Astral Pet Store ตอนที่922

ซูผิงไม่รู้จะพูดอะไรเมื่อนายพลพูดถึงความตายแบบสบายๆ กาแล็กซี่ของเขาสงบสุขและปลอดภัยจากอสูรร้ายเพราะกลุ่มของพวกเขาได้เสียสละตัวเองในสถานที่ที่เขาไม่รู้จัก
ชายหนุ่มที่มีเฟืองสีทองในดวงตาและซูจินเอ๋อดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้มากนัก ราวกับว่ารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว
“เราจะรับใช้ที่นี่หลังจากเราขึ้นสู่สภาวะเทพดวงดาวแล้ว” ชายหนุ่มที่มีเฟืองสีทองในดวงตากระซิบ
นายพลตอบด้วยรอยยิ้ม มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะเสียชีวิตในการต่อสู้ เช่นเดียวกับทหารทุกคน แต่เขาไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือคิดว่ามันไม่ยุติธรรม
พวกเขาทั้งหมดมีความเชื่อของตัวเอง เหตุผลในการมีชีวิตอยู่ต่างกัน　　ซูผิงกล่าวหลังจากออกมาแล้ว “อสูรมิติโจมตีบริเวณนี้ทุกสองสามวัน การต่อสู้เพิ่งเกิดขึ้นในวันก่อนที่เราจะมาถึง พวกมันอาจจะมาอีกครั้งในคืนนี้หรือพรุ่งนี้ ฉันแนะนำให้เราอยู่และมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอสูรมิติก่อนที่เราจะออกล่า”
ซูจินเอ๋อขมวดคิ้วและกล่าวว่า “นายหันมีเห็นอกเห็นใจคนอื่นหลังจากได้ยินสิ่งที่นายพลพูดหรอ?”
ซูผิงส่ายหัวและกล่าวว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่ สิ่งสำคัญที่สุดของเราในตอนนี้คือการพัฒนาตัวเอง การเคลื่อนไหวเดียวของเราจะมีประสิทธิภาพกว่าตอนนี้ร้อยเท่าเมื่อเราไปถึงสภาวะเทพดวงดาว เราจะเป็นเหมือนทั้งกองทัพถ้าเราไปถึงสภาวะเทพอมตะ”
”ฉันยื่นข้อเสนอด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยเท่านั้น”
ซูจินเอ๋อมองไปที่เขาและพยักหน้า “ดี อย่างไรก็ตาม นายไม่ควรพูดแบบนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเกี่ยวข้องกับสภาวะเทพอมตะมิฉะนั้นข่าวลืออาจแพร่กระจายออกไป นายควรระมัดระวัง แม้ว่าตอนนี้นายจะมีอาจารย์สภาวะเทพอมตะก็ตาม”
ซูผิงยิ้มและกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ที่นี่มีแค่พวกเรา ฉันมองหาเธอเผื่อในกรณีที่ฉันต้องการคำตอบ”
ซูจินเอ๋อเหลือบมองเขาและชายหนุ่มที่มีเฟืองสีทองอยู่ในดวงตา แล้วเธอก็พูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ไว้เจอกันใหม่เมื่ออสูรมิติมา”
”แน่นอน”
ซูผิงตกลง
ซูผิงเดินเตร่บนเกาะหลังจากที่พวกเขาจากไป บนเกาะมีสถานบันเทิงมากมาย แต่สถานประกอบการส่วนใหญ่เป็นโรงพยาบาลและห้องเสบียง ซูผิงได้เห็นร้านค้าของแบรนด์ใหญ่ๆ ต่อมาเขาพบว่าร้านค้าเหล่านี้เป็นการบริจาค
หาเงินจากประชาชน และทำเพื่อประชาชน พวกเขาเป็นบริษัทที่มีมโนธรรม　　สินค้าที่ขายในนี้ถูกกว่าและมีคุณภาพสูงกว่าของข้างนอก ทั้งหมดเป็นผลิตภัณฑ์พิเศษ
เครื่องจักรและชุดเกราะอสูรทั้งหมดที่ขายมีระดับสูงสุด ราคาถูกทั้งที่ไม่มีข้อบกพร่อง
ทหารบริจาคเสบียงการรบฟรีให้บางสถานที่ด้วย
ซูผิงร่ำรวยเกินกว่าจะขอเสบียงเหล่านี้ อย่างไรก็ตามมันชัดเจนมากขึ้นสำหรับเขาว่ามนุษย์ชนชั้นสูงคนอื่นๆ ต่างก็ทำหน้าที่ของพวกเขาเพื่อช่วยในการต่อสู้กับอสูรมิติ
เขาเห็นทหารที่ได้รับบาดเจ็บจำนวนมากในโรงพยาบาลบางแห่ง เช่นเดียวกับอสูรที่เปื้อนเลือด ฉากที่เห็นค่อนข้างเต็มไปด้วยเลือด แต่เขาแปลกใจ โรงพยาบาลต่างๆ เงียบสงบอย่างน่าประหลาด ทหารที่บาดเจ็บพูดเล่นเรื่องผู้หญิง เรือรบ และอสูร บางคนถึงกับแข่งขันกันเรื่องจำนวนอสูรร้ายที่พวกเขาฆ่าไป
แม้ว่าความตายจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม แล้วยังไงล่ะ?
พวกเขาเพียงต้องเผชิญมันด้วยทัศนคติที่เปิดกว้างและต่อสู้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
แล้วพวกเขาจะได้ตายอย่างสงบสุข
ซูผิงรู้สึกซาบซึ้ง เขาเคยเห็นอสูรที่แข็งแกร่งมากมายและรู้สึกทึ่งหลายครั้งตอนที่สำรวจสนามบ่มเพาะ อย่างไรก็ตามเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่น่าชื่นชมอย่างแท้จริงจากเหล่านักรบอสูรธรรมดาที่อ่อนแอกว่าเขา
มีกลุ่มๆนึงจำเขาได้ในขณะที่เขาเดินไปมา หัวหน้าเดินเข้ามาถามด้วยความประหลาดใจ “พี่ซู คุณไม่ได้อยู่รวมทีมหรอ?”
ซูผิงมองเขาและจำได้ว่าเขาเป็นหนึ่งในยี่สิบอันดับแรก เขาส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมมีทีมแล้ว”
ชายหนุ่มไม่แปลกใจมากนัก ซูผิงแข็งแกร่งมากจนใครๆ ก็อยากเป็นเพื่อนร่วมทีมกับเขา เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่ซู คุณยังไม่ไปอีกหรอ? คลื่นอสูรร้ายจะมาเร็ว ๆ นี้ คุณจะต้องอยู่ในการต่อสู้ถ้าคุณไม่ไป มันจะเสียเวลามากทีเดียว”
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ตระหนักว่าชายคนนี้ต้องรู้ความถี่การรุกรานของอสูรมิติผ่านแหล่งข้อมูลอื่น เขากล่าวว่า “ไม่มีเวลาพอ ผมวางแผนที่จะอยู่จนกว่าจะสิ้นสุดการต่อสู้แล้วค่อยไปล่าอสูร”
“คุณจะเข้าร่วมการต่อสู้?” ชายหนุ่มยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก เพื่อนร่วมทีมของเขาก็เช่นกัน
พวกเขามองว่าการเข้าร่วมการต่อสู้เป็นการเสียเวลาอย่างมาก เนื่องจากพวกเขาเดินทางมาเพื่อทดสอบ ไม่ใช่เพื่อช่วยทหาร
“อสูรร้ายระดับลอร์ดที่ถูกฆ่าตายระหว่างคลื่นอสูรจะไม่ถือว่าเป็นของเราไม่ใช่หรอ?” ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย
ซูผิงส่ายหัว “มันไม่เกี่ยวอะไรกับการล่า มันเป็นการตัดสินใจส่วนตัวของผม” 　　ชายหนุ่มไม่ถามต่อเนื่องจากเห็นว่าซูผิงดูไม่อยากจะพูด จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ยินดีด้วยกับการผ่านการทดสอบล่วงหน้าครับพี่ซู”
“พี่ซูสามารถบรรลุภารกิจได้อย่างแน่นอน”
“ถ้าพี่ซูทำไม่ได้ โอกาสที่พวกเราจะทำสำเร็จก็จะยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่”
เพื่อนร่วมทีมของชายคนนี้เยินยอซูผิง
ท้ายที่สุดซูผิงได้แสดงความสามารถออกมาอย่างน่าอัศจรรย์และได้อันดับสองในรอบล่าสุด คนนี้ได้รับข้อมูลจากองค์กรของพวกเขา ทุกคนได้รู้ว่าซูผิงเป็นแชมป์ในกาแล็กซี่ของเขา
มีทั้งหมดสิบสองเขตดวงดาว ไม่มีแชมป์คนไหนธรรมดา!
ซูผิงยิ้มและพูดสบายๆว่า “ขอบคุณ” ท้ายที่สุด คนเหล่านี้ก็มีพรสวรรค์ระดับสูงเช่นกัน พวกเขามีโอกาสที่จะเป็นสภาวะเทพดวงดาว พวกเขาเป็นทั้งคู่แข่งและเพื่อน
พวกเขาจะใกล้ชิดกันมากขึ้นอย่างแน่นอนเมื่อพวกเขาได้เป็นสภาวะเทพดวงดาว
คนอื่นๆ ตอบกลับด้วยรอยยิ้มหลังจากเห็นว่าซูผิงเป็นมิตรและพูดคุยกับซูผิงอีกครู่หนึ่ง จากนั้นพวกเขาก็รีบออกไปค้นหาอสูรมิติระดับลอร์ด
ในคืนนั้น-
ซูผิงกำลังพักผ่อนอยู่ในที่พักของเขา จู่ๆก็มีสัญญาณเตือนภัยดังก้องไปทั่วทั้งเกาะ!
เสียงปลุกเขาให้ตื่น แม้แต่คนที่จมอยู่ในการบ่มเพาะเขาก็จะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างแน่นอน
คลื่นอสูรกำลังมา
ดวงตาของซูผิงเป็นประกาย เขาลุกขึ้นหยิบอาวุธอย่างรวดเร็วและออกจากที่พัก
เจ้าดวงดาวสองสามคนยืนอยู่ หนึ่งในนั้นประกาศว่า “ทุกคน ฟังทางนี้! ตอนนี้พวกเธอได้เข้าร่วมทีมหมายเลข 1 แล้ว! รวมตัวกันตรงหน้าฉันในสิบวินาที! คนที่มาสายจะถูกลงโทษและส่งไปหาลอร์ดสูงสุด!”
เหล่าอัจฉริยะทั้งหมดที่อยู่ในที่พักต่างก็ตกตะลึง พวกเขารีบไปสมทบกับคนอื่นๆ ข้างนอกอย่างรวดเร็ว
คงจะเป็นเรื่องน่าละอายอย่างยิ่งหากพวกเขาถูกลงโทษและส่งไปหาลอร์ดสูงสุด
คนแรกที่มาถึงคือซูผิง ในไม่ช้าเขาก็เห็นซูจินเอ๋อและชายหนุ่มที่มีเฟืองสีทองในดวงตาเดินเข้ามา อัจฉริยะคนอื่นๆ ก็วิ่งเข้ามาเช่นกัน อัจฉริยะเกือบสามสิบคนรวมตัวกันในชั่วพริบตา คนอื่นๆ ออกไปล่าอสูรมิติระดับลอร์ดแล้ว
ซูผิงเห็นว่าในสิบอันดับแรกมีเพียงหนึ่งคนที่ยังคงอยู่ เขาเป็นชายหนุ่มผมดำที่อยู่ในอันดับแปด ผิวของเขาเป็นสีบรอนซ์ แต่ตาของเขาเป็นสีเงิน
ชายผู้นี้สัมผัสได้ว่าถูกซูผิงจ้องมอง เขาจึงหันกลับมามองและตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พยักหน้า　　ซูผิงพยักหน้ากลับ
”ดีมาก คนอื่นๆ ออกจากเกาะเพื่อไปทำการทดสอบต่อ ขณะที่เธอเลือกที่จะอยู่ต่อ โดยส่วนตัวแล้ว ฉันซาบซึ้งในจิตวิญญาณของพวกเธอ ตอนนี้เธอจะต้องทำตามคำสั่งของฉัน… ถ้าไม่ทำ ไม่ว่านายจะภาคภูมิใจและมีความสามารถแค่ไหน ฉันจะลงโทษเธอเป็นการส่วนตัว!” เจ้าดวงดาวกล่าว
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร
“ฉันรู้ว่าเธอมาจากภูมิหลังที่ทรงพลัง แต่ฉันไม่กลัวการตอบโต้ใดๆ ลองดูถ้าพวกเธอกล้า” เจ้าดวงดาวเสริมด้วยการเยาะเย้ย
เหล่าอัจฉริยะมีสีหน้าเคร่งขรึม พวกเขารู้ว่าทหารที่อยู่ที่นี้ไม่ได้สนใจความตายและอาจจะฆ่าพวกเขาจริงๆ
ทันใดนั้นก็มีเสียงแว่วมาแต่ไกลซึ่งฟังดูเหมือนเสียงคำรามของมังกรจากฟากฟ้า
ม่ออออ!! 　　เงาสีน้ำตาลเข้มปรากฏขึ้นในท้องฟ้าสีม่วงหม่น พวกมันเหมือนผึ้งยักษ์ เพียงแต่ว่าพวกมันมีขาแหลมคม บางตัวถึงกับมีใบหน้ามนุษย์อยู่บนเปลือก พวกมันดูน่ากลัวมาก
อสูรมิติต่างพากันโห่ร้องและโผงผางอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นเกาะ ราวกับว่าพวกมันเห็นอาหาร
“เตรียมโจมตี!”
นายพลที่รับผิดชอบในการป้องกันประกาศอย่างไร้ความปราณี “ไปฆ่าอสูรมิติในเขตเจ็ด!”