Advent of the Archmage – ตอนที่ 489: สามเสาหลักแห่งภพ: กาลเวลา

Advent of the Archmage Chapter 489: สามเสาหลักแห่งภพ: กาลเวลา

ตุบ ดยุคอาเบลไม่สามารถคุกเข่าได้อีกแล้ว เขาลงไปนอนกับพื้น

เขายังไม่ตายแค่ได้รับบาดเจ็บหนัก คาร์โนสประคองเขาเอาไว้ในจังหวะสุดท้าย, แต่ถึงยังไงตอนนี้เขาก็ใกล้จะตายแล้ว อันที่จริง, เขาน่าจะอยู่ในสภาพเลวร้ายกว่านั้นด้วยซ้ํา

นากานักบวชกับคาทูช่าหนีไปแล้ว, แต่เขายังอยู่ที่นี่เพื่อรอคําตัดสิน!

ตอนนี้, ค่ายได้ถูกคลื่นกระแทกเปลี่ยนเป็นซากปรักหักพังเรียบร้อยแล้ว ออร่าปาฏิหารย์ของลิงค์ยังมีผลอยู่แต่ก็สามารถป้องกันได้แค่ 1,500 ฟุต ซึ่งคลื่นกระแทกนี้ไปไกลกว่านั้น,และลิงค์ก็ไม่สามารถทําอะไรได้เลย

ในท้ายที่สุดแล้ว, มีทหารบาดเจ็บกว่า 200 คน แต่ก็โชคดีที่, พวกเขาได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อยอย่างไรก็ตาม,มีวิญญาณผู้โชคร้ายจํานวนนึ่งได้ตายจากไปพวกเขาถูกของมีคมแทง

จากนั้นนักบวชของแฮปเบิร์กกับนักบวชของกองทัพก็เริ่มทําการรักษาผู้ได้รับบาดเจ็บ

ลิงค์เดินไปหาดยุคอาเบล เขาหยิบดาบขึ้นมาแล้วใส่พลังมังกรเข้าไปเพื่อตรวจสอบดูเมื่อยืนยันได้ว่าไม่มีปัญหาอะไร, เขาก็โยนดาบให้คาร์โนส “นี่ของนาย”

คาร์โนสรับดาบมา เขาลองควงด, แล้วดวงตาของเขาก็เปล่งประกายและจากนั้นก็เก็บดาบไป

“ข้าแพ้แล้ว ฆ่าข้าซะสิ”

ตอนแรกดยุคอาเบลขัดขึ้นเล็กน้อยแต่หลังจากนั้นเขาก็พลิกตัวหันหน้าเข้าหาท้องฟ้าคาร์โนส ได้แทงไปที่ท้องของเขา มีรูเลือดอยู่ตรงนั้น, และผิวหนังรอบๆบาดแผลก็ถูกสายฟ้าเผาอย่างไรก็ตาม, เขามีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง, จึงยังไม่ตาย

ลิงค์ไม่ได้พูดอะไร เขาเอาปลายดาบจ่อไปที่หน้าอกของอาเบลแล้วใส่พลังมังกรเข้าไปด้วยการใช้เวทย์ผนึก, เขาก็ผนึกพลังของอาเบลเอาไว้ จากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์รักษามังกรเพื่อรักษาชีวิตเขา

“ทําไมหล่ะ?” สายตาที่แดงก่ําของดยุคอาเบลได้แสดงความสับสนออกมา

ลิงค์ส่ายหัว “ผมมีหน้าที่แค่ยึดพลังของคุณ, ไม่ใช่คนที่จะตัดสินอนาคตของคุณเรื่องนี้ควรจะเป็นหน้าที่ของราชาลีออนต่างหากหล่ะ”

ในตอนที่พูดจบ, เขาก็ถอยไปอยู่ด้านข้าง ราชาลีออนเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนนึงใบหน้าของเธอซีดเผือดและเต็มไปด้วยน้ําตาเธอคือเจ้าหญิงแอนนี่

พอเห็นลูกสาวของตัวเอง, ดยุคอาเบลก็ตัวสั่นและรีบหลบหน้าในทันที

แอนนี่เดินเข้ามาหาเขา “ท่านยังเป็นพ่อของข้าอยู่ใช่ไหม?” เธอถามด้วยน้ําเสียงสั่นเครือ

ดยุคอาเบลส่ายหัวอย่างรุนแรง เขาเอามือข้างนึ่งปิดหน้าแล้วใช้มืออีกข้างสบัดไล่แอนนี่ “ไปให้พ้นซะ! ข้าไม่สมควรจะเป็นพอของเจ้า! อย่ามายุ่งกับข้า!”

เขาเองก็ไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้

แต่ว่าเขาก้าวเท้าผิดในตอนแรกแล้วก็ถูกอกาธา นากา ล่อลวงมาเรื่อยๆ เขาถูกโน้มน้าวได้อย่างง่ายดาย, ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะความผิดของเขาที่เมืองการาซอนมันไม่มีทางให้ถอยกลับแล้ว, ดังนั้นเขาจึงต้องฝืนเดินบนเส้นทางแห่งการทําลายนี้

น้ําตาของแอนนี่ไหลท่วมเหมือนกับฝนตก

ราชาลีออนเองก็ถอนหายใจ เขาหันไปหาลิงค์แล้วส่ายหัวเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากฆ่าน้องชายของตัวเอง

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นราชา, แต่เขาก็ไม่สามารถตัดสินเรื่องนี้ได้ ตอนนี้ในอาณาจักรนอร์ตัน,ลิงค์เป็นคนที่มีอํานาจตัดสินสุดท้าย ถ้าเขาบอกว่าดยุคอาเบลต้องตาย,ก็จะไม่มีใครที่สามารถเปลี่ยนความจริงนั้นได้

ลิงค์เข้าใจเรื่องนี้ดี, แต่เขาก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าถึงอํานาจในการตัดสินชะตากรรมของผู้คนจะมีประโยชน์,แต่มันก็มีด้านที่น่ากลัวด้วย อํานาจนั้นมักจะเป็นดาบสองคมอยู่เสมอ

ยกตัวอย่างเช่น, ถ้าเขาฆ่าดยุคอาเบลในตอนนี้, ราชาลีออนก็จะคอยระมัดระวังเขาเจ้าหญิง แอนนี่เองก็จะตีตัวออกห่างจากเขา และคาร์โนส, ที่ตั้งใจจะไว้ชีวิตของดยุค,ก็จะเก็บความคับ แค้นใจเอาไว้ นอกจากนี้ลิงค์ก็จะเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นคนฆ่าดยุคและต้องเข้าสู่ฉากหน้าของเวทีการเมืองในอาณาจักรนอร์ต้นด้วย

ด้วยวิธีนี้ ลิงค์จะเสียพันธมิตรไปหลายคนในขณะที่ต้องคอยเก็บกวาดเรื่องการเมืองอย่างไม่รู้จบเขาจะต้องเจอปัญหามากมาย

แล้วเขาจะได้รับอะไรหล่ะ?

เขาคงจะแค่ทําให้อะดรีนาลีนพลุ่งพล่านจากการได้ตัดสินชะตาชีวิตของผู้คน แต่ลิงค์ก็ไม่ได้สนใจเรื่องอํานาจขนาดนั้น และความรู้สึกดีก็ไม่ได้จําเป็นเหมือนกัน, ดังนั้นมันก็เหมือนกับว่าเขาไม่ได้รับอะไรเลย

อันที่จริง, ลิงค์เข้าใจจุดยืนของตัวเองมาตั้งนานแล้ว เขาคือผู้พิทักษ์, ไม่ใช่ราชา,ผู้พิพากษา,หรืออะไรทั้งนั้นและด้วยจุดยืนเช่นนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ควรเข้ามายุ่งกับเรื่องทางโลกเหล่านี้

ดังนั้นพอราชาลีออนถามเขาแบบนี้, เขาจึงแค่โค้งให้เล็กน้อยแล้วพูดออกมา “ฝ่าบาท,งานของผมคือการกําจัดภัยคุกคามของอาณาจักร ตอนนี้ดยุคอาเบลได้พ่ายแพ้ไปแล้วและไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป หน้าที่ของผมได้จบลงแล้ว”

สิ่งที่เขาต้องการจะสื่อนั้นชัดเจน เขาจะไม่เข้ามายุ่งในการตัดสินดยุค ถ้าราชาลีออนไม่อยากฆ่าน้องตัวเอง, ลิงค์ก็จะไม่เข้ามาแทรกแซง ตราบใดที่ตยุคอาเบลไม่ก่ออาชญากรรมอีก, เขาก็สามารถปล่อยให้ดยุคได้ใช้ชีวิตที่เหลือในฐานะคนรวยคนนึ่งได้

พอลิงค์พูดออกมาแบบนั้น, ราชาลีออนก็ตัวสั่นเล็กน้อย หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที, เขาก็เข้าใจสิ่งที่ลิงค์ต้องการจะสื่อ

เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนหน้านี้, เขาคิดมาโดยคลอดว่าสักวันนึงลิงค์จะเข้ามาแทนที่เขาในฐานะผู้ปกครองทางเหนือ แต่ตอนนี้, ดูเหมือนว่าเขาจะดูถูกเด็กหนุ่มคนนี้เกินไปหน่อย

ลิงค์ไม่ได้อยากเป็นราชาในโลกมนุษย์ เขาอยากกลายเป็นนักบุญเหนือธรรมชาติคนนึง!

พอคิดถึงการกระทําที่ผ่านมาของลิงค์, เขาก็มักจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว เขาสร้างดินแดนเฟิร์ดให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาได้ดั่งเช่นทุกวันนี้แต่อํานาจทั้งหมดก็ถูกส่งไปให้กลุ่มคนธรรมดากลุ่มนึงประชาชนเฟิร์ดจะมีปฏิสัมพันธ์แค่กับพวกลูซี่เท่านั้น สําหรับลอร์ดลิงค์,เขาก็เป็นแค่บุคคลระดับตํานาน คนนึง

เขาคือผู้พิทักษ์ที่ทําให้ผู้คนสงบลงได้ด้วยการมีตัวตนอยู่

ดยุคอาเบลเองก็รู้สึกแปลกใจ เขาคิดมาโดยตลอดว่าลิงค์จะฆ่าเขา ซึ่งนี่เป็นเหตุผลที่ทําไมเขาถึงกลัวมากขนาดนี้และในที่สุดก็เริ่มเดินบนเส้นทางแห่งการทําลายเขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะพบจุดจบแบบนี้

ถ้าเขารู้ว่าจะเป็นแบบนี้, เขาจะกลัวไปทําไมกัน? มันก็แค่การถูกถอดออกจากตําแหน่งแม่ทัพ!ซึ่งเขาเองก็เหนื่อยจากป้อมปราการเส็งเคร็งนี่มาตั้งนานแล้ว

ในตอนนี้, เหล่านายพลที่ถอยหนีไปได้กลับมารวมตัวกันแล้ว พอราชาลีออนเห็นว่าทุกคนมาอยู่กันพร้อมหน้า, เขาก็ประกาศคําตัดสินของแม่ทัพอาเบล

“ ข้า, ลีออน อาเบล, หัวหน้าตระกูลอาเบล, และกษัตริย์แห่งอาณาจักรนอร์ตัน, ขอตัดสินว่าจอห์น อาเบลไม่ใช่สมาชิกของตระกูลราชสีห์อีกต่อไป เขาได้ทําความผิดฐานก่ออาชญากรรมภายใต้การล่อลวงของเทพแห่งการทําลายมิใช่ความตั้งใจของตัวเองดังนั้น, เขาจะถูกละเว้นโทษตาย แต่เขาจะต้องถูกยึดพลังทั้งหมดและข้าขอเนรเทศให้ไปถูกจองจําอยู่ทางใต้!”

