Advent of the Archmage – ตอนที่ 82: ได้รับพรรคพวกเป็นชนชั้นสูง

และแล้ว, ภาพลวงตาในทางเดินก็หายไปและสภาพในถ้ำก็กลับไปเป็นปกติ ในที่สุดมันก็จบสักที

 

พวกเขาทุกคนต่างก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

 

“พวกเราไปหาของที่ขายได้ก่อนออกจากถ้ำกันไหม?” ลิงค์ แนะนำ

 

ทหารรับจ้างเห็นด้วยในทันที พวกเขาเกือบจะเสียชีวิตในถ้ำแห่งนี้, แถม ลิงค์ ก็ถูกดาบแทง แล้วพวกเขาจะยอมโง่เดินออกจากถ้ำไปมือเปล่าได้ยังไง?

 

ยิ่งไปกว่านั้น, ลิงค์ ก็ดูเหมือนว่าจะมีสภาพจิตใจที่ดีและไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าจากบาดแผลร้ายแรงเลย ในความเป็นจริง, ตอนนี้เขาดูดีขึ้นมากเลยด้วยซ้ำ ซึ่งนี่ทำให้พวกทหารรับจ้างกังวลน้อยลงเรื่องที่ต้องรีบกลับไปดูอาการบาดเจ็บของ ลิงค์

 

มีเพียงแค่ แอนเดอร์สัน คนเดียวเท่านั้นที่ยังลังเล เขาเป็นอัศวินหลวงของอาณาจักรคิงดอม ซึ่งมันอาจดูไม่เหมาะกับอัศวินที่ทรงเกียรติเลยในการที่มาฆ่าคน, เผาศพ, จากนั้นก็ปล้นของของพวกเขา

 

“ท่านแน่ใจนะครับว่าพวกเราควรทำแบบนั้น? บางทีพวกเราน่าจะควรรีบกลับไปเพื่อพาพวกทหารมานะครับ” แอนเดอร์สัน พูด เขาต้องระมัดระวังเพื่อไม่ทำให้เสื่อมเสียเกียรติและความภาคภูมิใจของสมาชิกในตระกูลขุนนางและอัศวิน

 

ตัว ลิงค์ เองก็เป็นลูกชายของไวส์เคานท์ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความรู้สึกลึกๆที่ แอนเดอร์สัน ไม่เต็มใจทำเป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้น, เขาก็ชอบที่จะมีชีวิตอยู่และประสบความสำเร็จมากกว่าการตายเพราะแนวคิดตามอดุมคิตอย่างเกียรติยศและอัศวิน!

 

แต่, ลิงค์ รู้ว่าความไม่แบ่งแยกนี้มันไม่เหมาะสม เขากับ แอนเดอร์สัน ต่อสู้ร่วมกันมาในภารกิจนี้, ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงเป็นสหายร่วมรบกันแล้ว เขาต้องหาวิธีเกลี้ยกล่อม แอนเดอร์สัน โดยไม่ทำให้เขาคิดว่าความซื่อสัตย์ของเขาเป็นปัญหาในเรื่องนี้

 

“นายพล แอนเดอร์สัน, ถ้าพวกเราไปเรียกพวกทหารมา, พวกเราก็ต้องแบ่งส่วนแบ่งให้กับพวกเขาด้วยเช่นกัน แถม, ไม่มีทางที่จะเก็บความลับได้เมื่อมีคนจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องหรอกนะครับ, ดังนั้นคำพูดจะแพร่กระจายไปอย่างแน่นอนแล้วคนจำนวนมากก็จะพยายามคว้าเค้กที่หั่นแล้ว และในที่สุดก็คงจะไม่มีอะไรเหลือสำหรับพวกเราทุกคน แล้วมันจะไม่ดีที่สุดหรอครับหากเราจะแบ่งทุกๆอย่างท่ามกลางพวกเราแค่ห้าคน?” ลิงค์ พูด

 

ก่อนที่ แอนเดอร์สัน จะสามารถคัดค้านได้, ลิงค์ ก็พูดต่อ “ท่านนายพล, ก่อนที่ท่านจะปฏิเสธ, ทำไมท่านไม่คิดถึงลูกของท่านหล่ะครับ? ท่านบอกว่าเขาเริ่มฝึกฝนแล้ว ผมมั่นใจว่าเขาอยากจะกลายเป็นอัศวินที่เหมือนกับท่านในตอนที่เขาบรรลุนิติภาวะแล้วอย่างแน่นอน แต่อัศวินก็ต้องการชุดเกราะ, ม้าและอาวุธของเขาเอง—แล้วสิ่งของพวกนี้ก็ไม่มีอันไหนที่ได้มาฟรีๆด้วย ทำไมท่านไม่ลองหยุดพิจารณาดูว่าของที่ปล้นมาอาจเป็นประโยชน์ต่ออนาคตของลูกชายของท่านขนาดไหนดูหล่ะครับ?”

 

ในตอนที่ ลิงค์ หยิบเรื่องนี้ขึ้นมา, แอนเดอร์สัน ก็ไม่สามารถเถียงกับเขาได้อีกต่อไป คำพูดของ ลิงค์ ได้ทำลายสิ่งต่างๆที่ทำให้เขารู้สึกกังวลเมื่อก่อนหน้านี้

 

มันเป็นเรื่องจริง ลูกของเขาจะเป็นอัศวินที่ทรงเกียรติได้ยังไงถ้าเขาไม่สามารถรักษาอนาคตที่ดีของลูกชายเอาไว้ได้? อย่างน้อย, หากมีเหรียญทองมากพอ, เขาก็สามารถจัดสรรค์ให้ลูกชายด้วยอุปกรณ์เวทย์มนตร์คุณภาพสูงได้

 

อ้า, แล้วเขาจะยึดติดกับเกียรติยศของตัวเองไปเพื่ออะไร? เขาควรจะคิดถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์มากกว่าอย่างเช่นเหรียญทอง!

 

“ถ้างั้นก็ลุยกันเลยครับ!” แอนเดอร์สัน พูด, เขาโดนล่อลวงด้วยคำพูดหว่ามล้อมที่เหลี่ยมจัดของ ลิงค์ อย่างสมบูรณ์

 

หลังจากนั้นไม่นาน, พวกเขาก็เริ่มค้นหาทุกๆอย่างที่อยู่ข้างในรังของสมาคม

 

การเคลื่อนไหวของ แอนเดอร์สัน ยังคงอืดอาดและไม่มั่นใจ เขายังไม่สามารถละทิ้งอุดมการณ์ในฐานะอัศวินได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนในด้านของพวกทหารรับจ้างทั้งสามนั้นพวกเขาเป็นมือโปรในเรื่องนี้ พวกเขากวาดทุกอย่างในถ้ำเหมือนกับฝูงตั้กแตน, ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากสำหรับ แอนเดอร์สัน ที่ยืนมองพวกเขาอยู่ข้างๆ

 

ในขณะเดียวกันนั้น, ลิงค์ ไม่ได้ช่วยมากนักเนื่องจากเขาจำเป็นต้องพักผ่อน แต่ในตอนที่คนอื่นๆกำลังยุ่งอยู่กับการค้นหาของ, เขาก็แอบหนีเข้าไปในห้องโถงที่มืดมิดในส่วนที่ลึกที่สุดของถ้ำเพื่อไปเอาคริสตัลสีดำจากกองกรวดแล้วเอามั่นใส่ใว้ในจี้เก็บของของเขา

 

ในตอนที่คนอื่นๆสังเกตุเห็นว่าเขาหายไป, พวกเขาก็คิดว่าเขาคงไปตรวจสอบหุ่นเชิด, ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก

 

ครึ่งชั่วโมงถัดมา, พวกเขาทั้งสี่ก็ไปรวมตัวกันที่ห้องโถงแรกในรังของสมาคมที่ที่พวกเขาพบผนึกเวทย์มนตร์คำสาป

 

ลูซี่ เริ่มนับและบันทึกทุกๆอย่างที่ละชิ้น

 

“เงิน 1400 เหรียญทอง, ดาบเหล็ก 38 เล่ม, ชุดเกราะหนัง 30 ชุด, ถังไวน์อายุ 50 ปี 3 ถัง,  รูปแกะสลักทองหนึ่งคู่…รวมๆแล้วก็น่าจะได้อย่างน้อย 3500 เหรียญทองหล่ะนะ”

 

ตามที่คาดเอาไว้, สมาคมมีความมั่งคั่งมากกว่าภราดรแห่งความมืดอยู่มาก

 

3500 เหรียญทอง! แม้แต่ แอนเดอร์สัน ก็ยังไม่สามารถห้ามตัวเองจากการกลืนน้ำลายด้วยความตกใจกับความมั่งคั่งที่แท้จริงที่อยู่ต่อหน้าต่อตาของพวกเขาได้ เขาเป็นอัศวินขุนนางที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่, และมีรายได้เสริมจากที่ดินที่เขาเป็นเจ้าของ, แต่รายได้ต่อปีของเขาก็ไม่ได้มากไปกว่า 150 เหรียญทอง ใครจะไปคิดกันว่าองค์กรใต้ดินอย่างสมาคมจะครอบครองความมั่งคั่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้เช่นนี้เอาไว้! ความเป็นจริงทำให้เขาหวาดกลัว

 

ช่างเป็นกลุ่มโจรที่ขี้ขลาดอะไรเยี่ยงนี้! ดูเหมือนว่านับจากนี้เป็นต้นไปฉันจะต้องค้นหาและทำความสะอาดรังของพวกโจรให้มากกว่านี้แล้วแหล่ะ อัศวินคนนี้กลายเป็นหมาจิ้งจอกเหลี่ยมจัดด้วยความยั่วยวนของเหรียญทองที่ไม่สามารถต้านทานได้

 

และตอนนี้มันก็ถึงเวลาจากจ่ายของที่ปล้นมา, ซึ่ง ลิงค์ เป็นคนตัดสินใจ แอนเดอร์สัน ไม่ได้คัดค้านอะไรกับเรื่องนี้ เขาได้เห็นและเข้าใจแล้วว่า ลิงค์ เป็นหัวใจหลักของกลุ่ม, และที่พวกเขาสามารถเอาชนะปีศาจที่ชั่วร้ายมาได้ก็เพราะการบัญชาการของ ลิงค์, แอนเดอร์สัน จะจดจำเด็กหนุ่มคนนี้เอาไว้ในฐานะชายที่น่ากลัวและไร้ผู้เทียบเคียง แล้วเขาก็พร้อมที่จะยอมรับการตัดสินใจของเขา

 

“มีพวกเราอยู่ห้าคนกับเงินอีกประมาณ 3500 เหรียญทอง พวกเรา 4 คนจะเก็บมาแบ่งกันเอง 2300 เหรียญทอง ส่วนท่านนายพล, ท่านควรจะเอาไปซัก 1000 เหรียญทองนะ แล้วส่วนที่เหลืออีก 200 เหรียญทองก็, เอา 50 เหรียญทองไปให้กับครอบครัวของ ยักช่า ถือเป็นเงินช่วยเหลือ, แล้วที่เหลือก็เอาไปแบ่งกันเองในหมู่พวกทหาร เพราะถึงยังไง, พวกเขาก็มีส่วนช่วยเหลือเช่นกัน ท่านว่ายังไงหล่ะ, ท่านนายพล?”

 

แอนเดอร์สัน พูดไม่ออก 1000 เหรียญทองมันมากเกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้ไปใกลโขล! เขาคิดถึงผลงานที่พวกเขาแต่ละคนทำ ลิงค์ เป็นสมองของภารกิจ, แล้ว แจ็คเกอร์ ก็เป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดที่รับตำแหน่งอันยิ่งใหญ่ในการเอาชนะหุ่นเชิดด้วยการหยุดยั้งหุ่นเชิดแล้วทำให้ แอนเดอร์สัน มีโอกาสที่เหมาะเจาะในการปิดฉาก ซึ่งทั้งหมดที่เขาทำก็มีแค่การเคลื่อนไหวง่ายๆเพียงเท่านั้นไม่ได้เสี่ยงอะไรเลย!

 

ความน่านับถือและตำแหน่งอัศวินหลวงของเขาไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยสักนิดในภารกิจนี้ แล้วมันจะมีประโยชน์ยังไงหาก ลิงค์ ได้รับการสนับสนุนที่มากขึ้นจากบุคคลที่สูงส่งอย่างองค์หญิง แอนนี่?

 

เขาคงจะพอใจถ้าทุกคนได้รับส่วนแบ่งอย่างเท่าเทียมกัน, แล้วทุกๆคนได้รับประมาณคนละ 600 เหรียญทอง

 

“ส่วนแบ่งของผมมันไม่มากเกินไปหรอครับ?” เขาสงสัยเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรที่ได้รับเงินมากกว่าคนอื่น, แต่ทุกๆคนก็เสี่ยงชีวิตเพื่อมาถึงจุดๆนี้เหมือนกัน ซึ่งมันจะไม่ยุติธรรมสำหรับคนอื่นๆและเป็นเรื่องที่น่าละอายใจสำหรับเขาที่ได้รับส่วนแบ่งเยอะสุด พวกเขาต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามที่น่าหวาดกลัวมาด้วยกันและรอดมาได้ ดังนั้นส่วนลึกในหัวใจของ แอนเดอร์สัน จึงคิดว่า ลิงค์ และพวกทหารรับจ้างเป็นเพื่อนร่วมรบของเขา

 

“อย่าพูดอย่างนั้นสิ, ท่านนายพล” ลิงค์ พูดพลางสบัดมือ “ท่านเป็นคนที่พบรังของสมาคม, แล้วท่านก็เป็นคนที่ปิดฉากหุ่นเชิดนั่น แล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นท่านยังเป็นอัศวินขุนนางที่แบกรับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ในการรักษาความสงบสุขของอาณาจักร ค่าใช้จ่ายรายวันของท่านคงจะมากกว่าพวกเราและเงินก็คงจะถูกใช้ได้ดีกว่าถ้าท่านรับมันไป ถ้าท่านคิดว่าพวกเราเป็นเพื่อนของท่าน, ก็โปรดรับมันไปเถอะ”

 

ลิงค์ ต้องการจะสื่อว่าทุกๆอย่างที่เขาพูดไม่มีแรงจูงใจแอบแฝงอยู่ เขาให้ความสำคัญกับมิตรภาพของเขากับผู้คนที่ต่อสู้ด้วยกันมากับเขา สำหรับเขา, ความสัมพันธ์นี้มีค่ายิ่งกว่าเงินแค่ไม่กี่ร้อยเหรียญทองเสียอีก!

 

แอนเดอร์สัน เงียบไปพักนึง เขาถูกคำพูดของ ลิงค์ ครอบงำอย่างเต็มที่

 

“ก็ได้ครับ, ผมจะรับมันไว้” ในที่สุดเขาก็พูดออกมา

 

ความจริงใจและความใจกว้างของ ลิงค์ จะเหลือเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจของ แอนเดอร์สัน เขาจะจำความใจดีนี้และเด็กหนุ่มที่ไม่ธรรมดาคนนี้เอาไว้ตลอดชีวิตของเขา

 

ไม่เพียงแค่นักเวทย์คนนี้จะครอบครองพลังเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่ง, แต่เขายังมีจิตใจดีและความซื่อสัตย์ที่แข็งแกร่งอีกด้วย แถมเขายังเป็นที่ชื่นชอบขององค์หญิง แอนนี่ เพราะฉะนั้นเขาคงจะกลายเป็นบุคคลที่สำคัญในอาณาจักรนอร์ตันในอานาคตอย่างแน่นอน ฉันต้องรักษามิตรภาพของฉันกับเขาเอาไว้

 

และนั่นคือความแตกต่างที่ชัดเจนมากที่สุดระหว่างชนชั้นสูงกับสามัญชน แน่นอนว่าชนชั้นสูงก็มีความรู้สึกเหมือนกัน แต่พวกเขาก็ไม่เคยลืมที่จะพิจารณาสิ่งต่างๆจากมุมมองในระยะยาวและให้ความสนใจกับผลประโยชน์ของพวกเขามากกว่า ด้วยความที่เป็นชนชั้นสูง, แอนเดอร์สัน จึงเก่งเรื่องการรักษาผลประโยชน์ของเขามากกว่าพวกทหารรับจ้าง ซึ่งหลังจากที่พิจารณาอย่างจริงจังแล้ว, แอนเดอร์สัน จึงตัดสินใจว่าการเป็นพรรคพวกของ ลิงค์ จะเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุดที่ควรทำในตอนนี้

 

ขณะที่กำลังครุ่นคิด, ลิงค์ ก็หยิบเงิน 200 เหรียญทองจากกองใหญ่ใส่ถุงแล้วยื่นมันให้กับ แอนเดอร์สัน

 

“ท่านนายพล, นี่สำหรับพวกทหาร พอพวกเราออกไปแล้ว, พวกเขาคงจะจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของพวกเรา, ดังนั้นพวกเราจะแบ่งส่วนแบ่งของพวกเขาออกมาก่อนเพื่อที่พวกเราจะได้ปลอดภัยจากสายตาที่คอยสอดส่องจนถึงเมืองริเวอร์โควฟ”

 

เงิน 200 เหรียญทองเอาไว้ใช้เพื่อปิดปากพวกทหาร แม้ว่า ลิงค์ จะมั่นใจว่าพวกทหารคงรู้ว่ามีเงินมากกว่า 200 เหรียญทองในรังของสมาคม, แต่ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นอะไรที่เป็นรูปธรรม ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็มีแค่การสงสัยเท่านั้น หรือที่แย่กว่านั้น, พวกเขาก็คงจะแพร่ข่าวลือไปยังที่สาธารณะ, แต่นั่นก็ไม่ได้มากเกินกว่าที่จะจัดการได้

 

สิ่งที่จะเลวร้ายที่สุดก็คือการที่พวกเขาได้เห็นของที่ปล้นมาทั้งหมดแล้วรู้ว่าพวกเขาได้รับแค่เศษเสี้ยวเดียวของมันเท่านั้น ซึ่งนั่นจะทำให้เกิดความไม่พอใจอย่างแน่นอน, แล้วหลังจากนั้นก็จะมีปัญหาที่หนักขึ้นตามมา แอนเดอร์สัน เข้าใจดีว่าคนเราจะกลายเป็นคนที่น่ากลัวขนาดไหนเพราะเรื่องเงิน, ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วยกับแผนการนี้

 

จากนั้น, ลิงค์ ก็ชี้คทาของเขาไปที่กองของที่ปล้นมา ทันใดนั้น, ออร่าเวทย์มนตร์ก็ห่อหุ้มสมบัติเอาไว้ แล้ว ลิงค์ ก็เดินไปที่กองนั้นแล้วเอาของใส่เข้าไปในจี้เก็บของทีละชิ้นภายใต้แสงที่สว่างจ้าของออร่าเวทย์มนตร์

 

การที่ทำแบบนี้, แม้ว่า ลิงค์ จะไม่สามารถปกปิดเรื่องการมีอยู่ของจี้เก็บของของเขาได้, แต่, อย่างน้อยเขาก็สามารถปกปิดอุปกรณ์ที่ใช้เก็บของได้

 

ตอนนี้ แอนเดอร์สัน เคยชินกับเวทย์มนตร์ของ ลิงค์ แล้ว ถึงยังไง, ตอนนี้เขาก็อยู่ฝ่าย ลิงค์, ดังนั้นยิ่งพรรคพวกของเขาแข็งแกร่งเท่าไหร่, ก็ยิ่งมีเทคนิคที่ต้องซ่อนเอาไว้จากทุกๆคนมากเท่านั้น, แล้วมันก็จะดีกว่าสำหรับเขา

 

หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย, พวกเขาทุกคนก็เดินออกจากรังของสมาคมในที่สุด

 

ที่ด้านนอก, แอนเดอร์สัน เดินตรงไปหาพลทหารคนนึงแล้วพูดกับพวกเขา

 

“รังถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว, แต่โชคร้ายที่ ยักช่า ตาย ซึ่งฉันเสียใจมากแต่ไม่ต้องกลัวพี่น้องของฉัน, ฉันจะดูแลครอบครัวของเขาเป็นอย่างดี พวกเราพบเหรียญทองบางส่วนในถ้ำ, แล้วฉันก็จะมอบมันให้กับครอบครัวของ ยักช่า เป็นเงินช่วยเหลือ แล้วสำหรับส่วนที่เหลือนั้นฉันจะมอบให้กับพวกนายทุกคน!” เขาพูด

 

หลังจากที่เขาพูดจบ, แอนเดอร์สัน ก็เรียกรองหัวหน้าออกมาแล้วส่งถุงเงินให้กับเขา

 

“แมต, เอาเงินนี่ไป, แล้วเอาไปแบ่งกันเองนะ” เขาสั่ง

 

รองหัวหน้าเปิดถุงเงินดูแล้วเขาก็แทบจะตาบอดจากทองที่ส่องแสงแวววับอยู่ข้างใน มือของเขาสั่นในตอนที่เห็นมัน เขาเป็นแค่ทหารธรรมดาๆที่ได้รับเงินเดือนประมาณ 15 เหรียญทอง ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเห็นเหรียญทองจำนวนมากขนาดนี้มาก่อนเลย, แล้วมันก็แทบจะทำให้เขาเข่าทรุด

 

ในที่สุด, ทหารแต่ละคนก็ได้รับเงินประมาณคนละหนึ่งเหรียญทอง  แม้ว่าจะมีข่าวการตายของ ยักช่า, แต่ก็มีบรรยากาศที่เริงร่าอยู่ด้วย

 

พวกเขาบางส่วนรู้สึกสงสัย, แล้วข่าวลือก็แพร่กระจายออกไป, แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นในตอนจบ, ลิงค์ กับคนที่เหลือจึงลักลอบเอาสมบัติออกมาจากถ้ำได้สำเร็จโดยไม่มีเหตุการณ์อะไร

 

พอพวกเขาไปถึงเมืองริเวอร์โควฟ, ลิงค์ ก็เชิญนักบวชมารักษาอาการบาดเจ็บของเขา เวทย์ศักสิทธิ์ได้ผลชงัดดีจริงๆ ลิงค์ ได้เห็นการรักษาบาดแผลของเขาด้วยตาเปล่า ซึ่งกระบวนการทั้งหมดใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น, แล้วมันก็ไม่ได้ทิ้งแผลเป็นใดๆเอาไว้บนร่างกายของเขาเลย

 

แต่, เขาก็ไม่กล้าที่จะอิจฉาพลังนี้ เพราะเขารู้ว่ามีนักเวทย์มากมายในประวัติศาสตร์ที่พยายามจะศึกษาและเลียนแบบเวทย์มนตร์ศักดิ์สิทธิ์, แต่พวกเขาทั้งหมดก็จบลงที่ความตาย ลิงค์ ยอมรับว่าการรักษาอาการบาดเจ็บนั้นตกอยู่ภายใต้ขอบเขตของพระเจ้าและมันก็เกินกว่าอำนาจของนักเวทย์

 

จากนั้น ลิงค์ ก็เอาของที่ปล้นออกมาจากจี้เก็บของของเขาแล้วส่งมันให้กับพวกทหารรับจ้างเพื่อที่พวกเขาจะได้จัดการมัน จากนั้นเขาก็สั่งให้ กิลเดิร์น เอาเหรียญทอง 1000 เหรียญไปให้ แอนเดอร์สัน อย่างระมัดระวัง

 

แอนเดอร์สัน เข้าใจว่าต้องทำอะไร เขาให้สัญญากับพวกทหารรับจ้างว่าเขาจะประจำอยู่ที่เมืองริเวอร์โควฟเพื่อทำความสะอาดป่าเกอร์เวนท์จากพวกโจร, และถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น, เขาก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเสมอ!

 

ดังนั้นกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้จึงได้รับพรรคพวกที่เป็นชนชั้นสูง

 

มันดึกมากแล้วในตอนที่จัดการทุกๆอย่างให้เข้าที่เข้าทาง พออยู่คนเดียวในห้อง, ลิงค์ ก็นั่งลงบนเตียงของเขาแล้วตรวจสอบคริสตัลสีดำที่เอามาจากหุ่นเชิด

 

Advent of the Archmage

Advent of the Archmage

Type: Author: , ,
เรื่องย่อ ลิงค์เป็นอาร์จเมจที่เก่งที่สุดในทุกๆเซิร์ฟเวอร์ เขาเพิ่งจะโค้นล้มบอสที่แข็งแกร่งที่สุด,เจ้าแห่งความลึก โนโซม่า ด้วยปาร์ตี้ของเขา อย่างไรก็ตาม,แทนที่เขาจะกลับไปที่เมื่อง เขากลับถูกส่งตัวไปที่พื้นที่ลับด้วยพิกเซลCG มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสูญญากาศ และภายในนั้นก็ได้มีเสียงที่ยิ่งใหญ่และมากด้วยอำนาจที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าแห่งแสงสว่างดังขึ้น “ลิงค์ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยชีวิตที่จะดึงโลกแห่งฟิรูแมนออกจากความปั่นป่วนไหม?” ภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้มันอะไรกัน! ถ้ามันเป็นโลกจริง ลิงค์ คงจะปฏิเสธไปในทันที อย่างไรก็ตามเขาก็มีความแน่วแน่ที่จะเป็นฮีโร่ในเกมส์ “จัดไปเลย!” ลิงค์ ตอบอย่างมั่นใจ “ถ้างั้นก็ขอให้เจ้าโชคดี” และนั่นจะเป็นการเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วย เวทย์มนตร์,มิตรภาพ,การทรยศ,ความรัก และความสิ้นหวังของ ลิงค์ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปของฟิรุแมน Link was the top Archmage in the entire server. He had just defeated the strongest boss, the Lord of The Deep, Nozama with his party. However, instead of going back to town, he was transported to a secret location with pixelated CG. It sort of felt like a vacuum, and within it came a glorious and commanding voice that calls himself the God of Light. “Link, would you be willing to be the saviour who will pull the World of Firuman out from the churning abyss?” What a huge mission! If it was in the real world, Link would have rejected it immediately. However, he was bent on being the hero in game. “Bring it on!” Link answered confidently. “Then, best of luck.” And so began Link’s journey of magic, friendship, betrayal, love and despair in the ever changing World of Firuman.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset