Astral Pet Store ตอนที่915

ซูผิงและดิแอซออกจากห้องฝึกฝนพร้อมกับโหยวหลง และมุ่งหน้าไปยังห้องโถงของยานอวกาศที่ซึ่งเจ้าดวงดาวรวบรวมอัจฉริยะคนอื่น ๆอยู่
ทุกคนต่างมองขึ้นไปที่โดม
โดมโลหะโปร่งใสทำให้พวกเขามองเห็นอวกาศได้ มีเนบิวลาสีทองแวววาววางอยู่ท่ามกลางทะเลดวงดาว
เนบิวลานั้นดูเจิดจ้าราวกับกาแล็กซี่ มันยังดูเหมือนดวงตาสีทองพร่ามัวเมื่อมองจากระยะไกล
เนบิวลาสีทองมีขนาดใหญ่ขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้ พวกเขาเห็นหินสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนที่ไหลเหมือนแม่น้ำเมื่อพวกเขามาถึง
มีรอยแตกลึกอยู่ตรงกลางของหินสีทองเหล่านั้น ซึ่งดูเหมือนรูม่านตาแนวตั้ง
รอยแตกนั้นยาวหลายปีแสง มันไม่ใช่รอยแตกอีกต่อไปแต่เป็นหลุมดำที่ถล่มลงมาเมื่อยานอวกาศเคลื่อนเข้าไปใกล้ ดูเหมือนว่ามันจะกลืนกินทุกคน
มีสิ่งมีชีวิตซ่อนอยู่ตรงขอบของรอยแตก
หินสีทองไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไปเมื่อยานอวกาศเข้ามาใกล้ สิ่งเดียวที่มองเห็นได้คือความมืดที่ไร้ขอบเขต มันทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในขุมนรก
ยานอวกาศหยุดกะทันหัน และโหยวหลงก็บินออกจากยาน เงาอันน่าเกรงขามยาวหลายพันเมตรปรากฏต่อหน้าเขาและมองลงมาที่ยานอวกาศ ท่าทางเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเมื่อเห็นโหยวหลง จากนั้นกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าเป็นท่านลอร์ดสวรรค์”
“ตามคำสั่งของอาจารย์ฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อพาผู้แข่งขันของเขตดาวทองคำไปยังสนามลานประลอง”โหยวหลงหัวเราะคิกคัก
เงามองมาที่ยานอวกาศและพยักหน้า แล้วมันก็หายไป
โหยวหลงพุ่งกลับเข้ามาในยานซึ่งยังคงเดินหน้าต่อไป
ผู้เข้าแข่งขันหลายคนมองโหยวหลงด้วยความเกรงกลัวและชื่นชม เห็นได้ชัดว่าเขามีชื่อเสียงในฐานะลอร์ดสวรรค์มากกว่าสภาวะเทพดวงดาวคนอื่น ๆ ในปัจจุบัน
เมื่อเห็นเช่นนั้น ดิแอซก็กำหมัดแน่นอย่างชื่นชม ฉันจะกลายเป็นลอร์ดสวรรค์ให้ได้ และจะแซงหน้าเขาในสักวันหนึ่ง!
อย่างไรก็ตาม ความหลงใหลของเขาจางลงชั่วขณะเมื่อเขาเห็นซูผิง เขาโกรธและสงสัยว่าทำไมเขาถึงแพ้ซูผิงทั้งที่เขามีกายาที่ดีที่สุดในจักรวาล!
แม้ว่าซูผิงจะมีหนึ่งในเก้าร่างเทพเช่นกัน พวกเขาก็ควรจะมีความแข็งแกร่งเท่ากัน
ฉันจะแซงหน้านายในไม่ช้าไอ้หนู! ดิแอซแอบกัดฟัน
คิดว่าจะได้เป็นศิษย์พี่ของฉันอย่างงั้นหรอ?
ไม่มีทาง!
