เดิมทีกายหยงซือไม่คิดที่จะบุกเข้าไปในที่พักของหลิงฮัน แต่เขากลับถูกอีกฝ่ายลากเข้าไป
เพี๊ยะ! ก่อนที่สติของเขาจะกลับมา หลิงฮันก็ตบเข้าไปที่ใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง
“ช่วยข้าด้วย!” กายหยงซือรีบร้องขอความช่วยเหลือจากจอมยุทธระดับสุริยันจันทรา
จอมยุทธระดับสุริยันจันทราที่เขาพามาด้วยนั้นมีชื่อว่าจูเทียนโฉว แต่เขาเป็นแค่จอมยุทธระดับสุริยันจันทราขั้นกลางเท่านั้น ถึงกระนั้นแม้หลิงฮันจะสามารถสร้างภูผาวารีสายที่ห้าได้ แต่เขาก็สามารถสยบหลิงฮันได้อย่างง่ายดาย ช่องว่างระหว่างพวกเขาทั้งสองคนใหญ่เกินไป
เขาโกรธมากจนมีควันออกจากจมูก ก่อนหน้านี้หลิงฮันปิดประตูใส่พวกเขา แล้วตอนนี้ยังคว้าตัวกายหยงซือเข้าไปตบอีก นี่เจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยหรือไงกัน?
“ปล่อยมือของเจ้าซะ!” เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยว และมีพลังปราณไหลออกมาจากร่างกายอย่างไม่สามารถควบคุมได้
หลิงฮันหัวเราะและพูดว่า “ถ้าข้าไม่ปล่อยแล้วเจ้าจะทำไมหรือ?”
“เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ!” จูเทียนโฉวก้าวไปข้างหน้าและพลังของจอมยุทธระดับสุริยันจันทราก็ระเบิดออกมาเหมือนมหาสมุทร
“หึ่ม ดูซะว่าเจ้ากำลังยืนอยู่ที่ไหน!” หลิงฮันชี้ไปที่ประตูและพูดว่า “ที่นี่คือที่พักของข้า หากข้าไม่อนุญาตให้เจ้าเข้ามา เจ้าทราบหรือไม่ว่าจะถูกลงโทษเช่นไรหากก้าวผ่านประตูนี้เข้ามา?”
ช่วยไม่ได้ที่จูเทียนโฉวจะรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า นี่เป็นกฎของนิกาย ซึ่งไม่มีใครสามารถแหกกฎได้ ต่อให้เป็นศิษย์ระดับเมล็ดพันธุ์ก็ตาม
เพรี๊ยะ!
หลิงฮันตบหน้ากายหยงซืออีกครั้ง ทำให้ปากของกายหยงซือแตกและกระอักโลหิตออกมาพร้อมกับเศษฟันที่แตกหัก
ใบหน้าของจูเทียนโฉวกระตุก เจ้าเด็กนี่จงใจยั่วยุข้าอย่างนั้นรึ?
นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!
ความหนาวเย็นก่อตัวขึ้นในใจของฟูเหลียงเย่ เจ้าหมอนี่บ้าไปแล้ว?
เขารุกรานหยางฮ่าว และตอนนี้ยังรุกรานกองกำลังก่าว นี่แส่หาความตายอย่างนั้นหรือ?
เพี๊ยะ หลิงฮันยังคงตบหน้ากายหยงซือไม่หยุด และทำให้อีกฝ่ายกระอักโลหิตออกมาพร้อมกับเศษฟันอีกครั้ง
ด้วยความแข็งแกร่งของหลิงฮัน มันคงไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะทำให้กายหยงซือฟันหลุดหมดปากด้วยการตบเพียงครั้งเดียว แต่เขาเลือกที่จะตบหลายครั้งแสดงให้เห็นว่าเขาจงใจ
จูเทียนโฉวโกรธจนตัวสั่นและพูดว่า “หากเจ้าปล่อยตัวกายหยงซือ วันนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป!’
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” หลิงฮันหัวเราะและชี้นิ้วใส่จูเทียนโฉว “สมองของเจ้ามีปัญหาหรือไง? ทั้งที่พวกเจ้าเป็นฝ่ายเข้ามาหาเรื่องข้า แต่กลับพูดว่าวันนี้จะปล่อยข้าไป? น่าขันสิ้นดี!”
เพี๊ยะ หลิงฮันตบกายหยงซืออีกครั้ง แน่นอนว่ากายหยงซือกระอักโลหิตออกมาพร้อมกับฟันอีกซี่
แต่ตอนนี้กายหยงซือรู้สึกอัปยศเป็นอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าจูเทียนโฉวกำลังคุกคามหลิงฮัน แต่ทำไมเจ้าถึงตบหน้าข้าไม่หยุด?
“ฮันหลิน!” จูเทียนโฉวเริ่มหมดความอดทน เขาชี้นิ้วไปที่หลิงฮันและพูดว่า “เจ้ายังต้องการอยู่ที่นิกายสวรรค์เยือกแข็งต่อหรือไม่?”
“เฮ้อ นี่เจ้าพูดข่มขู่ข้าอีกแล้ว!” หลิงฮันถอายใจ เขายกมือขึ้นและตบเข้าไปที่ใบหน้าของกายหยงซืออีกครั้ง ทำให้ฟันของอีกฝ่ายหลุดออกมาสี่ซี่แล้ว
“ผู้อาวุโสจู ได้โปรดหยุดพูดได้แล้ว!” กายหยงซือกรีดร้อง ทั้งสองคนทะเลาะกัน แล้วทำไมต้องมาลงที่ข้าด้วย?
จูเทียนโฉวเค้นเสียง ทำไมเจ้าถึงอ่อนแอขนาดนี้?
นี่เจ้าเป็นผู้ติดตามของก่าวฮวงได้อย่างไร? แล้วคนที่สามารถเข้าร่วมนิกายนี้ได้ไม่ใช่ว่าเป็นคนที่มีความภาคภูมิใจในตัวเองหรอกหรือ?
ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อเจ้าเป็นสมาชิกของกองกำลังก่าว การที่เจ้าถูกคนภายนอกกลั่นแกล้ง มันเท่ากับว่าทำให้กองกำลังก่าวทั้งหมดเสียหน้า
จูเทียนโฉวผสานมือและเรียกโซ่หลายสิบเส้นออกมาจากอากาศที่ว่างเปล่าเคลื่อนที่ไปทางหลิงฮัน เขาต้องการทำให้หลิงฮันกับกายหยงซือออกมาจากประตู
หลิงฮันแสยะยิ้มและผลักกายหยงซือไปอยู่ด้านหน้า
“อ๊าก!” กายหยงซือกรีดร้อง ร่างของเขาถูกโซ่หลายสิบเส้นแทงทะลุ และมีเส้นหนึ่งที่แทงเข้าไปในก้น สีหน้าของเขาจึงกลายเป็นสีฟ้าทันที
ในแง่ของพลัง หลิงฮันไม่สามารถเทียบกับจอมยุทธระดับสุริยันจันทราได้ แต่ประเด็นคือร่างกายของกายหยงสือไม่สามารถแบกรับพลังของหลิงฮันได้ เขากำลังถูกจูเทียนโฉวกับหลิงฮันดึงร่างของเขาไปมา ทำให้เขาส่งเสียงกรีดร้องอย่างหนัก ร่างกายของเขากำลังฉีกขาด
อย่างไรก็ตาม กายหยงซือก็เป็นจอมยุทธขอบเขตพระเจ้าเหมือนกัน แม้ร่างกายจะถูกดึงจนแยกออกจากกัน เขาก็ยังไม่ตาย
เสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาดังไปทั่วท้องฟ้า
“อ๊าก!” กายหยงซือส่งเสียงร้องที่น่าสังเวช ร่างกายของเขาถูกแยกออกเป็นสองส่วน ร่างกายส่วนหนึ่งถูกจูเทียนโฉวดึงกลับไป และในที่สุดก็หลุดพ้นจากน้ำมือของหลิงฮัน
“โอ้ว ขอโทษที!” หลิงฮันพูดด้วยรอยยิ้ม
ขอโทษน้องสาวเจ้าสิ! นี่เจ้ายังมีความจริงใจบ้างไหม?
หากกายหยงซือแข็งแกร่งพอ เขาคงฆ่าหลิงฮันไปแล้ว แต่เนื่องจากเขาไม่มีพลังที่จะทำเช่นนั้น เขาจึงทำได้กลืนคำพูดเข้าไปในคอและกลืนเม็ดยาพร้อมกับโคจรพลังปราณเพื่อรักษาบาดแผล
จูเทียนโฉวจ้องมองหลิงฮัน แต่ที่นี่คือที่พักของหลิงฮัน เขาเลยไม่สามารถบุกรุกเข้าไปได้ มิฉะนั้นมันจะเป็นการฝ่าฝืนกฎของนิกาย
เขาหายใจเข้าลึกๆระงับความโกรธลงและพูดว่า “นายน้อยฝากข้อความถึงเจ้าว่า ถ้าเจ้าต้องการรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับกองกำลังก่าว เจ้าจะต้องนำหยดเซียนหยวนอย่างน้อยสามหยดกลับมาจากเขตแดนลี้ลับให้กับนายน้อย!”
หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองหลิงฮันอีก
ฟูเหลียงเย่และสหายอีกคนหนึ่งรีบติดตามจูเทียนโฉวไปที หากขืนอยู่ต่อและถูกหลิงฮันโจมตี พวกเขาจะไปทำอะไรได้?
“รอข้าด้วย!” กายหยงซือยังรักษาบาดแผลไม่เสร็จ เขายังรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่เขาไม่ต้องการถูกหลิงฮันทำร้ายอีกครั้ง
“ที่ก่าวฮวงต้องการให้ข้าเข้าร่วมกองกำลังก่าว หรือว่าบางทีเป้าหมายของมันจะเป็นหยดเซียนหยวน?” หลิงฮันพูดพึมพัม “มันเป็นสมบัติอะไรถึงทำให้จอมยุทธระดับดาราต้องการมัน?”
“ถ้างั้นข้าควรไปถามใครสักคน”
หลิงฮันกลับเข้าไปในที่พักและบอกให้ฟานรู่ปิดประตู ห้ามให้ใครเข้ามารบกวนเป็นอันขาด จากนั้นเขาก็เข้าไปในหอคอยทมิฬเพื่อถามเซียนอู๋เซียง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/11/เจ้าของร้านพิศวง-211x300.jpg "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")