เมืองคนแคระภายใต้นอร์แลนด์
คนแคระหนุ่มสิบสามคนจากตระกูลฟรอสแอ็กและผู้อาวุโสสูงสุดฟรอสแอ็กต่างก็มีอาวุธครบมือ ฟรอสแอ็กถืออาวุธที่มีชื่อเสียงของเขาคือขวานสองหน้ายาวเกือบสองเมตรพาดไหล่
อากาศเย็นที่ปล่อยออกมาจากปลายขวานทำให้พื้นด้านล่างปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็ง ฟรอสแอ็กเหยียบน้ำค้างแข็งบนพื้นทำให้เกิดเสียงดัง ฟรอสแอ็กมองไปที่ส่วนลึกของเหมือง
ก่อนหน้านี้พวกมันคือสายแร่ที่ถูกทิ้งร้าง โจชัวมาเยี่ยมฟรอสแอ็กตอนเที่ยง เขาหวังว่าฟรอสแอ็กจะอนุญาตให้เขาสร้างประตูมิติในสายแร่ที่ถูกทิ้งร้าง
นับตั้งแต่ที่ได้ผูกมิตรกับโจชัวผ่านใจหิน ฟรอสแอ็กก็ปลดล็อคปีศาจที่ไม่รู้จักตนนี้แล้ว อย่างไรก็ตามคำขอของโจชัวค่อนข้างมากเกินไป
โดยทั่วไปแล้วปีศาจจะรุกรานประเทศอื่น ๆ ผ่านการเคลื่อนย้ายจากประตูมิติ นั่นคือสิ่งที่ฟรอสแอ็กเคยได้ยินมา นอกจากนี้ปีศาจบาปจะทำหน้าที่เป็นกองหน้าของกองทัพปีศาจ เปลวเพลิงแห่งบาปของพวกเขาทำให้พวกเขาสามารถเดินทางผ่านมิติได้
ว่ากันว่าตราบใดที่มีจารึกอักษรรูนเล็ก ๆ ที่ทำหน้าที่เป็นสัญญาณ ปีศาจบาปจะสามารถฉีกผ่านมิติและเคลื่อนย้ายไปยังที่นั้นๆได้
เมืองแห่งเวทมนตร์นอร์แลนด์มีกำแพงเวทมนตร์ที่ไม่มีประเทศใดในโลกสามารถล่วงล้ำได้ อย่างไรก็ตามคนแคระที่อยู่ด้านล่างของนอร์แลนด์ไม่มีกำแพงเวทย์มนตร์เช่นนั้น หากโจชัวตัดสินใจใช้โอกาสนี้ในการรุกราน ชีวิตของคนแคระจำนวนนับไม่ถ้วนที่อาศัยอยู่ใต้ดินจะถูกคุกคาม
ฟรอสแอ็กไม่อยากจะเอาชีวิตของคนแคระมาเสี่ยง แต่โจชัวบอกพวกเขาว่าพวกเขาสามารถเตรียมอาวุธไว้ได้เลยเต็มที่ พวกเขาสามารถโจมตีทั้งเขาและคนอื่นๆได้หากพวกเขาพบการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาด ผู้อาวุโสสูงสุดแห่งตระกูลฟรอสแทกซ์ตกลงอย่างไม่เต็มใจ อนุญาตให้โจชัววาดรูนอัญเชิญไว้ใต้ดิน
พิธีอัญเชิญซีนาร์ทไม่ใช่เรื่องยาก เมื่อเทียบกับรูปแบบประตูมิติที่สามารถเคลื่อนย้ายได้ทั้งประเทศแล้ว รูปแบบของซีนาร์ทนั้นต้องการแค่ผลึกออริจินั่มเกรดต่ำเพียงชิ้นเดียว
ผลึกออริจินั่มในมือของโจชัวแตกเป็นชิ้น ๆ เศษผงตกลงบนพื้น และเปิดใช้งานรูปแบบเวทย์มนตร์ที่โจชัวดึงมาจากผลึกออริจินั่ม …
โจชัวได้ยินเสียงแก้วแตกดังขึ้นข้างหูของเขา จากนั้นรอยแตกก็ปรากฏขึ้นในอากาศต่อหน้าเขา
ในขณะนี้ฟรอสแอ็กถือขวานยักษ์ของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง เขาอยู่ในท่าทางพร้อมรบ คนแคระหนุ่มที่อยู่ร่วมกับเขาก็หยิบอาวุธขึ้นมา สวมเกราะที่หัว ไม่มีใครกล้าประมาท
จากออร่าที่เปล่งออกมาจากประตูมิติ ฟรอสแอ็กและคนอื่น ๆ รู้แล้วว่าสิ่งที่เข้ามาไม่ใช่มังกรที่พวกเขาสามารถตัดหัวได้ด้วยการฟันครั้งเดียว แต่กลับเป็นปีศาจที่ทรงพลัง
คนแคระได้เตรียมตัวสำหรับการต่อสู้แล้ว ร่างสีดำที่สูงเกือบสองเมตรกำลังเดินออกมาจากประตูมิติอย่างช้าๆ เมื่อมันปรากฏขึ้นภายใต้แสงจ้าจากอักษรรูนส่องสว่าง ในที่สุดคนแคระก็สามารถเห็นการปรากฏตัวของปีศาจตนนี้ได้
ชายร่างแข็งแกร่งยืนตัวตรง เขาสวมชุดที่ขุนนางมนุษย์สวมใส่ คนแคระพบว่าชุดเหล่านั้นดูโบราณมาก
สำหรับสิ่งที่ทำให้คนแคระคลายการระมัดระวังลงมากที่สุดก็คงเป็นความจริงที่ว่าปีศาจสวมห่วงดอกไม้ที่ทำจากดอกไม้ไว้ที่คอของเขา
เสื้อผ้าของปีศาจ…ทั้งหมดนั้นเป็นของผู้หญิงหรือเปล่า?
นั่นคือคำถามที่คนแคระทุกคนคิด ความสง่างามของซีนาร์ทลดลงอย่างมากจากความขัดแย้งระหว่างห่วงดอกไม้และเครื่องแต่งกายของเขา
“ ฝ่าบาท มีอะไรให้ข้ารับใช้?”
ปีศาจบาปเองก็ไม่ได้ตระหนักว่าเครื่องแต่งกายของเขาไม่เหมาะสมเพียงใด
เขาเหลือบไปเห็นคนแคระผู้เคร่งขรึม ลักษณะเปลวเพลิงของปีศาจบาปปรากฏขึ้นบนมือของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
“ ซีนาร์ทสงบสติอารมณ์ ดึงกรงเล็บของเจ้ากลับไป” โจชัวพูดกับซีนาร์ท
นับตั้งแต่แสดงใน ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ปีศาจบาปคนนี้ได้เรียนรู้ทักษะใหม่ ตอนนี้เขาสามารถดึงกรงเล็บของเขากลับได้ โดยเหลือแค่มือที่ปกคลุมไปด้วยขน
หากไม่เป็นเช่นนั้นกรงเล็บอันแหลมคมของซีนาร์ทก็จะฉีกเสื้อผ้าของเบลล์ในระหว่างที่พวกเขาเต้นรำ
“ขอรับ ฝ่าบาท”
ซีนาร์ทดึงกรงเล็บของเขากลับอย่างเงียบ ๆ
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรปีศาจบาปก็เป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจที่มุ่งเน้นการต่อสู้ ในตอนนั้นโจชัวขอเพียงให้ซีนาร์ทดึงกรงเล็บของเขากลับขณะถ่ายทำภาพยนตร์ ในช่วงเวลาอื่น ๆ ซีนาร์ทสามารถทำตามที่เขาต้องการได้
แต่โจชัวไม่เคยขอให้ซีนาร์ทเรียนรู้วิธีสานห่วงดอกไม้…เดี๋ยวก่อน ไม่สิด้วยมือที่มีขนดก อุ้งเท้า และกรงเล็บของซีนาร์ทมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจับดอกไม้ที่บอบบางเช่นนี้
ในช่วงเวลาที่โจชัวตระหนักว่าลูกน้องที่มีค่าที่สุดของเขาทำตัวแปลก ๆ ร่างเล็กกระทัดรัดก็วิ่งออกจากประตูมิติ
ความสูงน้อยกว่า 1.2 เมตร อาจจะเตี้ยกว่าฟรอสแอ็กเสียด้วยซ้ำ…นางเป็นมนุษย์เด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ
จากเสื้อผ้าซอมซ่อ ครอบครัวของนางน่าจะไม่ร่ำรวย
เมื่อเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ วิ่งผ่านประตูมิติและพบว่าตัวเองอยู่ในเมืองใต้ดินของคนแคระ นางก็ตะลึงทันที
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามทุกคนจะต้องตกตะลึงไปชั่วขณะหากพวกเขามาถึงสถานที่ต่างประเทศอย่างกะทันหัน นี่ยิ่งกว่านั้นสำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่สมองยังไม่พัฒนาอย่างสมบูรณ์
ชาวบ้านจากหมู่บ้านนั้นเข้าประตูมิติมาโดยไม่ได้ตั้งใจหรอ?
แต่ก่อนที่โจชัวจะบอกสาวน้อยคนนั้นให้กลับไปในประตูมิติ นางก็วิ่งไปหาและซ่อนตัวอยู่หลังซีนาร์ท
“ เจ้าแมวยักษ์…ที่นี่คือที่ไหน?” นางยื่นหัวออกมาจากด้านหลังของซีนาร์ท ดวงตาสีฟ้าหยกของนางกำลังตรวจสอบคนแคระที่ดูหยาบกร้าน ราวกับว่านางกำลังครุ่นคิดว่าทำไมเด็ก ๆ ที่นี่ถึงมีหนวดเครายาวเช่นนี้
แมวยักษ์? เมื่อได้ยินชื่อที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เรียกออกมา โจชัวก็สะดุ้งเล็กน้อย เขามองไปที่ปีศาจบาปที่มีขนาดมหึมา
ในขณะนี้โจชัวดูเหมือนจะเห็น ‘ความลำบากใจ’ บนใบหน้าของซีนาร์ท
“ ฝ่าบาท นางคือ…”
ซีนาร์ทต้องการอธิบายให้โจชัวทราบถึงที่มาของเด็กหญิงตัวเล็กนี่
ปีศาจบาปรู้สึกว่าการอัญเชิญของโจชัวต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนแคระที่มีอาวุธครบมือเหล่านั้น
แม้ว่าจะไม่ได้ต่อสู้กับพวกเขา แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องแสดงท่าทางที่โอ่อ่าสมกับปีศาจ แต่การปรากฏตัวของเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้ทำให้ความสง่างามทั้งหมดที่เขามีอยู่หมดไป ทำให้เขาเป็นที่น่าหัวเราะเยาะของคนแคระ
“ เจ้าไม่ต้องอธิบายอะไร ข้าพอจะนึกออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าควรส่งนางกลับไปก่อน พ่อแม่ของนางอาจเริ่มกังวลเกี่ยวกับนาง”
โจชัวต้องยอมรับว่าพอซีนาร์ทกั้นเปลวเพลิงที่พุ่งออกมาจากผิวหนังของเขากับเสื้อผ้าที่เขาสวม ชื่อเล่นว่า ‘แมวยักษ์’ก็เหมาะกับเขามาก
นอกจากนี้ยังมีแผ่นรองอุ้งเท้าบนมือของเขา หากเขาเจอกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสา เขาอาจทำให้พวกนางประทับใจจริงๆ
“ มั่นใจได้ เจ้าจะอยู่ที่นี่ในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ใช้เวลาไม่นาน”
โจชัวเห็นว่าพี่เลี้ยงของเขารู้สึกกังวล ใครจะไปคิดว่าไม่กี่วันซีนาร์ทจะมีแฟนตัวยงของเขาแล้ว อย่างไรก็ตามความสนใจของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อาจอยู่ที่แผงคอและอุ้งเท้าของซีนาร์ท ไม่ใช่ทักษะการแสดงของเขา
อย่างไรก็ตามนักแสดงที่แท้จริงจะต้องมีปฏิสัมพันธ์กับแฟน ๆ มากกว่าหนึ่งคน ตอนนี้เขาจะต้องโต้ตอบกับแฟน ๆ ของภาพยนตร์เรื่อง ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ในนอร์แลนด์
ต้องบอกว่าซีนาร์ทประสบความสำเร็จอย่างมากในตัวละคร ‘แมวยักษ์’ ของเขา อย่างน้อยที่สุดคนแคระก็ไม่รีบโจมตีเขาด้วยอาวุธในมือทันทีที่เห็นเขา
“ ข้า…เข้าใจฝ่าบาท”
หลังจากได้รับอนุญาตจากโจชัวแล้ว ด้วยความลำบากใจอย่างมากซีนาร์ทก็พาเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เข้าไปในประตูมิติอีกครั้ง
