หอคอยทมิฬน้อยไม่ตอบสนอง เขาไม่รู้ว่ามันขี้เกียจเกินไปที่จะสนใจ หรือสูญเสียความทรงจำเลยไม่รู้
หลิงฮันไม่ได้รับคำตอบ แต่เขาก็ไม่ได้ผิดหวัง แม้เขาจะถามออกไป แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับคำตอบจากหอคอยทมิฬน้อย เขาจึงเริ่มศึกษารูปแบบและตรวจสอบอักขระอย่างรอบคอบ
“ดูเหมือนว่าข้าจะเข้าใจอะไรบางอย่าง” หลิงฮันพูดกับตัวเอง
“ที่แท้ก้นขวดนี่คืออาวุธวิญญาณนี่เอง”
“ชายชรากล่าวว่านี่เป็นขวดหลอมกลั่นอำมฤต โดยปกติแล้วมันควรเป็นคำพูดที่ฟังดูโอ้อวดเกินไป”
“อย่างไรก็ตาม ก้นขวดต่างหากที่เป็นสมบัติ และแท้จริงแล้วมันเป็นชามที่สามารถสกัดได้ทุกอย่าง”
“หืม หรือว่ามันจะเหมือนกับการสร้างผลึกก่อเกิด?”
หลิงฮันรู้สึกแปลกใจมาก สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ชาม มันเป็นชามหินที่มีขนาดเล็กมากเท่ากับฝ่ามือ
จากนั้น หลิงฮันนำสมุนไพรห้าต้นออกมาใส่เข้าไปในชามและใส่พลังปราณเข้าไป ทันใดนั้น อักขระบนชามส่องแสงสว่างออกมาทันที
สมุนไพรทั้งห้าต้นลอยขึ้นไปในอากาศ ราวกับว่าพวกมันไม่ต้องการเข้าไปในชาม แต่หลังจากนั้นพวกมันก็ถูกกลืนกินโดยชามหิน
จากนั้นสักพักหนึ่ง หลิงฮันได้กลิ่นหอมโชยออกมาจากชามหิน เขาหันไปมองดูอีกครั้งเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น มันเปลี่ยนเป็นของเหลวสีฟ้าที่ปล่อยกลิ่นหอมสดชื่นออกมา
สมุนไพรห้าต้นนั้นเป็นสมุนไพรระดับห้า แต่ว่ามันกลับสามารถกลั่นเป็นของเหลวได้แค่หยดเดียวเท่านั้น
เมื่อพลังปราณที่หลิงฮันใส่เข้าไปหมดลง แสงสว่างของชามหินเริ่มเลือนลาง ราวกับเป็นโบราณวัตถุ
เขาพลิกชามหินและเทเข้าไปในปาก หยดสีฟ้าเริ่มไหลและตกลงไปในปากของเขา ทันใดนั้น กลิ่นหอมที่ไม่สามารถบรรยายได้กระจายไปทั่วปากของเขาและทำให้เขาตัวเบาราวกับเป็นขนนก
แต่สิ่งที่น่าทึ่งกว่านั้นคือพลังงานบริสุทธิ์ที่หาที่เปรียบไม่ได้ไหลลงไปในลำคอของเขาลงไปที่ท้อง และจากนั้นก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา
“เป็นพลังที่บริสุทธิ์อะไรเยี่ยงนี้!”
หลิงฮันรู้สึกตกตะลึงที่มันสามารถสร้างหยดวิญญาณที่บริสุทธิ์ขนาดนี้ได้
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าใส่สมุนไพรระดับห้าเข้าไปหลังจากทำให้บริสุทธิ์ประสิทธิภาพของมันจะเทียบได้กับสมุนไพรระดับหก ซึ่งมีประสิทธิภาพมากกว่าเม็ดยาเสียอีก
“ไม่ใช่เม็ดยาเท่านั้นที่สามารถสกัดได้ แม้แต่หินวิญญาณหรือทองก็อาจสกัดได้!”
“หรือแม้แต่สิ่งมีชีวิต!”
“ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมคนที่สร้างมันขึ้นมาถึงปิดผนึกมันไว้ในขวดเก่าเพื่อปกปิดการมีอยู่ของมัน เพราะการดำรงอยู่ของมันนั้นฝืนกฎสวรรค์ ถ้ามันอยู่ในมือคนผิดจะเป็นหายนะ และนั่นเป็นเรื่องที่อันตรายเกินไป!”
หลิงฮันถอนหายใจ ผู้ที่สร้างสมบัติชิ้นนี้ขึ้นมาอาจลังเลที่จะทำลายเลยซ่อนมันไว้ในสมบัติอื่น
“สมบัติชิ้นนี้จะดีหรือชั่วไม่ได้ขึ้นอยู่กับมัน แต่ขึ้นกับผู้ใช้ต่างหาก” หลิงฮันกล่าว “ข้าจะไม่มีวันใช้มันเพื่อทำลายโลก”
หลิงฮันเลือกเดินบนเส้นทางที่จะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด เขาไม่ได้เลือกเดินบนเส้นทางแห่งการทำลายล้าง
“หอคอยทมิฬน้อย ดูเหมือนว่าข้าจะพบอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ!” หลิงฮันยิ้ม
หอคอยทมิฬน้อยปรากฏตัวออกมา มันจ้องมองไปที่ชามหินและพูดว่า “ข้าคิดว่าสิ่งนี้น่าจะเป็นชามพลิกสวรรค์ แต่มันไม่ใช่ของจริง ในความทรงจำที่คลุมเครือของข้า ชามพลิกสวรรค์นั้นถูกทำลายไปนานแล้ว ชามนี่น่าจะเป็นของจำลอง แต่ถ้าเจ้ามอบมันให้กับข้า ข้าสามารถเปลี่ยนมันเป็นพลังของข้าเจ็ดส่วน”
แค่เจ็ดเท่านั้นรึ?
หลิงฮันคิดอยู่ชั่วครู่และพูดว่า “แล้วศิลากำเนิดความสบสนวุ่นวายล่ะ?”
“เก้า” หอคอยทมิฬน้อยกล่าวอย่างเฉยเมย
เจ้าชามหินนี่เทียบกับศิลากำเนิดความสับสนวุ่นวายไม่ได้งั้นหรือ?
เดี๋ยวก่อน ศิลากำเนิดความสับสนวุ่นวายทำให้จักรพรรดิจอมอสูรต้องบ้าคลั่งได้ถ้างั้นมันจะมีค่าแค่ไหน?
อย่างไรก็ตาม ชามหินนี่มันสามารถทำให้สมุนไพรระดับห้ามีประสิทธิ์ภาพของสมุนไพรระดับหกได้
ในหอคอยทมิฬมีสมุนไพรระดับต่ำอยู่มากมายที่ไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้ถ้าใช้ชามพลิกสวรรค์ สมุนไพรระดับสามจะเปลี่ยนเป็นระดับสี่ ระดับสี่จะเปลี่ยนเป็นระดับห้า
หลิงฮันจึงลองดู เขานำสมุนไพรระดับสามจำนวนมากออกมาและใส่เข้าไปในชามสวรรค์ อย่างรวดเร็ว สมุนไพรพวกนั้นกลายเป็นหยดวิญญาณมากกว่าสามสิบหยด แต่เขายังไม่หยุดเพียงเท่านี้ หลิงฮันยังคงใส่สมุนไพรเข้าไปไม่หยุด
หลิงฮันลองชิม และอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ หยดวิญญาณพวกนี้เทียบได้กับผลึกก่อเกิดสองดาว แต่ดูดซับได้ง่ายกว่าเพราะมันถูกกินเข้าไปในร่างกายโดยตรง
หลิงฮันรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก หอคอยทมิฬกับชามพลิกสวรรค์เป็นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ!
หลังจากนั้นหลิงฮันปรากฏตัวออกมาจากหอคอยทมิฬ
“หืม ทำไมเจ้าถึงปรากฏตัวออกมากะทันหันแบบนี้ได้!” เมื่อเจ้ากระต่ายยักษ์เห็นมันจึงตะโกนออกมา
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “เพราะความเร็วของข้ายังไงล่ะ!”
นี่มันจะรวดเร็วเกินไปแล้ว!
ในความคิดของมันความสามารถของมันเหนือกว่าหลิงฮัน ถ้าเขากระโดดมาจากระยะไกลมันควรจะรู้ตัวทันที แต่นี่เขากลับปรากฏตัวออกมาจากอากาศที่ว่างเปล่า
“ใกล้ถึงเวลาแล้ว พวกเราไปงานเลี้ยงกันเถอะ” หลิงฮันยิ้ม
ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ถามไว้แล้วว่างานเลี้ยงจัดขึ้นที่ไหน ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงรู้ว่าต้องเดินทางไปที่ไหน หลังจากเดินผ่านป่า พวกเขาเห็นลานที่ดูแปลกตาอยู่เบื้องหน้า ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่และมีทะเลสาบอยู่ด้านใน
มันจะต้องพึ่งถูกสร้างขึ้นอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นกำแพงและกระเบื้องยังดูใหม่มาก
ตระกูลหวังเป็นคนที่ใจกว้างยิ่งนัก คุณหนูของพวกเขาฝึกฝนบ่มเพาะพลังอยู่ที่นี่พวกเขาเลยสร้างลานไว้ที่นี่ ไม่เพียงแค่นั้น จากประตูทางเข้าถูกขนานด้วยต้นไม้ทั้งสองฝั่งหลายสิบไมล์
“ใส่หัวไป!” มีรถม้าคันหนึ่งเข้ามาใกล้พวกเขา