สําหรับชนชั้นสูง, นี่ถือเป็นการลงโทษที่รุนแรง แม้ว่าเขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้,แต่ชีวิตที่เหลื อของเขาก็คงจะยากลําบาก

ดยุคอาเบลถอนหายใจออกมาเสียงดัง, และร่างของเขาก็ทรุดลง เขารู้สึกอ่อนแอแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน พลังงานอันบ้าคลั่งได้หายไปจากตัวเขาอย่างรวดเร็วเหมือนกับคลื่นที่ไหลย้อนกลับไปหาทะเล

ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าใบหน้าของเขาซีดเผือด,ผิวหนังหยาบกร้าน,ผมขาว,และกล้ามเนื้อก็หดตัวเขาดูแก่ขึ้นไปอีกอย่างน้อยสิบปี

พอเห็นสภาพนี้, แอนนี่ก็ปล่อยเสียงร้องโฮออกมาด้วยความเป็นห่วง

ลิงค์เข้าไปตรวจสอบดูแล้วพูดออกมา “เทพแห่งการทําลายได้เอาพลังกลับคืนไปแล้วเขาถูกทอดทิ้ง และดูเหมือนว่าการถูกริบพลังนั้นจะฝืนร่างกายของเขามากเกินไปด้วย,แต่เขาจะฟ์นตัวหลังจากที่ได้พักผ่อนซักเล็กน้อย

แน่นอนว่า, เขาไม่มีทางฟื้นสภาพกลับมาได้อย่างสมบูรณ์ หลังจากนี้, อายุขัยของดยุคอาเบลจะลดลงไปอย่างน้อยห้าปี

ในตอนที่พูดจบ, ลิงค์ก็กวักมือเรียกนักบวชที่อยู่ข้างๆ ชายคนนั้นเดินเข้ามารักษาบาดแผลของดยุคอาเบล ในตอนที่พลังแห่งแสงไหลเข้าไป, ร่างกายของเขาไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านกลับมาเลยเขากลายเป็นผู้สูงอายุธรรมดาๆคนนึง

แอนนี่ถอนหายใจ เธอเช็ดน้ําตาแล้วเข้ามาพยุงพ่อผู้อ่อนแอของเธอ สําหรับเธอ,นี่คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้ว

พอไม่มีการแทรกแซงของพลังทําลายแล้ว, ดยุคอาเบลก็กลับมาอยู่ในสภาพสงบนิ่งเขามองใบหน้าที่ซีดเผือดของลูกสาว, ด้วยความรู้สึกผิดและรู้สึกโชคดีในเวลาเดียวกันมีน้ําตาไหลออกมาจากหางตาของเขา

เหล่านายพลไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดช่วงเวลามานี้ ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่พอใจดยุคแต่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย

ลิงค์เห็นว่าราชาลีออนเองก็เสียใจเหมือนกัน เขาเข้าไปกระซิบเตือน “ฝ่าบาท, กองทัพต้องการแม่ทัพคนใหม่นะครับ”

คําพูดนี้ได้ดึงสติของราชาลีออนกลับมา เขาพยักหน้า และพอคิดอยู่พักนึง, เขาก็หันไปหาคาร์โนส

คาร์โนสเป็นที่รู้จักในฐานะนักดาบรุ่งอรุณ, และชื่อเสียงในกองทัพของเขาก็เป็นรองแค่ดยุคอาเบล เขามีทักษะ, ซื่อสัตย์, และเป็นสามัญชน เขาไม่มีครอบครัวไหนคอยหนุนหลังและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลิงค์เขาเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสําหรับแม่ทัพคนใหม่

“ข้าเลือกเขา” ราชาลีออนพูดพึมพํา

ลิงค์พยักหน้า “ผมไม่มีอะไรจะคัดค้านครับ”

เขาสัมผัสได้ว่าคาร์โนสกําลังจะเข้าสู่ระดับตํานานแล้ว และพอถึงตอนนั้น, ลิงค์จะทําอุปกรณ์ที่แข็งแกร่งให้เขาเพื่อที่ความสามารถในการต่อสู้ของเขาจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเขาจะกลายเป็ แม่ทัพมนุษย์คนแรกที่มีพลังระดับตํานาน ด้วยลักษณะนิสัยและพลังของเขา, เขาจะเปลี่ยนปล้อมโอริด้าให้กลายเป็นปราการเหล็กอันดับหนึ่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างแน่นอน

“พอพวกเขากลับไปถึงป้อมโอริด้า, คงต้องมีการจัดพิธีเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ซะแล้วหล่ะ” ราชาลีออนพูด

ลิงค์คิดอยู่พักนึงแล้วพูด “นั่นสินะครับ….เอาเป็นหนึ่งเดือนหลังจากนี้แล้วกันนะครับผมจะสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ให้แม่ทัพคนใหม่ด้วยจะได้ไม่มีเหตุการณ์แบบเดียวกันนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต”

ราชาลีออนพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีอะไรจะคัดค้าน

พอเรื่องนี้ลงตัว, ก็เหลือแค่งานเล็กๆน้อยๆ ซึ่งลิงค์ไม่ได้สนใจเลย เขาเดินวนรอบจุดที่นากานักบวชหายตัวไป, และใช้เวทย์ตรวจจับเป็นครั้งคราว เขาอยากจะหาเงื่อนงําเกี่ยวกับการหายตัวไปของพวกเธอ

หลังจากผ่านไปชั่วโมงครึ่ง, เขาก็ยังไม่ได้อะไรอยู่ดี

ด้วยความที่หมดหนทางแล้ว, เขาจึงถามวิญญาณดาบ “พอจะมีอะไรแนะนําไหม?”

นี่คือเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งบางอย่าง, แต่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย, และไม่รู้ด้วยว่ามาจากไหนน่าจะเป็นของเทพสักองค์

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, เซลืนก็เดินเข้ามา “นายเจออะไรบ้างไหม?” เธอถาม

ลิงค์ส่ายหัว “ไม่เลยสักนิด แปลกจริงๆ”

เซลืนก็ทําอะไรไม่ได้เหมือนกัน เธอเดินวนไปรอบๆพร้อมกับลิงค์จนกระทั่งลิงค์ยอมตัดใจในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา

“ช่างเถอะ, ฉันจะเลิกหาแล้ว พวกนั้นหนีไปได้จริงๆ!”

ถ้าเจอเงื่อนงําอะไรซักอย่าง, เขาคงจะไล่ตามไปฆ่าพวกเธอต่อ แต่ตอนนี้, มันไม่มีเงื่อนงําอะไรเลยไม่แม้แต่ส่วนเล็กๆ

แถมเขายังสัญญาว่าจะสร้างอุปกรณ์ให้แม่ทัพคนใหม่, ดังนั้นเขาจะมามัวเสียเวลาอยู่ที่นี้ไม่ได้อีก

“กลับไปที่ค่ายกันเถอะ”

ตอนนี้ค่ายถูกทําลายไม่เหลือซาก, แต่อากาศยังดีอยู่ เหล่านักรบจึงจุดกองไฟขึ้นมาใหม่และพักผ่อนภายใต้ดวงดาว แน่นอนว่าลิงค์ไม่ต้องกังวลเรื่องที่พัก

ข้างในเต็นท์, ลิงค์รอให้เซลืนหลับก่อนที่จะตรวจสอบสถานะภารกิจ

ภารกิจสําเร็จ: ลบล้างอํานาจกองทัพ

การประเมิน: สมบูรณ์แบบ

ผู้เล่นได้รับค่าโอมนิ 200 แต้ม

ผู้เล่นได้รับ 25 โจก

ผู้เล่นได้รับหนังสือเวทมนตร์

สองอันแรกเป็นรางวัลธรรมดา, แต่อันสุดท้ายนั้นทําให้ลิงค์ตื่นเต้น เวลา, เวลา หอกแห่งชัยชนะใช้พลังของกาลเวลา นากานักบวชจะใช้เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ประเภทนั้นรึเปล่านะ? เธอใช้เวทย์กาล เวลาใช่รึเปล่า?

ไม่อย่างนั้น, เขาก็ไม่สามารถอธิบายได้เลยว่าพวกเธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไง

พอคิดถึงเรื่องนี้, ลิงค์ก็เลือกแลกรางวัลในทันที

แกรัก มีหนังสือปกสีดําบ อของเขา มีนาฬิกาทรายสีทองเข้มถูกเขียนเอาไว้ที่กลางปกซึ่งก็น่าแปลกมาก, เพราะนาฬิกาทรายนี้ดูเหมือนจริงเลย; ทรายที่อยู่ข้างในก็กําลังไหลอยู่ด้วย

ลิงค์ลองเปิดอ่านดู และในตอนที่เห็นประโยคแรก, เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าโลกใบใหม่กําลังแสดงอยู่เบื้องหน้าเขา