Advent of the Archmage – ตอนที่ 433: เงาดําลึกลับ

Chapter 433: เงาดําลึกลับ

 

นักเวทย์คนแคระและนักรบมังกรแดงผู้โชคร้ายได้ทําให้งค์ระวังตัวเป็นพิเศษ

 

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาตามลมเป็นครั้งคราวมันเข้ามาใกล้อย่างกระทันหันแล้วทิ้งห่างออกไปอย่างกระทันหันในขณะที่เดินตามมันไป,ท้องฟ้าจะเริ่มมืดขึ้น ออร่าแห่งความว่างเปล่าจะหนาแน่นขึ้นและความหนาแน่นของมานาจะสูงขึ้นด้วย

 

ลิงค์ตรวจสอบสถานะของเขา พลังมังกรของเขามีอัตราฟื้นฟูอยู่ที่ 41 แต้มต่อวินาที

 

เขาแตะอากาศเบาๆแล้วอุปกรณ์ตรวจจับมิติขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นไม่กี่วินาทีต่อมา, เขาก็รู้ผลมิติที่นี่มีความหนาน้อยกว่าที่เฟิร์ดถึงครึ่งนึงรอยแยกมิติจะเกิดขึ้นเป็นครั้งคราวดังนั้นมันไม่น่าแปลกเลยที่จะมีสัตว์แห่งความว่างเปล่าโผล่ออกมา

 

ลิงค์เดินหน้าต่อ ไม่ถึง 100 ฟุตต่อมา, ก็มีเสียงร้องคร่ําครวญดังขึ้นมันอยู่ห่างออกไป 150 ฟุต

 

“เหวอ!มีวิญญาณบางอย่างอยู่ที่นี่ใช่ไหม?อ้าก, ข้ากําลังจะตายแล้ว!อ้ากก!”

 

หัวใจของลิงค์เต้นรัว เขาพุ่งไปหลบอยู่ที่หลังต้นไม้ใหญ่เขาไม่กล้าใช้บิดเบือนมิติอย่างนุ่มบ่ามเพื่อตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นอีกฝั่งนึงมันผ่านมาแล้วสามนาทีเต็ม

, ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรใหม่เลย แม้กระทั่งเสียงร้องก็หายไป, และปาก็เงียบสงบ

 

ลิงค์โผล่หน้าออกมาแล้วมองไปทางต้นเสียง

 

ปาฝั่งนั้นมืดทึบมาก เขามองไม่เห็นอะไรเลยมีแสงเล็ดรอดเข้ามาจากยอดไม้แต่มันก็ไม่สามารถทะลวงผ่านความมืดได้มีเสียงที่เหมือนกับเสียงหายใจอ่อนๆดังมาจากค วามมืดซึ่งนี่หมายความว่ามีบางอย่างซ่อนตัวอยู่ในนั้นอย่างแน่นอน,แต่ลิงค์ไม่เห็นอะไรเลยในตอนที่เขาโผล่หน้าออกไปดู

 

นี่เป็นครั้งแรกที่, ลิงค์รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัวเขาไม่รู้ เลยสักนิดว่าสิ่งที่อยู่ในนั้นหรืออะไรที่อยู่ในนั้นสามารถทําอะไรเขาได้บ้างเขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเจ้าสิ่งนั้นหาตัวเขาเจอรึยัง

 

นี่ค่อนข้างเป็นปัญหา

 

พอคิดได้ซักพัก, ลิงค์ก็ตัดสินใจว่าเจ้าสิ่งนั้นยังหาเขาไม่พบหรืออย่างน้อย, มันก็ไม่มีความตั้งใจที่จะโจมตีเขาไม่อย่างนั้น,เขาคงไม่ได้อยู่อย่างสงบแบบนี้

 

เขาไม่กล้าเดินหน้าต่อแต่การอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเหมือนกัน หลังจากที่ครุ่นคิด,ลิงค์ก็ตัดสินใจว่าจะถอยและจะใช้หุ่นเชิดเวทมนตร์ล่อให้เจ้าสิ่งนั้นออกมา แทนหลังจากนั้น,อย่างน้อยเขาก็น่าจะได้รู้ความสา มารถของสิ่งนั้น

 

เขาถอยออกมาอย่างเงียบๆ

 

