Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 692 ทะเลซอมบี้

โลกาวินาศล่มสลาย ตอนที่ 692 ทะเลซอมบี้

ซอมบี้หน้าตาขาวซีด น่าเกลียดน่ากลัวปรากฏตัวขึ้น ปากอ้ากว้าง ฟันเขี้ยวแหลมโผล่ออกมาพร้อมกับเสียงคํารามดังสนั่น มันกําลังจะงับเข้าที่ไหล่ของชูฮันทันที!

ฉึก!

วร้ากกก! วร้ากกก! วร้ากกก!

เสียงคํารามของซอมบี้จํานวนนับไม่ถ้วนดังสนั่นมาจากทุกสารทิศ มันคํารามร้องกันอย่างบ้าคลั่งราวกับอดยากมานับแรมปี พวกมันกําลังเลือดคลั่งและใจร้อนเพราะความหิวโหย

ชูฮันช็อคค้างทันที ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิดแล้วมันเกิดอะไรขึ้น เขารีบเปิดประตูมิติและดึงขวานจิ๋วโหลออกทันที ไม่ต้องมองด้วยซ้ํา ชูฮันก็ฟาดขวานไปข้างหน้าทันทีอย่างเต็มแรง

พัฟ!

หัวของซอมบี้ระยะต่ําหลายตัวระเบิดแตกกลางอากาศ เลือดสีดําของซอมบี้ระเบิดแตกกระจายเปรอะเปื้อนไปเต็มพื้น หัวใจของชูฮันแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันทีกับภาพที่ได้เห็นข้างหน้า มันมีความหวาดกลัวเกิดขึ้นในใจของชูฮัน

มันมีภาพฝูงซอมบี้ที่หนาแน่นราวกับน้ําทะเล

จํานวนของซอมบี้ไม่สามารถประมาณได้ว่ามีเท่าไหร่ ไม่สามารถแยกแยะระยะของซอมบี้ได้เลย มันอัดแน่นกันจนชูฮันมองอะไรไม่เห็นนอกจากทะเลสีดํา

ทําไมเขาถึงมาเผชิญหน้ากับฝูงซอมบี้มหาศาลขนาดนี้ได้ทั้งๆที่พึ่งจะออกมาจากประเมิณของเสาหิน? จํานวนของฝูงซอมบี้มันมหาศาลจนน่าเหลือเชื่อ?

ชูฮันรีบดึงสติตัวเองออกมาจากอาการตื่นตระหนก ยังโชคดีที่มันยังมีช่องว่างเล็กๆระหว่างชูฮันกับฝูงซอมบี้เหลืออยู่ ทําให้ชูฮันพอมีเวลาได้พักหายใจและสังเกตการณ์สถานการณ์โดยรวมก่อน

จํานวนของฝูงซอมบี้อันน่าพึ่งตรงหน้านั้นยาวไกลสุดลูกหูลูกตาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มันกินพื้นที่ในระยะวิสัยทัศน์ของชูฮันทั้งหมดจนมองไม่เห็นทางออกทางอื่นที่จะหลบหนีไปได้เลย เช่นเดียวกับเสียงคํารามกระหมของพวกซอมบี้ที่ดังระงมจนกลบเสียงทุกอย่าง

“ฉัน…” คําสบถที่ชูฮันกําลังเอ่ยออกมา ติดค้างอยู่ในปากอย่างพูดไม่ออก เขาไม่ควรมาเสียเวลากับเรื่องแบบนี้ ทันใดนั้นเองชูฮันก็ระเบิดพลังผันผวนของวิวัฒนาการระยะ 5 ออกมาอย่างรุนแรง เช่นเดียวกับเปิดความสามารถพิเศษด้านความเร็ว พละกําลัง ความแม่นยําสูงสุดขึ้นพร้อมกันทั้งหมด

สู้ หาจังหวะ และรีบหนีไปให้ไกล!

ขวานซิ่วโหลที่ตอนนี้เปิดใช้งานเลข 5 ได้ปล่อยลําแสงสีดํากระจายออกมารอบตัวขวาน มันดูราวกับจะกลืนกินทุกอย่างที่วาดผ่านได้หมด และมันก็ยังสะท้อนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพลังผันผวนของชูฮันได้อย่างสมบูรณ์แบบ มีออร่าแสงสีดํากระจายรอบตัวชูฮันพร้อมกับจิตสังหารอันรุนแรง

“ปัง!”

ครั้งนี้ชูฮันปล่อยระเบิดออกมา ทําให้ซอมบี้สิบกว่าตัวล้มลงไปนอนตายที่พื้นทันที เพียงแค่การโจมตีครั้งเดียวก็ทําให้เกิดพื้นที่กว้างช่วงหนึ่ง ซึ่งมันสร้างความเสียหายได้มากกว่าการโจมตีของชูฮันก่อนหน้านี้กว่าหลายเท่า ศพซอมบี้นอนกองทับกัน เลือดสีดําไหลนองลงพื้น ของเหลวในสมองแตกระเบิด

ในที่สุดชูฮันก็คิดหาวิธีได้ เขารีบเงยหน้าขึ้นเพื่อสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบทั้งหมด มันเป็นครั้งที่มีความกลัวปรากฏในนัยน์ตาของชูฮัน หัวใจของชูฮันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก

นี่มันใช่ใจกลางของตัวเมืองสักเมืองหนึ่งใช่มั้ย?

มองไปโดยรอบที่มีแต่อาคารตึกสูงเต็มไปหมด เช่นเดียวกับเสาหินที่สูงเฉียดฟ้าจนกลมกลืนไปกับตึกสูงโดยรอบได้ง่ายๆ แม้มันจะไม่ได้เข้าไปตั้งแทรกกลางระหว่างแต่ละตึก แต่มันกลับกลมกลืนไปได้อย่างน่าทิ้ง!

ที่ทําให้ชูอันยิ่งตกใจเข้าไปอีกคือตัวอักษรที่เขาเห็นบนตึกสูงตึกหนึ่ง : โรงแรมหนานตู้

นี่คือโรงแรมหรูระดับห้าดาวที่มีชื่อเสียงของเมืองหนานตู้ ความปราณีตและสวยงามของสถาปัตยกรรมตรงหน้านั้นสมกับมูลค่าของมัน แต่ชูฮันไม่มีอารมณ์ที่จะมาชื่นชมกับความยิ่งใหญ่ของตึกตรงหน้า ตอนนี้อารมณ์ของชูฮันกําลังเหวี่ยงเพราะจู่ๆเขาก็มาปรากฏตัวใจกลางเมืองหนานตู้

เมืองหนานตู้

ในยุคศิวิไลซ์ที่มีประชากรอาศัยอยู่กว่า 25 ล้านคน ทําให้ในยุคโลกาวินาศมันจะยิ่งเป็นเมืองต้องห้ามและขึ้นชื่อ ด้วยจํานวนของซอมบี้ที่มากถึง 20 ล้านตัวอัดแน่นกันอยู่ในตัวเมืองหนานตู้!

แม่งเอ๊ย!

ทําไมจู่ๆเสาหินที่มาปรากฏตัวที่นี้ได้?!

แล้วทีมกุ้งเสือดําล่ะ? แล้วหลูปิงเซอและฟานเจี้ยนล่ะ? ทุกคนหายไปไหน?

ความรู้สึกไร้พลังโจมตีเข้าหาชูฮันทันที ชูฮันไม่ได้เป็นกังวลเกี่ยวกับหลูปิงเซ่อและฟานเจี้ยน สองคนนี้มีพลังและความสามารถในการเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว แถมยังมีความคิดยืดหยุ่นและมีหลักการ สองคนนี้จะต้องเปลี่ยนเส้นทางไปที่ค่ายผู้รอดชีวิตทางใต้แทนก่อนจะเข้ามาในตัวเมืองอย่างแน่นอน

แต่สิ่งที่ชูฮันเป็นกังวลคือทีมกุ้งเสือดําที่คอยทําหน้าคุ้มครองและติดตามเขาอย่างไม่ห่วงชีวิตตัวเองต่างหาก ถ้าหาเขาไม่เจอ พวกนั้นไม่ทางล้มเลิกเด็ดขาด!

ชูฮันเข้าไปในเสาหินสองครั้งและเจอกับประตูมิติและโลกคู่ขนานที่แตกต่าง เวลารวมทั้งหมดยังไงมันก็ไม่น่าจะเกินยี่สิบชั่วโมง และไอ้เสาหินยักษ์นี้ก็ไม่น่าจะเคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนี้ จากก่อนหน้านี้ที่แม่น้ําลอยมาถึงใจกลางเมืองหนานตู้

ระยะจากจุดเดิมจนถึงตรงนี้มันห่างกันเท่าไหร่กัน? เขาคํานวณไม่เก่ง เขาจําเป็นต้องบวกลบในหัว

“นี้เรามาเจอกับบ้าบออะไรกัน?!” หวังไคที่ได้สติคืนกลับมาจากอาการช็อคกําขอบกระเป๋ากางเกงของชูฮันแน่น มันกลัวจนจนไม่กล้าขยับ ด้วยการเคลื่อนไหวที่รุนแรงของชูฮัน มันกลัวว่าตัวเองจะตกจากกระเป๋าของชูฮันได้

ชูฮันหงุดหงิดจนอยากจะเตะหวังไคออกไป เขาฟาดขวานซิ่วโหลในมือ “กลายเป็นร่างยักษ์เดี๋ยวนี้ เราต้องหนี!”

ซอมบี้ 20 ล้านตัว แค่จํานวนตรงหน้าที่คาดว่าน่าจะมากกว่าหนึ่งล้านตัวชูฮันก็กลัวแล้ว เขาจะรอดตายไปได้มั้ย?

หวังไคในเวลานี้ก็ไม่คิดทะเลาะกับชูฮัน มันรีบกลับเข้าไปในประตูมิติและแปลงร่างทันทีตามคําสั่งของชูฮัน

ชูฮันเองก็ไม่มีเวลาที่จะวิเคราะห์หาเส้นทางหลบหนีเลย แม้แต่จะหันหลังกลับไปที่ตําแหน่งของตัวเองในอันดับรายชื่อของเสาหินชูฮันยังไม่มีเวลาเลยด้วยซ้ํา เขารีบกระโดดขึ้นไปบนหลังของหวังไคอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับขวานซิ่วโหลที่ยังคงกวาดแกว่งใส่ซอมบี้ทั้งหลายเพื่อเปิดทางไม่หยุด

ทั้งสองไม่พูดคุยกันเลยสักคํา สิ่งที่สําคัญที่สุดตอนนี้คือต้องหนีออกไปให้ได้ หวังไครับผิดชอบ

ในเวลาเดียวกัน ในที่สุดสมาชิก 50 คนของทีมกุ้งเสือดําก็วิ่งมาถึงทางเข้าของเมืองหนานตู้ ในตอนแรกสีหน้าของทุกคนมีทั้งวิตกกังวลและตึงเครียด ความกดดันมหาศาลที่พวกเขาแบกไว้มันหนักหนาเหลือเกิน

“พักกันก่อน” เสี่ยวเคินออกคําสั่ง

และทันทีที่เสียงคําพูดของเสียวเกินกําลังจะสลายไปกับสายลม 

ตึง! พรึบ! ฟีบ!

มีเสียงร่างของกลุ่มคนที่ร่วงลงไปกระแทกพื้นดังขึ้น ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้จัดวางเวรยาม เพื่อรักษาความปลอดภัยเลยด้วยซ้ํา ร่างทหารหลายคนของเสี่ยวเคินก็ร่วงสลบลงไปที่พื้นทันที

ทุกคนเหนื่อยล้าสุดแทบขาดใจ พวกเขาวิ่งอย่างสุดกําลังมาตลอดทางจากจุดที่ตั้งเดิมด้วยความเร็วสูงสุดจนเกินขีดจํากัดของตัวเอง จนมาถึงที่นี้พร้อมกับลมหายใจเฮือกสุดท้าย ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าที่ยึดมั่นอยู่เต็มอก คาดว่าหลายคนคงเป็นลมไประหว่างทางแล้ว

นี้ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ทั่วไปจะทําได้ แต่ไม่ใช่แค่ทหารบางคนของทีมกุ้งเสือดําที่ทําได้เท่านั้น แต่ทุกคนกลับทํากันได้หมด!

และในตอนนี้ทีมกุ้งเสือดําอยู่ใกล้ตัวเมืองมากแล้ว หากพวกเขาเป็นต้องพักผ่อนก่อน ก่อนที่จะตามหาหัวหน้าชูฮันและเสาหิน พวกเขาต้องมั่นใจว่าร่างกายของพวกเขาเตรียมพร้อม มีพละกําลังขั้นพื้นฐานก่อน ไม่อย่างนั้นพวกเขาอาจจะเสี่ยงให้ตัวเองเป็นอันตรายได้

ชูฮันที่กําลังวิ่งหนีอย่างสิ้นหวังมากับหวังไคนั้นไม่ได้คิดถึงทีมกุ้งเสือดําในหัวเลย เขาไม่คิดว่าทุกคนจะมีความเร็วเหนือฟ้าขนาดตามมาถึงหนานตู้ได้ทันพร้อมกับเสาหินที่เคลื่อนที่ราวกับสายฟ้า!