ตอนที่ 1865-3
ป๋อจิ่วหันไปมองอีกทาง พ่อไม่เคยบอกเธอมาก่อนว่า เวลาที่เพื่อนเขินอาย เธอจะต้องทำยังไง
ทางด้านฉินมั่วที่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ก็ไม่รู้ว่ายัยเสือน้อยที่อยู่ด้านนอกคิดอะไรอยู่ หลังจากที่ปิดประตูห้อง เจ้าตัวจ้องดูตัวเองในกระจก รสสัมผัสยังติดค้างอยู่กลางมือ แถมกลิ่นนมเด็กน้อยยังติดทั่วร่างเขาอีก สงสัยเป็นเพราะโดนเธออุ้มแน่ ฉินมั่วบีบยาสีฟันออกมา ใบหน้าเล็กๆ ที่เย็นชานั่น เริ่มแสดงอารมณ์อื่นอีกครั้ง
ส่วนยัยเสือน้อยที่รออยู่ด้านนอกคงจะเบื่อ แถมเธอเพิ่งนึกวิธีที่จะเพิ่มความสนิทสนมระหว่างเธอกับเจ้าหญิงน้อยออก จึงก้มลงวางกระปุกออมสินไว้บนโซฟา จากนั้นก็วิ่งเตาะแตะไปที่ข้างลิ้นชักแล้วหยิบผ้าขนหนูออกมา
อันที่จริงเมื่อเห็นในลิ้นชัก ป๋อจิ่วก็ทอดถอนใจ เจ้าหญิงน้อยช่างรักษาความสะอาดได้ดีเลิศเหลือเกิน ไม่เหมือนเธอเลยสักนิด ผ้าขนหนูของเธอไม่เคยถูกพับเป็นระเบียบแบบนี้มาก่อน แค่โยนไปกองสุมเอาไว้ ด้วยเหตุนี้ พ่อจึงชอบทำโทษให้เธอยืนสำนึกผิด เมื่อก่อนป๋อจิ่วตัวน้อยคิดว่าพ่อเธอจงใจหาเรื่องแกล้งเธอ เพราะเขาชอบแพ้เธอเวลาเล่นทายหมัด ดูเอาเถอะ วิลเลียมจูเนียร์ที่อยู่ข้างบ้านไม่เรียบร้อยยิ่งกว่าเธอเสียอีก เห็นทีตอนนี้เธอน่าจะเห็นโลกแคบเกินไปจริงๆ ทุกอย่างของเจ้าหญิงน้อยจะถูกพับเป็นสี่เหลี่ยมอย่างเนี้ยบเสมอ แถมยังหอมด้วย หนังสือก็มีเยอะ
ป๋อจิ่วตัวน้อยเห็นตัวเปรียบเทียบแล้วหันมาดูตัวเอง ก็รู้สึกว่าเธอมีข้อบกพร่องเต็มไปหมด แต่ไม่คิดจะแก้ไข แค่จะต้องระมัดระวังด้านความสะอาดให้มากกว่าเดิม ไม่งั้น เจ้าหญิงน้อยจะต้องโยนเธอทิ้งเหมือนเป็นขยะชัวร์
หลังจากที่ป๋อจิ่วตัวน้อยบอกตัวเองเช่นนี้ ก็เริ่มจะต่อสู้กับเสื้อนอนชุดลูกเสือของตัวเอง ชุดนี้พ่อเป็นคนซื้อให้ เพื่อสร้างความน่ารักให้แม่เธอ
เจ้าพวกมือเสือ หูเสือ แถมยังมีหางเสือครบชุดแบบนี้ จะต้องมีคนช่วยใส่ เวลาถอดก็ยุ่งยาก เด็กน้อยแค่ห้าขวบธรรมดาทั่วไปไม่อาจสลัดมันหลุดหรอก แต่เชื่อเถอะ ท่านจิ่วเสือน้อยของพวกเราไม่เหมือนคนอื่น ในเมื่อใช้มือไม่ได้ก็ใช้วิธีกลิ้ง แถมยังใช้ฟันช่วยอีกด้วย ทำเหมือนจั๊กจั่นทองลอกคราบอย่างเท่ จากนั้นก็พันผ้าขนหนู เตรียมจะเข้าไปเซอร์ไพรส์เจ้าหญิงน้อยในห้องน้ำ ในเมื่อต้องนอนด้วยกัน ย่อมต้องอาบน้ำด้วยกันอยู่แล้ว จะได้เพิ่มความสนิทสนมให้มากขึ้น
ป๋อจิ่วคิดว่ามุกนี้แสดงถึงความฉลาดของเธอ ก่อนจะเข้าไป ยังอุตส่าห์ไม่ลืมยกนิ้วโป้งให้ตัวเองผ่านกระจก
ทว่าคุณชายฉินตัวน้อยที่ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว ยังไม่รู้ถึงความคิดของยัยเสือน้อยสักนิด คิดว่าเธอเงียบไปนานขนาดนี้ จะต้องนอนหลับไปแล้วแน่ๆ
…………………………………………..
ตอนที่ 1865-4
เจ้าตัวนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำที่คุณตาสั่งทำให้เข้ากับขนาดตัวเขา ก่อนจะนอนพิงอ่าง วางผ้าไว้บนหน้าผากตัวเอง เส้นผมสีดำชื้นหน่อยๆ ขับให้เห็นเรียวปากแดงและฟันขาว กระทั่งนัยน์ตายังปริ่มน้ำ อย่าโทษที่ป๋อจิ่วตัวน้อยคิดว่าคุณชายฉินเป็นเด็กผู้หญิง ด้วยหน้าตาแบบนี้เรียกได้ว่าพระจันทร์ยังต้องหลบ ดอกไม้ยังต้องหุบ ด้วยสู้ความสวยของคนยังไม่ได้ อาจเป็นเพราะฉินมั่วดูสูงส่งเหมือนเทวดาก็ไม่ปาน แต่สภาพของเขาในเวลานี้ พอจะดูออกว่าเป็นเด็กผู้ชายอยู่
ด้วยทางบ้านสอนมาดี นอกจากจะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแล้ว ยังวางมาดไว้ได้อย่างเยี่ยมยอด เด็กน้อยยื่นไปกดเอาครีมอาบน้ำ หมายจะถูท่อนแขน แต่กลับได้ยินเสียเปิดประตูดังขึ้นในทันใด
ยัยเสือน้อย ไม่ ไม่ใช่สิ ไม่ควรจะเรียกว่ายัยเสือน้อย เพราะเจ้าหล่อนไม่สวมชุดนอนแล้ว แค่พันตัวด้วยผ้าขนหนูสีขาว รวบผมครึ่งศีรษะ แล้วเดินเข้ามาหาเขา
ฉินมั่วเกิดสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาทันที เขามองดูยัยเด็กที่ไม่ควรโผล่หน้าในห้องน้ำ คิ้วค่อยๆ ขมวดขึ้น
“มั่วมั่ว พวกเราอาบด้วยกันเถอะ ฉันจะช่วยอาบให้เธอสะอาดเลย” ป๋อจิ่วว่าแล้วก็ถอดผ้าขนหนูออก แต่ยังสวมกางเกงเสือน้อยอยู่ ร่างป้อมขาวสะอาดก็ก้าวลงอ่างอาบน้ำ
ด้วยการอบรมสั่งสอนของตระกูลฉิน ทำให้ฉินมั่วรู้ว่าอะไรคือความแตกต่างของชายและหญิงตั้งแต่ที่จำความได้ ทั้งยังมีไอคิวที่สูงกว่าคนในวัยเดียวกันเท่าตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสภาพจิตใจที่นอกจากจะโตกว่าวัยแล้ว ยังไม่ยอมใกล้ชิดใครอีกด้วย
ตอนนี้ได้เห็นคนบางคนเดินเข้ามา เขาถึงกับแข็งทื่อไปทั้งตัว “ห้ามเข้ามานะ” ในระหว่างที่ร้อนรน ฉินมั่วกลับพูดได้แค่นั้น
ฝ่ายป๋อจิ่วเห็นเขาหูแดง แถมสีหน้ายังเต็มไปด้วยความตกตะลึง ก็เอ่ยอย่างเข้าใจดี “มั่วมั่ว เธออายอีกแล้ว เมื่อกี้ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า พวกเราเป็นผู้หญิงด้วยกัน ถึงฉันจะตัวสูงกว่าเธอ ผมสั้นกว่าเธอ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงจริงๆ ไม่เชื่อก็เข้ามาใกล้อีกนิด เธอจะได้เห็นชัดขึ้น”
“ยัย เสือ น้อย” ฉินมั่วจ้องขาเล็กๆ ที่ไม่สงบเสงี่ยมแล้วยังย่าวเท้าเข้ามาอีก รู้สึกเสียใจที่เผลอใจอ่อนเมื่อครู่อย่างสุดซึ้ง
ป๋อจิ่วไม่ได้รับรู้อะไรเลย แถมยังแก้คำผิดของอีกฝ่ายด้วย “มั่วมั่ว ฉันไม่ได้ชื่อยัยเสือน้อยนะ แต่ชื่อว่าป๋อจิ่วต่างหาก ป๋อ จิ่ว เท่สุดๆ”
ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมยากที่จำชื่อคนคนหนึ่งได้ ฉินมั่วข่มลมหายใจลง “ป๋อ เสียว จิ่ว เธอลองเข้ามาใกล้สิ”
“ฉันไม่เข้าไปใกล้ๆ หรอก” ป๋อจิ่วแสดงออกถึงความว่าง่าย “ฉันนั่งข้างเธอก็พอ แต่เธออะ มั่วมั่ว ถ้าเอาแต่นั่งแช่ในน้ำเรื่อยๆ จะจมเอาแล้ว มีหวังต้องกินน้ำไม่สะอาดเข้าไปแน่ ในน้ำมีฟองขาวๆ เยอะจะตาย กินเข้าไปมีหวังปวดท้องแน่ จริงๆ แล้วเธออย่าคิดมากสิ ฉันรู้ว่าเธอเพิ่งมาต่างประเทศเลยไม่ชิน พ่อฉันบอว่าคนในประเทศเราเป็นพวกเก็บความรู้สึก อันที่จริงฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
งั้นเหรอ? เขามองไม่ออกจริงๆ ว่าคนตรงหน้าเป็นพวกเก็บความรู้สึกกันยังไง? โชคดีที่เทนมไว้ในน้ำ ไม่งั้นเธอต้องเห็นเขาโป๊ทั้งตัวแน่
ฉินมั่วบอกตัวเองว่าอย่าไปถือสายัยโง่ แต่ทั้งสองกลับสัมผัสต้องตัวกัน นิ้วเท้าของเธอมาชนเข้ากับขาของเขา…
………………………………………..