ไม่มีอะไรโจมตีเขา ในขณะที่ทิ้งระยะออกมา,สภาพแวดล้อมรอบๆก็ค่อยๆเปลี่ยนตาม พอออกมาได้สามร้อยฟุต,ก็มีมือยื่นออกมาจากพุ่มไม้จะจับข้อเท้าของลิงค์

 

ลิงค์สะดุ้งเขายกขาขึ้น,แล้วหลบการจับนั้นมาได้จากนั้นเขาก็กําลังจะเตะ

 

“เดี๋ยวสิ!” มีเสียงที่รีบร้อนดังขึ้นเสียงนั้นหยาบกระด้างและแฝงไปด้วยความดื้อรั้นตามธรรมชาติมันคือคนแคระ 

 

ลิงค์ลดขาลงแล้วมองเข้าไปในพรงหญ้า

 

มันคือต้นวอลนัทเตี้ยๆที่มีใบไม้มากมายภายใต้ต้นไม้ต้นนี้มีศรีษะสีดําอยู่มันคือคนแคระที่มีหนวดเต็มไปหมด

 

คนแคระไม่ได้พูดอะไรเขากวักมือเรียกลิงค์แล้วชี้ที่ต้นวอลนัท, เห็นได้ชัดว่าเขากําลังบอกให้ลิงค์ซ่อนตัวเหมือนกับเขา

 

ลิงค์ก้มตัวลงแล้วตระหนักได้ว่ามีถ้ําอยู่ใต้ต้นไม้ มันมีความกว้างประมาณสี่ฟุต มีกําแพงดินและต้นไม้อยู่ล้อมรอบแล้วข้างบนถ้ําก็ถูกปกคลุมด้วยรูนสว่างไสว

 

รูนพวกนี้งดงามมาก และพวกมันก็ปกปิดออร่าของคนแคระอย่างสมบูรณ์ดังนั้นลิงค์จึงไม่ทันสังเกตุเห็นเขา

 

พอเห็นว่าเขากําลังลังเล, คนแคระก็เริ่มหมดความอดทนเขาพูด “เข้ามาซิ!”

 

ลิงค์มองไปรอบๆ หลังจากที่ยืนยันได้ว่ามันปลอดภัย, เขาก็คลานเข้ามาในถ้ําใต้ต้นไม้ พอเข้ามาข้างใน,คนแคระก็เอากิ่งไม้มาปิดแล้วจัดการรูนบางจุดและในที่สุด, เขาก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับหันมามองลิงค์

 

“ข้าคือนักเวทย์ไกมิน เจ้าคือมาสเตอร์ลิงค์ใช่ไหม?”

 

ลิงค์ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ เขาระบุตัวตนของคนแคระคน นี้ได้จากออร่ามานาของเขา เขาอยู่ที่จุดสูงสุดของเลเวล 8 และค่อนข้างแข็งแกร่ง ลิงค์คิดว่าเขาตายไปแล้ว; เขาคิดไม่ ถึงเลยว่าคนแคระคนนี้กําลังซ่อนตัวอยู่

 

“ใช่ คุณเห็นมันไหม?” ลิงค์ถาม

 

“ไม่, ข้าเห็นแค่เงาดําๆ,ข้าไม่รู้เลยว่ามันคืออะไรกันแน่”ไกมินดูหวาดกลัว เขานั่งบนพื้นแล้วเอามือปิดหน้าพร้อมกับคร่ําครวญออกมา“โฟลตายเพราะข้า…”

 

ลิงค์เองก็นั่งลงเหมือนกัน ถ้ํานั้นคับแคบ, และพวกเขาก็อยู่ใกล้กันมาก, ดังนั้นเขาจึงพยายามอยู่ที่ฝังผนัง “เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณสองคน”

 

“ข้าได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือ มันฟังดูเหมือนยับบ้า, ดังนั้นข้าก็เลยคิดว่ายับบ้ากําลังเจอปัญหา, ข้าตามไปดูกับโฟลในตอนที่พวกเราไปถึงต้นไม้ต้นนั้น, ข้าก็สัมผัสได้ถึงอันตรายและพยายามจะถอย,แต่ว่ามันก็สาย เกินไปแล้ว มันพุ่งเข้ามาหา!”

