จบศึก
หลิงฮันสูดหายใจและยิงลูกศรออกไปอีกครั้ง
‘ฟุบ’ ครั้งนี้เขายิงลูกศรออกไปสามดอกพร้อมกัน พวกมันทั้งหมดพุ่งเข้าใส่ร่างของชายชราที่ถูกศรยิงเข้าตาเมื่อครู่
ชายชราคนนั้นพิงหลังเข้ากับชายชราอีกคนหนึ่ง หนึ่งมือของมันกุมหน้าเอาไว้และโคจรปราณก่อเกิดเพื่อป้องกันบริเวณหัวใจและตันเถียน หากทำเช่นนี้ อย่างมากมันก็แค่บาดเจ็บหนักแต่ไม่ถึงตาย
ลูกศรดอกแรกพุ่งออกไปและทะลุเอวของชายชราทันที ร่างของมันล้มลงกับพื้นพร้อมกับกระดูกสันที่แตกหัก โลหิตของมันสาดกระจายออกมาทันที
เพียงแต่พลังชีวิตของจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณนั้นแข็งแกร่งมาก หากไม่ถูกสังหารในพริบตา พวกเขาก็ยังคงสภาพวิญญาณเอาไว้ไม่ให้ตกตายได้
แต่หากทำเช่นนั้น พลังป้องกันที่ถูกสร้างขึ้นโดยปราณก่อเกิดก็จะสลายไป
“พี่ห้า ระวัง!” ชายชราคนที่สามตะโกน
ลูกศรอีกดอกหนึ่งพุ่งเข้ามาใส่ตาข้างซ้ายของมันจนทะลุหัวไปถึงด้านหลัง
ชายชราที่ถูกเรียกว่าพี่ห้าจ้องมองไปยังทิศทางของชายชราคนที่สาม ดวงตาทั้งสองของมันถูกแทงทะลุเหลือเอาไว้เพียงหลุมโลหิตสองหลุม ‘ตุบ’ ทันใดนั้น ร่างของมันก็ล้มลงพร้อมกับพลังชีวิตที่หายไปอย่างสมบูรณ์
‘ฟุบ’ ลูกศรดอกที่สามพุ่งทะลุเข่าของชายชราคนนี้สามและตรึงร่างของมันเอาไว้กับพื้น
น่ากลัว! น่ากลัวเกินไป!
ชายชราคนที่สามที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งตกตะลึงและเกรี้ยวกราด แม้แต่ร่างของศัตรูก็ยังไม่ทันได้เห็น แต่กลุ่มของพวกมันกับถูกสังหารและทำให้บาดเจ็บ ชายชราคำรามออกไป “ใครใช้ศรโจมตีพวกข้า รีบโผล่หัวออกมาให้ชายชราผู้นี้เห็นซะ!”
ไม่ว่าอย่างไรจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี แม้จะห่างไกลออกไปหลายร้อยไมล์เสียงของมันก็ยังดังก้องจนคนที่ได้ยินต้องเอามือปิดหู
หลิงฮันยิ้มอย่างเย็นยาและพูด “ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นคนที่คิดจะสังหารข้าก่อนรึ?”
“เป็นเจ้า!” ชายชราเข้าใจเรื่องทั้งหมดทันที “เจ้าเป็นพวกระมัดระวังตัว ดังนั้นเจ้าจึงใช้รถม้านั่นเป็นตัวล่อและหลบซ่อนอยู่อย่างมิดชิด!”
ชายชราไม่รู้ถึงการมีอยู่ของหอคอยทมิฬ เพราะงั้นนี่ก็คือเหตุผลเดียวที่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมหลิงฮันถึงยังมีรอด
“เจ้าต้องไม่ใช่ระดับบุปผาผลิบาน ไม่เช่นนั้นเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร?” ชายชราอุทานออกมา เหตุการณ์ที่เกิดนั้นเหลือเชื่อเกินไป จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณสองคนถูกสังหารโดยจอมยุทธระดับบุปาผลิบานแทบจะภายในพริบตา และหนึ่งคนที่ยังรอดก็อยู่ในสภาพที่บาดเจ็บ
“เจ้าคาดเดาได้อย่างไรว่าข้าคือหลิงฮัน?” หลิงฮันถาม
“ฮ่าๆๆ ตอนนี้ทุกคนในเหมืองหมื่นสมบัติล้วนแต่กำลังพูดถึงเรื่องนี้ จะมีใครบ้างที่ไม่รู้?” ชายชราหัวเราะลั่นออกมาเพื่อยั่วยุหลิงฮัน
ทุกคนกำลังพูดถึง?
คิ้วของหลิงฮันขมวดเข้าหากัน ไม่แปลกใจเลยที่ผู้คนมากมายจะคาดเดาตัวตนของเขาออก ที่แท้ทุกคนก็กำลังพูดถึงเรื่องนี้กันอยู่นี่เอง ไม่รู้ว่าเขาจะคิดถูกหรือไม่ แต่ต้องมีใครบางคนจงใจแพร่กระจายข่าวนี้ออกมาแน่นอน
ชื่อของหญิงสาวผู้หนึ่งผุดขึ้นมาในหัวหลิงฮัน… หยินเล่อ!
เขาเป็นคนทำลายความฝันอันแสนหวานของนางด้วยตัวเขาเอง จึงไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะโกรธเกลียดเขาและแพร่กระจายข่าวออกไปว่าเขาคือหลิงฮัน ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริงหรือไม่แต่ผู้ที่ตามหาหลิงฮันโดยมีเป้าหมายอยู่ที่มรดกสืบทอดจากเขตแดนลี้ลับสิบสองพระราชวังก็มีอยู่มากมาย ดังนั้นถ้าหากนางสามารถยืมมือคนเหล่านั้นเหล่าหารเขาได้ทำไมจะไม่ทำล่ะ?
“อสูรเฒ่า เจ้ามีอะไรจะสั่งเสียรึไม่?” หลิงฮันพูดในขณะที่กำลังฟื้นฟูพลัง หลังจากยิงลูกศรออกไปมากกว่าสามดอก ร่างกายของเขาก็อ่อนแรงและรู้สึกไม่สบายตัว
ชายชราไม่เอ่ยคำพูดอะไรออกมา แน่นอนว่ามันไม่อยากจะตาย ภายในหัวของมันกำลังพยายามคิดแผนการต่างๆนาๆขึ้นมาเพื่อเอาชีวิตรอด โชคร้ายที่มันไม่รู้ตอนนี้หลิงฮันกำลังอ่อนแรงอยู่ซึ่งเป็นโอกาสดีที่จะหลบหนีหรือไม่ก็โจมตีตอบโต้
แต่ความหวาดกลัวที่มีต่อลูกศรก่อนหน้านี้ได้ฝังลึกลงไปในจิตใจของมันแล้ว มันจะยังกล้าตอบโต้อย่างผลีผลามได้อย่างไร?
ผ่านไปสักพักเมื่อหลิงฮันฟื้นฟูพลังส่วนหนึ่งกลับมาได้ เขาก็ใช้งานคันศรและยิงออกมาอีกสามครั้ง
“อ้ากกก” ชายชรากรีดร้อง แม้มันจะใช้ปราณก่อเกิดคลุมร่างตนเองเอาไว้ แต่พลังของทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดารานั้นทรงพลังเกินไป เมื่อศรดอกหนึ่งถูกยิงออกมา มันราวกับจะทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นคลอน
หลิงฮันเรียกฮูหนิวกับเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนออกมาจากหอคอยทมิฬและพูด “ไปทุบตีสุนัขเฒ่านั่นซะ!”
ชายชรานั้นไม่กล้าที่จะดึกลูกศรออกจากร่างเพื่อรักษาตัว มันยังคงเตรียมการป้องกันการโจมตีครั้งต่อไปจากหลิงฮัน แต่มันไม่เคยคาดคิดเลยว่าหลิงฮันจะเรียกหญิงสาวสองคนออกมาสังหารมัน
“เจ้าหนู เจ้าจะต้องตาย!” มันคำรามใส่หลิงฮันอย่างเกรี้ยวกราด
“ฮึ่ม!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกวัดแกว่งอิฐในมือ นางปิดตาของนางลงเพราะไม่อยากเห็นฉากสยดสยองที่จะเกิดขึ้นตรงหน้า แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นถึงจอมยุทธระดับสวรรค์ขั้นสูง แม้จะสูญเสียความทรงจำ แต่สัญชาตญาณก็ทำให้อิฐในมือของนางทุบเข้าใส่เป้าหมายได้อย่างแม่นยำ
‘ผัวะ!’
หน้าผากของชายชราถูกทุบใส่อย่างรุนแรงจนมันไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป แววตาของมันกลายเป็นพร่ามัวและจบชีวิตลง
“โอ้ว เจ้าลงมือสังหารคนอื่นแบบนี้ หลิงฮันจะต้องเกลียดเจ้าแน่ๆ!” ฮูหนิวกล่าว
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรู้สึกกลัวทันที นางโยนอิฐทิ้งและโผเข้ากอดหลิงฮันแน่น “อย่าเกลียดข้านะ!”
“ถูกรัดแน่นแบบนี้! ข้าต่างหากที่จะตาย!” หลิงฮันสำลักออกมา เรี่ยวแรงของสตรีเผ่าใต้ทะเลน้อยนางนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณหลายเท่า การกอดรัดของนางทำให้กระดูกของเขาเกิดเสียงราวกับจะแตกหัก
เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรีบปล่อยตัวหลิงฮันและหยิบก้อนอิฐขึ้นมา
หลิงฮันถอนหายใจ “ฮูหนิว ห้ามยุแหย่นางอีกเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นข้าอาจจะตายได้!”
ฮูหนิวยิ้มและแลบลิ้นใส่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน “หนิวไม่ชอบนาง นางตัวใหญ่กว่าหนิวทำให้กินได้มากกว่า หนิวไม่ชอบ!”
หลิงฮันใช้ดาบสะบั้นใส่ชายชราอีกครั้งเพื่อมั่นใจว่าอีกฝ่ายได้ตายจริงๆ จากนั้นเขาก็ตรวจสอบแหวนมิติของชายชราทั้งสามคน เขาค้นพบว่าทั้งสามคนค่อนข้างมั่งคั่งทีเดียว พวกมันมีผลึกก่อเกิดสามดาวหลายพันชิ้นและผลึกก่อเกิดสี่ดาวหลายสิบชิ้น
“การปล้นชิงได้ผลประโยชน์เร็วกว่าการปรุงยาเสียอีก” หลิงฮันยิ้มและนำลูกศรทั้งเก้าที่ยิงออกไปกลับมา ลูกศรทั้งเก้าที่ถูกเคลือบไปด้วยโลหิตของจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณซึ่งจะทำให้พวกมันทรงพลังและแหลมคมมากขึ้น
“ศรฆ่ามังกรทะลวงดาราและเนตรแห่งสัจธรรมคือการจับคู่กันที่สมบูรณ์แบบ!” หลิงฮันพึมพำ ทักษะทั้งสองนี้คือทักษะศักดิ์สิทธิ์! หากไม่ทรงพลังจริงๆ คงไม่มีทักษะใดกล้าเรียกตัวเองว่าทักษะศักดิ์สิทธิ์
เมื่อทักษะศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองถูกผสานเข้าด้วยกัน อำนาจของพวกมันจึงน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น
“ข้าจะกลับไปสังหารหยินเล่อดีไหมนะ?” หลิงฮันครุ่นคิด
