหลาดใจ “อะไรนะ! เจ้ารู้หรอ? เป็นฝีมือใคร?”

 

โรมิลสันเองก็ตกตะลึง

 

ลิงค์ส่ายหัว “ตอนนี้ฉันยังอธิบายไม่ได้รอจนกว่าการต่อสู้จะจบแล้วกันนะ ฉันมีความรู้สึกว่าดาร์คเอลฟ์กําลังจะมาที่นี่ในเร็วๆนี้!”

 

องค์หญิงมิลด้ากับโรมิลสันสบตากัน วินาทีต่อมาองค์หญิงมิลด้าก็พยักหน้า “เข้าใจแล้ว ขอให้ชัยชนะอยู่แก่ฝ่ายเรา!”

 

ลิงค์พยักหน้า “มันดึกแล้ว ทั้งสองคนรีบไปนอนพักเถอะ ตอนนี้ให้ความสําคัญกับการฟื้นฟูเรี่ยวแรงและการเตรียมตัวสําหรับการต่อสู้จะดีกว่านะ”

 

ไฮเอลฟ์พยักหน้าและบอกลา

 

หลังจากที่ออกมาจากห้องของลิงค์แล้วเดินลงมาจากชั้นบนของหอคอยเวทมนตร์, โรมิลสันก็ถามขึ้นมาอย่างกระทันหัน “องค์หญิง, ท่านรู้สึกไหมว่าลิงค์กําลังระวังพวกเราอยู่?”

 

“ระวังหรอ? เขาเนี่ยนะ? เจ้าคิดมากไปรึเปล่า?” องค์หญิงมิลด้าถาม

 

“ก็เป็นไปได้ครับ แต่ยังไงซะ, เขาก็เป็นเผ่ามนุษย์ จะเป็นไปได้ไหมว่า…เขาจะกลายเป็นปฏิปักษ์กับเผ่าไฮเอลฟ์ของพวกเรา?”

 

องค์หญิงมิลด้าเหล่ตา เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของเธอ “ช่างเถอะ, เลิกพล่ามไร้สาระได้แล้ว ข้าคิดว่าเจ้าต้องเหนื่อยแน่ๆ ไปพักซะ!”

 

“ครับองค์หญิง!” โรมิลสันตบหัวตัวเอง “ข้าต้อง เสียสติไปแล้วแน่ๆ”

 

พอพูดจบ, เขาก็กลับไปที่ห้องของเขา

 

องค์หญิงมิลด้ามองเขาเดินจากไปจนมั่นใจว่าเขาเข้าไปใน ห้องแล้วก่อนที่จะเข้าห้องของตัวเอง หลังจากที่เธอเข้ามาในห้องและปิดประตู, องค์หญิงมิลด้าก็ทําสีหน้าจริงจัง

 

เธอเดินไปที่โต๊ะแล้วเอาจดหมายอีกฉบับนึงออกมา จดหมายฉบับนี้ก็มาจากแม่ของเธอ, องค์ราชินีจดหมายฉบับนี้ มาถึงเมื่อครึ่งเดือนก่อน, และรายละเอียดของมันก็ง่ายมาก “เพื่อให้ประชาชนของพวกเราฟื้นฟูอํานาจได้สําเร็จ, อํานาจของเผ่าบบษย์ไม่สามารถสงกว่าเผ่าพับธ์ของพวกเราได้

 

“เจ้าต้องหาโอกาสทําตามแผนการของไบรอันท์จากเมื่อ 300 ปีก่อนให้สําเร็จ”

 

ในขณะที่มองจดหมาย, องค์หญิงมิลด้าก็ยิ้มอย่างขมขื่น แม่, แม่ไม่เคยเจอเขา, และไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเขาเป็นคนยังไง ถ้าแม่เคยเจอเขามาก่อน, ข้ารู้ว่าท่านคงไม่ตัดสินใจผิดแบบนี้

 

เธอรู้สึกว่าแม่ของเธอกังวลมากเกินไป

 

ในขณะที่เก็บจดหมาย, องค์หญิงมิลด้าก็ถอนหายใจออกมา หัวใจของเธอหนักอึ้งด้วยความเหนื่อยล้า, และเธอก็หลับไปในทันทีที่ทิ้งตัวลงบนเตียง มันเป็นคืนที่เงียบสงบ

