Advent of the Archmage Chapter 486: การต่อสู้ระดับตำนาน (2)
เส้นทางแห่งราชาระหว่างป้อมโอริด้ากับเมืองแกลดสโตนนั้นได้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่
ในระหว่างนี้, ทรัพยาการได้ถูกขนส่นไปยังป้อมโอริด้าผ่านเส้นทางนี้เนื่องจากสงครามทางตอนเหนือ พอผ่านการซ่อมแซมมาแล้ว, ถนนเส้นนี้ก็เรียบขึ้นและกว้างเกือบ 20 ฟุต
มีกระท่อมไม้เล็กๆตั้งอยู่ตามถนนทุกระยะ 50 ไมล์สำหรับให้นักเดินทางได้พักผ่อนให้หายเหนื่อย กระท่อมพวกนี้เป็นที่รู้จักของคนฟิรุแมนในชื่อเพิ่งพักพิง
ลิงค์กับกลุ่มของเขาได้มาพักที่หนึ่งในเพิงพวกนี้ที่ระยะหนึ่งร้อยไมล์จากเมืองแกลดสโตน, ในขณะที่เฝ้ารอการมาถึงของกองทัพโอริด้าอย่างใจจดใจจ่อ
ในวันที่สอง, ประมาณบ่ายสาม, มีเสียงติ้งดังขึ้นในกระท่อม มันไม่ได้ดังมาก, และมั่นคง จากนั้นทุกคนก็หันมามองที่ต้นเสียง
เสียงมาจากดาบในมือของลิงค์ นอกจากเสียงแล้ว, ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติกับตัวดาบทุกคนที่อยู่รอบๆคิดว่าลิงค์แค่สะบัดนิ้วไปโดนดาบ, ดังนั้นจึงกลับไปทำธุระของตัวเอง
มีแค่ลิงค์เท่านั้นที่รู้ว่ามันคือเสียงดาบราชามังกรพิโรธเลเวลอัพ เขามองดาบและสังเกตเห็นว่าข้อมูลในเกมส์เปลี่ยนไป
ดาบราชามังกรพิโรธ เพลิงนภา สยบโลกา
ตำนานระดับต่ำ
สถานะ: ถึงผนึก
ผลแรก: เปิดใช้ความคมของดาบราชามังกรพิโรธด้วยพลังมังกร 1,400 แต้ม ในตอนที่ถูกเปิดใช้, พลังของผู้ร่ายจะเพิ่มขึ้น 15 เท่า และความเร็วของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นแปดเท่า สภาพนี้จะมีผลสามวินาที
ผลที่สอง: พลังเวทย์ทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 87096
ผลที่สาม: ดาบจะสามารถตัดอะไรก็ได้ด้วยผลความคมไร้สิ้นสุด (สภาพสมบูรณ์)
ผลที่สี่: การโจมตีทั้งหมดจะเปิดใช้ผลโจมตีพื้นที่โดยอัตโนมัติ ระยะของการโจมตีโดยรอบคือ 400 ฟุต, และพลังโจมตีจะเท่ากับ 15 เปอร์เซนต์ของพลังโจมตีผู้เล่น
(หมายเหตุ: มีแค่ผู้แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่คู่ควรถือครองข้า!)
สถานะของดาบได้ถูกอัพเกรดเพราะเลเวลอัพ มันได้ก้าวข้ามเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ในแง่ของการเพิ่มพลังเวทย์ อย่างไรก็ตาม, หนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญกว่าก็คือผลความคมไร้สิ้นสุดก่อนหน้านี้, ข้อความในเกมส์อธิบายว่ามันสามารถตัดวัตถุกายภาพและเวทมนตร์ได้ แต่ตอนนี้มันระบุง่ายๆว่าสามารถตัดอะไรก็ได้ ในแง่นี้บอกไม่ได้เลยว่าระหว่างดาบราชามังกรพิโรธกับมีดจุดแตกหักนั้นอันไหนแข็งแกร่งกว่า
พอดาบอัพเกรดเรียบร้อยแล้ว, ลิงค์ก็สามารถสลัดความกังวลทั้งหมดที่เขามีเกี่ยวกับการต่อสู้สุดท้ายได้ซักที
เวลาผ่านไปครึ่งวัน ตอนห้าโมงเย็น, ท้องฟ้าเริ่มมืดลง, มีเสียงลมดังมาจากข้างนอก เฟลิน่าได้กลับมาจากการลาดตระเวนแล้ว
เฟลิน่าเข้ามาในกระท่อมและรายงานลิงค์ “นายท่าน, ตอนนี้กองทัพตั้งค่ายอยู่ที่ถนนหลักห่างออกไปจากที่นี่สิบไมล์ค่ะ”
ลิงค์คิดอยู่ครู่นึ่ง, จากนั้นก็พูดกับราชาลีออนที่นั่งใกล้ๆเขา “ฝ่าบาท. ถึงเวลาเคลื่อนไหวแล้วครับ”
ราชาลีออนตกตะลึงกับประโยคนี้ นับแต่จุดนี้เป็นต้นไปจะไม่มีทางให้พวกเขาถอยกลับแล้วเขาลุกขึ้นพูด “ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ”
พลแม่นปืนกับนักบวชได้พักผ่อนอยู่ในเพิ่งเป็นเวลาสองวัน, และพวกเขาก็อยู่ในสภาพที่เพียบพร้อม พอได้ยิน, พวกเขาก็ลุกขึ้น, เตรียมพร้อมออกเดินทางในทันที
ลิงค์เริ่มอธิบายแผนการของเขา “เซลีน, เธอไปซ่อนตัวเตรียมซุ่มโจมตีที่ระยะห่างออกไปหนึ่งพันฟุตจากจุดที่เราปะทะกับศัตรู”
พอพูดจบ, เขาก็ส่งรูนสีแดงให้เธอ “นี่คือรูนหลบหนี ถ้ามีปัญหาอะไร ให้ทำลายมันซะ, แล้วมันจะเทเลพอร์ทเธอไปที่ระยะห่างออกไปหนึ่งพันฟุต”
“เข้าใจแล้ว”
จากนั้นลิงค์ก็พูดกับพลแม่นปืน “พวกนายทุกคนรักษาระยะห่างจากแนวหน้าเอาไว้ที่ 500 ฟุตถ้าเกิดการเผชิญหน้าให้ยิงปืนได้เลย ไม่ต้องกังวลว่าจะยิงโดนแนวหน้า”
“ครับท่าน”
ต่อไปก็นักบวช พวกเขามีเลเวลน้อย อย่างไรก็ตาม ถึงแม้พวกเขาจะขาดทักษะการต่อสู้, แต่พวกเขาก็มีพลังรักษามาชดเชย ลิงค์พูดกับพวกเขา “พวกนายรออยู่ในปาห่างออกไปสองไมล์ ถ้าพวกเรามีท่าทีว่าจะแพ้, ให้ถอนตัวจากตรงนั้นได้เลย แต่ถ้าพวกเราสามารถดันศัตรูกลับไปได้, ฉันอนุญาติให้พวกนายออกมาจากปาและเริ่มทำการรักษาคนเจ็บ”
“เข้าใจแล้วครับ” หัวหน้านักบวชพยักหน้า
ในที่สุด, ลิงค์ก็พูดกับราชาลีออนและนักรบมังกรอีกสามคน “สี่คนที่เหลือมากับฉัน”
ตัวตนของราชาลีออนนั้นคือหัวใจสำคัญสำหรับแผนการของลิงค์ ในอีกด้านนึ่ง, นักรบมังกรแดงเป็นนักรบเลเวล 8 พลังของพวกเขาจะมีประโยชน์ในภายหลัง
พอทุกคนได้รับมอบหมายหน้าที่ของตัวเอง, ลิงค์กับคนของเขาก็แยกย้ายจากเพิ่งพักพิงและมุ่งหน้าไปยังค่ายศัตรู
ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงเขตกองทัพในที่สุด ลิงค์ส่งสัญญาณให้คนของเขา, และทุกคนก็เริ่มออกไปประจำจุด
ดวงอาทิตย์ตกข้างหลังภูเขา, และท้องฟ้าในตอนนี้ก็เป็นภาพมืดที่มีจุดแสงของดวงดาว กองไฟถูกจุดขึ้นทั่วค่ายของศัตรู จากที่ไกลๆ, แสงนั้นแทบจะมองไม่เห็นเลย
เนื่องจากลิงค์ตั้งใจจะถอดถอนอำนาจของดยุคอาเบล, ดังนั้นเขาจะเข้าไปหาศัตรูตรงๆด้วยความเป็นมิตรมากที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ เขายกดาบราชามังกรพิโรธขึ้นฟ้า, และจากนั้นก็ร่ายเวทย์แสงขนาดยักษ์
ลูกบอลแสงเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสองฟุตถูกยิงจากปลายดาบขึ้นไปบนฟ้า ในตอนที่มันขึ้นสูงไปถึงหนึ่งพันฟุต ลูกบอลก็ระเบิด, และให้ความสว่างทั้งพื้นที่เป็นระยะหลายไมล์จนมันแทบจะสว่างเหมือนตอนกลางวัน, ราวกับว่าตอนนี้มีดวงอาทิตย์ดวงที่สองกำลังส่องแสงจากบนฟ้า
ทั้งกองทัพตกตะลึงกับระเบิดแสงนี้
“ฝีมือใครกัน?” นักเวทย์กองทัพตะโกน แม้ว่าเวทย์แสงจะไม่เป็นภัยคุกคามร้ายแรงกับพวกเขา, แต่มันก็คือเวทย์เลเวล 5, แถมการที่มันสามารถให้ความสว่างได้ในพื้นที่กว้างระดับนี้ ความสำเร็จมันเหลือเชื่อเกินไป
“ศัตรูโจมตีหรอ?”
“ดูนั่น มีคนกำลังเดินเข้ามาจากตรงนั้น!”
“โห, ข้าไม่เคยเห็นพลังขนาดนี้มาก่อนเลย!”
ลิงค์ปรากฏตัวเบื้องหน้าศัตรู เขาเริ่มปล่อยพลังมังกรออกมารอบตัวเล็กน้อย, และส่งผลให้มีคลื่นออร่าสีแดงแผ่ออกมารอบตัวเขา
มีนักรบคนนึงจำลิงค์ได้ในทันทีที่เขาเข้ามาใกล้ถ้ำ “นั่นมันมาสเตอร์ลิงค์นี่”
“ลอร์ดเฟิร์ดอยู่ที่นี่”
“คนที่สวมมงกุฏข้างๆเขาเป็นใครกัน?”
“นั่นราชาลีออนหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”
การมาอย่างคาดไม่ถึงของแขกคนสำคัญสองคนได้ทำให้ทุกคนตกใจ, แต่ก็ไม่มีพวกเขาคนไหนกล้าเข้ามาหยุดแขกเหล่านี้และอนุญาติให้พวกเขาเดินผ่านค่าย
ค่ายนี้ใหญ่โตมาก, ครอบคลุมพื้นที่เกือบหนึ่งตารางไมล์ เต็นท์ของแม่ทัพนั้นตั้งอยู่ที่กลางค่ายในตอนที่ลิงค์กับผู้ติดตามของเขามาอยู่หน้าเต็นท์, ฝูงชนก็มารวมกันรอบตัวเขา, ตั้งแต่นายพลจนถึงนักเวทย์ทหารและนักบวช มีจำนวนคนประมาณ 300 คน, และส่วนใหญ่ก็เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพ
นี่คือสิ่งที่ลิงค์ต้องการ
ที่ทางเดินเล็กๆหน้าเต็นท์แม่ทัพ ดยุคอาเบลได้มายืนอยู่ที่ทางเข้า, พร้อมกับนากาสองคนและผู้ติดตามอีกสิบคน
พอเห็นลิงค์, แม่ทัพอาเบลก็ยืนอย่างไร้อารมณ์, พร้อมกับรอยยิ้มเย็นชาที่อยู่บนหน้า “นั่นลอร์ดเฟิร์ดไม่ใช่หรอ ลมอะไรหอบท่านมาเยี่ยมข้าในสถานการณ์เช่นนี้หล่ะ?”
แม่ทัพอาเบลเหลือบมองราชาลีออน, และทำเป็นไม่เห็นว่าเขายืนอยู่ข้างๆลิงค์
ลิงค์รู้ว่าแม่ทัพพยายามใช้ข้อได้เปรียบในส่วนของความจริงที่ว่าพวกนักรบของเขาไม่รู้จักหน้าตาของราชา เขาเดินถอยหลังและไปยืนอยู่ข้างหลังราชาลีออน “อันที่จริง, ผมมาที่นี่ในฐานะผู้กู้คุ้มกันของกษัตริย์แห่งอาณาจักรนอร์ตันหน่ะ”
เสียงของลิงค์ไม่ได้สูง, แต่ด้วยความช่วยเหลือของพลังมังกร, เขาจึงใช้เทคนิคเวทย์พิเศษในการเพิ่มเสียงของเขา นักรบทุกคนที่อยู่ในค่ายสามารถได้ยินสิ่งที่เขาพูด
นักรบทุกคนในป้อมโอริด้ารู้ในทันทีว่าราชาลีออนอยู่ท่ามกลางพวกเขา ความตั้งใจของดยุคอาเบลในการที่จะเก็บเรื่องตัวตนของราชาเอาไว้เป็นความลับนั้นได้ถูกสกัดกั้นโดยไม่มีโอกาสแก้เกมส์เลย
และนี่ก็ได้สร้างความโกลาหลไปทั่วค่ายในชั่วพริบตา
ตระกูลราชวงศ์อาเบลได้ปกครองครึ่งทวีปทางเหนือมาเกือบสามร้อยปีแล้ว ความกลัวและความเคารพต่ออำนาจของราชานั้นได้ฝังรากลึกในหัวใจของผู้คนตั้งแต่นั้นมา นายพลบางคนที่อยู่รอบตัวพวกเขากำลังมองหน้ากันด้วยความสงสัย แต่พอลิงค์ยืนยันตัวตนของราชา, พวกเขาทุกคนก็คุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าราชาในทันที
พอเห็นพวกเขาคุกเข่าเมื่อได้รู้ถึงอำนาจกษัตริย์ของเขาแล้ว, ราชาลีออนก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้เล็กน้อย, และเขาก็เริ่มทำตัวสมเป็นราชาจริงๆขึ้นมา
เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เหตุผลที่ข้าขึ้นเหนือมาในคืนนี้ก็เพราะเหตุการณ์สังหารหมู่ในเมืองการาซอน”
ในขณะที่เขาพูด, ลิงค์ก็ร่ายเวทย์อีกครั้ง และเพิ่มเสียงของราชาให้ดังไปทั่วค่าย
“ในช่วงชีวิตนี้ข้าไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าประชาชนของข้าจะถูกสังหารอย่างโหดร้ายขนาดนั้นด้วยฝีมือเหล่าทหารของข้าเอง, และผู้ที่ก่อเหตุนองเลือดเช่นนี้ยังเป็นน้องชายแท้ๆของข้าอีก ประชาชนในเมือง 30,000 คน, ได้ถูกสังหารอย่างเลือดเย็นกว่า 20,000 คน, ทั้งๆที่ความจริง, มีผู้ติดเชื้อโรคระบาดแค่ 10,000 คนเท่านั้น แทนที่จะมองหาวิธีรักษาโรค, น้องชายของข้า, แม่ทัพของป้อมโอริด้าและดยุคของอาณาจักรนอร์ตัน, กลับสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองในฐานะแม่ทัพจอมกระหายเลือดด้วยการฆ่าคนเป็นกีฬา ผ่านการกระทำเช่นนี้, เขาได้สร้างความอับอายอย่างมหาศาลให้กับตระกูลอาเบลและทั่วทั้งอาณาจักร”
และในที่สุด, ราชาลีออนก็ประกาศออกมาด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด “จอห์น อาเบล, นับจากนี้เป็นต้นไป, เจ้าไม่ใช่แม่ทัพของอาณาจักรนอร์ตัน, หรือดยุคอีกต่อไป ข้ามาที่นี่เพื่อพิพากษาเจ้าสำหรับการสังหารคนไป 4,589 คน!”
ในตอนที่เขาพูดจบ, ทั้งค่ายก็ตกสู่ความวุ่นวาย
กองทัพทั้งหมด 40,000 คน, มี 30,000 คนที่ไม่ได้เข้ารวมในการสังหารหมู่เมืองการาซอนในตอนที่พวกเขาได้ยินครั้งแรก, พวกเขาคิดว่าแม่ทัพทำเกินไปมาก และตอนนี้พอพวกเขาได้ยินบทลงโทษที่ราชาลีออนลงโทษน้องชายของเขา, พวกเขาหลายคนก็ตะโกนออกมาอย่างดุเดือดด้วยความชอบธรรม “เขามันฆาตรการ! เขาไม่เหมาะที่จะเป็นผู้นำของพวกเรา!”
แต่ก็ยังมีบางคนที่ภักดีกับแม่ทัพ, แล้วตะโกนกลับไป “พวกเจ้ามันไม่รู้อะไรเลย! องค์ราชาเองก็ไม่รู้ เขาเอาแต่เสวยสุขอยู่ทางใต้ตลอดเวลา, ไม่นึกถึงอันตรายที่พวกเราเผชิญที่ทางเหนือในทุกๆวัน เขาไม่เหมาะจะเป็นราชาของพวกเรา”
แม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนชนกลุ่มน้อย, แต่พวกเขาก็เดือดดาลขึ้นมาด้วยความชอบธรรม,และเตรียมพร้อมที่จะระเบิดด้วยการกระตุ้นเพียงเล็กน้อย
ความไม่พอใจในกลุ่มนักรบเริ่มชัดเจนขึ้นและตอนนี้ก็ใกล้จะระเบิดแล้ว
“เงียบซะ!”
มีเสียงทุ่มต่ำดังไปทั่วค่าย ความเร่าร้อนในหมู่นักรบได้สงบลงในทันทีแล้วตกอยู่ในสภาพเฉื่อยชาอย่างกระทันหัน ณ จุดนี้, ไม่มีพวกเขาคนไหนที่สามารถเค้นเรี่ยวแรงมาเริ่มต่อสู้กันเองได้อีก
ซึ่งสาเหตุนั้นก็เป็นเพราะลิงค์ได้ร่ายเวทย์ปรัชญาแห่งคุนด์ใส่ทุกคน
ด้วยเวทย์เพียงบทเดียว, ก็หยุดความโกลาหลของทั้งกองทัพได้
ราชาลีออน, ที่กระวนกระวายกับความวุ่นวายรอบตัวอย่างเห็นได้ชัด, ตอนนี้ได้ผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย, แล้วเขาก็พูดกับน้องชาย “เอาหล่ะ, จอห์น, เจ้ามีอะไรจะพูดแก้ตัวไหม?”
“ไม่มีคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น” ดยุคอาเบลตะโกน แม้ว่าจะไม่มีเวทมนตร์, แต่เสียงของเขาก็ดังพอที่ทุกคนในค่ายจะได้ยิน
“ข้าไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เพราะตอนนี้มันถึงเวลาที่ข้าจะเคลื่อนไหวแล้ว!”
ดยุคอาเบลหัวเราะอย่างเลือดเย็น “พี่ชาย, ข้าจะสังหารท่านเดี๋ยวนี้แหล่ะ ลอร์ดเฟิร์ด, ท่านเองก็หนีข้าไม่พ้นหรอก พวกท่านทุกคนจะต้องตายที่นี่และตอนนี้!”
นายพลทุกคนต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดนี้ พอเห็นดยุคอาเบลหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง, พวกเขาทุกคนก็เชื่อว่าชายคนนี้เสียสติไปแล้ว แม้กระทั่งพวกที่พูดเข้าข้างการกระทำของดยุค, ตอนนี้ก็เริ่มตั้งคำถามให้กับสภาพจิตใจของเขาแล้ว
ดยุคอาเบลได้ประกาศเจตจำนงของเขาในการที่จะก่อกบฏกับอาณาจักรนอร์ตันด้วยการสังหารทั้งราชาลีออนกับลิงค์ต่อหน้าทุกๆคน ในเมื่อดยุคอาเบลเลือกที่จะต่อต้านราชาด้วยตัวเองสำหรับการที่มาถอดยศแม่ทัพของเขา ก็ไม่มีอะไรที่จะพูดช่วยดยุคได้อีก
แม้ว่าราชาลีออนจะไม่เคยเป็นแม่ทัพที่โดดเด่น, แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรเกินเลย ในระหว่างสงครามครั้งใหญ่ทางตอนเหนือ, เขาเป็นคนที่จัดเตรียมอาหารและทรัพยากรอื่นๆให้กับกองทัพ แม้ว่าเมืองฮอทสปริงจะถูกโจมตี, ราชาลีออนก็ยังเลือกที่จะไม่ขอกำลังเสริมจากทางเหนือ แถมตอนนี้, ด้วยการที่มีลิงค์นักเวทย์ระดับตำนานและลอร์ดเฟิร์ดอยู่ฝั่งของราชา, จึงแทบจะไม่มีใครยอมอยู่ฝั่งดยุคอาเบลเลย
นายพลทุกคนชักดาบออกมาคอยคุ้มกันอยู่ข้างๆราชาลีออน
ในอีกด้านนึง, ดยุคอาเบล, มีผู้ติดตามไม่ถึง 30 คน, ซึ่งต่างก็น่าซีดเผือดเมื่อเจอกับจำนวนนักรบที่อยู่ฝั่งราชา
ด้วยการที่ไม่สนใจความแตกต่างด้านพลังเลย, ดยุคอาเบลก็เริ่มตรงไปหาลิงค์และพูดบางอย่างที่ทำให้เหล่านายพลยักคิ้วขึ้น “ลิงค์, ข้ามีคนอยู่กับข้า 40,000 คน เจ้ามั่นใจนะว่าพร้อมเผชิญหน้ากับข้า?”
สุนทรพจน์ของราชาลีออนเมื่อก่อนหน้านี้ไม่ได้ต่างอะไรไปจากพิธีการไร้สาระ สิ่งเดียวที่สำคัญในตอนนี้ก็คือการปะทะกันระหว่างผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานทั้งสองคน
จากมุมมองของดยุค, ความชอบธรรมที่แท้จริงนั้นเป็นของผู้ชนะเพียงเท่านั้น!
