ตอนที่ 1785
ท่ามกลางความมืดที่มาเยือน มีคนยังมุ่งมั่นพยายาม และยังมีคนที่ไม่เข้าใจ
ภายในห้องคอมพิวเตอร์ ในระหว่างที่ทุกคนต่างคิดจะสู้เพื่อความหวังอันน้อยนิด เว็บบอร์ดในโลกออนไลน์ก็ปรากฎข่าวหนึ่งขึ้นมาด้วยหัวข้อที่สะดุดตา “ท่านเทพคนนี้สูญเสียความทรงจำไปแล้ว จะเข้าแข่งในนามประเทศได้อีกหรือไม่!”
สูญเสียความทรงจำ? ชาวเน็ตติเซ่นเห็นคำๆ นี้ ย่อมต้อคลิกเข้าไปดูอัตโนมัติ จึงได้เห็นข้อความบรรยายดังต่อไปนี้
“นักล่ามอสเตอร์อันดับหนึ่งของเซิร์ฟ นักเล่น MVP ที่โด่งดัง ท่านเทพคนนี้ได้รับการการันตีจากแฟนคลับมากมาย ในฐานะที่เป็นคนที่ชอบเขาคนหนึ่ง ฉันขอยอมรับว่าถึงในตอนนี้ก็ไม่มีใครมีเซนส์ในเกมได้มากเท่าเขา แต่ตอนนี้เขาสูญเสียความทรงจำไปแล้ว ทุกคนเองก็ได้เห็นการแข่งขันก่อนหน้านี้ที่มีการรวมกลุ่มเล่นแบบอยู่คนละที่ เขาถูกคนไลฟ์สดฆ่าเอาเฟิร์สบลัดมาได้ ตอนแรกฉันก็ไม่อยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขา แต่พอเห็นคลิปนั่น ฉันก็รู้ว่านั่นไม่ใช่ฝีมือการเล่นของเขาอย่างแท้จริง ถ้าเขาอยู่ในภาวะปกติจะไม่มีวันเล่นได้แย่อย่างนี้ พวกแฟนคลับอย่าเพิ่งอ้างเรื่องเจ็บมือนะ เพราะเขาไม่ได้เพิ่งมาเจ็บ ทุกคนก็เห็นที่เขาเคยแข่งมากับตา ถึงจะเป็นการแข่งระดับประเทศที่ต้องสู้กับทีมเซียงหนานที่เป็นแชมป์ประเทศ ความเก่งของเขายังไม่ลดลงแม้แต่นิดเดียว แต่ดูการรวมทีมแข่งแบบอยู่คนละที่ครั้งล่าสุดสิ เห็นชัดๆ เลยว่าเขาลืมกระทั่งไม่มีเซนต์ของเกม เขาในสภาพนี้ยังจะแข่งในชื่อประเทศได้อีกหรือ? ฉันรู้ว่าทุกคนไม่อยากเห็นทีมนี้ในสภาพที่แตกสลาย แต่ขอพูดความจริงเถอะ เขาแก่แล้วจริงๆ แถมตอนนี้ยังเสียความทรงจำอีก ในฐานะที่เป็นแฟนคลับ ทำไมเราถึงไม่คำนึงด้วยหลักการเหตุผลล่ะว่า เขาเหมาะที่จะแข่งต่ออีกไหม? ฉันเชื่อว่าคณะกรรมการมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันกับชื่อเสียงของประเทศ”
โพสต์นี้สามารถสร้างกระแสได้ร้อนแรง ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่ลงโพสต์ หรือสิ่งที่เขาเหนี่ยวกระแส ล้วนแต่ทำให้คนรับมือไม่ทัน แม้ว่าทั้งบทความจะไม่ได้ระบุว่าเป็นท่านเทพคนไหน แต่จากรายละเอียดที่บรรยาย ทุกคนก็เดาชื่อออกว่าเป็น…
ฉินมั่ว เทพในหัวใจทุกคน
ห้วงเวลานั้น โลกออนไลน์ลุกเป็นไฟ แฟนคลับทุกคนร้อนอกร้อนใจ ท่านเทพของพวกเขาสูญเสียความทรงจำไปแล้ว เป็นไปได้หรือ? หลายๆ คนตอบกลับโพสต์นั่น ต่างถามกันไม่หยุดหย่อน “ไปรู้ข่าวมาจากไหน? เทพฉินของฉันเสียความทรงจำไปได้ยังไง?” ทำนองนี้
ด้วยเวลาไม่ถึงสิบนาที โพสต์นั่นก็กลายเป็นประเด็นร้อน ผู้คนมากมายมาร่วมแจม ไม่ว่าจะเป็นพวกที่รักอีสปอร์ตหรือไม่เคยดูอีสปอร์ตเลยก็ตาม รับสถานการณ์ไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว
หนึ่งเดียวที่พอจะช่วยได้คือ เฟิงอี้เฝ้าระวังมาโพสต์นั่นมาตั้งแต่แรก เพราะเขาพักอาศัยในบริษัท เพราะดูแลข่าวประชาสัมพันธ์โดยเฉพาะ เพียงแต่เขาอุตส่าห์ประเมินว่าต้องมีหลากหลายเรื่องราวที่จะเกิดขึ้น แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะมีคนเอาข่าวคุณชายฉินมั่วเสียความทรงจำมาเปิดเผย เพราะมีเพียงแต่คนในทีมที่รู้ข่าวนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเขาเพิ่งจะบอกข่าวนี้ต่อหลินเฟิงเอง…
ตามปกติแล้ว นักธุรกิจที่โลดแล่นในสนามการค้ามานานอย่างเฟิงอี้ ควรจะต้องสงสัยหลินเฟิงทันที เพราะเจ้านี่มันช่างพูด แต่เขารู้จักลูกทีมไดมอนด์เป็นอย่างดี คนพวกนั้นอาจจะชอบเพ้อเจ้อ แต่มักจะตั้งอยู่บนหลักการที่เป็นห่วงผลกระทบต่อคนอื่น จึงไม่เคยซี้ซั้วพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด
—————————————-
ตอนที่ 1786-1
ยิ่งการจะเค้นเอาในตอนนี้ให้ได้ว่าใครจะเผยความลับนี้ออกไปก็ยิ่งเสียเวลา สิ่งที่เขาต้องทำมากที่สุดในเวลานี้คือ จะแก้ไขสถานการณ์อย่างไร
เฟิงอี้กุมเมาส์เลื่อนอ่านข้อความดังกล่าวสามรอบ นับตั้งแต่ข่าวนี้ถูกแพร่ออกไปจนถึงตอนนี้ มันมีปัญหาทุกจุด เริ่มที่คนๆ นี้เลือกเวลาที่จะเผยแพร่ออกไป อันเป็นตอนรุ่งเช้า เวลาแบบนี้ จะมีก็แต่พวกเน็ตติเซ่นเท่านั้นที่ยังออนไลน์อยู่ พวกคนในบริษัทล้วนแต่หลับใหลกันทั้งนั้น ถ้าไม่เป็นเพราะเขาเตรียมป้องกันไว้ล่วงหน้า ก็คงไม่เห็นโพสต์ที่ว่าแน่นอน
จากนั้นก็มาดูที่เนื้อหา หากจะโพสต์ที่ว่าจะบรรยายเพียงแค่เรื่องคุณชายฉินเสียความทรงจำอย่างบริสุทธิ์ใจ มันก็พอจะทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้แล้ว ซึ่งหากไม่มีข้อความยุแยงในตอนท้าย เขายังพอจะมีวิธีจัดการ เพราะทีมไดมอนด์ไม่เคยหาข้ออ้างมาเบี่ยงเบนสถานการ หากแฟนคลับอยากรู้อะไร ก็ถามเว็บออฟฟิเชียลตรงๆ ได้
แต่คนโพสต์กลับไม่ได้คิดจะโพล่งเรื่องที่คุณชายฉินเสียความทรงจำเท่านั้น ใจความสำคัญอยู่ตรงที่ข้อความทิ้งท้าย ที่อ้างว่าจะส่งผลต่อชื่อเสียงประเทศ อันทำให้ทุกคนรู้สึกว่าจะต้องแก้ไขเรื่องนี้โดยด่วน
แฟนคลับต้องไม่ใช่คนโพสต์แน่นอน พวกเขาไม่มีวันทำอย่างนั้น
เฟิงคิ้วย่นหัวคิ้วหนัก ไม่ต้องคาดหวังว่าคนจากคณะกรรมการจะแคร์เรื่องนี้หรือไม่ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะไม่สนใจ แต่ตอนนี้เกิดผลกระทบในโลกออนไลน์แล้ว ทางคณะกรรมการย่อมพิจารณาแน่
เฟิงอี้ลุกขึ้นยืน เรียกใช้เส้นสายทั้งหมดของตนเป็นลำดับแรก เขาโทรออกไปโดยไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมง “ฮัลโหล ประธานหลี่หรือครับ คืออย่างนี้ มีเรื่องอยากจะ…” ใครจะคิดล่ะว่า วันหนึ่งคนที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นจิ้งจอกหน้ายิ้มจะพูดโทรศัพท์ขอร้องคนด้วยน้ำเสียงเช่นนี้
แต่ไม่ทันได้พูดจบ คนจากปลายสายเอ่ยแทรกขึ้นทันที “เฟิง เรื่องของทีมไดมอนด์น่ะ ผมเห็นแล้ว คุณชายฉินเสียความทรงจำ ถือเป็นเรื่องใหญ่มากนะ คุณกล้าปกปิดได้ยังไง ผมไม่ได้จะด่าว่า ทำไมคุณถอยหลังลงเรื่อยๆ ข่าวแบบนี้จะไม่ให้ผมเผยแพร่ออกไปได้ยังง ผมอุตส่าห์ให้เกียรติคุณนะ แล้วคุณน่ะ อย่าโทรหาผมอีก” ไม่ได้เรียกขานว่าผอ.เฟิงอย่างกระตือรือร้น แต่เรียกเฟิงเฉยๆ
เฟิงอี้ฟังเสียงสัญญาณไม่ว่าง นิ้วมือเกร็งทื่อไปหมด ผู้ช่วยได้สติ มองดูข้างๆ ด้วยนัยน์ตาที่แดงก่ำ แต่เธอกลับคิดไม่ถึงว่า ชายหนุ่มที่ยืนหน้าโต๊ะกลับไม่หยุกชะงักด้วยการโทรไปหาอีกคน แล้วก็ถูกปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งยังถูกเหยียดหยัน จนในที่สุดก็มีคนรับปากว่าจะคุยกับคณะกรรมการให้ แต่แค่คุยนะ
ผู้ช่วยมองดูผอ.เฟิงที่กระชากคอเสื้อ รู้สึกแค่ว่ามันยากมาก แม้จะยากขนาดนี้ เขายังคงยิ้มได้ “ขอบคุณประธานจางมาก วันหลังผมขอเลี้ยงเหล้าคุณนะครับ” รอจนเฟิงอี้วางหู ผู้ช่วยก็เดินเข้ามาหา มองดูเขาเอียงศีรษะจุดบุหรี่ขึ้นสูบ แล้วเอ่ยเรียก “ผอ.เฟิง” เฟิงอี้เหมือนไม่ได้ยิน เขากำลังครุ่นคิดเรื่องอื่นอย่างเห็นได้ชัด
ผู้ช่วยพูดเสียงดังขึ้น “คุณทำได้ยังไงคะ?”
“อะไร?”
“อดทนต่อทุกอย่างเหมือนในวันนี้ไงคะ”
เฟิงอี้ได้ยินแล้ว ชะงักครู่หนึ่ง เรียวปากแยกยิ้ม “ตอนที่สร้างทีมไดมอนด์ขึ้น ก็เจอเรื่องแบบนี้มาไม่น้อย พวกเราเป็นบริษัทด้านอีสปอร์ต ต้องมีปฏิสัมพันธ์กันในโลกออนไลน์ ตอนนั้นไม่มีใครเชื่อว่าทีมไดมอนด์จะดัง ได้แต่อาศัยหน้าตาของประธานฉินเรียกแขก ซึ่งถ้าเทียบกับตอนนี้ ถือว่าง่ายกว่า”
“นี่หรือคะที่เรียกว่าง่ายกว่า” ผู้ช่วยไม่เข้าใจ
————————————-
ตอนที่ 1786-2
เฟิงอี้หัวเราะ “ง่ายกว่าอยู่แล้ว ตอนนี้พวกเราแค่เป็นกองทัพที่พร้อมรบแบบไม่ให้ใครเสียหน้า สามปีแล้ว พวกเรายังมีแฟนคลับที่ติดตามพวกเราถึงสามปีแล้ว”
“แต่แฟนคลับพวกนั้น” ผู้ช่วยตื้นตันใจ “ถ้าพวกเขาออนไลน์ล่ะก็ แล้วถ้าพวกนั้นไม่…”
ไม่รอให้ผู้ช่วยพูดจบ เฟิงอี้ก็ขัดจังหวะขึ้น “เธอเข้าใจแฟนคลับผิดหรือเปล่า พวกที่หาเรื่องน่ะ เราไม่นับนะ แฟนคลับที่ฉันพูดถึง คือพวกที่รอให้คุณชายฉินกับเจ้าแบล็กกลับมาต่างหาก พวกเขามีความปรารถนาดี จะว่าไปความปรารถนาดีมันก็น่าพิศวงนะ แต่ทุกคนมักคิดกันว่า ในช่วงกลางคืนจะมีคนอยู่กลุ่มหนึ่งที่แม้ว่าจะบาดเจ็บไปทั้งตัว ร่างแทบแหลกสลาย ไม่มีวันสมบูรณ์เหมือนเดิม แต่พวกแฟนคลับก็ยังอยากเห็นคนกลุ่มนี้ กลุ่มที่ไม่มีใครขาดหายไป”
ผู้ช่วยเห็นคอมเมนต์ตอบกลับมากมายจนเศร้าใจ “ยังมีแฟนคลับแบบนั้นหลงเหลืออยู่หรือคะ”
“มีสิ” เฟิงอี้หันไปมอง นัยน์ตาเรืองโรจน์ “มีบางอย่างที่พวกเธอต้องเชื่อ ทีมไดมอนด์เป็นยังไง ก็ย่อมรักษาคนแบบเดียวกันได้ตลอดไป”
ผู้ช่วยตะลึง นี่หรือคือนักธุรกิจที่แสนจะเจ้าเล่ห์ ทว่าเมื่อนักธุรกิจเกิดความปรารถนาดี ย่อมจะดูเด่นกว่าคนทั่วไป
เฟิงอี้ไม่เสียเวลาวิเคราะห์ปัญหานี้นาน เขายกข้อมือขึ้นมาดู “ตอนนี้ตีหนึ่งแล้ว เธอไปเตรียมตัว พรุ่งนี้เราต้องเลือกสมาชิกมาสัมภาษณ์คนหนึ่ง ทีมไดมอนด์จะเป็นยังไง ก็ให้พวกเขาพูดด้วยการแข่งขันถึงจะเหมาะสมที่สุด ฉันจะไปพบคณะกรรมการ”
“ผอ.คะ ลบโพสต์ไหมคะ” ผู้ช่วยตะลึง เพราะโพสต์นั่นอยู่ในออฟฟิเชียลเวยป๋อนะ
เฟิงอี้ช้อนตามอง “ไม่มีประโยชน์” ส่งผลให้ผู้ช่วยอึ้ง เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคำว่าไม่มีประโยชน์จากผู้ชายคนนี้
ท้องฟ้าข้างนอกมืดมิด มืดเสมือนมองไม่เห็นแสง
เวลาตีหนึ่งครึ่ง เฉวี่ยนนั่งพิมพ์อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ “ที่สอนให้ฉันพูดไปน่ะ แรงมากจริงๆ ตอนนี้เขาวุ่นวายในอินเทอร์เน็ตกันใหญ่ ไอ้เทพฉินมั่วเก่งแต่ไหน ก็ต้องยอมสละสิทธิ์แน่”
“อย่าเพิ่งด่วนสรุป นี่เป็นแค่ก้าวแรกเท่านั้น” อีกฝ่ายตอบกลับมา
เฉวี่ยนสะเทือน “แค่ก้าวแรกเองเหรอ”
“ไม่ผิดหรอก ฉันจะสอนนายเองว่าก้าวที่สองต้องทำยังไง…”
เฉวี่ยนเห็นข้อความดังกล่าว แววตาถึงกับเป็นประกาย มองดูอีกฝ่ายที่เหมือนกำลังพิมพ์อยู่ด้วยสีหน้าอยากลองดีเต็มแก่
ภายในห้องคอมพิวเตอร์ของอะพาร์ตเมนต์ อวิ๋นหู่มองดูมือถือตัวเองที่กำลังส่งเสียงดัง หลังจากที่กดปิดเสียง ก็ออกมารับสายด้านนอก จากนั้นแววตาถึงกับเบิกกว้าง เสียงตึงเครียดไม่น้อย “รู้แล้ว ฉันจะบอกพวกเขา พวกเขาเหรอ? บางคนก็ฝึกหนักจนหลับไปแล้ว หัวหน้ากำลังฝึกเล่นตัวละครให้ชินอยู่ ทุกอย่างโอเค อื้อ ครั้งนี้ห้ามทุกคนโต้ตอบ แค่ให้รับรู้สถานการก็พอ”
หลังจากที่วางหู อวิ๋นหู่ผลักประตูกลับเข้าไป เขามองดูป๋อจิ่วก่อน ก่อนจะเขย่าตัวปลุกคนอื่นแล้วเอ่ยขึ้น “จิ้งจอกเฟิงแจ้งข่าวว่าเรื่องหัวหน้าความทรงจำเสื่อมถูกคนแฉออกมาแล้ว ตอนนี้ในอินเทอร์เน็ตยุ่งกันใหญ่เชียว พวกเราต้องทำความเข้าใจก่อน เวลานักข่าวถาม จะได้เตรียมใจไว้
หลินเฟิงที่กำลังหาว ถึงกับตื่นสนิททุกคนเปลี่ยนไป!
ไม่สบายใจ ไม่สบายใจอย่างแรง เพราะทุกคนรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็ก! นอกจากพระเอกของเรื่องอย่างฉินมั่วที่มีสีหน้าดังเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง แค่หันไปมองคนที่นั่งข้างตัว
————————————–