 

ในเช้าวันต่อมา, ลิงค์ทําการฝึกซ้อมเล็กน้อยก่อนที่จะปล่อยให้เหล่านักเวทย์ไปพักผ่อน

 

เหล่านักเวทย์ต่างก็เหนื่อยล้าจากการฝึกหนักมาหลายวัน ตอนนี้พอพวกเขามีโอกาสพักผ่อน, พวกเขาหลายคนมีสีหน้าดีใจ แต่ก็ยังไม่มีพวกเขาคนไหนที่จะกล้าผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่ พวกเขาส่วนใหญ่กลับไปที่ห้องของเขา เพื่อนอนต่อเพื่อฟื้นฟูเรี่ยวแรงของพวกเขา

 

ลิงค์กลับไปศึกษาหนังสือเวทมนตร์ของเขาต่อ ในตอนที่เขาหยุด, เขาก็จะไปฝึกกับนานะ แล้วเขาก็ยังยับยั้งตัวเองไม่ให้โหมเกินไป แล้วทําจิตใจให้แจ่มใสตลอดทั้งวัน

 

ในขณะที่เขามองท้องฟ้าอันมืดมิดข้างนอกหน้าต่าง, หัวใจของลิงค์ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง

 

กองทัพดาร์คเอลฟน่าจะมาถึงที่นี่ในอีกไม่กี่นาทีนี้แน่ๆ ลิงค์คิด

 

ซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ, ในเวลาห้าทุ่ม, นักเวทย์ที่มีหน้าที่ในการส่งสัญญาณเตือนได้ปล่อยเวทย์แสงขนาดยักษ์ขึ้นฟ้าในเวลาเดียวกันนั้นเอง, กระดิ่งเตือนก็เริ่มดังขึ้น

 

“ศัตรูบุก!” มีความสั่นสะเทือนจากการโจมตีของศัตรูและเสียงตะโกนดังมาจากนอกกําแพงป้อม

 

กองทัพดาร์คเอลฟ์มาถึงแล้ว!

 

Advent of the Archmage

Advent of the Archmage

Type: Author: , ,
เรื่องย่อ ลิงค์เป็นอาร์จเมจที่เก่งที่สุดในทุกๆเซิร์ฟเวอร์ เขาเพิ่งจะโค้นล้มบอสที่แข็งแกร่งที่สุด,เจ้าแห่งความลึก โนโซม่า ด้วยปาร์ตี้ของเขา อย่างไรก็ตาม,แทนที่เขาจะกลับไปที่เมื่อง เขากลับถูกส่งตัวไปที่พื้นที่ลับด้วยพิกเซลCG มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสูญญากาศ และภายในนั้นก็ได้มีเสียงที่ยิ่งใหญ่และมากด้วยอำนาจที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าแห่งแสงสว่างดังขึ้น “ลิงค์ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยชีวิตที่จะดึงโลกแห่งฟิรูแมนออกจากความปั่นป่วนไหม?” ภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้มันอะไรกัน! ถ้ามันเป็นโลกจริง ลิงค์ คงจะปฏิเสธไปในทันที อย่างไรก็ตามเขาก็มีความแน่วแน่ที่จะเป็นฮีโร่ในเกมส์ “จัดไปเลย!” ลิงค์ ตอบอย่างมั่นใจ “ถ้างั้นก็ขอให้เจ้าโชคดี” และนั่นจะเป็นการเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วย เวทย์มนตร์,มิตรภาพ,การทรยศ,ความรัก และความสิ้นหวังของ ลิงค์ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปของฟิรุแมน Link was the top Archmage in the entire server. He had just defeated the strongest boss, the Lord of The Deep, Nozama with his party. However, instead of going back to town, he was transported to a secret location with pixelated CG. It sort of felt like a vacuum, and within it came a glorious and commanding voice that calls himself the God of Light. “Link, would you be willing to be the saviour who will pull the World of Firuman out from the churning abyss?” What a huge mission! If it was in the real world, Link would have rejected it immediately. However, he was bent on being the hero in game. “Bring it on!” Link answered confidently. “Then, best of luck.” And so began Link’s journey of magic, friendship, betrayal, love and despair in the ever changing World of Firuman.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset