Advent of the Archmage Chapter 466: การลอบโจมตีใต้น้ํา
บนเรือธงนกกระจอกวายุเงิน
ไบรอันเอาแต่หมกตัวเองอยู่ในห้องของตัวเองตั้งแต่ตอนที่เขากลับมา
เขาดูผิดปกติราวกับว่าเขาได้ใช้พลังทั้งหมดในร่างไปแล้ว เขานั่งพิงอยู่ที่มุมเตียงในห้องของเขา
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบหนังสือเวทมนตร์ขึ้นมาอ่าน เขามักจะทําอย่างนี้เสมอเพื่อทําให้เขาใจเย็น
ยังไงก็ตาม ในครั้งนี้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเหมือนครั้งก่อนๆ
ในตอนที่เขาเปิดหนังสือ สิ่งเดียวที่โผล่ขึ้นมาในใจเขาก็คือภาพเหตุการณ์ตอนที่อยู่บนดาดฟ้า เขาไม่สามารถหยุดคิดถึงใบหน้า คําพูด และทุกๆการกระทําของนักเวทย์หนุ่มได้
หลังจากผ่านไปพักใหญ่ๆ เขาก็ถอนหายใจออกมา “ในปีที่ข้าได้ขึ้นไปถึงระดับตํานาน ข้าเองก็มั่นใจในความแข็งแกร่งเหมือนกับเขา แต่ว่าทุกอย่างมันจบลงหลังจากที่ข้าได้พบกับฟิโอน่า…”
ในตอนนี้ไม่มีหนทางถอยกลับแล้ว ทางเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเขาต้องเดินไปตามเส้นทางนี้ให้จบ ลิงค์จะต้องตายและถูกยึดโอกาสที่จะเข้าร่วมกับไฮเอลฟ์ถ้าเกิดว่าไบรอันสามารถทํามันได้อย่างราบรื่น
ไบรอันปิดหนังสือลง เขาลุกขึ้นและตรงไปที่ประตูเพื่อที่จะไปสูดอากาศจากทะเลที่ดาดฟ้าเรือ
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับมีเสียงพูดดังมาจากข้างนอก “ท่านนักทํานาย ข้าขอเข้าไปได้ไหม?”
เขาคือนักเวทย์วอนเฮลอน เขาเป็นขุนนางไฮเอลฟ์ที่มีสายเลือดของไฮเอลฟ์บริสุทธิ์ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แม้ว่าเขาจะเรียกไบรอันว่า “ท่านนักทํานาย” แต่เขาก็รู้ว่าวอนเฮลอนนั้นไม่เคยคิดว่าพวกเขาเท่าเทียมกัน
แต่ก็แน่นอนว่านี่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยสําหรับเขา
“เข้ามา” ไบรอันเอารูนล็อกออกจากประตู
วอนเฮลอนเข้ามาในห้องและบิดประตู หลังจากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ําเสียงอันแผ่วเบา “ท่านนักทํานาย ข้าต้องรู้ให้ได้ว่าตอนนี้มัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ในคืนนี้ พวกเขาถอยออกจากเฟิร์ดโดยที่ไม่ได้มีการปะทะกัน ซึ่งนี่นับเป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างถึงที่สุดทําหรับทั้งนกกระจอกวายุเงินและกองทัพนักเวทย์ ลูกเรือและสมาชิกของกองทัพนักเวทย์ต่างก็รู้สึกโกรธมากกับเรื่องนี้
ไบรอันไม่ได้คิดที่จะปิดบังความจริงจากเขา “ลิงค์กับชนเผ่ามังกรได้ร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน ตอนนี้เขาแต่งงานกับราชินีมังกรแดงแล้ว”
พันธมิตรกับชนเผ่ามังกรนั้นเป็นเรื่องที่เขาจะละเลยไม่ได้ ไบรอันไม่ได้สงสัยเรื่องที่ลิงค์พูดเลย ตอนนี้เมืองมอดไหม้เต็มไปด้วยนักรบมังกรแดงมากมาย รวมทั้งผู้อาวุโสมังกรแดงด้วย ตอนแรกเขาตกใจที่เห็นมัน เขาพึ่งมารู้ความจริงที่หลังว่าลิงค์นั้นได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นดยุคของเผ่ามังกรแล้ว
วอนเฮลอนรู้สึกตกตะลึงกับคําตอบของไบรอัน มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครจินตนาการถึง มันคือมุขตลกร้ายที่ทําให้ผู้ฟังได้แต่หัวเราะเจื่อนๆออกมา
นักเวทย์ไฮเอลฟ์ผายมือออก “ข้าไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ ขอโทษด้วยนะท่านนักทํานาย ที่ข้าสงสัยท่าน แต่ว่านี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว!”
“ถ้าเกิดว่าข้าไม่ได้เห็นผู้อาวุโสมังกรแดงอยู่ในเฟิร์ด ข้าก็คงจะไม่เชื่อเหมือนกัน…แต่ถึงยังไง ถ้าเกิดว่าลิงค์ไม่คิดที่จะย้อมแพ้เรื่องเกาะแม่เหล็ก พวกเราก็อาจจะต้องทําสงครามกัน และโอกาสที่พวกเราจะชนะในสงครามนั้นก็น้อยมากๆ”
“นี่ท่านตั้งใจจะส่งหนามทมิฬออกไปหรอ?”
“ลิงค์รู้เรื่องหนามทมิฬ แถมยังรู้จักเงาคู่ด้วย ข้าไม่รู้ว่ามันไปได้ข้อมูลพวกนี้มาจากไหน แต่อย่างนึงที่ข้ารู้แน่ๆก็คือมันเตรียมการป้องกันตัวเองเอาไว้ดีมากๆ การใช้นักฆ่าไปฆ่ามันในตอนที่หลับนั้นมีโอกาสสําเร็จต่ํามาก”
วอนเฮลอนรู้สึกจนปัญญาและเงียบไปพักใหญ่ๆก่อนที่ในที่สุด เขาจะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงหงุดหงิด “ข้าคิดว่าพวกเราควรให้องค์ราชินีเป็นคนตัดสินใจว่าจะทํายังไงต่อจากนี้ดี”
ในตอนนี้มีทางเลือกอยู่แค่สองทาง: คือการที่พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ หรือไม่ก็จับอาวุธขึ้นมาและสู้จนตัวตาย และวอนเฮลอนรู้ว่านี่เป็นหนทางที่ดีที่สุดที่มีอยู่ในตอนนี้
ในประวัติศาสตร์ 3,000 ปีของไฮเอลฟ์ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกเลยที่นกกระจอกวายุเงินได้ล่าถอยโดยไม่ได้ทําการต่อสู้
นี่เป็นความอับอายอย่างมากในประวัติศาสตร์ของพวกเขา
วอนเฮลอนรู้สึกเศร้าและตรงไปทางประตูพร้อมที่จะออกจากห้อง ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงระเบิดดังมาจากข้างนอก
ผ่านหน้าต่าง วอนเฮลอนเห็นว่านกกระจอกวายุเงินลําที่อยู่ข้างๆนั้นถูกเงาดําที่ได้ผุดขึ้นมาจากในทะเลแยกเป็นสองส่วน
และคลื่นกระแทกของมันก็ซัดมาโดนเข้ากับเรือที่วอนเฮลอนและไบรอันอยู่ มันทําให้เรือทั้งลํากระเด็นไปอีกทางอย่างรุนแรง และทําให้ไฮเอลฟ์ทั้งสองล้มกลิ้งอยู่ในห้อง
ในขณะที่กําลังล้มกลิ้ง มีแสงสีขาวเกิดขึ้นที่ร่างของวอนเฮลอน เขาร่ายเวทย์เทเลพอร์ท และด้วยเสียงเบาๆ ร่างของเขาก็หายไปจากห้องพัก เกิดเสียงดังขึ้นอีกครั้ง และไฮเอลฟ์ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งที่กลางอากาศสูงจากเรือ 100 ฟุต
ในอีกด้านนึง ร่างของไบรอันนั้นได้สลายกลายเป็นหมอก เขาพุ่งออกมาจากหน้าต่างที่แตกและออกมาข้างนอก
ในตอนที่ทั้งสองลอยอยู่กลางอากาศ พวกเขาก็เห็นสัตว์ประหลาดสีดําตัวเดิมโผล่ขึ้นมาจากใต้ทะเลและจัดการทุบนกกระจอกวายุเงินที่ยังไม่ได้ฟื้นสมดุลกลับมา ด้วยเสียงปะทะดังสนั่น เรืออันแข็งแกร่งก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ในการปะทะครั้งนี้ ลูกเรือและนักเวทย์ที่อยู่บนเรือตายไปหลายคน บางคนก็บาดเจ็บสาหัสและบางคนก็หนีไปได้ สถานการณ์บนเรือนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย และท้องทะเลก็เต็มไปด้วยเลือดของไฮเอลฟ์
ในตอนที่นกกระจอกวายุเงินลําที่สองถูกทําลาย เงาสีดําก็พุ่งตรงไปยังเรือลําที่สามด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
“หยุดมันซะ!” ไบรอันตะโกน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็เริ่มร่ายเวทย์ ใบไม้สีเงินถูกยิงออกจากคทาระดับตํานาน, ฟิโอน่า และพุ่งไปทางเงาสีดํา
นี่เป็นไพ่ตายของไบรอัน มันเหมือนกับสายฟ้าฟาด ใบไม้เฉือนใส่เงาสีดําที่อยู่ในทะเล
แต่เขาก็ไม่ได้คํานึงถึงการตอบสนองของมัน ในตอนที่เขาร่ายเวทมนตร์ เงาสีดําก็ทําการหลบด้วยการดําลึกลงไปในทะเล
“มันกําลังจะหนี! แปลงพิภพ!”
เกิดแสงสว่างขึ้นที่ตาของไบรอันและใบไม้สีเงินก็โปร่งแสงขึ้นมา จากนั้นมันก็พุ่งลงไปในทะเลเพื่อไล่ตามเป้าหมายของมันโดยที่ไม่ได้ช้าลงเลย, มันเหมือนกับว่าน้ําทะเลที่อยู่รอบๆใบไม้นั้นถูกหยุดไปพักนึง
ในตอนที่ใบไม้กําลังจะไปถึงเงาดํา จู่ๆก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นที่พื้นผิวทะเล นกกระจอกวายุเงินลําสุดท้ายได้ถูกเงาดําอีกตัวพุ่งเข้ามาทะลวงเรือจากด้านล่างและถูกทําลายไปในทันที
ในเวลาไม่ถึง 5 วินาที นกกระจอกวายุเงินทั้งสามลําก็ถูกทําลายจนหมด
หลังจากนั้นเงาสีดําก็พุ่งจากในทะเลขึ้นมาบนฟ้า
ในตอนนั้นเองไบรอันก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขากําลังเจอกับอะไรอยู่ มันคือปลาจะละเม็ดเงิน แต่ว่าขนาดของมันใหญ่กว่าปลาจะละเม็ดเงินปกติถึง 10 เท่า มันมีความยาว 30 ฟุต และเกล็ดทั่วร่างของมันก็เป็นสีแดงเข้มที่เต็มไปด้วยแสงของรูนเวทมนตร์
“นี่มันสัตว์เวทมนตร์! พวกมันมีกันสองตัว!” ไบรอันตะโกน
วอนเฮลอนที่ลอยอยู่กลางอากาศข้างๆเขา ได้ยกคทาขึ้นแล้วไปทางปลา พร้อมกับตะโกนออกมา “คมดาบสูญญากาศ!”
คมดาบสูญญากาศ
เวทย์มิติเลเวล 8
คําอธิบาย: สร้างสภาวะสูญญากาศขึ้นมาโดยใช้มานาดูดเอาอากาศออกทั้งหมด ทําให้เกิดเป็นใบมีดสูญญากาศที่คมมากๆ และสามารถตัดวัสดุต่างๆที่มีตัวตนได้
(หมายเหตุ: เป็นเวทย์มิติลับของไฮเอลฟ์)
แผ่นใสๆสีเงินได้พุ่งผ่านอากาศไป และในวินาทีที่ 10 มันก็โดนเข้ากับปลาจะละเม็ดเงิน!
ครีน! เกล็ดสีดําของสัตว์ประหลาดได้ปล่อยแสงสีแดงอ่อนๆออกมา ทันใดนั้นเองคมมีดสูญญากาศก็สลายไปในอากาศ ทําให้ร่างของปลานั้นไร้รอยขีดข่วน ในวินาทีต่อมา ปลาก็ได้กลับลงไปในทะเลและดําลึกลงไปใต้ทะเล
ไบรอันเห็นทุกอย่างและมองด้วยความตกตะลึง “นั่นพลังศักดิ์สิทธิ์นี่! มันไม่ใช่สัตว์เวทมนตร์ธรรมดา มันคือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์!”
มีแค่พลังศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่สามารถปัดเป่าการโจมตีมิติได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ในตอนนั้นเอง ใบไม้สีเงินก็ไล่ตามสัตว์เวทมนตร์ที่อยู่ใต้ทะเลทัน
ด้วยเสียงดังแหลม ร่างของปลาจะละเม็ดเงินก็ปล่อยแสงแบบเดียวกันออกมาและป้องกันตัวเองจากการโจมตีของไบรอัน ยังไงก็ตาม ใบไม้สีเงินนั้นรุนแรงกว่าคมมีดสุญญากาศของวอนเฮลอนถึง 10 เท่าและสามารถทะลวงการป้องกันของมันได้ มันทะลวงเข้าไปในร่างของปลา ทําให้เกิดบาดแผลลึกครึ่งฟุต
แต่ว่า…ใบไม้สีเงินก็สามารถไปได้ไกลมากที่สุดเพียงเท่านั้น ก่อนที่มันจะต้องกลับมาฟื้นแรงอยู่ใต้น้ํา
บาดแผลครึ่งฟุตนั้นเป็นแค่แผลเล็กๆสําหรับปลาที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ ด้วยการสะบัดครีบ มันก็เริ่มเร่งความเร็วขึ้นมาบนผิวน้ําอีกครั้ง ในครั้งนี้ มันได้กินลูกเรือผู้รอดชีวิตที่ลอยอยู่บนทะเล
” ช่วยด้วย!”
“ไม่นะ ขาของข้า!”
“โอ้พระเจ้า ช่วยข้าด้วย!”
เหลาลูกเรอทลอยอยู่โดตกอยู่ในความยุงเหยงกอนที่พวกเขาจะถูกกระแทกด้วยคลื่น มีแค่นักเวทย์บางส่วนเท่านั้นที่สามารถลอยบนอากาศได้ ส่วนสมาชิกลูกเรือที่เหลือต่างก็ลอยอยู่ในน้ํารวมไปถึงผู้บัญชาการกองเรือด้วย
ที่กลางทะเล พวกเขานั้นไร้พลังเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับปลาจะละเม็ดเงินขนาดยักษ์ที่สามารถจมเรือทั้งลําได้ด้วยเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาที
ปลาอีกตัวก็กลับมาบนผิวน้ําและเริ่มไล่กินพวกเอลฟ์ที่เหลืออยู่
น้ําทะเลได้กลายเป็นสีแดงเพราะเลือดของเหยื่อที่พวกมันกินในทันที
นักเวทย์ไฮเอลฟ์กว่า 30 คนที่ลอยอยู่กลางอากาศได้ง่าย เวทย์ใส่ปลาจะละเม็ดเงินพร้อมกัน แต่ว่าการโจมตีของพวกเขานั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไร
ในบรรดาเหล่าไฮเอลฟ์ในกองเรือ มีเพียงแค่ไบรอันเท่านั้นที่สามารถสร้างความเสียหายให้กับปลาพวกนี้ได้ แต่ว่าถึงจะเป็นเวทย์ที่รุนแรงที่สุดของเขา ก็ยังความเสียหายให้กับปลาได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น
สีหน้าของเหล่านักเวทย์ที่ลอยอยู่ซีดเผือด พวกเขาปล่อยเวทย์ออกมาด้วยความสิ้นหวัง แต่ว่าความพยายามของพวกเขาก็ได้ประโยชน์ พวกเขาทําได้แค่มองพวกพ้องถูกเจ้าปลายักษ์สองตัวนี้กินอย่างโหดเหี้ยม
ในเวลาแค่ครู่เดียวจํานวนลูกเรือของไฮเอลฟ์ก็ลดลงไปอย่างรวดเร็ว
“ท่านนักทํานาย พวกเราจะทํายังไงกันดี?” วอนเฮลอนตะโกน ตอนนี้เขาจนปัญญาแล้ว
“พวกเราทําได้แค่หนี ข้ารู้สึกได้ว่านี่เป็นแค่การเริ่มต้นของการลอบโจมตี ตอนนี้มันอันตรายเกินไปที่จะอยู่ที่นี่ต่อ!” พอพูดจบ ไบรอันก็เริ่มบินไปทางแผ่นดินใหญ่
เขาตะโกนกลับไปหานักเวทย์คนอื่นๆ “ทุกคน ไปทางแผ่นดินใหญ่ เร็วเข้า! เร็วๆหน่อย!”
พวกเขายังออกมาจากแผ่นดินใหญ่ได้ไม่ไกลมาก ซึ่งมันเป็นที่เดียวที่พวกเขาสามารถหนีไปได้ ถ้าพวกเขาไปในทะเลไกลกว่านี้อีก พวกเขาจะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน
ในขณะที่มองปลายักษ์สองตัวและลูกเรือผู้รอดชีวิตที่ตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออยู่ด้านล่าง พวกนักเวทย์ก็ลังเลอยู่พักนึง จากนั้นพวกเขาก็กัดปากของตัวเองและตัดใจที่จะช่วยเหลือพวกเขา
พวกเขาเลิกมองลูกเรือที่กําลังดิ้นรนและค่อยๆบินตามไบรอันไปทางแผ่นดินใหญ่ทีละคนๆ
ในตอนที่พวกเขาบินไปได้แค่ 100 ฟุต ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากพื้นผิวของทะเล “พวกนักเวทย์ ทําไมพวกเจ้าถึงคิดจะไปกันแล้วหล่ะ? ข้าพึ่งจะมาถึงที่นี่เองนะ”
เสียงนั้นดังมาจากทุกทิศทาง มันไม่มีทางตัดสินได้เลยว่าต้นเสียงมาจากทางไหนกันแน่ มันเหมือนกับว่าทะเลที่อยู่ข้างล่างนั้นเป็นคนคุยกับพวกเขา
ซึ่งนั่นเป็นเหตุการณ์ที่น่ากลัวมาก
แม้แต่ไบรอันก็ตกใจกับมัน จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “ลิงค์ ข้ารู้นะว่าเป็นเจ้า ถ้าเจ้าอยากจะฆ่าข้า ก็เข้ามาตรงๆสิ การลอบโจมตีแบบนี้มันเป็นการกระทําที่ขี้ขลาดมากเลยนะ!”
5555 ไบรอัน เจ้าเป็นคนตลกจริงๆ ถือว่าเป็นรางวัลให้กับความโง่ของเจ้าแล้วกันนะ ข้าจะฆ่าเจ้าเป็นคนสุดท้าย”
ดวงตาของวอนเฮลอนเบิกกว้าง เขามองหาศัตรอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ว่าที่เขาเห็นนั้นก็มีแค่ความมืด เขาตะโกนออกมาอีกครั้ง “เจ้าเป็นใครกันแน่? เจ้าไม่ใช่ลิงค์หรอ?”
“ข้าเป็นใครนั้นไม่สําคัญหรอก ที่สําคัญก็คือพวกเจ้าทุกคนจะต้องตายที่นี่ เดี๋ยวนี้”
พอพูดจบแสงสีแดงเข้มก็ถูกยิงออกมาจากทะเล ด้วยความที่ตอบสนองไม่ทัน นักเวทย์คนนึงจึงโดนลําแสงนั้นเข้าไป เขามองลงมาและเห็นรูขนาดเท่ากําปั้นที่หน้าอกของตัวเองก่อนที่เขาจะร่วงลงจากท้องฟ้าในสภาพตาเหลือก
ไบรอันหมดความตั้งใจที่จะต่อสู้ในทันทีที่ได้เห็นภาพนี้ “นี่มันเวทย์ศักดิ์สิทธิ์! พวกเราสู้กับมันไม่ได้ หนีเร็ว!”
พูดตามตรง เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดนั้นมีเลเวล 19 ขึ้นไป แต่ว่าพลังของมันถูกลดลงไปมากเนื่องจากพลังของภพมนุษย์ แต่ว่าเวทย์ศักดิ์สิทธิ์นั้นก็ยังคงรุนแรงกว่าเวทย์อื่นๆในภพมนุษย์ ซึ่งรวมไปถึงเวทย์ระดับตํานานด้วย
ศัตรูยังคงซ่อนตัวอยู่ จนถึงตอนนี้ ไบรอันก็ยังไม่รู้ว่าศัตรูของเขา ซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่ และที่เหนือกว่าสิ่งอื่นใด เขาสามารถใช้เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วย มันเป็นการต่อสู้ที่พวกเขาไม่สามารถเอาชนะได้ การหนีคือทางเลือกเดียวของพวกเขา
