ดึกแล้ว .. แต่หิมะยังคงไม่มีทีท่าที่จะหยุด
ของว่างในร้านหมดเหลือเพียงไวน์อุ่นๆ ให้ดื่มเท่านั้น
แม้จะเลยเที่ยงคืนมาแล้ว .. แต่หลายคนก็ไม่ได้มีท่าทางจะอยากแยกหรือให้งานจบลง
ด้านนอกร้านหิมะยังคงตกลงมาเรื่อยๆ ด้วยความเงียบงัน เช้าตรู่เป็นเวลาอันหนาวที่สุดของวัน ผู้คนสามารถมองผ่านหน้าต่างเพื่อพบกับหิมะด้านนอกและเกล็ดน้ำแข็งที่เกาะอยู่ที่กระจกใส
อย่างไรก็ตามแม้ข้างนอกจะมีหิมะมากเท่าไรข้างในกลับไม่รู้สึกหนาวเหน็บ การจิบไวน์อุ่นๆ ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ก่อตัวจากภายในร่างกายส่งออกมายังภายนอก
งานเลี้ยงยังคงดำเนินมาจนถึงเวลาตีห้า .. ฟางฉีรู้สึกประหลาดใจที่ผู้ฝึกฝนมีความเชี่ยวชาญในการต่อสู้และบางคนสามารถคิดค้นเครื่องมือสิ่งประดิษฐ์แถมยังเป็นนักดนตรีที่มีความสามารถอีกด้วย ฟางฉีรู้สึกอับอายที่ทุกคนมีความสามารถรับตัวแต่เข้าทำได้เพียงแค่ฮัมเพลงได้บางเพลงเท่านั้น
แม้แต่ซูเทียนจิก็ไม่สามารถต้านท้านการเล่นกู่เจิงได้ เสียงของกู่เจิงนั้นทรงพลังและสง่างามชวนให้ผู้คนเคลิ้มตาม
ไป่เหยาเป็นผู้ที่ได้รับคะแนนการเลือกมากที่สุดในการแข่งขันแต่งตัว ในส่วนของการแข่งขันคิงออฟไฟเตอร์คงเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกเสียจากหลูซือฉี
แม้ว่าเธอจะเหนื่อยหรือขี้เกียจแค่ไหน แต่หากเป็นกู่เจิงแล้วซูเทียนจิมักจะพุ่งเข้าหาเสมอ เธอได้รับคำชมและคะแนนมากมายในการบรรเลงครั้งนี้
ฟางฉีประหลาดใจเมื่อพบว่าอันดับสามตกเป็นของตงชิงลี่ผู้บรรเลงพิณ
หลังจากมอบรางวัลให้แต่ละคนแล้วผู้ชนะมารวมตัวกัน
อะไรเอ่ยในกล่อง หลายคนอยากรู้และตื่นเต้นไปตามๆ กัน
ตามที่เจ้าของร้านบอก ผู้ชนะทุกคนจะต้องทำการเปิดกล่องขณะถ่ายทอดสด
“กงซีจ่าว!?” มูตงไลที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเอ่ยถามด้วยเสียงสุภาพ “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้รางวัลด้วยหรอ!?”
“ใช่แล้ว!” เขายกกล่องของขวัญขนาดเท่าสองฝ่ามือขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ “อันดับที่สิบของการแต่งตัว!”
คนที่ไม่ติดสามอันดับแรกอย่างซูฉีซิน, นาหลันฮงวู, หวังใต้และปีศาจดำ พวกเขาได้รับกล่องของขวัญขนาดเล็กเท่าหนึ่งฝ่ามือหลายกล่อง
นาหลันฮงวูเปิด “บัตรส่วนลด!?”
เขาเปิดอีกก่องเห็นว่ามีถุงพองลมสีสันสดใสมีคำว่า [มันฝรั่งทอด]
“!!??”
เขาเปิดอีกชิ้นและพบกับแผ่นหินสีขาวสลักตัวอักษรแปลกๆ
หินดูเหมือนจะมีพลังประหลาด นาหลันฮงวูหัวเราะ “อักษรูน!?”
“เขามีของดีขนาดนี้เลยหรอ!?” ผู้คนจองไปที่หน้าจอด้วยความอึ้ง
“ข้าได้รับกล่องของขวัญหนึ่งกล่องด้วยความโชคดี ข้าจะเปิดมันเช่นกัน!” อันหูเว้ยเปิดกล่องของขวัญ เขาอุทานขึ้น “ข้าได้ข้าวโหดคั่ว!? นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
“ไม้กายสิทธิ์ ข้าได้ไม้กายสิทธิ์แบบแฮร์รี่พอตเตอร์!” โมเซียนพูดขึ้น
“อ๊ะ!” พวกเขาได้ยินเสียงอุทานจากยือหยัน “ข้าได้มาแล้ว ดาบอี้เม่ย!”
หลิวหนิงหยุน (ชีซูรุกากุระ) ไม่ติดสามอันดับแรก เธอได้ที่สี่ในการแข่งขันคิงออฟไฟเตอร์ เธอจึงได้รับกล่องเล็กๆ มากกว่าสิบกล่อง
“ปืนพก?”
“สไปร์ท!?”
“กระสุนปืนไรเฟิล?”
“พวกนี้คืออะไร!?”
“…”
“ข้าจะเปิดตอนนี้!” เซียวหยูเมื่อเห็นพวกเขาเปิดของขวัญแล้วได้สิ่งของพวกเขาก็ไม่รอช้าที่จะเปิดของตัวเอง
เขายกกล่องขณะพึมพำ “ข้าต้องได้สมบัติหายาก!”
“เปิด!” เขาเปิดมันออกและพบแถบสีดำแปลกๆ อยู่ข้างใน บนกล่องเขียนว่า ‘ช็อคโกแลต’
“!!??”
“มันอะไร? ทำไมดูเหมือนอาหาร”
เขาเปิดกล่องและกินมันเข้าไปหนึ่งชิ้น จู่ๆ น้ำตาก็ไหลอาบใบหน้าเมื่อลิ้นได้สมัผัสถึงรสชาติอันนุ่มนวลและหอมหวานปนเข้มข้น “มัน .. อร่อยมาก!”
ข้างๆ เขา โลริยากามิและเคียวคุถามว่า “ซงฉิงเฟิงเจ้าได้อะไรน่ะ!?”
“ลืมมันซะ สิ่งที่เรียกว่าช็อคโกแลตนั่น” เคียวคุส่ายหัวและพูดว่า “ทำไมข้าถึงไม่ได้อักษรรูนแบบท่านนาหลันบ้าง!?”
ข้างพวกเขาเซียวหยูยังคงกัดและเคี้ยวพร้อมน้ำตา
…
ในไม่ช้ากล่องของขวัญอันเล็กๆ ทั้งหมดก็ถูกเปิดออกเหลือเพียงกล่องใหญ่ของสามอันดับแรกเท่านั้น
คนแรกที่เปิดกล่องคือไปเหยา (หนิงไป่) ผู้ที่ได้ของขวัญมากที่สุด
เธอได้อันดับหนึ่งในการแข่งขันการแต่งตัวและอันดับสองในคิงออฟไฟเตอร์แถมยังเล่นดนตรีอีกด้วย
“ข้าจะได้อะไรกัน!?” เธอมองไปที่กล่องของขวัญขนาดใหญ่ที่วางตรงหน้า
“เจ้าของช่วยใบ้ให้ข้าหน่อยได้มั้ย” เธอจ้องมองฟางฉี
“เปิดเลยข้าเองก็ไม่รู้”
จา่กนั้นเธอจึงเปิดกล่องขวัญชิ้นแรก
วัตถุโลหะสีขาวปรากฏขึ้นมันมีขนาดใหญ่พอตัว ลวดลายเล็กๆ ดูซับซ้อนถูกสลักไว้บนพื้นผิวด้วยแสงสีแดงจางๆ ของปีศาจอันชวนหลงไหล
“นี่คือ .. !?”
เสียงอุทานของเธอทำให้ผู้คนหันมองกันเป็นาเดียว
“อาร์ทิมิส!?”
มันเป็นคล้ายกับตัวเลียนแบบชิ้นส่วนอาวุธส่วนหนึ่ง
“มันเป็นชิ้นส่วนอาวุธอาร์มิทิส”
ลมหายใจของพวกเขาเต้นแรงและถี่เนื่องจากตื่นเต้นไปกับการแกะของขวัญ แม้ว่าจะไม่ใช่ดาบเล่มใหญ่หรือดาบยามาโตะ แต่นี่ก็ถือเป็นชิ้นส่วนอาวุธที่ทรงพลังไม่น้อย
ที่สำคัญกว่านั้นมันเป็นส่วนหนึ่งของไอเทมที่สร้างขึ้นจากเทคโนโลยีเวทย์มนตร์
“ของในกล่องน่าทึ่งมากเลยหรอ!?”
“เร็วเข้า! มาดูกันว่ากล่องต่อไปจะเป็นอะไร”
