Advent of the Archmage – ตอนที่ 40: จัดการให้หมดในครั้งเดียว

การที่คนบ้าแปลกประหลาด ที่ดูโง่เง่าและน่าขบขัน เข้ามาในอ่าวคนเดียวแล้วเริ่มพูดดูถูกเหนียดหยามหัวหน้าของพวกเขา ใครจะไปทนได้กันล่ะ?

 

“ฆ่ามันซะ! ฆ่ามันซะ!”

 

“ยิงมันด้วยธนูเลย! ทำให้มันกลายเป็นเม่นซะ! ”

 

“ถลกหนังมันทั้งเป็นเลย! มันจะได้เรียนรู้บทเรียนที่มันจะจดจำไปตลอดชีวิต!”

 

พื้นที่ของอ่าวมีขนาดใหญ่และต้นไม้ถูกตัดลงทั้งหมด ที่ดินของอ่าวเป็นรูปวงรีและรอบๆก็เรียงรายไปด้วยกระท่อมไม้ประมาณยี่สิบหรือสามสิบหลัง มันดูเหมือนกับเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่กลางอ่าวเป็นที่ราบลุ่มและตรงกลางก็เป็นถ้ำ

 

ร่างอวตารของ แจ็คเกอร์ บุกเข้ามาในที่โล่งและยืนอยู่ที่นั่นขณะที่เขากระแทกโล่โลหะด้วยค้อนสงครามในมือ “วิคเตอร์ ออกจากถ้ำมาเดี๋ยวนี้ ถ้าแกยังมีลูกป๋องแป๋งห้อยอยู่ก็ออกมา แล้วมาดวลกันซะ!” เขาตะโกน

 

ร่างอวตารยังคงพ่นคำดูถูกออกมาเรื่อยๆ ทำให้พวกโจรโกรธยิ่งกว่าเดิม

 

สมาชิกภราดรแห่งความมืดค่อยๆออกมาจากกระท่อมที่ตั้งอยู่รอบๆพื้นที่โล่งอย่างช้าๆ พวกเขาเพียงแค่ยืนอยู่รอบ ๆ ร่างอวตารโดยที่ไม่มีใครทำอะไรเลย

 

โจรพวกนี้มีอาวุธที่คุณภาพดีกันทั้งนั้น คนที่อยู่ใกล้กับร่างอวตารที่สุดถือดาบมือเดียวและโล่ เมื่อดูจากการสะท้อนแสงของมัน มันน่าจะทำมาจากเหล็ก แถมพวกเขายังสวมชุดเกราะหนังสีดำที่มีคุณภาพดีและแผ่นโลหะป้องกันซึ่งมีทั้งความสวยงามและดูใช้ได้จริง โจรที่อยู่ไกลที่สุดสวมชุดเกราะหนังเหมือนกัน แต่พวกเขาถือธนูยาวไว้ในมือของพวกเขาและธนูของพวกเขาทั้งหมดก็เล็งไปยังผู้บุกรุก

 

ที่นั่นมีโจรอยู่ประมาน70คน แต่ว่าไม่มีใครรีบร้อนที่จะขยับตัวเลย

 

โจรคนหนึ่งที่ถือดาบคู่อยู่ในมือเดินออกมาจากฝูงชน เขาหัวเราะเยาะร่างอวตารแล้วพูด “ผู้นำของพวกเราจะไม่ยอมรับคำท้าของใครทั้งนั้น ถ้าแกต้องการที่จะสู้กับเขาแกจะต้องเอาชนะพวกเราก่อน!”