 

ดวงตาของคนแคระเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ข้ารับร่ายเวทย์ระเบิดดวงดาวด้วยความรวดเร็ว, แต่เจ้าก็น่าจะ เดาผลลัพธ์ได้สินะ มันไร้ประโยชน์เจ้าสิ่งนั้นกลืนมันเข้าไป ในช่วงจังหวะสุดท้าย, โฟลได้โยนข้าเข้ามาในนี้ข้าซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้และใช้เวทมนตร์เพื่อหลบซ่อนตัวจากนั้นข้าก็ได้ยินเสียงร้องของโฟล.ข้ามองดูเขาตายโดยที่ทําอะไรไม่ได้เลย”

 

พอมาถึงจุดนี้, คนแคระก็ส่งเสียงสะอื้นแล้วมีน้ําตาคลอ “มันน่ากลัวเกินไปข้าไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นมาก่อนเลย”

 

ลิงค์ขมวดคิ้วในขณะที่ใจเต้นรัว เขาเองก็เห็นเงาดําเหมือนกันและยังได้ยินเสียงหายใจของมันด้วยนี่หมายความว่าเขาต้องเจอกับเจ้าสิ่งนั้นแล้วแน่ๆ

 

“ผมเองก็เห็นมันเหมือนกัน แต่มันอาจ จะกลัวพลังของผมมันก็เลยไม่ได้ทําอะไร”

 

“คงจะใช่! เจ้ามีพลังที่แข็งแกร่งดังนั้นมันก็เลยไม่กล้าทําอะไรทุ่มบ่าม” ไกมินเช็ดขี้มูกแล้วพูดต่อ “ตอนนี้พวกเราควรทํายังไงดีหล่ะ?”

 

“ถอยกันก่อนเถอะ” ลิงค์ตอบ “ผมได้ยินมาว่าคนแคระเก่งเรื่องการใช้หุ่นเชิดศิลาใช่ไหม?”

 

“ใช่ เจ้ากําลังจะบอกให้ใช้หุ่นเชิดศิลาทดสอบพลังของมันหรอ? โอ้, ความคิดดีนี่”

 

ไกมินไม่ได้โง่ อันที่จริง, นักเวทย์ทุกคนนั้นมีสติปัญญาสูงต่อให้เป็นคนแคระ, สมองของไกมินก็ยังดีกว่าริเอลมาก

 

“เอาเป็นว่าถอยไปให้ไกลกว่านี้กันก่อนเถอะ” ลิงค์ลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวออกจากถ้ํา

 

“เดี่ยว, พวกเราไม่ต้องออกไปข้างนอกหรอก”พอพูดจบ, ไกมินก็ใช้แขนขุดดินที่อยู่บนพื้น

 

ลิงค์มองเห็นแสงสีเหลืองที่แขนของเขา เขาดูเหมือนกับกําลังแหวกว่ายอยู่ในดินในขณะที่เขาขุดมันไปข้างๆจากนั้นดินก็แหวกออกเหมือนน้ําจริงๆ แล้วทางเดินหินก็ถูกสร้างขึ้นในทันที

 

“ตามข้ามา ทางนี้ปลอดภัยกว่า” ไกมินเป็นเหมือนกับชะมดตัวใหญ่ในขณะที่เขาพูด, เขาก็ขุดทางเดินไปได้ยาว 30 ฟุต,กว้างสามฟุตแล้ว

3

ลิงค์ต้องขดตัวเอาไว้เพื่อตามไกมิน คนแคระยังคงขุดดินไปข้างหน้าสิบนาทีต่อมา เขาก็สร้างทางเดินยาว 650 ฟุตความสามารถในการขุดหลุมของคนแคระนีน่าประ ทับใจจริงๆ

 

“ตอนนี้น่าจะปลอดภัยแล้ว, ใช่ไหม?” ลิงค์ถาม

 

“ไม่, มันยังไม่พอ ข้าจะขุดต่อไปอีก” ดูเหมือนว่าไกมินจะกําลังเพลินกับมันอยู่ เขาขุดไปอีก 1300 ฟุตก่อนที่จะเริ่มขึ้นข้างบนด้วยเสียงแกรัก, ทางเดินก็ทะลุออกไปถึงพื้น แสงส่องเข้ามาข้างในแล้วไกมินก็คลานออกไป

 

ข้างนอก, ลิงค์พบว่าพวกเขามาถึงที่ราบกว้างพอมองกลับไปจากจุดนี้,เขามองเห็นภาพรวมของสถานที่ที่เขาอยู่ก่อนหน้านี้

 

“ดูแสงสีม่วงตรงนั้นสิ นั่นคือจุดที่เจ้าสิ่งนั้นกําลังซ่อนตัวอยู่” ไกมินพูด

 

ลิงค์เองก็เห็นมันเหมือนกัน แสงสีม่วงมีความกว้างกว่า 150 ฟุตมันปกคลุมปาด้วยหมอกในตอนที่ลมพัด,หมอกจะพริ้วไหวเหมือนกับละอองขนาดยักษ์

 

“ข้าจะเริ่มอัญเชิญหุ่นเชิดศิลาแล้วนะ” คนแคระพูด เขามองซ้ายมองขวาแล้วในที่สุดก็ไปยืนอยู่หน้าหินสูง 20 ฟุตเขาแตะมันเบาๆ “มันคือหินขาวมันก็ไม่ได้แย่นะแต่มันแข็ง ไม่พอ”

 

ในขณะที่เขาพูด, เขาก็เอาโลหะสีดําขนาดเท่าหัวคนกับโลหะสีม่วงอ่อนขนาดเท่ากําปั่นออกมา เขาเอาพวกมันกดกับหินแล้วเริ่มทําการเสริมพลังด้วยสนามพลัง

 

ภายใต้สนามพลัง, โลหะทั้งสองได้ฝังเข้าไปในหินเหมือนกับปรอทและกลายเป็นเนื้อเดียวกัน

 

ลิงค์รู้ว่าโลหะสีดําคือทองคําบริสุทธิ์และสีม่วงอ่อนคือเอเทอร์เนียม โลหะพวกนี้เป็นโลหะที่ล้ําค่ามากในโลกมนุษย์แต่สําหรับคนแคระนั้นมันก็แค่ของที่หาได้ทั่วไปไม่ได้สําคัญอะไรคนแคระคือนักขุดเหมืองที่เก่งที่สุดในฟิรุแมน

 

โลหะทั้งสองชนิดซึมเข้าไป, แล้วสีของหินก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆตอนแรกมันเป็นสีขาวเทา, แต่มันก็ ค่อยๆดูเหมือนโลหะ

 

ลิงค์เดินไปแตะหินดู, แล้วชูนิ้วโป้งให้ มันดูไม่เหมือนโลหะหรือไม้แต่ว่ามันทนทานและยืดหยุ่นมากๆ

 

“ พวกเรามีสูตรผสมโลหะที่แข็งแกร่งมากมาย” ไกมินอธิบาย “นักเวทย์ทุกคนต้องเรียนรู้วิธีแปรสภาพโลหะและหินตอนนี้,ความแข็งแกร่งของหินก้อนนี้สามารถอัญเชิญ หุ่นเชิดศิลาที่สามารถทนการโจมตีจากเวทย์ไฟเลเวล 8 ได้แต่ถึงอย่างนั้น, ข้าก็เกรงว่านี่ยังไม่พอ มาสเตอร์ลิงค์, ท่านพอจะมีความคิดอะไรไหม?”

 

ทักษะการเสริมพลังและความแข็งแกร่งของลิงค์นั้นเป็นที่รู้จักกันทั่วทั้งทวีปไม่ว่าจะเป็นนักเวทย์คนไหนก็รู้เรื่องนี้ 

 

“ขอดูก่อนนะ”

 

เขาเอาดาบราชามังกรพิโรธออกมาแล้วขูดก้อนหินออกมาเป็นลูกบอลเล็กๆเขาใช้มือลูบมันในขณะที่มือเปล่งแสงเสริมพลังอยู่

 

ลิงค์วิเคราะห์โครงสร้างวัตถุดิบอย่างระมัดระวังไม่กี่วินาที่ต่อมา, เขาก็เข้าใจคุณสมบัติของโลหะผสมนี้

 

ตัวเนื้อวัตถุดิบสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ดังนั้นลิงค์จึงไม่ได้จัดการในด้านนี้มากนัก อย่างไรก็ตาม, การเสริมพลังสา มารถนั้นพัฒนาได้อย่างก้าวกระโดดเขาคิดอยู่พักนึงแล้วสลักรูนบางอย่างเอาไว้ที่ก้อนหิน

 

รูนพวกนี้ซับซ้อนมาก ปลายดาบของเขาสั่นเล็กน้อย, แล้วรูนเล็กๆจํานวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นบนก้อนหินอย่างรวดเร็วแถมเขายังใส่พลังมังกรจํานวนมหาศาลเข้าไปด้วย

 