“ลอร์ดสวรรค์…”
ในฝูงชน—เหล่าอัจฉริยะหลายคนมองไปที่โหยวหลงด้วยสีหน้าแปลกๆ
ซูจินเอ๋อเป็นหนึ่งในนั้น
ถ้าฉันได้สิ่งนั้นจากทริปนี้ ฉันจะมีโอกาสได้ขึ้นสู่สภาวะเทพอมตะ แม้แต่ลอร์ดสวรรค์ก็จะไม่มีประโยชน์อะไรกับฉัน ซูจินเอ๋อคิดแล้วมองไปที่ซูผิง
เขาแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก ฉันสงสัยว่าเขาจะทำหน้ายังไงเมื่อเห็นตัวตนเดิมของฉัน เธอยิ้มและตั้งตารอฉากนั้น
…
ยานอวกาศเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเป็นเวลานานขณะเดินทางข้ามความมืด จากนั้นแสงก็ส่องออกมาจากส่วนลึกราวกับว่ามันอยู่ในต้นกำเนิดของความมืด
จากนั้นแสงก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ และต้นกำเนิดแสงก็ถูกเปิดเผยในเวลาต่อมา
มันเป็นดาวเคราะห์ที่ดูเหมือนใบโครเวอร์
มันมีห้าใบ ดาวเคราะห์ดวงนี้ใหญ่ขึ้นเมื่อยานอวกาศเข้าไปใกล้ ใบทุกใบก็ใหญ่เท่าดวงอาทิตย์หลายดวง
ในไม่ช้าต้นไม้ก็ใหญ่เกินกว่าจะมองเห็นได้ทั้งหมด ยานอวกาศพุ่งไปข้างหน้า และต่อมาก็จอดบนหนึ่งในใบไม้เหล่านั้น
มันเป็นดินแดนสีเขียวมากกว่าใบไม้
ยานอวกาศลำอื่นก็จอดอยู่ที่เดียวกัน
วิหารหลายแห่งถูกสร้างขึ้นบนใบไม้ขนาดเท่าทวีป มีผู้อยู่อาศัยจำนวนมากซึ่งเป็นนักรบอสูรที่ได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่
“นี่คืออาณาจักรลับทะเลเทพหรอ? โอ้พระเจ้า มองจากระยะไกลดูเหมือนหญ้า!”
“มันก็แค่เรื่องบังเอิญ เหมือนกับที่เมฆอาจดูเหมือนอสูร เป็นไปได้ยังไงที่จะมีหญ้าผืนใหญ่แบบนี้ในโลกนี้”
“พวกนั้นคือผู้เข้าแข่งขันจากเขตดวงดาวอื่นหรือเปล่า?”
ทุกคนบนยานอวกาศต่างกระซิบกระซาบกัน บางคนตกใจกับรูปลักษณ์ของอาณาจักรลับทะเลเทพ ขณะที่คนอื่นๆ มองผู้เข้าแข่งขันจากเขตดวงดาวอื่น ๆ อย่างจริงจัง เนื่องจากพวกเขาต้องการไปให้ถึงร้อยอันดับแรกหรือสิบอันดับแรกในรอบชิงชนะเลิศ!
ใครที่ทำได้จะได้รับรางวัลที่คาดไม่ถึง
มันจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในการก้าวไปสู่ 100 อันดับแรกในรอบชิงชนะเลิศ องค์กรนับไม่ถ้วนจะมาเชิญให้เข้าร่วม พวกเขายังสามารถเลือกที่จะเรียนรู้ภายใต้ยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาว
ท้ายที่สุดไม่มีสภาวะเทพดวงดาวคนไหนรังเกียจที่จะมีศิษย์เป็นอัจฉริยะเพิ่มอิทธิพลของพวกเขา
เสียงของระบบดังขึ้นมาทันที “มันคือหญ้าโกลาหล”
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ เขากำลังสังเกตผู้เข้าแข่งขันคนอื่นอยู่
เช่นเดียวกับคนอื่นๆ เขาคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ดาวเคราะห์หลายดวงในเอกภพมีรูปร่างและรูปแบบพิเศษเมื่อมองจากระยะไกล แต่มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น
”นายพูดว่าไงนะ?” ซูผิงอดไม่ได้ที่จะถาม
“มันคือหญ้าโกลาหล” เสียงของระบบค่อนข้างแปลกและดูไร้อารมณ์ แต่มันทำให้ซูผิงรู้สึกแปลก ๆ
“เกิดจากความโกลาหลด้วยแก่นแท้ของจักรวาล มันให้กำเนิดเทพดั้งเดิม น่าเสียดายที่มันสูญเสียความเป็นเทพไปมากเกินไป วิญญาณของเหล่าทวยเทพจำนวนนับไม่ถ้วนยังคงติดอยู่ในนั้น… พวกเขาหวังว่าหญ้าจะชุบชีวิตพวกเขา” ระบบกล่าว
ซูผิงหรี่ตาลง เนื่องจากระบบให้ข้อมูลกับเขามากเกินไป
อาณาจักรลับทะเลเทพเป็นหญ้าจริงหรอ?
ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นสถานที่ที่เทพดั้งเดิมเกิดจริงๆหรอ?
“มันเป็นดาวเคราะห์มหัศจรรย์ที่เกิดในความโกลาหล มันจะสูญเสียความเป็นเทพไปได้ยังไง? แล้วทำไมวิญญาณของเหล่าทวยเทพไม่กลับไปที่แดนเทพอาเคี่ยน?” ซูผิงถาม
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ระบบก็พูดว่า “พวกเขาต้องการ แต่ทำไม่ได้”
“พวกเขาไม่รู้ทางกลับบ้านเหรอ?”
“บ้านของพวกเขาไม่มีอีกแล้ว”
”…ทำไม?”
”ไม่มีเหตุผล” Aileen-novel
ระบบเงียบลงอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ซูผิงรู้สึกสับสน แดนเทพอาเคี่ยนเป็นบ้านของเหล่าทวยเทพไม่ใช่หรอ?
ไม่มีแดนเทพอาเคี่ยนอีกแล้ว? แต่มันเป็นหนึ่งในสนามบ่มเพาะในระบบ
เนื่องจากสนามบ่มเพาะขั้นสูงอย่างอาณาจักรโกลาหลแห่งอันเดธยังพร้อมใช้งาน แดนเทพอาเคี่ยนจึงไม่ใช่แค่ชื่อเท่านั้น เขายังไม่ได้ไปที่นั่น แต่เขารู้ว่าสถานที่บ่มเพาะทั้งหมดที่เขาสำรวจนั้นเป็นของจริง
เขารู้สึกงุนงง แต่เขาปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปเพราะระบบไม่ได้ให้คำอธิบายเพิ่ม เพราะระบบจะบอกทุกอย่างเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เขารู้สึกว่าระบบมีความลับมากมาย มันจะให้ภารกิจที่แท้จริงแก่เขาในไม่ช้าก็เร็ว เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งเพียงพอก่อนที่สิ่งนั้นจะเกิดขึ้น!
“ไปทักทายฝ่ายตรงข้ามที่พวกนายจะต้องเผชิญหน้ากันเถอะ” โหยวหลงหัวเราะคิกคัก
ทุกคนสะบัดมืออย่างตื่นเต้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากยานอวกาศ โหยวหลงพาพวกเขาไปยังสถานที่ที่ค่อนข้างใกล้ซึ่งมีคนมาชุมนุมกัน เขายิ้มและพูดว่า “นายต้องมาจากเขตดาวกวาง ฉันได้ยินมาว่ามีอัจฉริยะที่ไม่ธรรมดา เขาคือใคร? ขอฉันดูหน่อย”
ซูผิงมองโหยวหลงด้วยความประหลาดใจ ผู้ชายที่เป็นมิตรและเข้าถึงง่ายอยู่ตลอดตอนนี้กำลังแสดงท่าทีเย่อหยิ่ง
”ฮะ?”
เมื่อได้รับการกระตุ้น ผู้เข้าแข่งขันจากเขตดาวกวางจึงมองหน้าโหยวหลงด้วยความสงสัย ไม่มีใครกล้าแสดงความไม่พอใจต่อยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาว
ผู้นำสภาวะเทพดวงดาวเองก็หน้าเปลี่ยนสี ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ไม่รู้ว่าลอร์ดสวรรค์โหยวจะพาเด็กๆมาด้วยตัวเอง เด็กปีนี้คงต้องสำคัญมากจริงๆ!”
”แน่นอน อัจฉริยะจากเขตดาวทองคำของเราจะต้องชนะรอบชิงชนะเลิศ!”โหยวหลงหัวเราะคิกคักเผยให้เห็นบุคลิกที่แท้จริงของเขา
ทั้งซูผิงและดิแอซมองกัน ต่างคนต่างมีสีหน้าตกใจ ศิษย์พี่ของพวกเขาจงใจสร้างศัตรูให้กับพวกเขาหรือเปล่า? ดูเหมือนเขาจะเย่อหยิ่งมากกว่าที่พวกเขาคิดไว้ในตอนแรก
มันเป็นความจริงที่ยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวชั้นนำนั้นดุร้ายและไม่ถูกจำกัด
”ฮิฮิ” ยอดฝีมือสภาวะเทพดวงดาวสองคนจากเขตดาวกวางหัวเราะแต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะมันคงไม่ใช่การตัดสินใจที่ฉลาดที่จะมีปัญหากับลอร์ดสวรรค์
พวกเขาไม่ได้พูดอะไร แต่ผู้เข้าแข่งขันที่อยู่ข้างหลังพวกเขามองมาที่ซูผิงและคนอื่นๆ ด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่าอัจฉริยะที่ไม่ธรรมดาได้ถือกำเนิดขึ้นในเขตดาวทอง
ซูผิงไร้คำพูด เขาไม่ต้องการที่จะเป็นศูนย์กลางของความสนใจซึ่งจะทำให้เขามีปัญหาโดยไม่จำเป็น
ดิแอซเองก็แปลกใจเช่นกัน แต่เขาไม่ได้ไม่พอใจ แต่เขากลับยิ้มและเงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ หน้าของเขาเขียนคำว่า “ฉันเป็นคนที่เจ๋งที่สุด” อยู่ทั่วใบหน้า
ทันใดนั้นเสียงของชายชราก็ดังมาจากระยะไกล “ตาแก่ นายเป็นยังไงบ้าง?”
โหยวหลงหรี่ตาและหันหลับไปมอง มีชายชราผมสีแดงและกลุ่มอัจฉริยะที่อยู่หน้ายานอวกาศสีเลือด ชายชรามีไฝสีแดงที่หน้าผากและหลังมีน้ำเต้าสุรา ตาของเขาปิดลงครึ่งหนึ่ง แต่ส่วนที่เปิดก็ดูคมชัด
“นายนั่นเอง ลอร์ดสวรรค์จิ่วเซิน ทำไมนายถึงถูกส่งมาที่นี่? มีอัจฉริยะอันล้ำค่าเกิดขึ้นในเขตของนายหรอ?” โหยวหลงถามด้วยรอยยิ้ม
ชายชราพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายถูกส่งมาที่นี่เหมือนกันสินะ? ฉันได้ยินมาว่ามีใครบางคนที่มีร่างเทพกลับชาติมาเกิด แต่ในที่สุดก็ถูกตัดหน้า ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนทำ!”
ดิแอซก้มหน้าด้วยความละอายเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขามองไปที่ซูผิงรู้สึกทั้งโกรธทั้งเสียใจ เขาโทษซูผิงที่ขัดขวางไม่ให้เขาโดดเด่น
คนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซูผิงเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าชายชรากำลังพูดถึงเขา
พวกเขารู้สึกลำบากใจ พวกเขาอิจฉาจริง ๆ เมื่อรู้ว่าชื่อของซูผิงและดิแอซจะเป็นที่รู้จักในเขตดาวอื่น ๆ แล้วและถูกระบุว่าเป็นหนึ่งในศัตรูหลักของพวกเขา
สำหรับพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นแค่คนธรรมดา
“เขาเหรอ? มีรัศมีโบราณและแปลกประหลาดอยู่ในร่างกายของเขาจริงด้วย” ชายชราหรี่ตาและตรวจสอบซูผิงในทันที
ซูผิงรู้สึกขนลุกเกินกว่าจะควบคุมได้เมื่อถูกลอร์ดสวรรค์ตรวจสอบ
ซูผิงคิดดูเหมือนว่าเขาจะมีชื่อเสียงขึ้นแล้ว และผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ ก็คิดว่าเขาเป็นหนึ่งในคู่ต่อสู้หลัก
“เขาเป็นคนที่เหนือกว่าร่างเทพกลับชาติมาเกิดหรอ?”
ผู้เข้าแข่งขันหลายคนเฝ้ามองซูผิงด้วยสายตาเคร่งขรึม
อัจฉริยะหลายคนจากเขตดวงดาวของชายชรากำลังสังเกตซูผิงเช่นกัน พยายามคิดว่าเขาเอาชนะบุคคลที่มีร่างเทพได้ยังไง
”ความจริงทั้งสองคนเพิ่งได้รับการยอมรับจากอาจารย์ของฉันในฐานะศิษย์ พวกเขาเป็นศิษย์น้องของฉัน พวกเขาจะเป็นหนึ่งในสามอันดับแรกอย่างแน่นอน ฉันจะกลับบ้านทันทีถ้าฉันเป็นนาย”โหยวหลงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ซูผิงเริ่มเหงื่อตก เขารู้สึกอยากจะดึงเสื้อของศิษย์พี่ สงสัยว่าชายคนนี้กำลังทำงานให้คนอื่นอยู่หรือเปล่า
อย่างไรก็ตามดิแอซไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ เขากลับรู้สึกตื่นเต้น เขาถือว่าตัวเองเป็นแชมป์โดยพฤตินัยก่อนจะได้พบกับซูผิง แต่ตอนนี้เป็นที่สอง
อย่างไรก็ตาม เขายังไม่ได้ต่อสู้กับซูผิงโดยตรง เขายังคงมีโอกาสเอาชนะ
ดิแอซเหลือบมองซูผิงและครุ่นคิดในใจ
ซูผิงบังเอิญมองไปที่เขาเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงสังเกตเห็นท่าทางแปลก ๆ ของดิแอซ และอดไม่ได้ที่จะกลอกตา ไอ้หมอนี่ การแข่งขันของเราสิ้นสุดลงแล้ว ทำไมยังมองมาที่ฉันอีก สองคนนี้ทำงานให้คนอื่นหรือเปล่า?
ยานอวกาศอื่นๆมาถึงในขณะนั้น
ในที่สุดผู้เข้าแข่งขันจากเขตดวงดาวทั้งสิบสองเขต—รวม 1,200 คน—ก็มารวมกันในที่สุด
ตอนนั้นเองที่ยอดฝีมือเทพอมตะมาถึง สร้างแรงกดดันที่ทำให้หายใจไม่ออก แม้แต่ผู้ที่อยู่ในสภาวะเทพดวงดาวก็เคร่งขรึม
โหยวหลงเองก็เคร่งขรึม
เทพอมตะเป็นชายผมสีเงินสวมชุดสีทอง เขาหล่อเหลาราวกับเทพ ดูเหมือนมีดวงอาทิตย์แผดเผาอยู่ชั่วนิรันดร์อยู่ข้างหลังเขา
“เขตดวงดาวทั้งหมดอยู่นี่แล้ว มาเริ่มการทดสอบรอบแรกกันเถอะ”
เทพอมตะไม่ได้กล่าวเปิดงานด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่ประกาศเริ่มต้นการแข่งขัน
จากนั้นซูผิงก็นึกถึงเสียงประกาศการแข่งขันสุดยอดอัจฉริยะระดับจักรวาลที่ดังก้องไปทั่วจักรวาลก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเขาได้ยินเสียงของชายคนนี้
เป็นคนคนเดียวกับที่เป็นคนประกาศ มู่เซิน
ทันใดนั้นวังวนสีทองก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขาหลังจากที่เขาพูดจบ และเสียงของเขาก็สะท้อนอีกครั้ง “จะมีหนึ่งร้อยคนที่ผ่านเข้ารอบในรอบแรก พวกเธอจะต้องพยายามเอาชีวิตรอดในพื้นที่ตัดขาดนี้เป็นเวลาห้าวัน และรวบรวมแกนศักดิ์สิทธิ์ให้เพียงพอ จากนั้นเธอจะได้รับการจัดอันดับตามจำนวนแกนที่เธอรวบรวมได้เมื่อห้าวันสิ้นสุดลง”
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเนื่องจากความประหลาดใจ การทดสอบดูเหมือนจะอันตรายจริงๆ เราต้องต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอดจนกว่าจะหมดเวลา
นอกจากนี้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของผู้เข้าแข่งขันจะถูกคัดออก จะคัดเลือกเพียงร้อยอันดับแรกเท่านั้น มันเหมือนกับรอบคัดเลือก