 

โจรคนนั้นสวมชุดเกราะที่มีคุณภาพดีกว่าคนอื่นที่อยู่รอบตัวเขา แล้วเขายังสวมหมวกเหล็กอีกด้วย เขาน่าจะเป็นหัวหน้าหน่วยย่อยของพวกโจรในอ่าว

 

ร่างอวตารไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่เขาแค่เปลี่ยนไปยืนด้วยท่าป้องกันแทน

 

“เหอะ! สุดท้ายแล้วแกก็เป็นแค่ไอโง่สินะ!” หัวหน่วยคนนั้นเดินกลับเข้าไปในฝูงชน

 

มีคนทั้งหมด 75 คนอยู่รอบๆผู้บุกรุก ธนูของพวกเขาง้างเอาไว้พร้อมแล้ว แม้ว่าผู้บุกรุกจะเป็นนักรบเลเวล 6 ที่เต็มไปด้วยเกราะเหล็กเต็มตัว แต่เขาก็คงต้องแพ้เมื่อนักธนูทั้งหมดยิงลูกศรลงมาที่เขา

 

ในตอนที่โจรทั้งหมดทุ่มความสนใจไปที่ร่างอวตาร กิลเดิร์น ก็ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “จะให้โจมตีเลยไหมครับ?”

 

ลิงค์ ส่ายหน้า “อย่าพึ่ง รอให้ร่างอวตารขยับตัวก่อน แล้วก็ กิลเดิร์น เป้าหมายของนายคือตัวหัวหน้าหน่วยนั่น จัดการมันในทีเดียวเลยนะ”

 

หลังจากการโจมตีครั้งแรกเกิดขึ้นจะมีการหยุดพักก่อนการโจมตีครั้งต่อไป ช่องว่างนี้เป็นช่วงเวลาที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับพวกเราที่จะตอบโต้ ถ้าออกไปตอนนี้ความเสี่ยงที่จะโดนลูกศรที่กระจายมาสูงเกินไป

 

ทหารรับจ้างทั้งสามคนมีประสบการณ์ในการต่อสู้อย่างโชคโชน ดังนั้น พวกเขาจึงตอบด้วยการพยักหน้าอย่างสุภาพเพียงเท่านั้น

 

ลิงค์ หายใจเข้าและจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาก็สงบลง สีหน้าที่อ่อนโยนของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยและตอนนี้เขาก็ดูเคร่งขรึมและใจเย็น

 

ในช่วงเวลานั้นเขามุ่งความสนใจไปที่พลังงานทั้งหมดและเข้าสู่สภาพเยือกเย็นอย่างสมบูรณ์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการร่ายเวทย์มนตร์

 

ในขณะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆตัว ลิงค์ เชื่อมต่อกันเหมือนการไหลของน้ำ อารมณ์ทุกอย่างในตัวเขาหายไป และสิ่งที่เขาเห็นตอนนี้มีเพียงแค่เป้าหมายที่อยู่ข้างหน้าเขาเท่านั้น การไหลของเวลาดูเหมือนจะชะลอตัวลง การเตรียมพร้อมสำหรับการร่ายเวทย์มนตร์เสร็จสิ้น

 

ดวงตาของเขาจดจ่ออยู่ที่วงล้อมของพวกโจร ร่างอวตารที่อยู่ตรงกลางของศัตรูของพวกเขาลดศีรษะลงในทันทีและทำท่าราวกับจะพุ่งเข้าปะทะ

 

“ฆ่ามันซะ!” หัวหน้าโจรออกคำสั่ง

 

เสียงปล่อยสายธนูดังขึ้นและลูกธนูกว่าสี่สิบลูกก็ยิงเข้าใส่ร่างอวตาร ร่างกายทั้งหมดของเขาได้ปกคลุมไปด้วยลูกศรไม้อย่างรวดเร็ว

 

แต่ร่างอวตารยังไม่ตาย โครงสร้างเวทมนต์ภายในร่างกายของเขายังไม่เสียหายและเขายังคงเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

 

พวกโจรทั้งหมดต่างก็รู้สึกตกใจ ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่พวกเขากำลังเห็น

 

ครู่ต่อมาหนึ่งในพวกโจรก็สังเกตเห็นร่างที่ล้มลงของหัวหน้าของพวกเขา ลูกศรถูกยิงทะลุดวงตาของเขาและเจาะเข้าไปในสมอง เขาตายแล้ว พวกโจรเริ่มตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น

 

มีคนยิงพลาดไปโดนหัวหน้าหรอ? แต่พวกเรายิงในระยะทางสั้นนิดเดียวเองนะ ใครจะทำเรื่องผิดพลาดโง่ๆเช่นนี้ได้? พวกโจรคิดในใจ

 

ทันใดนั้นก็มีการระเบิดอย่างรวดเร็วดังก้องไปทั่วอ่าว

 

ปัง!ปัง!ปัง!

 

หลังจากเกิดการระเบิด พวกนักธนูก็ล้มลง

 

ใบหน้าของนักธนูเหล่านั้นต่างก็ดูน่าสยดสยองและเละเทะไปด้วยเนื้อหนังและเลือด จมูกตาและริมฝีปากของพวกเขาแตกเป็นชิ้น ๆ พวกเขาทั้งหมดถูกกำจัดแล้ว

 

การโจมตีที่น่ากลัวมาจากทางไหนก็ไม่รู้และพวกโจรก็เริ่มตกใจ แต่ละคนหันซ้ายหันขวาอย่างสงสัยเพื่อหาศัตรูที่มองไม่เห็น

 

หลังจากนั้นประมาณสองวินาที คนที่ตาดีที่สุดในหมู่พวกเขาก็ระบุสถานที่ของผู้ที่โจมตีได้ ผู้ที่โจมตีกำลังซ่อนตัวอยู่หลังกระท่อมไม้ พวกเขามีทั้งหมดสี่คน เบื้องหลังมีคนตัวใหญ่ที่ดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก มีบอลเพลิงพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งบอลเพลิงนั้นมีประมาณ 20 ลูกที่ถูกปล่อยออกมาภายในหนึ่งวินาที โดยที่แต่ละลูกมีเป้าหมายที่นักธนูแต่ละคน

 

ในเวลาเพียงสองวินาที บอลเพลิงขนาดเล็กจำนวน 40 ลูก ก็ถูกยิงออกมาและระเบิดเมื่อมันกระทบกับเป้าหมาย หลังจากนั้นนักธนูทุกคนก็ล้มลงใบหน้าของพวกเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครรอดชีวิตเลย

 

หลังจากได้รับประสบการณ์จากแกลดสโตน ลิงค์ ก็เคยชินกับการเห็นเลือด การฆาตกรรมและความตายแล้ว เขาไม่มีความเมตตาต่อพวกโจรเหล่านี้ ยังไงซะพวกเขาก็เป็นคนเลว!

 

นักธนูทั้งหมดตายแล้ว เหลือแค่พวกโจรที่มีดาบกับโล่เท่านั้น ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถโจมตีระยะไกลได้แล้ว

 

“นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?” โจรคนหนึ่งพูดออกมาเสียงดัง

 

เหล่าทหารรับจ้างต่างก็เบนสายตาหนีกับเหตุการณ์อันน่าสยดสยองที่อยู่เบื้องหน้าของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกตกตะลึง

 

ในสายตาพวกเขา ได้เห็นพวกนักธนูตายลงทีละคนๆเหมือนกับแมลง มันเหมือนกับแถวของข้าวสาลีที่ถูกตัดโดยเคียวของเทพเจ้าแห่งความตาย แต่ละคนต่างก็ตายไปอย่างไร้ความหมาย

 

นี่คือเวทมนต์จริงๆหรอ? นักเวทย์ที่แข็งแกร่งเป็นอย่างนี้สินะ?

 

ถึงแม้ว่า ลิงค์ จะอธิบายกับพวกเขาแล้วว่าถ้าเขามีเวลาสองวินาทีในการร่ายเวทย์ เขาสามารถกำจัดศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาได้ แต่พวกเขาก็ยังไม่พร้อมสำหรับภาพอันน่าสยดสยองนี้ มันส่งผลกระทบอย่างมากต่อทหารรับจ้างทั้งสามคน มันโหดร้ายมากเกินไป!

 

“ไปกันเลย! พุ่งไปข้างหน้าได้แล้ว! ” ลิงค์ พูดขึ้นมากระทันหัน ในหัวของเขา เขาคิดว่าเวทมนตร์ระดับต่ำมันน่าเบื่อ ถ้าเป็นเวทมนตร์ระดับสูงเช่นเวทย์เลเวล4 พายุสายฟ้า หรือเวทย์เลเวล4 ระเบิดเพลิง มันคงไม่มีปัญหาที่จะเจอกับศัตรูเยอะขนาดนี้

 

แจ็คเกอร์ พุ่งเข้าไปโดยไม่คิดอะไร แล้ว ลูซี่ กับ กิลเดิร์น ก็ตามเขาไป พวกเขาต่างก็รู้สึกหวาดกลัวเหมือนกับพวกโจร

 

แต่อย่างไรก็ตาม พวกโจรก็ดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว

 

“นั่นมันนักเวทย์! หาที่กำบังเร็วเข้า! ” มีคนหนึ่งในหมู่พวกโจรตะโกนขึ้น แต่พอเขาพูดจบลูกแก้วสีจางๆก็ยิงผ่านมาและชนเข้ากับใบหน้าของโจร และทิ้งไว้แค่ร่องรอยของแสง

 

ปัง! เสียงกระแทกดังมากจนเหมือนจะทำให้ต้นไม้ขนาดใหญ่โค่นได้ เช่นเดียวกับที่ใบหน้าของโจรที่ถูกระเบิด

 

โจรล้มลงไปกับพื้นอย่างเงียบงัน

 

โจรคนอื่น ๆ ตกใจมากพวกเขาตะลึงจนขยับตัวไม่ได้ พวกเขาปกปิดใบหน้าของพวกเขาด้วยโล่ของพวกเขาและปกปิดพวกเขาจาก ลิงค์ ด้วยความหวาดกลัว บางคนวิ่งไปทางกระท่อมบางคนไปทางถ้ำในส่วนลึกของอ่าว ทุกๆคนต่างวิ่งหนีการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัว

 

เหตุการณ์เกิดขึ้นตามที่ ลิงค์ คาดเอาไว้ เขาเลือกที่จะใช้เวทมนตร์เพื่อทำให้โจรกลัวและทำให้พวกมันตื่นตระหนก

 

ในอีกสองวินาทีเขาใช้ลูกแก้วไปอีก 40 ลูก ซึ่งแต่ละลูกก็ยิงโดนเป้าหมายอย่างแม่นยำ ลิงค์รู้สึกเหนื่อยจากการที่ต้องใช้สมาธิอย่างมากของเขา เขาเริ่มปวดหัวขึ้นมาดังนั้นเขาจึงต้องลดความเร็วในการร่ายเวทย์ลง

 

แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามในหนึ่งวินาทีเขาก็ยังคงใช้บอลเพลิงได้ถึง 7 หรือ 10 ลูกอยู่ดี

 

เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่เป็นภาระกับจิตใจของเขาไปมากกว่านี้ บอลเพลิงเหล่านี้จึงเล็งไปที่ร่างกายของโจรแทนที่จะใช้พลังงานมากในการเล็งยิงที่หัว แม้ว่าจะไม่ได้ฆ่ามันก็ตาม แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะลูกแก้วสามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงได้มากพอที่จะทำให้พวกมันนิ่งได้

 

และ กิลเดิร์น จะเป็นคนยิงธนูใส่พวกมัน เพื่อปลิดชีพพวกโจรที่บาดเจ็บเอง

 

พวกโจรที่ตื่นตระหนกไม่ได้โต้กลับมามากนัก กลับกันพวกมันยุ่งมากกับการซ่อนและพยายามหลบหนี แต่ไม่ว่าพวกมันจะเร็วแค่ไหนเท้าของพวกมันก็ไม่สามารถเทียบได้กับความเร็วของเวทมนตร์ของ ลิงค์ ได้ พวกเขาเสียนักธนู 40 ไปแล้ว และเหลือรอดเพียงแค่ 35 คนเท่านั้น

 

ห้าวินาทีต่อมาโจรคนสุดท้ายที่วิ่งเข้าไปทางถ้ำก็ล้มลง เนื่องจากหลังคอของเขาถูกโจมตีด้วยลูกแก้วของ ลิงค์ และศีรษะของเขาก็ถูกเป่าออกไปจากไหล่

 

อ่าวกลับสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็ว สายลมอันนุ่มนวลไหลผ่านอากาศทำให้มีกลิ่นคาวเลือดที่รุนแรง ทั้งอ่าวได้กลายเป็นหลุมศพขนาดยัก

 

แจ็คเกอร์ กลืนน้ำลายอย่างกระวนกระวายใจ ส่วน ลูซี่ ก็อยู่เงียบๆในภวังค์ของตัวเอง

 

“นี่พวกเรามาร่วมมือกับสิ่งมีชีวิตประเภทไหนกันเนี่ย?” กิลเดิร์น พึมพำออกมา

 

พวกเขาเคยเป็นทหารรับจ้างมาหลายปีแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเคยเห็นเวทย์มนตร์มาก่อน ในความเป็นจริงพวกเขาเคยทำงานร่วมกับนักเวทย์พเนจรฝึกหัดมาแล้วครั้งนึงด้วย ซึ่งพวกเขาพึ่งพาให้เขาเปิดประตูที่ถูกล็อคให้ แต่นักเวทย์คนนั้นก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวินาทีในการร่ายเวทย์ง่ายๆอย่างแสงเทียน ในเวลานั้นกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้จึงคิดว่านี่เป็นวิธีที่บรรดานักเวทย์ทำงาน แต่ตอนนี้ความคิดนั้นของพวกเขาได้ถูกคว่ำลงแล้ว

 

ทักษะทางด้านเวทมนตร์ของ ลิงค์ นั้นทรงพลังมาก ในเวลาที่เขาร่ายมนตร์จะมีชีวิตหนึ่งที่ถูกทำลาย และมันรวดเร็วมากๆ มันทำให้พวกเขารู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนด้วยความกลัว

 

ถ้าเป็นฉันจะรอดจากการโจมตีแบบนี้ไหมเนี่ย? ทหารรับจ้างทั้งสามคนถามตัวเอง

 

พวกเขาคิดว่าพวกเขาคงไม่รอดแน่ ต่อให้พวกเขาเตรียมตัวรับมันแล้วก็ตาม

 

ในตอนที่เขาเห็นทั้งสามยืนอยู่เฉยๆที่ปากถ้ำ ลิงค์ ก็ยักคิ้วขึ้นแล้วรีบพูดออกมา “พวกนายรออะไรอยู่? รีบเข้าไปในถ้ำกันเถอะก่อนที่ วิกเตอร์ จะหนีไป!”

 

“ห้ะ? อ้า ได้เลย!” แจ็คเกอร์ ได้สติอย่างรวดเร็วและเป็นคนแรกที่รีบวิ่งเข้าไปในถ้ำ

 

ลิงค์ ตามเขาไป จากนั้นก็ ลูซี่ แล้วก็ กิลเดิร์น

 

ลิงค์ รู้สึกถึงความหวาดกลัวต่อเวทมนตร์ของพวกเขาดังนั้นเขาจึงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ตอนนี้ผมเหนื่อยนิดหน่อยผมต้องพักผ่อนสักสองสามนาทีผมจะปล่อยให้พวกนายจัดการที่เหลือนะ”

 

นี่คือการแสดงจุดอ่อนของตัวเองในเวลาที่ถูกต้องเพื่อทำให้คนอื่นรู้สึกผ่อนคลาย

 

ตามที่คาดไว้ทหารรับจ้างทั้งสามคนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดทันทีที่ ลิงค์ พูดออกมา การเคลื่อนไหวที่เงอะงะของพวกเขาเฉียบคมขึ้น

 

อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นคนอยู่หล่ะนะ ทั้งสามคนคิดพร้อมๆกัน

 

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้พวกเขาเคารพ ลิงค์ น้อยลงเลย ในความเป็นจริงพวกเขาเคารพ ลิงค์ มากขึ้นด้วยซ้ำ เขาไม่เพียงแค่กำจัดภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดของภารกิจที่ทางเข้าถ้ำ แต่เขายังเสริมความแข็งแกร่งของพวกเขาด้วยเวทมนต์อีกด้วย ถ้าพวกเขาไม่สามารถจัดการกับโจรในถ้ำได้พวกเขาก็คงไม่สามารถเรียกตัวเองว่ากลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ได้อีกแล้ว

 

พวกเขาไม่ได้ดูโทรมเลยซักนิดเดียว!