ตอนแรก, คนแคระตั้งใจดูอย่างละเอียด, แต่ห้านาทีต่อ มา, เขาก็วิ่งไปเล่นกับก้อนหินที่อยู่ใกล้ต้นไม้ มันซับซ้อนเกิน กว่าที่จะเข้าใจได้; เขารู้สึกปวดหัว

 

ลิงค์ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงในการสร้างรูนประมาณ 800 ตัวแถมเขายังเพิ่มพลังมังกรเข้าไปในหินประมาณ 5,000 แต้มด้วยพลังมังกรนั้นฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว, ดัง นั้นมันจึงไม่ใช่ปัญหาเลย

 

ยิ่งรูนปรากฏขึ้นมากเท่าไหร่, หินก็ยิ่งเปลี่ยนไปมากเท่านั้นตอนแรกมันเป็นสีเทาเหมือนเหล็ก; จากนั้นมันก็เป็นสีแดงสดใสแล้วจากนั้นมันก็อยู่ในสภาพกึ่งโปร่งแสง ในตอน ที่ลิงค์สลักรูนตัวสุดท้ายเสร็จ, หินก็กลายเป็นคริสตัลโปร่งแสงคุณภาพสูง

 

มีละอองกระจุกกันอยู่ในคริสตัลด้วย, มันเหมือนกับเมฆที่อยู่ในท้องฟ้าโปร่งละอองพวกนี้คือรัศมีรูนที่ลิงค์เพิ่มเข้าไปในก้อนหิน

 

ลิงค์พูด “เสร็จแล้ว เวลามีน้อยฉันเลยทําได้แค่นี้”

 

ไกมินเดินมาดูแล้ววนรอบคริสตัลยักษ์ เขาเคาะมันแล้วลองร่ายเวทย์จากนั้นเขาก็คร่ําครวญออกมา “มันแข็งเกินไปเวทย์ของข้าไม่ได้ผลข้าไม่สามารถทําให้มันกลายเป็นหุ่นเชิดศิลาได้อีกแล้ว”

 

คริสตัลนี้เป็นวัตถุดิบที่แข็ง, และยืดหยุ่นที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาในชีวิตในตอนที่เวทย์ของเขาสัมผัสมัน, มันก็เหมือนกับเต่าตัวนึงที่ไปเจอกับเสือเขาไม่มีทางทําอะไรกับมันได้เลย

Advent of the Archmage

Advent of the Archmage

Type: Author: , ,
เรื่องย่อ ลิงค์เป็นอาร์จเมจที่เก่งที่สุดในทุกๆเซิร์ฟเวอร์ เขาเพิ่งจะโค้นล้มบอสที่แข็งแกร่งที่สุด,เจ้าแห่งความลึก โนโซม่า ด้วยปาร์ตี้ของเขา อย่างไรก็ตาม,แทนที่เขาจะกลับไปที่เมื่อง เขากลับถูกส่งตัวไปที่พื้นที่ลับด้วยพิกเซลCG มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสูญญากาศ และภายในนั้นก็ได้มีเสียงที่ยิ่งใหญ่และมากด้วยอำนาจที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าแห่งแสงสว่างดังขึ้น “ลิงค์ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยชีวิตที่จะดึงโลกแห่งฟิรูแมนออกจากความปั่นป่วนไหม?” ภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้มันอะไรกัน! ถ้ามันเป็นโลกจริง ลิงค์ คงจะปฏิเสธไปในทันที อย่างไรก็ตามเขาก็มีความแน่วแน่ที่จะเป็นฮีโร่ในเกมส์ “จัดไปเลย!” ลิงค์ ตอบอย่างมั่นใจ “ถ้างั้นก็ขอให้เจ้าโชคดี” และนั่นจะเป็นการเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วย เวทย์มนตร์,มิตรภาพ,การทรยศ,ความรัก และความสิ้นหวังของ ลิงค์ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปของฟิรุแมน Link was the top Archmage in the entire server. He had just defeated the strongest boss, the Lord of The Deep, Nozama with his party. However, instead of going back to town, he was transported to a secret location with pixelated CG. It sort of felt like a vacuum, and within it came a glorious and commanding voice that calls himself the God of Light. “Link, would you be willing to be the saviour who will pull the World of Firuman out from the churning abyss?” What a huge mission! If it was in the real world, Link would have rejected it immediately. However, he was bent on being the hero in game. “Bring it on!” Link answered confidently. “Then, best of luck.” And so began Link’s journey of magic, friendship, betrayal, love and despair in the ever changing World of Firuman.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset