หยางฮ่าวเหนือกว่าหลิงฮันในทุกๆด้าน
ต่อให้เป็นพลังป้องกันจากยันต์อาคมเหล็กไหลหลิงฮันก็ยังได้รับบาดแผลจำนวนมาก ถ้าไม่ใช่เพราะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เขาคงยืนผงาดอยู่ไม่ได้จนถึงตอนนี้
ศิษย์โดยรอบอดชื่นชมความทรหดของหลิงฮันไม่ได้
ไม่เพียงแค่พลังป้องกัน ความสามารถในการฟื้นฟูของเขาก็ยังน่าตกตะลึง แต่ที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดคือกลังใจของเขา
ต่อให้เป็นคนที่มีพลังบ่มเพาะเท่าหยางฮ่าวพ่ายแพ้ให้กับหยางฮ่าวก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องน่าประหลาดใจหรือน่าอัปยศอะไร ดังนั้นถ้าหากดูจากพลังบ่มเพาะของหลิงฮันที่ต่ำกว่าหยางฮ่าวหลายเท่านั้น เขาจะเป็นฝ่ายแพ้ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ปกติมาก
ในเมื่อเป็นแบบนั้น เหตุใดเขาจะต้องดิ้นรนขนาดนี้?
ต่อให้ฝืนต่อไปหลิงฮันก็ไม่ต่างอะไรกับกระสอบทราย เขาสามารถสร้างรอยแผลให้กับหยางฮ่าวได้ ต่อให้เป็นเพียงรอยแผลเล็กๆ แต่บาดแผลก็คือบาดแผล การที่เขาทำให้ขนาดนี้ก็ถือว่าน่าอัศจรรย์มากแล้วแท้ๆ ลองเป็นศิษย์คนอื่นที่มีระดับพลังต่ำกว่าดาราดูสิ จะมีใครบ้างที่เท่าเช่นนี้ได้?
สุดท้ายหลิงฮันต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แน่นอน แต่เขาก็แพ้อย่างมีเกียรติ ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้ว!
“เจ้าจะดิ้นรนได้ถึงเมื่อไหร่?” หยางฮ่าวกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา ในความเป็นจริงเขาสามารถโจมตีหลิงฮันได้รุนแรงกว่านี้ แต่เขาจงใจรั้งพลังเอาไว้เพื่อทรมานหลิงฮันให้นานยิ่งขึ้น
สถาระราชาของเขาถูกทำให้มัวหมอง! เรื่องนี้ไม่อาจยอมปล่อยไปได้!
จิตวิญญาณต่อสู้ของหลิงฮันลุกโชนยิ่งขึ้นในขณะที่เช็ดเลือดมุมปาก เขาไม่ใช่คนที่จะยอมถูกทุบตีอย่างเสียเปล่า การสู้กับศัตรูเช่นนี้ช่วยให้เขาเข้าใจทักษะดาบฟ้าคำรามได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
เขาอยากจะสู้ต่อแต่ว่าอำนาจของยันต์อาคมราชสีห์คลั่งกับยันต์อาคมเหล็กไหลใกล้จะหมดแล้ว
‘ข้าจะทำอย่างไรต่อไปดี?’
‘หรือข้าต้องเข้าไปซ่อนตัวในหอคอยทมิฬจริงๆ? แต่นั่นจะเป็นการเปิดเผยความลับของอุปกรณ์มิติระดับศักดิ์สิทธิ์! ถ้าหากเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย เกรงว่าว่าปรมาจารย์สามวิถีอาจจะรู้สึกสนใจในเรื่องนี้…’
“พอแค่นั้น!” เสียงคำรามอันเย็นชาดังขึ้น
หยางฮ่าวหันไปมองยังต้นเสียงและพบกับสตรีคนหนึ่งที่ดูงดงามและไร้เดียงสา เพียงแต่ว่าพลังบ่มเพาะของนางคือระดับภูผาวารีเท่านั้น นางมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งกับเขา?
เขาเมินเฉยนางและปล่อยฝ่ามือใส่หลิงฮันอีกครั้ง
ปัง!
ประกายแสงแวบผ่านขึ้นมาวูบหนึ่ง ร่างของสตรีปรากฏอยู่ด้านหน้าหลิงฮันอย่างลึกลับ มืออันเพรียงบางของนางยกขึ้นและสลายการโมตีจากฝ่ามือได้อย่างง่ายดาย
หยางฮ่าวตกตะลึงจนถึงขีดสุด นางไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าสตรีผู้นี้ปรากฏตัวมาอยู่ด้านหน้าหลิงฮันได้อย่างไร!
‘มีบางอย่างผิดปกติ!’ เขาอุทานในใจ
ออร่าของสตรีตรงหน้าปั่นป่วนไม่มั่นคง นางเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีอย่างเห็นได้ชัดแต่แรงกดดันที่ปล่อยออกมาจากร่างของนางกลับทำให้จิตใจของเขาสั่นสะท้าน ที่จริงเขาถึงขนาดเกิดความรู้สึกหวาดกลัวเลยด้วยซ้ำ
มันเป็นแรงกดดันจากจอมยุทธที่ระดับพลังสูงกว่า
เป็นไปได้อย่างไร?
เขาเป็นจอมยุทธระดับสุริยันจันทรา ดังนั้นอีกฝ่ายจะต้องเป็นระดับดาราถึงจะสามารถกดดันเขาได้ แต่สตรีตรงหน้าน่ะรึจะเป็นจอมยุทธระดับดารา? ช่างน่าขัน!
เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่านางเป็นจอมยุทธระดับดารา
หยางฮ่าวโจมตีอีกครั้ง ครั้งนี้เขาผลักฝ่ามือเข้าใส่สตรีตรงหน้า
“ข้าบอกให้พอ! เจ้าแส่หาที่ตายรึไง?” สีหน้าอันเยือกเย็นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนางและตอบโต้กลับไปด้วยฝ่ามือ
ตูม!
หยางฮ่าวถูกส่งลอยกระเด็น โลหิตสาดกระจายออกมาจากร่างของเขาก่อนจะร่วงลงพื้นและแน่นิ่งไม่ขยับ
เขาถูกซัดจนหมดสติ
ศิษย์ทุกคนบนยอดเขารู้สึกราวกับใบหน้าของตนเองบิดเบี้ยว พวกเขาไม่อยากจะเสื้อสิ่งที่ตาของพวกเขาเห็น
สตรีรุ่นเยาว์ผู้เป็นศิษย์เมล็ดพันธุ์ที่เพิ่งเข้าร่วมกับนิกาย ก่อนหน้านี้ไม่ได้ได้ทำตัวโดดเด่นเป็นพิเศษ แต่ตอนนี้ล่ะ? เพิ่งเพิ่งจะซัดร่างของหยางฮ่าวกระเด็นด้วยฝ่ามือเดียว! พลังของนางต้องน่าสะพรึงกลัวระดับไหน?
“นะ นางเป็นใครกัน? ไม่ใช่ว่านางแข็งแกร่งเกินไปรึไง…”
“นางคือหูเฟยหยิน นางมาจากจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะของดาวเฟยหยุน”
“ใช่แล้ว นางคือราชีนีที่เก้าของจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ”
“ไม่น่าเชื่อ! ไม่ใช่ว่านางเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีรึไง? เหตุใดจอมยุทธระดับภูผาวารีถึงได้แข็งแกร่งผิดมนุษย์ขนาดนั้น?”
“เอ่อ… ฮันหลิงเองก็เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารี เขาเองก็แข็งแกร่งผิดมนุษย์เหมือนกันไม่ใช่รึ”
“แต่นั่นมันต่างกัน!”
ทุกคนเต็มไปด้วยความรู้สึกตกตะลึง พวกเขายังพอรับได้ในความแข็งแกร่งของหลิงฮันที่เกิดจากการใช้ยันต์ แต่ในกรณีของหูเฟยหยินล่ะ? พลังของนางไม่ใช่แค่ระดับสุริยันจันทราแต่อาจจะเป็นระดับดารา!
พวกเขายอมรับความจริงเรื่องนี้ไม่ได้ จอมยุทธระดับภูผาวารีไม่มีทางแข็งแกร่งได้ขนาดนั้นต่อให้กินโอสถศักดิ์สิทธิ์เข้าไป!
มีเพียงหลิงฮันคนเดียวที่รู้ว่าสตรีผู้นี้ไม่ใช่หูเฟยหยินแต่เป็นจักรพรรดินีที่เข้าควบคุมร่าง
เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดินีมีความรู้สึกเป็นห่วงเขาอยู่ในจิตใจ เมื่อเห็นเขาถูกทำร้ายนางจึงออกมาปกป้องสามีของตนเอง!
‘เหอๆ แม้จะปากจะแข็งแต่จิตใจอ่อนโยน ข้าชอบจริงๆ’
หยางฮ่าวฟื้นสติกลับมาและมองไปยังหูเฟยหยินด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ นางปล่อยฝ่ามือออกมาลวกๆแต่เขากลับพ่ายแพ้หมดสภาพ ที่จริงเขาไม่มีเวลาให้ตอบโต้ใดๆเลยด้วยซ้ำ ความต่างของเขากับนางมันกว้างใหญ่ขนาดไหนกัน?
เขาสมควรจะไร้เทียมทานในหมู่จอมยุทธระดับพลังเดียวกันแท้ แต่ตอนนี้ล่ะ? มีทั้งจอมยุทธระดับภูผาวารีที่ต่อต้านเขาได้ด้วยความยากลำบาก กับอีกคนที่ซัดเขาจนหมดสภาพด้วยฝ่ามือเดียว เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
“เจ้าสนุกกับการต่อสู้เมื่อครู่รึเปล่า?” หูเฟยหยินถามอย่างเย็นชา ตอนนี้เป็นจักรพรรดินีแห่งดาราที่ควบคุมร่างอยู่ นางโจมตีออกไปในขณะที่เพิ่งถามคำถามกับหยางฮ่าว
ตูม!
ร่างของหยางฮ่าวลอยกระเด็นกลางอากาศ โลหิตของเขาสาดกระจายอีกครั้ง ครั้งนี้พลังชีวิตจำนวนมากของเขาเริ่มแห้งเหือดลงไป
เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนถึงขั้นที่รากฐานการบ่มเพาะพลังของเขาได้รับผลกระทบ
ชายวันกลางคนปรากฏตัวและกล่าว “ฮึ่ม อย่าได้มากเกินไป!”
ด้านหลังของชายวัยกลางคนมีจอมยุทธระดับดาราอีกสองคนบินตามมา พวกเขาทั้งสองทำหน้าที่คุ้มกันหยางฮ่าว
ถึงแม้ก่อนหน้านี้หยางฮ่าวจะลงมือ แต่เขาก็แค่ต่อสู้เพื่อลดความอวดดีของหลิงฮัน แต่ตอนนี้หย่างฮ่าวได้ถูกโจมตีจนส่งผลต่อพลังชีวิต เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้ไม่ได้เพราะหยางฮ่าวถูกนิกายตั้งความหวังเอาไว้สูงมาก
“เจ้ากล้าหยุดข้า?” จักรพรรดินีแห่งดารากล่าวอย่างเยือกเย็น อำนาจอันไร้ที่สุดสิ้นปะทุออกมาจากร่างของนาง
ชายวัยกลางคนยิ้ม “เจ้าคือจักรพรรดินีแห่งดาราสินะ? เจ้าคงจะทิ้งจิตวิญญาณบางส่วนเอาไว้บนร่างของสตรีผู้นี้เพื่อป้องป้องนาง เพียงแต่ว่ามันก็เป็นแค่จิตวิญญาณบางส่วนเท่านั้น ข้าไม่อยากลงมือจนถึงขั้นต้องลบจิตวิญญาณที่เจ้าสลักเอาไว้ทิ้งไป ทำไมพวกเราไม่แยกย้ายกันไปแต่โดยดีล่ะ?”
ใครจะไปเดาได้ว่าจักรพรรดินีแห่งดาราเป็นเผ่าเก้าอสรพิษ?
มุมปากของจักรพรรดินียกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมและกล่าว “เจ้าก็ลองดูสิ!”
นางเป็นสตรีที่มีคุณสมบัติแห่งผู้ปกครองเหนือสรรพสิ่ง นางไม่รีรอและใช้ฝ่ามือโจมตีออกไปทันที อำนาจแห่งระดับดาราระเบิดออกมารอบตัวนางอย่างรุนแรงราวกับสวรรค์จะพังทลาย ดวงดาราจะร่วงหล่นลงมา
สีหน้าของชายวันกลางคนเปลี่ยนไปทันที ‘เหตุใดนางถึงได้ทรงพลังเพียงนี้?!’
เขาไม่มีเวลาให้คิดและรีบป้องกันการโจมตีของนางอย่างรวดเร็ว
ปัง!
เขาถูกจักรพรรดินีแห่งดาราซัดจนร่างลอยกระเด็น
ทุกคนชะงักจนพูดอะไรไม่ออก
