Alchemy Emperor of the Divine Dao – ตอนที่ 792

เหวินเหรินเจี๋ยมีความทะเยอทะยานที่จะรวมมหาสมุทรเหนือ โดยปกติเขาจะถือว่ามหาสมุทรเหนือเป็นทรัพย์สินส่วนตัว โดยเฉพาะถ้ำมังกรผี ซึ่งจะเปิดเพียงแค่ครั้งเดียวในรอบห้ารอบปี หญ้าโลหิตมังกรที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ภายในเป็นอะไรที่ล้ำค่ามากสำหรับทุกตระกูล ประโยชน์ของมันจะทำให้สายเลือดของพวกเขาบริสุทธิ์มากยิ่งขึ้น

– ส่วนเขี้ยวมังกรไม่จำเป็นต้องพูดถึง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้รับมันมา

นี่คือสมบัติของมหาสมุทรเหนือ แล้วผู้คนจากมหาสมุทรตะวันตกเกี่ยวอะไรด้วย?

“ตระกูลหมั่วแห่งมหาสมุทรตะวันตก พวกเจ้ามาทำอะไรที่มหาสมุทรเหนือแห่งนี้?” เหวินเหรินเจี๋ยกล่าว เขาเป็นจอมยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดของมหาสมุทรเหนือ และในอีกแง่หนึ่งเขาก็ถือว่าเป็นตัวแทนของมหาสมุทรเหนือด้วยเช่นกัน

“ฮ่าฮ่าฮ่า น่านน้ำทั้งสี่ทิศเป็นของตระกูลราชวงศ์ ไม่ใช่ของเจ้าสักหน่อย” บางคนบนเรือกล่าว แต่ไม่ปรากฏตัวออกมามาให้เห็น

เฮ่อเหลียนหลงไม่พอใจเป็นอย่างมาก แม้จะมีปัญหากันภายใน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับคนนอก เขาเลยปล่อยวางเรื่องพวกนั้นไปก่อน แล้วพูดว่า “น่านน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่ทิศเป็นของตระกูลราชวงศ์ก็จริง แต่มันก็ยังมีเหตุผลที่ตระกูลราชวงศ์แบ่งมหาสมุทรเหนือให้ข้าและตระกูลอื่นดูแล การที่ตระกูลหมั่วบุกเข้ามาโดยที่ไม่ขออนุญาตเป็นเรื่องที่เหมาะสมหรือไม่?”

“โอ้ว หรือว่าตระกูลเฮ่อเหลียนจะเป็นคนตัดสินโทษข้าคนนี้?” ผู้คนบนเรือเหาะต่างส่งเสียงหัวเราะเยาะ และมีร่างของคนผู้หนึ่งลอยลงมาจากด้านบนลงมายังด้านล่างเหมือนกับว่าเขากำลังเดินลงบันได

คนผู้นั้นเป็นชายชราที่ดูเหมือนจะมีอายุประมาณหกสิบปี ผิวพรรณของเขาค่อนข้างเหี่ยวย่น แต่ร่างกายของเขายังค่อนข้างยืนตรงและมีเกล็ดมังกรจำนวนหนึ่งอยู่ที่แก้มทั้งสองข้าง ซึ่งทำให้เขาดูแปลกประหลาดเล็กน้อย

ด้านหลังเขามีชายหนุ่มหญิงสาวหลายสิบคนลอยตามลงมาจากเรือเหาะเช่นกัน

หลิงฮันจ้องมองไปที่พวกเขาทันที เพราะเขาเห็นผู้คนจากห้านิกายโบราณ ฉือชิ่วเหริน ราชันดาบน้อยและตงหลิงเอ๋อ

“หมั่วหยวน!” เซียนหยู่ตงตะคอกทันที และดวงตาของเขาแสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัว

ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวเท่านั้น เฮ่อเหลียนหลงและเหวินเหรินเจี๋ยก็เช่นกัน หมั่วหยวนแห่งตระกูลหมั่วเป็นอดีตผู้นำตระกูล เพราะหมั่วหยวนสละตำแหน่งเมื่อร้อยปีก่อน เมื่อมีอัจฉริยะท้าทายสวรรค์ถือกำเนิดขึ้นภายในตระกูล มิฉะนั้นคงไม่มีใครกล้าปริปากพูดอะไรถ้าเขาจะนั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นจนกระทั่งตัวตาย

แม้เขาจะแก่ชรา แต่พลังต่อสู้ของเขาน่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง บางทีอาจทัดเทียบกับเหวินเหรินเจี๋ย

“เผ่ามนุษย์พวกนี้มาจากภูมิภาคกลาง พวกเขาเพิ่งออกมาจากตำหนักมังกร และอยู่ภายใต้การดูแลของจักรพรรดิมังกร เขาต้องการให้ข้าพาเข้าไปในถ้ำมังกรผี แม้ข้าจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ต้องทำตามคำสั่ง” หมั่วหยวนส่งเสียงหัวเราะขณะอธิบาย

เหวินเหรินเจี๋ยและคนอื่นรู้สึกแปลกใจ แม้ว่าจักรพรรดิมังกรจะอนุญาตให้เผ่ามนุษย์พวกนั้นเข้าไปในถ้ำมังกรผีก็ตาม

ทำไมตระกูลหมั่วจากมหาสมุทรตะวันตกถึงพามาที่นี่?

เหตุผลที่แท้จริงต้องไม่เหมือนที่หมั่วหยวนกล่าวอย่างแน่นอน มันจะต้องมีเบื้องหลัง

หลิงฮันเองก็รู้สึกตกตะลึงอยู่ในใจ หรือว่า…ห้านิกายโบราณจะบรรลุข้อตกลงบางอย่างกับเผ่าใต้สมุทร จากนั้นทั้งสองเผ่าก็จะร่วมมือกันต่อต้านจักรวรรดิจันทราม่วง หรือไม่ก็ล้มล้างจักรวรรดิต้าหลิง?

นี่ไม่ใช่ข่าวดีอย่างแน่นอน ความแข็งแกร่งของเผ่าใต้สมุทรไม่ได้ด้อยไปกว่าห้านิกายโบราณ ถ้าสองขุมพลังร่วมมือกัน แม้จะเป็นจักรวรรดิจันทราม่วงก็ตามก็คงไม่อาจต้านทานไหว

การเดินทางมาที่ถ้ำมังกรผี เขาจะต้องได้สมบัติติดมือกลับไปเพื่อยกระดับจักรวรรดิของเขา

“หลิงฮัน เจ้ามาไกลดีนิ ข้าไม่คิดเลยว่าจะเจอเจ้าที่นี่!” ฉือชิ่วเหรินพูดเสียงดัง

หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจเหมือนกันที่เห็นพวกมันอยู่ที่นี่ แต่อีกฝ่ายกลับรู้สึกตกใจมากกว่า เมื่อพวกเขารู้ว่าห้านิกายโบราณให้พวกเขามาพบจักรพรรดิมังกร และมีหมั่วหยวนอาสาที่จะพาพวกเขามาที่นี่

แน่นอนว่าถ้าหมั่วหยวนไม่ได้รับผลประโยชน์อันใดคงไม่พาพวกเขามา ในทางเดินทางมาที่นี่เขาได้พาลูกหลานของตระกูลหมั่วมาด้วย นั่นเป็นเพราะถ้ำมังกรผีเป็นสมบัติของมหาสมุทรเหนือ ในอดีตที่ผ่านมาตระกูลหมั่วไม่สามารถเข้ามาแทรกแซงได้เลยพวกเขาทำได้แค่รู้สึกอิจฉาตาร้อนเท่านั้น

ในเมื่อได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย เขาจะไม่พาเผ่ามนุษย์มาที่นี่ได้อย่างไร?

แล้วหลิงฮันมาที่นี่ได้ยังไง?

หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ข้าอยากจะแนะนำพวกเจ้าว่าอย่าได้เข้าไปข้างใน มิฉะนั้น…จะมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รอพวกเจ้าอยู่!”

พวกของฉือชิ่วเหรินทั้งห้าคนต่างรู้สึกโกรธ พวกเขาเป็นถึงตัวแทนรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งที่สุดของห้านิกายโบราณ แต่หลิงฮันกลับกล้าที่จะพูดจาดูหมิ่นพวกเขาแบบนั้น น่าเกลียดชังยิ่งนัก! ช่วยไม่ได้ที่ตงหลิงเอ๋อจะพูดตอบกลับว่า “เจ้าคิดว่าพวกข้าไม่ได้เตรียมตัวมาอย่างนั้นรึ?”

หลิงฮันคิดอยู่ชั่วครู่ เขายังไม่รู้เป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่าย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็ตาม แต่ยังไงเขาก็ยังมีรูปแบบอาคมมังกรน้ำแข็งทลายปฐพีอยู่

หลังจากคำพูดพวกนั้นถูกส่งออกไป ตงหลิงเอ๋อเพิ่งตระหนักว่าตัวเองเผลอเปิดปากพูด แต่นางก็ไม่ได้สนใจมากนัก นั่นเป็นเพราะหลิงฮันไม่อาจต่อกรกับพวกเขาทั้งห้าคนได้

“ไหนหลักฐานของจักรพรรดิมังกร?” เหวินเหรินเจี๋ยพูดอย่างเยือกเย็น ความขัดแย้งระหว่างหลิงฮันกับพวกฉือชิ่วเหรินทั้งห้าคนเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย

หมั่วหยวนล้วงกระเป๋าและม้วนหนังสือสีทองออกมาโยนให้เหวินเหรินเจี๋ยทันที หลังจากที่เหวินเหรินเจี๋ยเปิดดู สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที

เขาโยนม้วนหนังสือไปให้เฮ่อเหลียนหลงดู และเฮ่อเหลียนหลงก็ส่งกลับมาให้เขาหลังจากดูเสร็จ แน่นอนว่านี่คือลายมือของจักรพรรดิมังกรอย่างไม่ต้องสงสัย และให้ปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนกับแขก

นี่คือคำสั่งของตระกูลราชวงศ์ แล้วใครจะกล้าไม่ปฏิบัติตาม?

จอมยุทธทั้งสามคนรู้สึกถูกกดดันอย่างหนัก ถ้ำมังกรผีเห็นได้ชัดว่าเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของมหาสมุทรเหนือ ทำไมพวกเขาจะต้องให้คนนอกเข้าไปด้วย? แต่จักรพรรดิมังกรสั่งให้พวกเขาปฏิบัติกับคนพวกนั้นเหมือนกับแขก ถ้าพวกเขาไม่ทำตามคำสั่งจะถือว่าเป็นการก่อกบฎและพื้นที่ของมหาสมุทรเหนือทั้งหมดจะต้องถูกทำลาย

ม้วนหนังสือถูกส่งคืนให้กับหมั่วหยวน เขาพูดด้วยความเย้ยหยันว่า “ท่านหมั่วคงจะลำบากมากที่ต้องพาพวกเขามาที่นี่ด้วยตัวเอง”

“หึ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของจักรพรรดิมังกร ข้าคงไม่มาที่นี่ด้วยตัวเอง!” หมั่วหยวนพูดอย่างเย็นชา

“ดี ในเมื่อทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว หยุดคุยไร้สาระให้เสียเวลาและรีบเข้าไปในถ้ำมังกรผีซะ!” เหวินเหรินเจี๋ยโบกมือและชี้ไปที่รุ่นเยาว์คนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเขา “ถ้ำมังกรผีจะขับไล่สิ่งมีชีวิตภายนอกออกไปเมื่อมันกำลังจะปิด ถ้าเจ้าอยู่ในนั้นนานเกินไป หรือถ้าเจ้ามีกลิ่นอายที่มากเกินไป เจ้าจะถูกหลอมรวมเข้ากับถ้ำมังกรผี หากเจ้าเป็นหนึ่งในนั้น เจ้าจะไม่ได้รับการยกเว้น และคงไม่มีทางที่จะอยู่รอดได้จนถึงห้าร้อยปีต่อมา”

“ครับ!” ทุกคนเชื่อฟัง

พวกเขากระโดดเข้าไปในวงวนขนาดใหญ่ ที่เป็นทางเข้าของถ้ำมังกรผี

ตระกูลเหวินเข้าไปเป็นกลุ่มแรก ตามด้วยตระกูลเซียนหยู่ และตระกูลเฮ่อเหลียน เมื่อหลิงฮันกระโดดเข้าไป พวกฉือชิ่วเหรินทั้งห้าคนต่างปลดปล่อยจิตสังหารออกมา

หลิงฮันจะต้องถูกกำจัด!