 

ในตอนที่ร่างอวตารได้เดินเข้าไปในอ่าวผลึกในห้องของ วิกเตอร์ ก็ส่องแสงสว่างไสวด้วยแสงสีแดงสลัว ผลึกเวทมนตร์ที่ วิกเตอร์ ใช้สมบัติซื้อมาได้ถูกใช้งานตามที่คาดไว้

 

แสงสีแดงนั้นหมายถึงผู้บุกรุก แสงนั้นสลัวมาก เป็นการบอกว่าผู้บุกรุกนั้นมีจำนวนน้อย น่าจะมีไม่ถึง 10 คน

 

ทหารรับจ้างบางคนก็โลภเงินมากเกินไป แทนที่จะห่วงชีวิตของพวกเขาเอง วิกเตอร์ คิดอย่างสนุกสนาน

 

วิกเตอร์ ไม่ได้ขยับตัวออกจากเก้าอี้ด้วยซ้ำ เขาแค่นั่งอยู่ที่นั่นและยังคงหยิบกระดาษของเขาออกมา

 

ในฐานะผู้นำของกลุ่มภราดรอันยิ่งใหญ่เขายุ่งมากเกินกว่าที่จะมาจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ อย่างเรื่องนี้ เขาจะปล่อยให้ผู้บุกรุกเจอกับลูกน้องของเขา เขามั่นใจว่าลูกน้องของเขาจะนำผู้บุกรุกเข้ามาหาเขาในไม่ช้า

 

ไม่ว่าพวกเขาจะพามาทั้งที่ยังมีชีวิตหรือเป็นศพไปแล้วมันก็ไม่สำคัญกับเขา

 

Advent of the Archmage

Advent of the Archmage

Type: Author: , ,
เรื่องย่อ ลิงค์เป็นอาร์จเมจที่เก่งที่สุดในทุกๆเซิร์ฟเวอร์ เขาเพิ่งจะโค้นล้มบอสที่แข็งแกร่งที่สุด,เจ้าแห่งความลึก โนโซม่า ด้วยปาร์ตี้ของเขา อย่างไรก็ตาม,แทนที่เขาจะกลับไปที่เมื่อง เขากลับถูกส่งตัวไปที่พื้นที่ลับด้วยพิกเซลCG มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสูญญากาศ และภายในนั้นก็ได้มีเสียงที่ยิ่งใหญ่และมากด้วยอำนาจที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าแห่งแสงสว่างดังขึ้น “ลิงค์ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยชีวิตที่จะดึงโลกแห่งฟิรูแมนออกจากความปั่นป่วนไหม?” ภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้มันอะไรกัน! ถ้ามันเป็นโลกจริง ลิงค์ คงจะปฏิเสธไปในทันที อย่างไรก็ตามเขาก็มีความแน่วแน่ที่จะเป็นฮีโร่ในเกมส์ “จัดไปเลย!” ลิงค์ ตอบอย่างมั่นใจ “ถ้างั้นก็ขอให้เจ้าโชคดี” และนั่นจะเป็นการเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วย เวทย์มนตร์,มิตรภาพ,การทรยศ,ความรัก และความสิ้นหวังของ ลิงค์ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปของฟิรุแมน Link was the top Archmage in the entire server. He had just defeated the strongest boss, the Lord of The Deep, Nozama with his party. However, instead of going back to town, he was transported to a secret location with pixelated CG. It sort of felt like a vacuum, and within it came a glorious and commanding voice that calls himself the God of Light. “Link, would you be willing to be the saviour who will pull the World of Firuman out from the churning abyss?” What a huge mission! If it was in the real world, Link would have rejected it immediately. However, he was bent on being the hero in game. “Bring it on!” Link answered confidently. “Then, best of luck.” And so began Link’s journey of magic, friendship, betrayal, love and despair in the ever changing World of Firuman.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset