หลิงฮันหันไปมองพร้อมกับปลดปล่อยจิตสังหารออกมาทันที
มันคือสิ่งมีชีวิตจากดินแดนใต้พิภพ!
แต่เขาก็ไม่ลงมือฆ่ามันทันที เพราะสัตว์อสูรตัวน้อยเพิ่งทะลวงผ่านขอบเขตพระเจ้าเท่านั้น ความแข็งแกร่งของมันต่ำมาก ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่ามันยังไม่มีสติปัญญา
สัตว์อสูรน้อยตัวนี้มีรูปร่างเหมือนแมวที่มีขนสีขาวหิมะที่ให้ความรู้สึกนุ่มอ่อนโยน ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องอยากเอ็นดูมัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม่สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะถึงอุทานออกมาแบบนั้น
“จูจูจู” สัตว์อสูรน้อยส่งเสียงร้องโหยหวนใส่สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ พร้อมกับน้ำลายที่ไหลพราก
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะหันไปจ้องมองหลิงฮันทันทีและพูดว่า “แบ่งให้เจ้าตัวน้อยนี้ด้วย”
“เจ้าไม่เห็นหรือว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตจากดินแดนใต้พิภพ?” หลิงฮันถาม
“แต่มันน่ารัก!” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะพูดอย่างไม่มีเหตุผล
สัตว์อสูรตัวน้อยส่งเสียงเบาลงทำให้มันดูน่ารักมายิ่งขึ้น
หลิงฮันถอนหายใจและนำถ้วยออกมาอีกใบเพื่อแบ่งซุปให้กับอสูรน้อยตัวนี้ จากนั้นเขาก็พูดว่า “เจ้าตัวน้อย เข้ามากินซะสิ สัตว์อสูรอย่างเจ้าควรจะอยู่ในดินแดนใต้พิภพ ทำไมเจ้าถึงมาที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้?”
สัตว์อสูรตัวน้อยรีบม้วนลิ้นและกินซุปอย่างรวดเร็ว และดูเหมือนมันจะอร่อยมาก หัวของมันแทบจะจุมลงไปในซุป เลยทำให้มันสูญเสียการทรงตัวและขาหลังของมันก็ยกขึ้น
หลิงฮันถอนหายใจ เขาเกรงว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะจะทนความน่ารักของมันไม่ได้และทำตัวไร้เหตุผล และเมื่อเขาหันไปมอง มันก็เป็นอย่างที่เขาคิด แววตาของนางเต็มไปด้วยความเอ็นดู
สัตว์อสูรตัวน้อยรีบดื่มซุปอย่างรวดเร็วและทำให้พลังของมันก้าวหน้าขึ้น มันไม่มีสติปัญญาอย่างนั้นรึ? มันส่งเสียงร้องอย่างน่าสงสารไปที่สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ เหมือนกับต้องการความช่วยเหลือของนาง
แน่นอนว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะรีบหันไปหาหลิงฮันทันที โดยไม่จำเป็นต้องพูดหลิงฮันก็เข้าใจนาง
เขาถอนหายใจอีกครั้งและตักถ้วยซุปให้สัตว์อสูรตัวน้อยอีกถ้วย
หลังจากที่สัตว์อสูรตัวน้อยกินซุปของหลิงฮันเข้าไปหลายตัวก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่ง
ช่วยไม่ได้ที่หลิงฮันจะแปลกใจ ต้องทราบก่อนว่าวัตถุดิบที่เขาใส่ลงไปนั้นมีประโยชน์อย่างมากต่อเขาและสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ ถ้าจอมยุทธระดับภูผาวารีกินเข้าไป ถึงแม้จะกินได้ แต่ก็กินได้ไม่มาก
ถ้าจอมยุทธระดับภูผาวารีกินเยอะเหมือนสัตว์อสูรน้อยตัวนี้ มันจะทำให้ร่างกายระเบิดตาย แต่ในความเป็นจริง สัตว์อสูรตัวน้อยยังมีชีวิตอยู่และรีบวิ่งเข้าไปประจบสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะพร้อมกับกระดิกหางไปมาอย่างมีความสุข และไม่มีท่าทีว่าร่างกายของมันจะระเบิดแต่อย่างใด
แปลกมาก!
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะลูบและอุ้มขึ้นมากอดสัตว์อสูรตัวน้อยด้วยความรัก กระทั่งหวีขนให้มัน ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบอารมณ์ เพราะสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะไม่เคยปฏิบัติกับเขาด้วยความอ่อนโยนขนาดนี้แม้แต่ครั้งเดียว
ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรตัวน้อยจะสัมผัสได้ถึงสายตาที่ชั่วร้ายของหลิงฮัน มันรีบมุดหน้าซุกเข้าไปในอ้อมแขนของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะทันที
“เจ้าอย่าทำให้มันกลัวสิ!” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะเตือนหลิงอัน
เจ้ากินอาหารของข้า และตอนนี้ยังจะแย่งภรรยาของข้าอีกงั้นรึ?
หลิงฮันจ้องมองไปที่สัตว์อสูรตัวน้อยอย่างไม่กระพริบตา ในขณะเดียวกันมันก็ไม่เผยจุดอ่อนให้หลิงฮันเห็น มันแอบชำเลืองมองหลิงฮันและเลียหัวสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะเพื่อแสดงให้เห็นว่าใครได้รับความชื่นชอบมากกว่า
“เจ้าสัตว์อสูรตัวน้อย ในเมื่อเจ้ากินเสร็จแล้วยังไม่รีบไปอีกงั้นรึ!” หลิงฮันกล่าวข่มขู่
“จูจู!” สัตว์อสูรตัวน้อยสะดุ้งและสั่นด้วยความกลัว
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะหันไปเหลือบมองและกล่าวเตือนหลิงฮันอีกครั้ง หลิงฮันทำได้แค่ถอนหายใจอย่างไร้หนทาง
แคร๊ก!
แต่ในขณะนั้นเอง หลิงฮันก็ได้ยินเสียงบางอย่างกำลังร้าว เขาเลยรีบไปดูไข่ที่เคยเก็บมาก่อนหน้านี้ทันที
มันใกล้จะฟักแล้ว!
รอยร้าวเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ทำให้หลิงฮันรู้สึกมีความสุขมาก ในที่สุดมันก็ฟักสักที
นี่คือไข่ของอีแร้งเพลิงสีคราม แม้ว่าความจริงมันจะไม่มีประโยชน์อะไรสำหรัลหลิงฮัน ถึงกระนั้นเขาก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่จะได้เห็นการกำเนิดของสิ่งมีชีวิต
แคร๊ก! แคร๊ก! แคร๊ก!
เปลือกไข่เริ่มยุบตัวลงและเผยให้เห็นหัวของอีแร้งเพลิงสีครามที่อยู่ด้านใด หัวของมันเริ่มขยับและกัดกินเปลืองไข่ แล้วในไม่ช้าหัวของมันก็โผล่ออกมา
แต่ดูเหมือนเปลือกไข่นี่จะอร่อยมาก แม้หัวของมันจะโผล่ออกมาจากเปลือกไข่แล้ว แต่มันก็ยังไม่หยุดกิน ทำให้หลิงฮันเกิดความอยากรู้อยากเห็นและหยิบขึ้นมาชิมเล็กน้อย
ไม่อร่อย!
หลิงฮัน สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะและสัตว์อสูรตัวน้อยต่างจ้องมองอีแร้งเพลิงสีครามกินเปลือกไข่ที่เหลืออย่างช้าๆ และในที่สุดมันก็ลุกขึ้นยืนและหันไปมองรอบๆ
มันหันไปมองสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะเป็นคนแรกด้วยความสงสัย จากนั้นไม่นานมันก็หันไปมองสัตว์อสูรตัวน้อย แล้วหันไปมองหลิงฮันเป็นคนสุดท้าย แต่ทันใดนั้นเองขาเล็กๆของมันก็วิ่งไปหาหลิงฮัน แล้วเอนตัวเข้าหาเพื่อพักผ่อน
มันคิดว่าเขาเป็นแม่?
เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน ข้าเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่ที่นี่ แต่เจ้ากลับคิดว่าข้าเป็นแม่? ตาของเจ้ามีปัญหาหรือเปล่า?
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะหัวเราะคิกคัก เรื่องที่เกิดขึ้นนางสามารถนำมาล้อเลียนหลิงฮันได้ไปจนตาย
หลิงฮันส่ายหัวและส่งมันเข้าไปในหอคอยทมิฬ และคิดว่าในอนาคตอีแร้งเพลิงสีครามจะต้องแข็งแกร่งเป็นแน่ ว่ากันว่าอีแร้งเพลิงสีครามมีสายเลือดของสัตว์เทพโบราณ เมื่อใดที่สายเลือดของมันตื่นขึ้น เจ้านกตัวนี้ก็จะแข็งแกร่งมาก
“เอ่อ สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ!” ด้านนอกที่พักมีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งมาเพื่อหาสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ
คนเหล่านั้นคือศิษย์ของห้านิกายโบราณ
ในห้านิกายโบราณ ตัวตนของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะเป็นเหมือนตำนาน นางสามารถทะลวงผ่านระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดได้ก่อนหมื่นปี นางถูกยกย่องเป็นที่เคารพบูชาของใครหลายคน อย่างไรก็ตาม สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะก็เริ่มใช้ชีวิตอย่างสันโดษ และหลังเหลือเพื่อแค่ตำนานของนางเท่านั้น
ดังนั้น จึงทำให้กลุ่มคนของห้านิกายโบราณที่มาหาสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะที่นี่รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบเจอนาง
“ห…หลิงฮัน!” แต่เมื่อพวกเขาเห็นคนที่อยู่ด้านข้างคนที่พวกเขาเคารพบูชา สีหน้าของพวกเขาก็กลายเป็นมืดมนทันที
เขาคือหลิงฮัน!
ไม่กี่เดือนก่อน จอมยุทธที่แข็งแกร่งหลายคนของห้านิกายโบราณถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือของหลิงฮัน เขาเป็นคนบาปที่เปิดสวรรค์ขึ้นมา ทำให้ความมั่งคั่งของห้านิกายโบราณที่อยู่ในทวีปเทียนฮงบนโลกใบเล็กที่สะสมมาหลายล้านปีต้องหายไปตลอดกาลเพราะหลิงฮัน
ดังนั้น ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไงก็ตาม ศิษย์ของห้านิกายโบราณก็เกลียดชังหลิงฮันเข้ากระดูก
“สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ ชายคนนี้คือหลิงฮัน รีบถอยห่างออกจากมันเร็วเข้า!” ใครบางคนรีบกล่าวเตือนสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะ เพราะกลัวว่านางจะไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลิงฮัน และได้รับบาดเจ็บจากหลิงฮัน
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะพูดเบาๆว่า “ข้าตัดขาดจากนิกายนกอมตะเมฆาแล้ว และเรื่องของห้านิกายโบราณมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับข้า”
ตั้งแต่ที่นิกายนกอมตะเมฆา ‘ขาย’ นางให้กับเชี่ยตงหลาย นางก็ไม่ติดที่จะยุ่งเกี่ยวกับนิกายนกอมตะเมฆาอีกต่อไป
ศิษย์ของห้านิกายโบราณทั้งรู้สึกตกตะลึงและตกใจ หลิงฮันทำอะไรกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหคอมตะของพวกเขากันแน่ ถึงทำให้นางตัดขาดกับห้านิกายโบราณ!
